Biechttopic

Ik ben eens 4 of 5 jaar niet geweest. Ik had toen 2 gaatjes. Valt mee toch Succes in ieder geval! Wanneer moet je?

In de 2e week van volgend jaar. Mijn moeder moet ook dus we gaan samen. Tussendoor ben ik nog wel geweest voor een verstandskies, dat maakt het minder erg, toch? Ik poets wel goed maar ik ben bang dat ik nu toch wel wat gaatjes heb. Stom he, iedere keer neem ik mezelf voor om sneller te gaan maar ja.. Tijd vliegt ook voorbij joh!

Ik heb een moeilijke tijd achter de rug doordat het uit is gegaan met mijn ex vriend. De laatste tijd ben ik daarom wat vaker alleen en voel ik soms wat eenzaam.

Probleem is nu dat ik steeds denk dat ik 'ziek' ben. De laatste weken is het steeds weer iets anders en ik draaf dan helemaal door. Zo dacht ik een tijdje dat ik duizelig was, toen had ik steken in me borsten en dacht ik aan borstkanker, toen dacht ik dat ik haaruitval had. Het zijn allemaal dingen die in me hoofd zitten en ik word er niet goed van. Gister heb ik het topic over pijnlijk tandvlees gelezen en nu denk ik dat ik dit ook heb en dat mijn tanden eruit vallen binnenkort. Ik heb heel slecht geslapen en werd elke keer wakker voel aan me tanden waardoor ze nu dus een beetje tintelen.

Probleem is ook dat ik alles op internet op zoek en dan bij mezelf ga kijken of ik het heb. Ik heb al afgesproken met mezelf om dit niet meer te doen. Iemand nog idee hoe ik deze absurde gedachte weg krijg?

Laatste biechtje, ben je al bij de huisarts geweest?

Klinkt als een hypochondertje, het klinkt heel herkenbaar in ieder geval! Als je je zoveel zorgen maakt over je gezondheid zou ik even langs je huisarts gaan. Ik heb het een tijd zo erg gehad dat ik iedere week met een andere klacht bij de huisarts zat Gelukkig vond ze dat niet erg, want ze had liever dat ik 100x kwam en niks mankeerde dan dat ik wel iets zou mankeren. Dat zou ik dus echt even doen, gewoon voor je eigen geruststelling.

Sogood, goed zo! Snap je angst wel hoor, de tandarts is gewoon niet leuk.

Biechtje, jouw hypochondrische klachten zijn heel vervelend en kunnen voortkomen uit een vervelende periode. Uit ervaring weet ik dat je jezelf helemaal gek kan maken m.b.t. klachten die te maken hebben met je gezondheid. Ga vooral niet lopen Googlen want als hypochonder word je daar alleen maar mee gevoed. Als je klachten niet verminderen is het misschien goed dat je contact opneemt met je huisarts. Persoonlijk heb ik periodes uit mijn leven echt minder leuk ervaren door hetzelfde probleem, ik heb spijt dat ik toen geen hulp heb gezocht. Sterkte!

*Toch maar niet wil toch liever niet online hebben en geen zin om via biechtaccount te doen.

Ziek zijn berichtje.

Bedankt voor jullie lieve reacties. Ik ben nog niet bij de dokter geweest omdat ik vind dat ik mezelf aanstel. Het komt door het denken eraan en dan krijg ik daar pijn. Op dagen dat ik het druk heb dan heb ik nergens last van. Als ik alleen ben wel.

Ik wil iets biechten onder mijn eigen naam. Dit omdat door 'het probleem' wel duidelijk wordt wie het biechtje zou zijn. En ik wil geen eigen topic openen, omdat dat voor anderen makkelijker te vinden is.

Mijn onderbuurman heeft hetzelfde probleem als dat ik heb. In een stomme bui, omdat ik weer eens dacht onoverwinnelijk te zijn, besloot ik hem mijn hulp aan te bieden. Ik kan helemaal niemand hulp bieden, omdat ik mijn eigen probleem nog aan het oplossen ben. Ik heb wel de juiste handvaten gekregen, waardoor het mij ietwat makkelijker afgaat tegenwoordig, maar het probleem is echt nog verre van echt opgelost. En ik ben bang dat als ik hem ga helpen, hij snel valt en mij weer meetrekt de afgrond in. Ik hoopte nog dat hij het was vergeten, wat ik hem had aangeboden, maar vandaag maakte hij heel erg duidelijk dat hij het heel graag wil en mijn hulp daarbij echt nodig heeft. Mij dankbaar is, omdat ik hem wil helpen. Maar ik wil het eigenlijk niet.

Kan ik hem gewoon uitleggen dat ik nog teveel aan mezelf heb? Hem wel kan ondersteunen met datgene wat hem moeilijk lijkt, maar dat ik hem simpelweg niet kan bijstaan, omdat ik nog voldoende aan mezelf heb? Wat eigenlijk inhoudt dat ik hem laat vallen, dat ik hem door laat gaan met dat wat slecht voor hem is, want zonder enig echte handvat ben je nergens, en dat dan weer met alle gevolgen van dien...?

Mocht hem iets overkomen, dan krijg ik bijna het idee dat ik de schuldige ben, omdat ik mijn aanbod intrek.

Maura schreef:Kan ik hem gewoon uitleggen dat ik nog teveel aan mezelf heb? Hem wel kan ondersteunen met datgene wat hem moeilijk lijkt, maar dat ik hem simpelweg niet kan bijstaan, omdat ik nog voldoende aan mezelf heb?

Ja, ik zou hem dat wel proberen zo uit te leggen. Ik vind het ook heel logisch nu je dit zo opschrijft. En nee, het is dan zeker niet jouw schuld als hem iets overkomt. Als jullie beide de afgrond ingetrokken worden schieten jullie er beiden ook niets mee op.

Eens met RN. Je kunt hem natuurlijk wel adviseren naar de huisarts te gaan of info te geven waar jij hulp krijgt.

Maura, lief van je dat je aangeboden hebt om hem te helpen met zijn probleem. Wat jezelf ook al aangeeft lijkt het mij niet verstandig. Ik zou eerlijk tegen hem zijn en zeggen dat je hem graag had geholpen als je dat probleem zelf ook niet had gehad. Maar omdat je dit probleem ook hebt hem eigenlijk niet kan helpen omdat dat ten koste vanzelf gaat.

Rapa Nui en Bay; Jullie hebben gelijk. Ik moet gewoon eerlijk tegen hem zijn. Ik vind het een lieve man, ook al is het de man die het meeste geluidsoverlast veroorzaakt. Ik vind het gewoon moeilijk om te bedenken dat hij zonder mij sowieso de fout ingaat. Maar dat moet ik dan even loslaten.

Jip; Heb hem allereerst gezegd dat hij contact moest zoeken met de HA en verslavingszorg. Hij gaf aan dat niet te durven. En toen zei ik dus dat ik hem wel zou helpen.

Dan biedt je aan dat je met hem mee wil gaan naar de ha, maar meer kun je denk ik niet voor hem doen..

En dat is misschien het enige en beste wat ik kan doen. Hem aanbieden een afspraak te regelen bij de HA, misschien zelfs meegaan, maar daar moet het voor mij ophouden. Want ik zie mezelf zo die greppel inglijden.

Toen ik mijn vorige zin eindigde en al op plaatsen had gedrukt, bedacht ik me opeens dat de eerste stap 'erkenning' is van het probleem. Hij durft het alleen nog maar naar mij te uiten, ook terwijl iedereen het gewoon weet. Misschien moet hij eerst die erkenning vinden en dan hulp zoeken. En daar kan ik hem sowieso niet bij helpen, dat moet hij zelf ontwikkelen.

Bedankt dat ik het even mocht opschrijven en even een mening mocht van mensen die niet hetzelfde probleem hebben. Dat spiegelt toch wat makkelijker.

Biechtje schreef:Ik heb een moeilijke tijd achter de rug doordat het uit is gegaan met mijn ex vriend. De laatste tijd ben ik daarom wat vaker alleen en voel ik soms wat eenzaam.

Probleem is nu dat ik steeds denk dat ik 'ziek' ben. De laatste weken is het steeds weer iets anders en ik draaf dan helemaal door. Zo dacht ik een tijdje dat ik duizelig was, toen had ik steken in me borsten en dacht ik aan borstkanker, toen dacht ik dat ik haaruitval had. Het zijn allemaal dingen die in me hoofd zitten en ik word er niet goed van. Gister heb ik het topic over pijnlijk tandvlees gelezen en nu denk ik dat ik dit ook heb en dat mijn tanden eruit vallen binnenkort. Ik heb heel slecht geslapen en werd elke keer wakker voel aan me tanden waardoor ze nu dus een beetje tintelen.

Probleem is ook dat ik alles op internet op zoek en dan bij mezelf ga kijken of ik het heb. Ik heb al afgesproken met mezelf om dit niet meer te doen. Iemand nog idee hoe ik deze absurde gedachte weg krijg?

Wat vervelend! Ik was degene die het topic over pijnlijke tandvlees opende en ik vind het vervelend dat jij er zo'n naar gevoel aan overhoudt. Misschien is het een beetje een troost dat ik vandaag al 20 keer aan m'n tanden heb gevoeld of ze al los zitten, ik ben na het lezen van de reacties ook erg bang dat m'n tanden uitvallen. Ik heb vandaag al verschillende keren het doemscenario van een kunstgebit voor me gezien.

Maar het klinkt inderdaad wel wat hypochondrisch (daar heb ik zelf ook wel wat last van).. Misschien is het wel goed om hier eens met iemand over te praten.

Ik vind het moeilijk om mijn verhaal te doen, zelfs onder het biechtaccount. Maar doe het toch want wil even weten of dit wel normaal is.

Ik ken sinds een tijdje een leuke jongen. We voelen niks voor elkaar, maar hebben het wel leuk samen. Tot nu.. We hadden via WhatsApp een beetje de spanning opgebouwd voor ons laatste afspraakje. Hadden elkaar al eens gezien, gezoend, maar meer niet. Hadden allebei wel de behoefte om verder te gaan, beetje elkaar zitten teasen via WhatsApp en elkaar onze fantasieën verteld. Tot het afspraakje dus. Ik kwam daar, hadden zoveel spanning opgebouwd dat we meteen niet van elkaar af konden blijven. Uiteindelijk zijn we in bed beland maar toen ging het mis, op het moment dat we seks wilden hebben blokkeerde ik en lukte het niet.. Ik was opgewonden, maar hij kwam gewoon niet binnen, was heel apart.

Nou was dit de eerste keer 'seks' met een jongen waar ik geen verliefde gevoelens voor had. Zou het misschien daaraan kunnen liggen dat het niet lukte, of omdat het een 'moetje' was. Ik ging daar al heen met de gedachte dat het ervan zou komen. Misschien onbewust teveel mee bezig geweest dat het op het moment zelf niet lukte. Ik voelde me in ieder geval knap lullig, maar gelukkig vatte hij het goed op en hebben we het verder nog fijn gehad. Maar ik hoop toch niet dat dit iets blijvends is..

Sogood schreef:Oeps, ik ben al bijna 2 jaar niet bij de tandarts geweest. (Oke, tussendoor nog even voor het trekken van een verstandskies) Nu kreeg ik wat klachten en toen kwam ik tot de conclusie dat het al zo lang geleden is. Nu doe ik het in mijn broek, straks mankeer ik vanalles! Ieder jaar neem ik me voor om vaker en sneller te gaan maar ja.. Naar de tandarts gaan, hoe aardig die man ook is, is nou niet bepaald mijn hobby.

Ik was 3,5 jaar niet geweest. Laatst heb ik al mijn moed bij elkaar geraapt en een afspraak gemaakt, gelukkig had ik helemaal niks aan mijn tanden! Ik zou wel echt een afspraak maken als ik jou was, de stress van wat er wel niet allemaal met je tanden aan de hand kan zijn is vele malen erger dan de stress om een keer naar de tandarts te gaan....

Ik heb echt iets vies. Ik zal het in een spoiler zetten, zodat niemand het per ongeluk leest.

Spoiler:

Ik zou niet eens op de apotheek wachten, maar direct naar de HAP gaan.

Lennox schreef:Ik zou niet eens op de apotheek wachten, maar direct naar de HAP gaan.

Inderdaad, dit had ik ook gedaan! Gewoon bellen en het verhaal (indien nodig) wat aandikken!

Fortissimo schreef:

Lennox schreef:Ik zou niet eens op de apotheek wachten, maar direct naar de HAP gaan.

Inderdaad, dit had ik ook gedaan! Gewoon bellen en het verhaal (indien nodig) wat aandikken!

Dat laatste is hier inderdaad ook wel eens nodig om te mogen komen, maar ik zou inderdaad ook bellen/gaan. Zou hier niet mee wachten.

Elke regio heeft een spoedapotheek, waar je een antiworm kuur kunt halen. Daarvoor hoef je echt niet naar een HAP. Zij hebben dat middel niet en kunnen, behalve een recept schrijven, niks voor je doen. En een recept heb je hiervoor niet nodig.

Is er ergens je omgeving koopzondag? Elke drogist verkoopt ook antiworm kuren, dus daar zou je het ook nog kunnen halen.

Ik wou idd zeggen, hier heb je geen recept voor nodig en in december zijn er altijd VEEL koopzondagen.

Maar wat ik me afvraag... Als je er zoveel hebt, heb je er dan niet eerder ook al last van moeten hebben? Ik heb ze vroeger ook wel gehad en zal je de details besparen, maar had er écht wel last van

Mebendazol kuur van 2 tabletten tegen wormpjes kun je idd bij iedere drogist wel krijgen..