Pfff, heftige dag! (update pag. 10)

Pff nou zeg, ik moet het gewoon even kwijt. Ik ga dit later weer laten verwijderen omdat het niet over mij gaat maar over mijn man en ik weet dat hij het eigenlijk niet fijn vind dat dit dan op internet staat al is het dan anoniem. Maar ik móet het gewoon even kwijt, even van me afschrijven.

Vanmorgen om 4.30 u waren mijn man en ik allebei wakker, ik moest weer eens plassen en hij ook toevallig. Daarna kreeg hij het ontzettend benauwd en dat werd eigenlijk steeds erger. Na een half uur heb ik de huisartsenpost gebeld en die deden heel sloom, stelden allemaal vragen en gingen toen overleggen. Mijn man wist niet hoe het had en begon helemaal in paniek te raken. Er werd gedacht aan hyperventilatie dus hij moest in een zakje blazen en de huisarts zou binnen een half uur langs komen. Mijn man bleef maar benauwd en dat zakje hielp voor geen meter.

De huisarts heeft vervolgens van alles gemeten en hem door een of andere anti-hyperventilatieding laten blazen. Mijn man werd toen wel rustiger, hij was echt in paniek geraakt, maar hij bleef benauwd. Ook het zuurstofgehalte in zijn bloed was behoorlijk laag wat niet wees op hyperventilatie. Uiteindelijk heeft de huisarts besloten dat hij naar het ziekenhuis moest op verdenking van longembolie en heeft een ambulance laten komen.

Zelf ben ik met de auto iets later er achteraan gegaan, mijn man was tenslotte in goede handen en zo kon ik even wat spulletjes pakken en had ik de auto bij de hand.
In het ziekenhuis aangekomen trof ik een vriend van hem aan zijn bed die verpleegkundige is daar, dat was echt ontzettend fijn want dat is zo'n schat van een vent. Er zijn vervolgens ontzettend veel onderzoeken gedaan, ct-scan, röntgenfoto, bloedprikken. Daar kwam uiteindelijk niet uit naar voren dat er iets met zijn longen was, maar wel dat er toch wat dingetjes met zijn hart zouden kunnen zijn. Niet vreselijk acuut, maar ook niet echt goed dus werd besloten hem op te nemen op de hartbewaking. Toen hij daar eenmaal lag, om 11.30 u vanmorgen, ben ik weer naar huis gegaan om van alles en nog wat te regelen en spullen te halen. Ik had voor morgen een operatie aan mijn hand gepland staan, gelukkig kon die wel naar volgende week verplaatst worden.

Net ben ik terug geweest en hij heeft nu vochtafdrijvende medicatie, hij zeikt zich een ongeluk, voelt zich eigenlijk verder wel best. Voordat ik kwam had hij een echo van zijn hart gehad.

Nu belde hij net, ik was echt net weer thuis, dat er nog wat meer uitslagen binnen waren gekomen en dat ze toch denken aan een klein hartinfarct, ze gaan nu zometeen met contrastvloeistof onderzoeken waar er vernauwingen zitten en indien mogelijk gelijk behandelen (ik denk dotteren). Ik ga dan straks weer terug naar het ziekenhuis, hij wilde graag dat ik er daarna zou zijn.

Ik ben eigenlijk de hele dag heel rustig en kalm en vol vertrouwen gebleven, maar nu ben ik toch wel even van de kaart door zijn telefoontje. Ik schrok me toen pas eigenlijk echt wezenloos. Mijn man was zelf vanmorgen al heel erg geschrokken, maar schrok hier toch ook wel echt van.
Ergens ben ik wel blij dat het nu allemaal nog mild lijkt te zijn en dat hij er dus feitelijk vrij snel bij is. Maar nu gebeurt dus wel waar ik altijd al bang voor was, mijn man, verstokt roker (en vorige week gestopt hoera), niet de jongste, slechte conditie, in het ziekenhuis en ik ben gewoon zó ongelofelijk bang dat ie dood gaat. Heel rationeel geloof ik dat helemaal niet, maar ja, mijn grootste angst is dat ik hem op een dag dood vind naast me in bed, dit komt er gewoon zo akelig dichtbij.

Sorry voor het hele lange verhaal, het is toch wel fijn om het even op te schrijven, de tranen komen nu ook pas een beetje. Vanavond heb ik een echo om het geslacht te bepalen. De hele dag heb ik gedacht die gewoon door te laten gaan, nu twijfel ik toch. Ik beslis gewoon op het laatste moment, jammer dan van die 35 euro. Aan de andere kant is het wel een mooi moment waar we naar uit kijken en mijn man wil het ook ontzettend graag weten. Twee lieve vriendinnetjes gaan met me mee, dus het word geen zielige echo en ook wel een hele fijne afleiding. Ik ga misschien ook nog wel naar koor vanavond, van alleen thuis zitten word ik toch niet gelukkig. Maar ik zie het dan wel.

Veel sterkte Pompoen, wat naar allemaal!

Jeetje dat is nogal behoorlijk heftig! Heel veel sterkte!

Kijk hoe het komt en gaat meis. Dit zijn heftige dingen en je kan alleen maar op je gevoel afgaan. Als jij even lekker naar die echo wil gaan voor én afleiding én gewoon ene onzettend positief lichtpuntje dan moet je dat doen! Je kan toch niet meer voor hem doen momenteel dan je al doet.

Maar het is niet gek dat je nu die tranen en angsten krijgt! Je hebt gewoon even in overlevingsmodus alles op je af laten komen, om te doen wat je moest doen maar het ís wel heftig! Dus laat die tranen gaan...

Sterkte!

Lieve Pompoen, heel veel sterkte met alles!
Qua echo en koor, doen waar jij je goed bij voelt!

Ah, pompoen. Wat een gebeurtenis!

Het eerste wat ik dacht was, doe die echo gewoon. Geeft jouw afleiding en samen met je vriendinnen is ook fijn. Maar ik snap ook wel dat je het misschien toch niet zo ziet zitten.

Ik hoop dat je man opknapt en dat er duidelijkheid komt over wat er precies aan de hand is. Sterkte!

Thanx voor jullie lieve berichtjes, nu komen de tranen in ieder geval wel goed door. Gadverdarrie wat voel ik me eigenlijk gewoon naar zeg! Ik laat het nu maar even gaan, dan kan ik straks weer fris en uitgehuild terug naar het ziekenhuis.

Heel veel sterkte. En doe rustig aan

Oow jeetje dat is wel schrikken ja. Sterkte en laat de tranen maar stromen hoor !

Gympie schreef:Ah, pompoen. Wat een gebeurtenis!

Het eerste wat ik dacht was, doe die echo gewoon. Geeft jouw afleiding en samen met je vriendinnen is ook fijn. Maar ik snap ook wel dat je het misschien toch niet zo ziet zitten.

Ik hoop dat je man opknapt en dat er duidelijkheid komt over wat er precies aan de hand is. Sterkte!

Ja ik ga die echo wel doen in principe, lijkt me wel fijn eigenlijk. Al zou ik natuurlijk daar samen met hem naar toe gaan. Maar als hij er heel beroerd aan toe is en ik bij hem wil blijven straks dan ga ik niet toch perse koste wat het kost naar die echo. Maar ik zie het wel, ik laat het idd allemaal toch maar even een beetje op me afkomen.

Ja, precies. En huilen is ook goed, de spanning kan er dan een beetje uit.

Jeetje! Heel veel sterkte!

Wat heftig en naar, Pompoen!
Heel veel sterkte

Wat een heftige dag moet dat voor je zijn geweest. Heel normaal dat de tranen nu komen, laat maar even lekker stromen wie weet lucht het voor nu even op.
Zoals anderen ook al zeggen, voor vanavond gewoon doen wat goed voelt en je nergens toe verplicht voelen.
Heel veel sterkte!

Oh, Pompoen toch, wat zul je geschrokken zijn . Ik hoop dat je het een beetje kunt verwerken voor nu en dat je man snel opknapt. Kan me heel goed voorstellen dat je van de kaart bent nu!

Wat ontzettend schrikken zeg!

Als ik je ergens mee kan helpen laat je het maar weten, ik heb tijd zat in ieder geval

Ah thanks allemaal. Nou dat huilen schiet nog niet echt op. Maar goed komt vast wel weer. Ik gok dat als ik naar die echo ga dat de stroom dan losbarst, al die emoties...

@jackie, dankjewel, voor nu is het allemaal niet nodig, maar ik houd het wel in mijn achterhoofd. Vind het echt heel lief aangeboden!

Zo lief, ik zou vanmiddag eten ophalen via thuisafgehaald.nl, maar ja daar kom ik niet aan toe dus ik heb gemaild dat dat niet lukte omdat mijn man in het ziekenhuis ligt en toen vroeg ze of ze wilde dat ze het kwam brengen!!

Is goed hoor

Heel veel sterkte voor jullie

Oh Pompoen wat lief dat ze het eten wil brengen

Jeejtje wat heftig! Sterkte!

Wat heftig, kan me voorstellen dat zo'n dag een hoop stress en spanning met zich mee brengt. Sterkte.

veel sterkte toegewenst!!

Ik kan me zo voorstellen dat je ontzettend geschrokken moet zijn. Bij mij schiet er hier al van alles door mijn hoofd bij het lezen van je stukje tekst. Kan me voorstellen dat je twijfelt over de echo. Dat had toch een leuk iets moeten zijn en nu zit er wel een bijsmaakje aan. Wat jackie ook zegt als er wat is een gil geven hoor, (ook ik heb tijd zat). Voor nu in ieder geval een hele dikke knuffel

Jeetje, dat is zeker schrikken! Veel sterkte!