Biechttopic

Wat vervelend dat je je zo voelt Lennox! Ik herken het wel, ik heb nu twee jaar een relatie en in die twee jaar ben ik echt 15-20 kg aangekomen. Ik schoof het steeds op verschillende dingen af, eerst stress vanwege de aankoop van ons huis, toen stress vanwege het rondkomen van de hypotheek, toen het klussen waarbij we vaak 's avonds friet aten omdat de snackbar dichtbij was en we nog geen keuken hadden, toen de stress van het verhuizen, het nieuwe van samenwonen.. kortom: ik had telkens een nieuwe smoes. Maar het kwam er vooral op neer dat ik me iedere dag volvrat met snoep en chips. Sinds een week of twee ben ik echt bezig met afvallen, en hoewel ik pas 2 kg ben afgevallen, voel ik me nu al een stuk lekkerder. De knop is gewoon om, ik ben serieus goed bezig en daarom ook echt trots op mezelf. Het helpt dus echt, om die knop om te gooien.

Maar voordat je dat punt hebt bereikt is het erg lastig. Goed dat je het met je vriend kan bespreken, wellicht kan hij je ook motiveren om echt te starten met afvallen. En verwen jezelf met een mooi nieuw kledingstuk, een lekker ontspannend bad of een lange douche waarbij je je lichaam goed verzorgd (met lekkere lotion enzo). Trek mooie kleren aan en besteed wat extra aandacht aan je haar en make-up. Bij mij helpt dat vaak wel om me wat mooier te voelen.

Lennox,.wat je omschrijft herken ik precies, dat gevoel. Heel erg tot. Ik heb ook een eetstoornis verleden, dat ging op een gegeven moment goed. Ben toen gaan samenwonen en kwam 15kg aan. De knop is omgegaan op 1 januari 2011, ben toen gaan lijnen en de kilo s weer kwijt geraakt. Zat toen goed in me vel. Vorig jaar februari zwanger geworden, ontzettend gelukkig, alleen heb on de zwangerschap ontzettend toegegeven aan de lekkere trek, gevolg dat ik nu nog 8kg te zwaar ben, veel striae heb, hang buik en slechte huid, het was absoluut voor een goed doel, maar oh wat walg ik van mezelf. Ben nu hard bezig die 8kg kwijt te raken, hoop dat jij ook de motivatie vindt en binnenkort lekker in je vel zit!

Thanks voor jullie reacties! Ik denk inderdaad dat als die knop eenmaal om is en ik al een klein beetje afgevallen zou zijn, ik me al een heel stuk beter voel. Ik denk steeds: morgen begin ik, maar dan is het morgen en dan begin ik weer morgen, en dan weer morgen, etc etc.
Ik durf zelfs niet eens op de weegschaal te staan. Ik was voordat ik met m'n vriend was al aangekomen, maar toen was ik gewoon chubby, nu vind ik het echt lelijk worden.

Overigens spelen er wel meer dingen mee, onzekerheid op werkgebied en we heb en een aantal grote rekeningen in het verschiet, dit komende halfjaar. Financiële stress kan ik niet mee omgaan, en dat is weer een trigger waardoor ik ook weer eerder naar iets te snaaien grijp.

Als er niet gereageerd wordt dan haal ik het weg. Ik wil het verhaal niet te lang online hebben staan.

*

Biechtje schreef:Als er niet gereageerd wordt dan haal ik het weg. Ik wil het verhaal niet te lang online hebben staan.

Ik weet niet wat hier stond, maar het forum is momenteel niet echt super levendig dus misschien moet je de mensen ook wat tijd geven?

@ stylegirl Ik denk dat je heel goed bezig bent. Natuurlijk is het jammer en zwaar dat je je zo voelt, maar het is ongeloofelijk goed en knap dat je dat zelf inziet en dat je hier hulp bij hebt gezocht. En je moet jezelf gewoon even de tijd gunnen om hier samen met je psycholoog aan te werken dat heeft gewoon tijd nodig.

ps mocht je willen dat ik je naam weghaal dan moet je me dat maar even laten weten

Billy, ik weet dat het een proces is, maar ik zie en merk gewoon geen vooruitgang. Het lijkt wel alsof ik gewoon een masker op heb naar de buitenwereld en altijd maar doe of het goed gaat. Terwijl het dus eigenlijk helemaal niet goed gaat. Je hoeft mijn naam niet weg te halen hoor.

Je bent hartstikke goed bezig joh. Open en eerlijk naar de mensen die je begeleiden op school. Dat is al een hele stap hoor als je niemand durft toe te laten! En ik spreek uit eigen ervaring als ik zeg dat je dingen die jarenlang tegen je gezegd zijn er niet binnen een paar maanden uit hebt of omgebogen hebt naar een positieve gedachte. Ik vind echt dat je heel goed op weg bent!

Ik zag ook nooit vooruitgang bij mezelf, maar als je heel goed kijkt naar jezelf dan merk je een paar hele kleine verschillen. Het gaat alleen zo verrekte langzaam voor je gevoel! Je wilt gewoon dat het ophoudt en gewoon eindelijk eens is afgelopen en jij ook eens gelukkig kunt zijn. En het liefste NU direct

Ik kan me alleen maar aansluiten bij hetgeen stokstaartje zegt. Alleen door het toe te geven en het onder ogen te zien heb je al een stap gemaakt. En het mooiste zou natuurlijk zijn na 1 sessie dat je alles duidelijk ziet en dat alles opgelost is, maar helaas werkt het zo niet. Het gaat met kleine stapjes vooruit en soms zul je ook weer wat terugvallen en dat is helemaal niet erg dat hoort gewoon bij het proces.

Bedankt voor jullie reacties, meiden

weg

Jeetje Biechtje wat... ik weet gewoon niet wat ik moet schrijven....

Om hulp te krijgen, kun je zowel naar je huisarts als naar het maatschappelijk werk. Ook kun je eventueel Sensoor of Korrelatie bellen.

Ik vind het echt heel erg voor jullie allemaal..

Als je het gevoel hebt dat je hier met iemand over wil praten, moet je dat regelen. En als jij het gevoel hebt dat je graag nog een dag thuis blijft, moet je dat ook zeker doen. Dit is niet niks! Je zou inderdaad zo'n informatielijn kunnen bellen, of contact zoeken met je huisarts. Zij kunnen je verder helpen en eventueel doorverwijzen. Heel veel sterkte

Ik biecht op dat ik vandaag BHV-cursus had en ik één van de 'docenten' (of hoe noem je dat) toch wel erg leuk vond

Haha Lennox, dat kan de beste overkomen toch

Dan had je niet dezelfde docent als die ik laatst had (of je hebt een héle andere smaak )

Ik had er twee En vind het eigenlijk stiekem wel leuk ook hoor, vind het idd helemaal niet erg. Hij kwam ook wel opvallend vaak juist naast mij staan bij de praktijk en brandjes blussen (of nouja, dat wil ik natuurlijk graag geloven ). Maargoed, ik een vriend (die ik nog altijd leuker vind dan meneer de docent) en hij een dikke trouwring, maar dat wowgevoel is natuurlijk wel leuk

Niet echt een biecht maar wel iets waar ik me voor schaam. Jaren geleden heb ik weleens onveilige seks (seks zonder condoom, wel met pil) gehad. Daarbij heb ik herpes opgelopen. AUW!! Nu, tig jaar later, heb ik weer een aanval. Het doet zo'n pijn! En ik schaam me dood..

Ik heb ook last van herpes. Mijn vriend heeft mij waarschijnlijk besmet omdat hij drager is van het koortslipvirus. Ik heb er nu een jaar last van en bijna elke maand rond mijn menstruatie krijg ik last van jeuk. Het heeft pas 3 keer echt doorgezet, in de zin dat het heel veel pijn deed. Ik smeer er koortslipcreme op wanneer ik het voel aankomen, meestal heb ik dan ook pijn in mijn liezen. Het is echt een hele vervelende nare ziekte en ik ben bang dat ik in de rest van mijn leven geen relaties meer kan aangaan wanneer ik het aan mijn eventuele toekomstige partner vertel. Ik heb op internet reacties gelezen van mensen die daardoor hun partner zijn verloren.

Biechtje schreef:Ik heb ook last van herpes. Mijn vriend heeft mij waarschijnlijk besmet omdat hij drager is van het koortslipvirus. Ik heb er nu een jaar last van en bijna elke maand rond mijn menstruatie krijg ik last van jeuk. Het heeft pas 3 keer echt doorgezet, in de zin dat het heel veel pijn deed. Ik smeer er koortslipcreme op wanneer ik het voel aankomen, meestal heb ik dan ook pijn in mijn liezen. Het is echt een hele vervelende nare ziekte en ik ben bang dat ik in de rest van mijn leven geen relaties meer kan aangaan wanneer ik het aan mijn eventuele toekomstige partner vertel. Ik heb op internet reacties gelezen van mensen die daardoor hun partner zijn verloren.

Diegene die het je nu heeft gegeven is je vriend niet meer? Ik zou me niet teveel aantrekken van reacties op internet van mensen die hierdoor hun partner hebben verloren. Mensen verliezen hun partner voor 100001 verschillende redenen en misschien is dit voor bepaalde mannen een afknapper. Maar ik kan me niet voorstellen dat je alleen hierdoor een goede partner kwijt zou willen.

Hij is mijn vriend nog steeds, gelukkig gaat hij wel goed om met mijn herpes. Hij vindt het heel erg voor mij, maar gelukkig heeft hij er genitaal geen last van. Het scheelt natuurlijk ook wel dat ik het via hem heb opgelopen. Als ik zelf een relatie zou aangaan zou ik overigens liever geen relatie aangaan met iemand die een soa heeft, ik denk dat de meeste mensen er zo over denken.

**

Dat is klote. Ik kan inderdaad wel zeggen dat je blij moet zijn dat je van hem af bent en over een hele tijd zul je dat waarschijnlijk ook wel zijn, maar nu is het natuurlijk heel zwaar en het is hoe dan ook niet wat je voor ogen had. Sterkte!