Biechttopic

#

Hier het biechtje dat zwanger is door haar spiraaltje heen. Vandaag bij de gynaecoloog geweest. En... Geen spiraaltje te zien! Ding kan eruit gevallen zijn? Of ergens in mijn buik zitten. Maar dat is iets wat ze later pas gaan onderzoeken omdat ze op dit moment nog geen uitsluiting hebben over mijn zwangerschap.
Was nog even schrikken. Er was geen duidelijk vruchtje te zien. Wel iets een verdikking van het slijmvlies met daarin een 'bolletje' ofzo? Maar daarbij had ik vocht in mijn buik en was er een hoop vocht/bloed te zien in mijn baarmoeder ( of was het mijn eierstok?). Plus dat mijn rechter eierstok vergroot was. Dus moest direct bloed prikken en daarmee werd mijn hcg gemeten. Keeg direct de opdracht niet meer te eten en te drinken voor het geval dat het een buitenbaarmoederlijke zwangerschap zou zijn en het direct geopereerd zou moeten worden.

Nou uiteindelijk dat niet gebeurd en zijn er nu drie opties: of gewoon zwanger maar nog moeilijk te zien, of een aanduiding op een miskraam of toch een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Nu moet ik over 2 dagen terug komen en weet ik nu nog niks.

Ik moet het even van me aftypen want heb het verder nog niemand in mijn omgeving verteld. Heb nu ook met vlagen enorme buikpijnen, zo erg dat ik amper nog kan lopen. En heb sterk het gevoel dat het weer een miskraam wordt. Maar aan de andere kant voel ik me nu wel veel heftiger zwanger dan de vorige x. Pijnlijke borsten als hel, zo misselijk als maar zijn kan van alles wat ik eet maar ondertussen wel alles willen eten.

Wat spannend zwanger biechtje. Weet je ook al wat je wil doen als de zwangerschap doorzet?

Bij mij was het spiraaltje ook niet te vinden en met echo is het schijnbaar ook erg lastig te zien, bij mij was hij door het oprekken van de baarmoeder ( door zwangerschap) naar boven geschoten.

Trek wel op tijd aan de bel als er iets veranderd, meer pijn etc voor het geval het wel een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is! Heel veel sterkte!

Ja mama, ik durf er eerljk gezegd nog niet al te lAng over na te denken, maar ik twijfel echt nog heel erg tussenevt houden mocht het doorzetten of abortus. Maar als ik voor een abortus kies heb ik wel meer het gevoel dat ik dat dan voor mijn vriend zou doen dan echt voor mezelf. Ik trek het evt wel om een kindje op te voeden, ook al zou dat in mijn eentje moeten maar bij hem is het zo anders. Hj zit in een totaal andere levensfase dan ik. Ik wil hem eigenlijk niet opzadelen met zon enorme verantwoordelijkheid omdat ik weet dat hij daar nog niet Aan toe is. Ik ook niet en zou mijn hele leven om moeten gooien,maar ik zou het wel aandurven/willen.

Lady4 schreef:Foto-biechtje, wat een walgelijk lage streek van je zusje zeg. Ik heb er geen woorden voor. Wat ik wel erg fijn vind om te lezen, en daar wil ik jou en je familie voor complimenteren, is dat julloe het zo serieus nemen. Dat jullie je zusje en dochter niet de hand boven de hoofd houden maar het haar ontzettend kwalijk nemen. Ik hoop van harte, vooral voor het meisje in kwestie, dat dit allemaal met een sisser afloopt.

Helemaal mee eens, echt top hoe jullie dit oppakken! Je zusje zal misschien niet na hebben gedacht over de gevolgen maar door de manier hoe jullie ermee omgaan zal ze zich zeker beseffen dat dit echt niet kan.

Toet schreef:

Lady4 schreef:Foto-biechtje, wat een walgelijk lage streek van je zusje zeg. Ik heb er geen woorden voor. Wat ik wel erg fijn vind om te lezen, en daar wil ik jou en je familie voor complimenteren, is dat julloe het zo serieus nemen. Dat jullie je zusje en dochter niet de hand boven de hoofd houden maar het haar ontzettend kwalijk nemen. Ik hoop van harte, vooral voor het meisje in kwestie, dat dit allemaal met een sisser afloopt.

Helemaal mee eens, echt top hoe jullie dit oppakken! Je zusje zal misschien niet na hebben gedacht over de gevolgen maar door de manier hoe jullie ermee omgaan zal ze zich zeker beseffen dat dit echt niet kan.

Ook helemaal mee eens! Ik vraag me ook af hoe je zusje aan die foto's is gekomen.

Zwangerbiechtje, wat een moeilijke situatie zeg.

De keuze wat betreft een eventuele abortus moet, naar mijn idee, afhangen van je eigen gevoel en niet zozeer het gevoel van je vriend. Als je daadwerkelijk abortus laat plegen, zul je daar voor de rest van je leven mee moeten dealen. Is het je eigen bewuste keuze, dan is dat goed. Doe je het omdat je vriend het wil, terwijl je het stiekem zou willen houden, dan lijkt het mij dat je daar geen vrede mee zult krijgen. Dat je het je vriend de rest van je leven kwalijk zult blijven nemen en je kunt je afvragen of je relatie daartegen bestemd is.

Veel sterkte, sowieso met de onzekerheid die je nu hebt en ook met het maken van een eventuele keuze omtrent abortus.

zwangerbiechtje, heel veel succes en sterkte met je keuze. En net als wat lady zeg een abortus moet je ook doen als je er zelf achter staat en niet omdat een ander dat zegt. Spreek uit eigen ervaring dat er nog lang/veel last van kan houden als je het doet doordat een ander dit wil.

biechtje over zus: Ik schrik er zelf van als ik het zo lees hoe moet dit dan wel niet voor jou en je familie zijn toen jullie dit hoorden. Ook ik vind het knap dat jullie hier serieus mee omgaan. Ik vind het voornamelijk zeer kwalijk dat ze psychisch al met zichzelf in de knoop zit en dat je zusje dan toch zo`n foto tweet. Is er intussen al aangifte gedaan?

Biechtje schreef:Ja mama, ik durf er eerljk gezegd nog niet al te lAng over na te denken, maar ik twijfel echt nog heel erg tussenevt houden mocht het doorzetten of abortus. Maar als ik voor een abortus kies heb ik wel meer het gevoel dat ik dat dan voor mijn vriend zou doen dan echt voor mezelf. Ik trek het evt wel om een kindje op te voeden, ook al zou dat in mijn eentje moeten maar bij hem is het zo anders. Hj zit in een totaal andere levensfase dan ik. Ik wil hem eigenlijk niet opzadelen met zon enorme verantwoordelijkheid omdat ik weet dat hij daar nog niet Aan toe is. Ik ook niet en zou mijn hele leven om moeten gooien,maar ik zou het wel aandurven/willen.

Aan de hand van wat ik hier lees zou ik je echt afraden voor een abortus kiezen. Want ik ben bang dat je er ontzettend spijt van gaat krijgen als je het doet omwille van je vriend. Een abortus is nogal wat; ik heb te veel verhalen gehoord van mensen die voor anderen voor een abortus kozen en het daar later heel moeilijk mee hebben gehad.

En je zegt wel dat je hem niet wil opzadelen met zo'n verantwoordelijkheid, maar eigenlijk vind ik dat hij daar zichzelf mee heeft opgezadeld. Niet lullig bedoeld hoor, ik snap dat het heel onverwacht komt en een schok is, zeker als je dacht een spiraaltje te hebben. Maar geen enkel voorbehoedsmiddel is 100% betrouwbaar. Als je voor seks kiest kun je weten dat je altijd een risico loopt op zwangerschap.

Veel sterkte er in ieder geval mee, het lijkt me heel moeilijk dat je nu in zo'n onzekere situatie zit en helemaal niet weet waar je aan toe bent.

Mijn oma is waarschijnlijk heel erg ziek. Ze weten nog niet wat ze heeft maar het is gewoon niet goed. Ze wil eigenlijk geen behandelingen als het ernstig is. Dat snap ik, dat past ook bij mijn oma. Maar ik ben zo verdrietig, ik hou zoveel van haar. Vroeger ging ik elk weekend en elke vakantie bij haar logeren. Zij snapte hoe ik me voelde als mijn ouders weer is te veel van me vroegen, zij was er gewoon altijd. En nu is ze er straks misschien niet meer

Ik zet dit in het biecht topic omdat (nog) niet mijn hele familie het weet en ik het heel vervelend zou vinden als ze er zo achter zouden komen als er toevallig iemand meeleest.

Aletta schreef:

Biechtje schreef:Ja mama, ik durf er eerljk gezegd nog niet al te lAng over na te denken, maar ik twijfel echt nog heel erg tussenevt houden mocht het doorzetten of abortus. Maar als ik voor een abortus kies heb ik wel meer het gevoel dat ik dat dan voor mijn vriend zou doen dan echt voor mezelf. Ik trek het evt wel om een kindje op te voeden, ook al zou dat in mijn eentje moeten maar bij hem is het zo anders. Hj zit in een totaal andere levensfase dan ik. Ik wil hem eigenlijk niet opzadelen met zon enorme verantwoordelijkheid omdat ik weet dat hij daar nog niet Aan toe is. Ik ook niet en zou mijn hele leven om moeten gooien,maar ik zou het wel aandurven/willen.

Aan de hand van wat ik hier lees zou ik je echt afraden voor een abortus kiezen. Want ik ben bang dat je er ontzettend spijt van gaat krijgen als je het doet omwille van je vriend. Een abortus is nogal wat; ik heb te veel verhalen gehoord van mensen die voor anderen voor een abortus kozen en het daar later heel moeilijk mee hebben gehad.

En je zegt wel dat je hem niet wil opzadelen met zo'n verantwoordelijkheid, maar eigenlijk vind ik dat hij daar zichzelf mee heeft opgezadeld. Niet lullig bedoeld hoor, ik snap dat het heel onverwacht komt en een schok is, zeker als je dacht een spiraaltje te hebben. Maar geen enkel voorbehoedsmiddel is 100% betrouwbaar. Als je voor seks kiest kun je weten dat je altijd een risico loopt op zwangerschap.

Veel sterkte er in ieder geval mee, het lijkt me heel moeilijk dat je nu in zo'n onzekere situatie zit en helemaal niet weet waar je aan toe bent.

Jullie hebben ook gelijk hoor, mijn vriend zei dit gisteren ook al tegen me, dat ik sowieso geen abortus omwille van hem moet nemen, maar dat ik er zelf ook voor de volle 100% achter moet staan. Ik ben alleen bang dat wanneer ik dat niet zou doen ik me voor altijd schuldig tegenover hem zou blijven voelen. Dus het zou ook wel voor mezelf zijn in dat geval.
Maar goed, dat is nu nog helemaal niet aan de orde. Mijn vriend komt vanavond hier naar toe en dan gaan we morgen samen naar de gynaecoloog. Vind ik ook wel een fijn idee.

Als je vriend zegt dat je voor hem geen abortus moet plegen dan zal hij het je wel niet kwalijk nemen als je de baby houdt en dan hoef je je ook niet schuldig te voelen. Sowieso vind ik de redenatie niet kloppen dat als je uit schuldgevoel abortus pleegt, je het dan ook voor jezelf doet. In mijn ogen doe je het dan dus gewoon voor hem. Als je zo gaat denken doe je anders uiteindelijk alles voor jezelf.

Maar even onder het biechtaccount.. Ik heb vanmorgen een fietser aangereden

Ik reed in een straat en zou linksaf slaan. Op het moment dat ik dat deed botste ik tegen de fietser aan, die mij tegemoet kwam. Hoe het is gebeurd, ik weet het niet.. Plotseling was ze er en bam...

Ik ben me rot geschrokken, meteen uit de auto gesprongen. Ze zat op de grond, mijn voorband was over haar wiel heen gereden, maar zij zat zelf gelukkig niet onder de auto. Ze bloedde aan haar mond en ze huilde onbeheersbaar. Er was ook een andere mevrouw die haar kende en die meteen ging bellen met bekenden van het slachtoffer. Ik heb 112 gebeld en de politie en ambulance arriveerder ongeveer 5 minuten later, dus heel snel.

Een politieagent heeft mijn gegevens genoteerd (geen pv opgenomen) en de mevrouw die ik geraakt heb is in de ambulance getild. Ondertussen was haar werkgever ook ter plaatse (postbode). De mevrouw is onderzocht in de ambulance en het lijkt erop dat de verwondingen meevallen, ze is op haar gezicht gevallen en heeft een tand door de lip en één van haar tanden is beschadigd. Voorzover de ambulancebroeder kon nagaan wordt ze niet opgenomen in het ziekenhuis, maar ze is er wel naartoe gegaan voor onderzoek.

Mocht in het ziekenhuis blijken dat er reden is om haar op te nemen dan neemt de politie alsnog proces verbaal op. Inmiddels heeft haar werkgever mij alweer gebeld, de eerste onderzoeken in het ziekenhuis wezen er op dat er gene ernstige verwondingen zijn, er zijn wel 2 tanden beschadigd. Verder klaagde ze over buikpijn dus wordt er nog een foto van haar buik genomen. Daar heb ik het resultaat nog niet van gehoord.

Inmiddels heb ik haar telefoonnummer en adres. Ik wil binnenkort bij haar langsgaan om een bos bloemen te brengen (als zij dat wil natuurlijk).. En als ze niet wordt opgenomen, blijft het volgens de politie een verzekeringskwestie dus zal de verzekering het afhandelen.

Ik zit nu op mijn werk, maar heb mijn gedachten er helemaal niet bij. Ik voel me zo verschrikkelijk stom en sta op het punt van huilen.. Ik ben zo enorm geschrokken. Ik heb het beleefd alsof het mij niet overkwam, alsof ik van een afstand stond toe te kijken, maar helaas ben ik de veroorzaker geweest

Moest het even van me af schrijven, voel me zo ontzettend kut nu..

Heb bah wat vervelend sterkte vandaag in ieder geval

Jeetje wat heftig zeg! Heb je het op je werk wel aan iemand kunnen vertellen?

biechtje van verkeersongeluk
wat vervelend gelukkig vallen de verwonding voor zover mee. maar kan me voorstellen dat je ook heel erg geschrokken bent. vind het wel een heel aardig gebaar dat je een bloemetje wil geven.

Zwanger biechtje: Ik heb ook heel erg getwijfeld, de tip die ik kreeg was om echt helemaal nergens naar te kijken. Niet naar de praktische kanten etc maar echt te luisteren naar mijn gevoel. Ik wens je heel veel sterkte met het maken van de beslissing. Wat dat betreft ben ik het ook eens met Lady, je moet de keus echt voor jezelf maken en niet voor je omgeving.

Zora schreef:Jeetje wat heftig zeg! Heb je het op je werk wel aan iemand kunnen vertellen?

Jawel, mijn collega's zijn heel lief tegen me..

Ik ben er nu nog helemaal ondersteboven van. Maar ik wil ook niet naar huis, want dan ben ik bang dat ik helemaal ga zwelgen in mijn emoties...

Biechtje van het verkeersongeluk, wat lijkt me dat verschrikkelijk om mee te maken. Gelukkig vallen de verwondingen van het slachtoffer mee, maar daarmee gaat dit natuurlijk niet zomaar uit je hoofd.

Biechtje van het ongeluk: zelf ben ik ooit aangereden had twee dingen gebroken, wat had ik het fijn gevonden als de veroorzakerlangs was gekomen met een bloemetje, heb niets van hem gehoord, dus dat vind ik echt een heel goed idee van je! Sterkte, gelukkig valt het mee met het slachtoffer.

Ik ben zelf ook ooit aangereden, degene die het heeft veroorzaakt is ook een paar dagen later langs gekomen met een bosje bloemen toen ik uit het ziekenhuis was. Ik vond het zelf wel prettig! Ik kan me voorstellen dat je geschrokken bent.

Biechtje schreef:

Zora schreef:Jeetje wat heftig zeg! Heb je het op je werk wel aan iemand kunnen vertellen?

Jawel, mijn collega's zijn heel lief tegen me..

Ik ben er nu nog helemaal ondersteboven van. Maar ik wil ook niet naar huis, want dan ben ik bang dat ik helemaal ga zwelgen in mijn emoties...

Gelukkig maar Goed dat je nog even langs wilt gaan. Dat helpt haar maar jou ook denk ik!

Zwanger-biechtje, jij bent bang voor het schuldgevoel wanneer je jullie kindje houdt. Ik denk meer aan wat je zult voelen wanmeer je abortus laat plegen omwille van je vriend. Als je er niet echt achter staat, ga je het hem volgens mij zo gigantisch kwalijk nemen, dat ik me serieus afvraag of een relatie daar tegen bestand is.

Het is fijn dat hij mee wil naar de gyn, misschien begint hij nu aan het idee te wennen.

Ik zit met een dilemma ik weet echt geen leuke jongensnaam voor mijn zoontje straks.
Ik weet gewoon echt niet wat ik nou leuk vind.
Ik post dit anoniem want anders weten jullie de naam straks misschien al

Ik zou graag jullie mening willen over de volgende heel verschillende jongens namen want misschien heb ik daar iets aan want mijn mening is niet zo scherp momenteel.

Kay
Max
Marc
Noah
Cas
Hugo
Loek

Max vind ik super, maar zit toch altijd in mijn hoofd dat dat een hondennaam is!
Verder vind ik Cas en Hugo het leukst.