Biechttopic

Naaktfoto-biechtje, hoe is dit alles afgelopen? Hoe is je zusje er momenteel onder?

Lady4 schreef:Naaktfoto-biechtje, hoe is dit alles afgelopen? Hoe is je zusje er momenteel onder?

Ben ik ook benieuwd naar!

Viva schreef:

Lady4 schreef:Naaktfoto-biechtje, hoe is dit alles afgelopen? Hoe is je zusje er momenteel onder?

Ben ik ook benieuwd naar!

+1 en ook naar zwanger-biechtje

Nou, alle foto's zijn gelukkig verwijderd door alle sites. En een aantal profielen op Twitter zijn verwijderd. Of dit tijdelijk is of niet, weet ik niet. Aan het eind van de middag hebben we alles gemarkeerd als kinderporno en twee uur later was alles al weg. Echt heel erg netjes.
Mijn zusje heeft nog steeds niet gezegd waarom ze het gedaan heeft, denk ook niet dat we dat ooit te weten komen.

Maar wordt je zusje verder ook og gestraft ofzo? Zo komt er anders wel eeg makkelijk mee weg..

Ik automutileer. Eerst alleen tijdens momenten van dissociatie, maar nu ook bewust. Het neemt steeds serieuzere vormen aan en ik wil dit helemaal niet. Ik bekijk mijn littekens ook vol afschuw en ervaar gevoel van schaamte en zwakte.

Zijn hier mensen die ook automutileren of dit in het verleden hebben gedaan? Hoe ga je hiermee om of hoe is het je gelukt er uiteindelijk mee te stoppen? Heb je hier (professionele)hulp bij gezocht?

Word je belemmerd door de littekens?

Automutileer-biechtje; Ik heb er geen ervaring mee, maar ik wil je wel sterkte wensen en ik hoop dat je hulp gaat zoeken als je daar aan toe bent

Jente schreef:Automutileer-biechtje; Ik heb er geen ervaring mee, maar ik wil je wel sterkte wensen en ik hoop dat je hulp gaat zoeken als je daar aan toe bent

+1 Sterkte!

Hier zwanger biechtje,

Het gaat redelijk hier. Donderdag Bij de gynaecoloog geweest en alles zag er goed uit. Ze zag heel duidelijk een 'opheldering' in mijn baarmoeder. Dus de kans dat het buitenbaarmoederlijk is, is heel klein. Ook was mijn hcg flink gestegen.
We zijn er inmiddels uit dat mocht het allemaal goed gaan we het gaan houden. Zijn ook al druk aan het plannen en vriend vindt het inmiddels zelfs wel leuk (ook wel heel eng natuurlijk).
En nu we het geaccepteerd hebben zit ik ook met een ander probleem. Ik ben ineens gigantisch bang voor een miskraam. Zit de hele dag aan mijn borsten te voelen of ze nog wel pijn doen en toen dat gisteren ineens weg was begon ik lichtelijk te freaken in gedachten. Ook denk ik steeds bloedingen te gaan hebben en maak ik mezelf echt gek hiermee. Ik weet dat mocht het gebeuren ik er toch niks aan kan doen maar wordt zo echt gek van mezelf.
Morgen weer een afspraak buj de gynaecoloog en dan eindelijk bij een goed echo apparaaat. Dus hoop dat dat me iets rust kan brengen.

Automutileer-biechtje ik herken wel wat in jouw verhaal, je mag me altijd een PM sturen. Wil het liever niet openbaar hebben staan.

Wat fijn dat jullie een keuze hebben gemaakt.
Snap je angst wel voor een miskraam, maar probeer wel realistisch te blijven.
Het is een goed teken dat je hcg gestegen is!

Automutileerbiechtje: Je mag me PM'en, ik heb het liever niet op het forum, maar ik wil je vragen wel beantwoorden.

automutileer biechtje. Ook mij mag je PM'en als je daar behoefte aan hebt. Heb het ook liever niet allemaal openbaar staan

Wat lief dat er meerdere forummers hun hulp aanbieden, maar wat erg dat jullie blijkbaar ook een erg moeilijke periode hebben moeten doorgaan

Automutileer biechtje, ook mij mag je PM-en. Je hebt al veel reacties zag ik maar ik wilde je toch ook mijn hulp aanbieden.

Ik ben er vandaag achter gekomen dat mijn vriend spullen steelt van zijn werk. Ik vond al steeds dingen verstopt door het huis, maar als ik er naar vroeg had hij steeds een smoes. Nu was ik er echt klaar mee en heb gezegd dat als ik zijn smoesjes niet meer geloof en hij maar eens eerlijk moest zijn. Hij heeft alles net opgebiecht, en het speelt al veel langer (is al begonnen in zijn pubertijd). Maandag gaat hij een afspraak maken bij de huisarts voor verdere hulp.

Ik voel me heel erg leeg. Ben erg boos, maar ergens ook opgelucht dat een deel van het gelieg nu over is. Ik heb wel gezegd dat het echt nu moet stoppen, dat ik anders weg ben met ons kind. Ik vind het voor hem heel rot en wil hem graag helpen, maar ik moet ons kind voorop stellen en beschermen.

Om wat voor spullen gaat het dan? In eerste instantie vind ik jouw reactie wat overtrokken overkomen, maar ik neem aan dat het niet om plakband en pennen gaat?

Nee, het gaat om behoorlijk dure producten. Mijn vriend werkt in de bevoorrading van een winkelketen met luxe producten. Ik zet liever niet neer wat precies ivm herkenbaarheid, maar het gaat om spullen met een waarde van rond de 100 euro (per stuk).
Het is dus niet maar één keer gebeurd, maar al meerdere keren. Als dit uitkomt is hij zijn baan kwijt, heeft hij een strafblad en gaat waarschijnlijk dan ook niet meer zo snel aan werk komen. Dat vind ik een behoorlijk groot risico als je zorg moet dragen voor een kind.

Oh, dat is wel heftig biechtje. Maar wel heel goed dat je vriend er wat aan wil doen. Ik hoop dat hij er vanaf kan komen en dat jij hem daarbij kunt helpen.

Ja in dat geval snap ik je reactie. Fijn dat hij open staat voor hulp! Sterkte!

Ik heb een flauw vermoeden wie je bent, als dat zo is dan had ik deze even niet aan zien komen. Maar dikke kans dat ik nu de verkeerde voor me heb. Hoe dan ook, fijn dat hij alles heeft opgebiecht en hulp ervoor wil gaan zoeken! Lijkt me behoorlijk naar en moeilijk, voor jou, maar ook voor hem zelf.

Zwanger biechtje hoe was de echo?

Mamsie: Volgens mij was dat Rioolspook en heeft ze gepost in het zwanger tot 12 weken topic. Ze verwacht zelfs een tweeling!

Aimee schreef:Mamsie: Volgens mij was dat Rioolspook en heeft ze gepost in het zwanger tot 12 weken topic. Ze verwacht zelfs een tweeling!

Ja dat had ze gezegd idd.

En bovenstaande biecht, heftig hoor, hopelijk krijgt hij snel hulp.

Ik biecht even onder m'n eigen naam, zit op m'n telefoon en heb niet zoveel zin in in- en uitloggen en het maakt me opzich niet zoveel dat men hier weet dat deze biecht van mij is. Haal het tzt misschien wel weer weg.
Maar ik biecht op: ik walg van mezelf. Of, misschien is walgen het verkeerde woord, maar ik ben er gisteren eens over na gaan denken en ik merk aan mezelf dat m'n positieve zelfbeeld de laatste tijd echt 0,0 is. Sinds m'n nieuwe relatie heb ik niet zo geweldig op m'n voeding gelet, met als resultaat dat ik best aangekomen ben. Em dat voelt echt als een teleurstelling, teleurstelling in mezelf omdat ik zoveel was afgevallen en daar nu weer redelijk wat bij gekomen is. Neem daarbij een droge, schilferige huid door de kou en het feest is compleet. Het lukt me niet meer om mezelf mooi te vinden, het lukt me op veel momenten niet eens meer m'n positieve kanten te zien. M'n vriend geeft me dagelijks complimenten maar het komt niet aan, ik geloof er niks van. M'n kleding zit m niet meer lekker, maar wil ook geen nieuwe kleding kopen omdat ik gewoon weer moet afvallen en m'n kleding dan na een week of 2 weer als gegoten zit. Ik moet inderdaad gewoon afvallen, maar het lukt me niet, ik kan niet de motivatie en het enthousiasme vinden om er volledig voor te gaan. Eet wel veel groenten en fruit en niet te grote porties avondeten, maar verder ben ik een emotieeter met een eetstoornisverleden, dus nee zeggen tegen mezelf is zoals ik me nu voel moeilijk.
Ook merk ik dat ik sociaal in een soort isolement raak. Nouja, isolement is het verkeerde woord want ik zonder mezelf niet af en mijd leuke dingen en gezelligheid vooral niet, maar ik betrap mezelf erop dat ik er op veel momenten van overtuigd ben dat ik toch niet leuk genoeg ben, mijn aanwezigheid niet gewaardeerd wordt, en soms ben ik er heilig van overtuigd dat mensen me bewust negeren. Dan probeer ik in een groep iets te zeggen, maar elke keer als ik m'n mond open trek dan praten er weer mensen over me heen, en denk ik op den duur: laat maar, het doet er niet toe wat ik wil zeggen. Vind mezelf stom, en dom.

Ik wil eigenlijk vooral even kwijt hoe ik me voel, het blijft namelijk maar malen en malen en het moet er gewoon uit, even relativeren. Ik ga het één dezer dagen ook met m'n vriend bespreken, dat hij ook van mijn gevoel weet. En toch maar die afvalknop om zien te zetten.