n.a.v..... zou je draagmoeder kunnen zijn?

N.a.v. het andere topic of je draagmoederschap of adoptie zou overwegen.

1. Zou je zelf draagmoeder kunnen/willen zijn voor bijvoorbeeld je zus of je beste vriendin? Ik persoonlijk niet dat ik het zou kunnen, omdat ik me teveel zou hechten aan het kindje dat in mij groeit.

2. Zou je een eicel doneren aan een bijzoner iemand?

Nee, geen draagmoeder en geen adoptie.

Eicellen doneren zou ik eventueel nog wel overna willen denken.

Draagmoeder zou ik zeker niet kunnen en willen. Een eicel doneren zou ik misschien wel kunnen doen maar alleen aan mijn zus, niet aan iemand anders..

Nee zou ik niet kunnen, en ook geen adoptie.
Eiceldonatie zou ik weer dat absoluut geen moeite mee hebben, jammer dat dat zo' n moeilijke procedure is.

Draagmoeder niet, weet niet of ik het gevoelsmatig zou kunnen, maar ik wil absoluut niet meer zwanger zijn.

Eicel doneren aan zus zou ik wel doen.

Ik zou alleen voor mijn eigen kinderen draagmoeder willen zijn, mocht het nodig zijn en mocht ik er tegen die tijd nog fysiek toe in staat zijn.

Een eicel doneren zou ik denk ik wel wat minder moeilijk vinden, maar voor wie ik dat wel en niet zou doen weet ik niet.

Draagmoeder zijn zou ik alleen voor een van m'n zusjes doen. Eicel donatie trouwens ook.

Didi schreef:Draagmoeder zijn zou ik alleen voor een van m'n zusjes doen. Eicel donatie trouwens ook.

+1

Draagmoeder zou ik niet kunnen zijn, eicel donatie alleen voor mijn zus.

Het is toch zo dat bij draagmoederschap, de eicel en de zaadcel vaak van de vader en moeder komen, waarvoor je draagt?

Ik zou daar in dat gevoel minder moeite mee hebben dan eiceldonatie. In dat geval is het mijn biologische kind, waar ik geen afstand van zou kunnen nemen dan.

Bij draagmoederschap, in mijn eerste zin beschreven, zou ik dan minder moeite hebben. Mijn baarmoeder word dan alleen als tijdelijk huisje gebruikt, maar een biologische band is er dan eigenlijk helemaal niet.

Of heb ik het helemaal verkeerd in mijn hoofd zitten?

Eicel doneren aan goede vrienden zou ik meteen doen. Heb het zelfs nog serieus met een vriendin van mij besproken een paar maanden geleden omdat ze heel veel moeite hebben gehad om zwanger te worden.
Draagmoeder zijn zou ik over na moeten denken en goed moeten bespreken met mijn man maar ik zeg nu nog niet meteen nee. Hangt helemaal af van de personen, de periode en de omstandigheden op dat moment.

Eicel en draagmoederschap zou ik alleen voor m'n zussen overwegen, maar voor niemand anders. Ik zou dat heel moeilijk vinden, maar wel overwegen.

Draagmoederschap, nee. Nou, heel misschien toch wel voor mijn eigen kinderen, als dat nog medisch verantwoord is.

Eiceldonatie: voor een heel bijzonder iemand zou ik het wel doen. Jammer dat het een pijnlijke ingreep is.

[b]Zou jij willen of kunnen toestaan dat jouw man of vriend zijn sperma doneert?

Nee denk het niet (maar zeg nooit nooit), ik ben nu voor de 2e keer zwanger en vind het echt een aanslag op je lichaam. Je komt er vrijwel nooit 'ongeschonden' vanaf, én je moet het kindje afstaan wat je 9 maanden in je buik hebt gedragen. Ik zou me daar teveel aan hechten om het te kunnen afstaan. Ik vind het knap dat er vrouwen zijn die het kunnen.

Op beide kan ik Ja zeggen (alleen voor 2 vrouwen) al zullen ze dat 2e niet zo snel doen bij iemand die zelf nog geen kinderen gehad heeft. Het eerste zal ik echter ook niet meer zo snel doen vanwege mijn huidige baan.

Darius schreef:

[b]Zou jij willen of kunnen toestaan dat jouw man of vriend zijn sperma doneert?

We hebben het daar laatst uitgebreid over gehad vanwege vruchtbaarheidsproblemen bij hele goede vrienden van ons. (zie ook mijn vorige post)

Conclusie van ons gesprek:
Voor vrienden zou ik dat geen probleem vinden, zomaar voor vreemden zou ik toch wel even over na moeten denken.

Ik zou trouwens bij eiceldonatie en/of spermadonatie wel een regeling willen treffen dat we voogd zijn of zo. Het is en blijft biologisch gezien dan toch jouw kind.

Fiwen schreef:

Darius schreef:

[b]Zou jij willen of kunnen toestaan dat jouw man of vriend zijn sperma doneert?

We hebben het daar laatst uitgebreid over gehad vanwege vruchtbaarheidsproblemen bij hele goede vrienden van ons. (zie ook mijn vorige post)

Conclusie van ons gesprek:
Voor vrienden zou ik dat geen probleem vinden, zomaar voor vreemden zou ik toch wel even over na moeten denken.

Ik zou trouwens bij eiceldonatie en/of spermadonatie wel een regeling willen treffen dat we voogd zijn of zo. Het is en blijft biologisch gezien dan toch jouw kind.

O, dat van die voogd is een goede. Ik pieker er nog even over. Sperma doneren is misschien een optie hier voor over een paar jaar.

Draagmoeder lijkt me zeer moeilijk, eiceldonatie voor familie/goede vrienden zou ik wel overwegen.

Draagmoeder: het zwanger zijn zou het probleem denk ik nog niet zo zijn. Biologisch is er niets van mij en als ik mensen die ik ken daar ouders mee kan maken en hun grootste droom in vervulling kan laten gaan is het het overwegen waard maar waar ik echt niet tegen kan denk ik is de bevalling en dan vooral het deel dat jij naar huis gaat zonder kind.. Dat lijkt voor mij echt een onmenselijk gevoel. Daarom zeg ik niet direct Ja.. maar ook geen definitieve Nee. Je weet nooit. Voor mijn zussen of beste vriendinnen zou ik er over na willen denken.

Eiceldonatie zou ik geen probleem mee hebben ondanks het wel biologisch van jou is. Ik heb geen binding met de eicel opzich... hoe het kindje eruit gaat zien weet je ook niet. Wel zou ik ook nadenken over afspraken als voogd etc. maar dat ligt er dan weer aan naar wie de eicel zou gaan. Bij zussen oid vind ik dat minder van belang. Bij vrienden wel een fijnere gedachten.

Of ik ooit 1 van beide zou doen... dat weet ik niet.

Spermadonatie: tja.. ik vind het een hele goede zaak dat het gebeurd maar mijn man ziet dat denk ik niet zitten, veelste bang om nog meer kinderen op de wereld te zetten

Draagmoeder zijn zou ik denk ik nooit kunnen, al ligt het helemaal van de persoon en de situatie af. Zou zo ik het voor mijn zusjes nog serieus overwegen, maar dan wel pas over een lange tijd en niet nu. Wat betreft een eicel doneren geldt hetzelfde: het ligt van de persoon en de situatie af.

Roodkapje schreef:
Eiceldonatie zou ik geen probleem mee hebben ondanks het wel biologisch van jou is. Ik heb geen binding met de eicel opzich... hoe het kindje eruit gaat zien weet je ook niet. Wel zou ik ook nadenken over afspraken als voogd etc. maar dat ligt er dan weer aan naar wie de eicel zou gaan.

Zo kijk ik er ook tegenaan. Ik zou draagmoederschap van een kind dat dus biologisch niet van mij is absoluut niet kunnen, het gaat toch eigen voelen, je draagt het al die tijd en je bevalt er van en daarna moet je het afstaan, ik denk dat de grens wel gevoelsmatig vervaagd en je het dus als je eigen kind gaat voelen. Met een eicel zou ik dat niet hebben, maar ik zou dan weer anoniem wilen doneren, aan vrienden ook maar dat zou ik veel moeilijker vinden.

Rush schreef:Nee, geen draagmoeder.

Eicellen doneren zou ik eventueel nog wel overna willen denken.

+1

Nee ik zou geen draagmoeder kunnen zijn. Ik zou teveel binden aan het kindje.

Eiceldonatie zou ik ook niet willen zolang mijn eigen gezin nog niet compleet is.
Maar ik heb niet zomaar een eisprong dus zou daar ook moeite voor moeten doen. Als het voor jezelf is heb je dat er wel voor over, maar voor een ander? Dat weet ik nog niet zo goed.

Sperma doneren: Dat wil mijn man zelf niet.

Draagmoeder of adoptie niet, en ik heb niemand waar ik zo close mee ben dat ik daar aan mijn eicel wil geven.

Draagmoeder zou ik nu niet kunnen, ik wil graag nog een tweede kindje. Ik denk wel dat ik het zou kunnen als ons gezinnetje compleet voelt, maar dan ook alleen voor zussen en voor mijn beste vriendin. Biologisch gezien is het niet van jou, maar dan zou ik het kindje na de geboorte ook niet op mijn buik willen, maar meteen in de armen van zussen/vriendin.

Eiceldonatie zou ik wel voor iedereen doen.