Pfff weer drama in de tent.. Update pag 4

Even geknipt en geplakt uit een ander topic...

Nou, hier is inderdaad zoals verwacht de boel behoorlijk geklapt tussen mijn vriend en zijn ex. Nadat ze 5 weken radiostilte had gehouden, stiekem op vakantie was gegaan met zijn zoon zonder overleg en in mijn vriends weekend en zonder te reageren op telefoontjes en smsjes belde ze ineens en mijn vriend zat toen met zijn beste vriend in het ziekenhuis en had de telefoon dus uitgezet. Toen beschuldigde ze hem ervan dat hij niet opnam, dat hij degene was die niets had laten horen, dat wat haar betreft het vertrouwen volledig weg was en dat ze helemaal opnieuw die band moeten opbouwen. Mijn vriend mag een uurtje op bezoek komen, zonder 'dat wijf' (ik dus), en meer niet. Hem in zijn eentje zien? Nooit meer.

Mijn vriend is heel kwaad geworden, had gelukkig alles bewaard van sms'jes en telefoontjes, en heeft haar een uitgebreide mail teruggestuurd met het overzicht van al zijn pogingen tot contact inclusief datum en tijd. Hij heeft gezegd dat hij haar voorwaarden niet accepteert, dat hij verwacht dat zijn zoon dit weekend bij hem is en dat ze dan gelijk afspraken op papier zetten over omgangsregeling en gedeeld gezag. Nou weten we allebei dat dat natuurlijk niet gaat gebeuren, maar hij wil niet degene zijn die het afkapt... Hij heeft gezegd: de kans is groot dat ik mijn zoon voor een heel lange tijd of misschien wel nooit meer zie, maar ik weiger mee te gaan in haar manipulatiespelletjes, ik laat me niet meer zo bespelen, dat is nu per direct klaar.

Ik vind het echt heel heftig en vreselijk voor hem, kan me niet voorstellen hoe dat moet voelen. Maar hij voelt ergens ook een soort berusting dat het nu in ieder geval duidelijk is, en zal later een beslissing nemen of hij het nogmaals via de rechter wil gaan afdwingen of dat hij het, voor de gemoedsrust van hemzelf en zijn zoon, hierbij laat... Voorlopig neigt hij naar het laatste. Echt heartbreaking is het...

Wat heftig zeg! Je zal je ook wel machteloos voelen in deze situatie. Maar snap wel dat je vriend deze beslissing neemt. Zoals het nu gaat lijkt het me ook ondraaglijk.

Sterkte!

Jeetje mina wat heftig! Vnd het ook heel sneu van die ex dat ze het op vertrouwen gooit. Alsof je vriend zijn bloedeigen zoon iets aan zou doen. Integendeel, zij is juist degene die het dat kleine ventje moeilijk maakt.

Lijkt me zwaar voor jullie. Sterkte

Ik was zeker wel naar de rechtbank gegaan. Op deze manier wint die vrouw dus alsnog met haar manipulatiespelletjes..
Veel sterkte!

Ik heb 't al vaker verteld maar die ex van je vriend vertoond exact dezelfde trekjes als de 'moeder' van mijn man. Na hun scheiding áltijd die man bedreigd altijd zo tot wanhoop gedreven, altijd zo woorden verdraaid.. De vader van mijn man heeft op een gegeven moment ook gezegd: tot hier en niet verder. En toen heeft mijn man van 5 jaar tot 25 sporadisch gehoord van zijn vader. Zelf had hij ook nooit de behoefte om contact te zoeken met zijn pa omdat hij daadwerkelijk werd voorgelogen over wat er was gebeurd.

Aan de ene kant denk ik: je vriend mag niet stoppen met vechten voor zijn zoon maar met zo'n raar mens (zo onvoorspelbaar en manipulatief) valt gewoon niet mee te leven.. Hij kan geen stap vooruit of achteruit nu. Dit is precies wat zij wil, hem zoveel mogelijk dwarsbomen.

Wat een ellende RYW.. Sterkte..

Het arme jongske, dat voorop...

Maar ook voor je vriend, en voor jou en jullie relatie. Wat een gedoe...keer op keer....
Is er een mogelijkheid tot gerechtelijke stappen? Niet dat dat veel zal helpen, zij zal hun zoontje wel bij je vriend wel kunnen weghouden als zij dat wil, maar misschien staat hij sterker als er dingen op papier staan?

Jeetje wat heftig weer, wat ik me af vraag is heks wel geschikt om een kind op te voeden en brengt zij hun zoontje niet in gevaar? Wat een moeilijke keuze lijkte dit. Hoop wel dat je vriend wil blijven vechten hoe moeilijk het ook is.

Thanks voor de lieve reacties!

PC: ja, we hebben het er inderdaad vaker over gehad, en dat is precies waar mijn vriend bang voor is, dat zijn zoon zal worden voorgelogen over waarom papa er niet is..

Fruity & PinkCoelho: misschien doet hij dat wel, de gang naar de rechter maken. Maar als hij dat niet doet accepteer en respecteer ik dat ook en sta ik ook volledig achter hem. Dit speelt nu al vier jaar, en zoiets trekt je echt volledig leeg qua energie. Ik weet niet of mijn vriend het kan, zowel financieel als emotioneel, om die strijd nog een keer aan te gaan. Ook omdat je dan in een oorlog zit, en zij er absoluut niet voor terugdeinst haar eigen kind als wapen te gebruiken.

Lady: wat kut dat jullie er ook weer mee zitten Ongelofelijk soms hoe sommige moeders zo op wraak en macht uit zijn dat ze daarvoor hun kind ongelukkig willen maken. De haat voor de ex is dus groter dan de liefde voor het kind, wat voor een betreurenswaardig persoon ben je dan.

Oh ja, kleine toevoeging: mijn vriend is herstellende van een burnout, gedeeltelijk door dit slepende probleem, en helaas is 'blijven vechten' dan niet zo haalbaar en logisch als we wel zouden willen. Was dat maar anders!

Ik weet ook niet of blijven vechten altijd de meest juiste optie is voor álle partijen....

Ik vind het heel rot, voor alle betrokkenen....
En ook voor jou, Lady4 en jullie betrokkenen..

Bah ik krijg kippenvel van je verhaal. Wat is dit pijnlijk voor je vriend. Ik begrijp heel goed dat hij voor de 2de optie wilt kiezen. Wat een draak is dat mens toch ook! Kan hij niet met bewijzen aankomen dat ze niet helemaal in orde is? Zorgt ze wel goed voor dat mannetje? Ik heb de nijging op de zeggen, zij een draak--> hij een drakendoder oftewel net zo gemeen spelen als wat zijn ex doet. Maar vaak zijn dit niet echt de juiste oplossingen. Maar dit moet toch wel eens door zijn hoofd geschoten zijn?

Ik vind het ontzettend naar voor jullie? De onmacht en verdriet zoiets gun je niemand! Komt hier ooit nog een oplossing voor? Ik hoop het met alles, ontzettend veel sterkte

Dat is denk ik het lot van veel stiefmoeders, Lady.. Je ziet dat de persoon van wie je het meeste houdt bewust zo intens verdrietig gemaakt wordt, daar waar het het meeste zeer doet: via zijn kind. En zelf sta je langs de zijlijn, met je neus bovenop zijn verdriet, machteloos, meetreurend, maar niet in staat iets aan het onrecht te veranderen. Niet in staat om iets te doen om het probleem op te lossen, om hem weer gelukkig te laten zijn, om te helpen dat ventje te bieden wat hij nodig heeft: zijn vader. Ik leef ook met jou mee, en voel jouw verdriet ook.

Ik heb net even kort mijn vriend gesproken. Hij is helemaal lamgeslagen, praat bijna emotieloos, heeft niet geslapen vannacht, praat er met niemand over behalve met mij. Hij ziet voor nu geen mogelijkheid om nog te vechten, en denkt nu dat het een aflopende zaak is. Ik heb hem gevraagd nog geen beslissingen te nemen en geen dingen te doen of zeggen die hij niet kan terugdraaien totdat hij wat is bijgekomen. Dat vond hij ook, en hij zei nog enorm veel kracht te halen uit mijn liefde en steun. Dat is dan wel fijn, dat ik dat tenminste kan doen voor hem.

Wat erg voor zijn zoontje zeg. Je zal maar een moeder hebben die je je vader 'afpakt'. En voor je vriend ook vreselijk natuurlijk, het lijkt me echt erg om zo bij je kind vandaan gehouden te worden. Hopelijk hoeft het uiteindelijk niet zo ver te komen dat ze mekaar nooit meer zien want dat zou wel heel verdrietig zijn.

Deed ze ook al zo voordat hij een relatie met jou had eigenlijk?

Sterkte voor jullie

Nou, dat begon min of meer tegelijkertijd, alleen wist ze toen niet van mij af. Hij was bij haar weggegaan omdat hij het gemanipuleer en het extreme wantrouwen echt niet meer trok, en toen bleek na hun breuk dat ze zwanger was. Ze wilde toen dat hij terug kwam, en heeft dat dus ook tijdens de zwangerschap geprobeerd. Hij heeft gezegd dat hij niet terug wilde maar wel een vader voor zijn kind wilde zijn, maar dat was niet genoeg. Ik kende hem toen wel (we waren collega's) maar we hadden nog geen relatie. Toen zijn zoontje 2 ,maanden was kregen we wat met elkaar, maar omdat hij zijn zoon niet mocht erkennen durfde hij dat niet aan haar te vertellen, want zij wilde hem immers nog steeds terug. Als ze dan hoorde dat hij mij had, dan zou ze hem nooit zijn zoon laten erkennen.

Hij mocht toen nooit zijn zoon meenemen of zelfs maar alleen zijn met hem, ze wilde er altijd bij zijn en samen gezinnetjesdingen doen. En toen hij op een gegeven moment zijn zoon naar bed bracht heeft ze in zijn telefoon gekeken en berichten van mij gevonden, en toen is de hele boel natuurlijk ontploft. Na een jaar juridische strijd heeft hij zijn zoon mogen erkennen door vervangende toestemming van de rechter. Nu wil hij natuurlijk ook een omgangsregeling, maar die rechtszaak over erkenning heeft hem zoveel gekost dat hij het liever buiten de rechtszaal om deed. Ze zei dat ze daar wel open voor stond maar eiste een aantal dingen: zijn vriend die in scheiding lag en tijdelijk bij hem woonde moest eruit, zoontje moest een eigen kamertje krijgen dat voldeed aan haar eisen, hij moest eerst een half uur alleen zijn met hem, daarna een uur, daarna anderhalf uur enzovoorts, en dat duurt natuurlijk een tijdje. Nu was mijn vriend zover dat hij zijn zoon van 10 uur 's ochtends tot 5 uur 's middags had, dat hij ook mij en mijn zoons ontmoet had, de huisgenoot was weg, het kamertje is gemaakt en alles, en nu ineens gebeurt er weer dit...

Geldt ook voor jou, Lady, je kan me er ook altijd over contacten als je het buiten het forum om wil bespreken, op Facebook of PM. Het is prettig erover te praten met anderen die het meemaken. Iedereen leeft mee en dat is heel lief, en ik waardeer dar enorm, maar soms is er onbegrip, wat ik ze ook niet kwalijk kan nemen omdat ze niet in die situatie zitten en het simpelweg niet zelf hebben meegemaakt. Ik hoor wel eens pure verontwaardiging over dat mijn vriend overweegt de strijd op te geven en dat snap ik. Zo zou ik ook gereageerd hebben een paar jaar terug. Maar nu leef ik het, ik maak het mee en ik zie dat het anders in elkaar steekt. Jij leeft het ook, jij kan de volle omvang ervan snappen.

Hè, klotezooi allemaal. Ik PM je wel even.

Wat een vreselijke heks! Ik kan het me zo niet voorstellen dat ik dat mijn jongens aan zou doen. Ik man er echt boos om worden en krijg dan zo'n "dat moet toch geregeld worden" gevoel.
Ik begrijp je vriend heel goed hoor en het lijkt me echt slopend! Had hij nou nog wel contact met haar ouders?

Ik kan daar zo kwaad om worden, van die ouders (in jullie geval moeders) die de ex het licht niet in de ogen gunnen en totaaaaal aan het welzijn van het kind voorbij gaan. In mijn werk maak ik het bijna dagelijks mee en ik vind het zo schrijnend!

Ik kan me voorstellen hoe machteloos en moedeloos jullie (RYW en Lady) je wel niet moeten voelen.

Sterkte!

Het blijft maar komen he!! Last het toen al dat ze zomaar op vakantie was gegaan. Het moet gewoon echt een keer ophouden maar dat doet het niet. Vind het echt verschrikkelijk voor je vriend. Kan me voorstellen dat hij nu hij (ook daardoor) met een burn-out zit niet de kracht en energie kan vinden om er voor te gaan vechten. Is er niemand in zijn directe omgeving die hem eventueel zou kunnen ondersteunen met het naar de rechter gaan? Bij een kennis van mij hebben zijn ouders hem ook heel erg geholpen. Maar ja... dat moet je maar net in je omgeving hebben.
En dan natuurlijk ook nog het financiële plaatje!
Heel veel sterkte!!

Hallo RYW

Ik ben redelijk nieuw hier maar wilde toch even reageren.
In de eerste plaats natuurlijk dat het echt een hel moet zijn voor je vriend, maar ook voor jou. Jij ziet en voelt zijn verdriet.
Mijn vriend heeft dit ook meegemaakt helaas. Hij heeft 3 prachtige dochters die hij niet meer mag zien. Zijn ex ontnam hem ook het recht om zijn kinderen te zien.
Hij heeft 4 rechtszaken gewonnen omtrent de omgangsregeling en nog hield zijn ex zijn kinderen bij hem weg. Dit kwam omdat zijn ex een nieuwe vriend kreeg en allemaal hele erge dingen over mijn vriend vertelde die absoluut niet waar waren!
Als laatste is mijn vriend toen bij de kinderrechter uitgekomen, maar had zijn meiden al zo'n tijd niet gezien. Die meiden waren ondertussen zo gehersenspoeld zeg maar dat er uit het gesprek met de kinderrechter uitkwam dat ze het niet nodig vonden dat hij zijn meiden nog ziet. Zo zie je maar hoe bizar het rechtstelsel in elkaar kan zitten. 4 rechtszaken gewonnen en uiteindelijk worden je kinderen je ontnomen.
Buiten de gigantische financiële strubbelingen die mijn vriend hiervan heeft opgelopen is het verdriet onbeschrijfelijk. Hij worstelt nog vaak met zichzelf en met zijn verdriet.
Hij sprak er ook nooit over tot wij elkaar leerden kennen.
Maar ik voel me vaak zo ontzettend machteloos hierin ook.
Zijn ex is met haar nieuwe vriend en 3 meiden naar het buitenland vertrokken.
Hoop is wat hem op de been houdt. Misschien als ze ouder zijn willen ze toch opzoek naar hun vader. Hun vader waar ze echt helemaal en op waren. We hebben foto's waarop het geluk en Lol vanaf spat.

Nu wil ik met dit verhaal je geen angst aanjagen natuurlijk, ik wil je alleen laten weten dat ik wel begrijp hoe het voor jou voelt in de relatie.

Ik wil jullie dan ook allebei enorm veel sterkte en kracht toewensen en blijven vechten voor jullie of zijn rechten!!

Wat een akelig verhaal. Wat een bitch!! Ik begrijp je machteloze gevoel en het lijkt me zo naar om je vriend zo gekwetst te zien.

Sterkte...