Re: Biechttopic

Gast di 4 dec 2012 - 23:06

Maar eigenlijk maakt het niet zoveel uit of je de diagnose officieel hebt of niet, ik weet het, maar er veranderd natuurlijk niet erg veel op zo'n moment. Wel is het voor bv. werk prettig dat ik kan vertellen wáarom ik maar 24 uur werk. Al staat het niet zwart op wit bij de reumatoloog, omdat je dan gezeik hebt met bv. hypotheken etc.

Gast di 4 dec 2012 - 23:06

Even een verhaal onder eigen naam, maar ik wil geen topic ervoor openen zelf, niet quoten dus ajb.

Mijn schoonvader is net bij de dokter geweest voor klachten, en nu verdenken ze hem op darmkanker en moet hij met spoed allemaal onderzoeken krijgen. Ik maak me echt zorgen Cry

Marin di 4 dec 2012 - 23:08

Ohw Pippa, wat naar. Kan me voorstellen dat je daar van slag van bent. Hopelijk valt het allemaal mee. Wel goed dat ze zo snel reageren.

hug

Nog over je berichtjes daarvoor: Dat van dat werk lijkt me zelf ook prettig, om tenminste een diagnose te hebben en dus uit kunt leggen waarom je minder werkt. Nou heb ik wel twee banen, maar toch voel ik me ALTIJD schuldig en heb ALTIJD het gevoel dat ik niet genoeg doe. Zal misschien ook nog wel voortkomen uit de periode dat ik werkeloos was, maar ik ben altijd zo bang dat mensen me lui vinden.

Gast di 4 dec 2012 - 23:11

Je doet wat je kan, toch? Ik zou ook duidelijker mijn grenzen moeten aangeven op het werk, want werk bijna nooit 24 uur en dat is gewoon echt mijn maximum. En met zo'n diagnose is het wel beter uit te leggen inderdaad, al is het voor jezelf hetzelfde, voor anderen betekent het gelijk wel meer duidelijkheid.

Ja, enorm klote. Ben er echt van geschrokken. Wist niet dat mensen zóveel pech konden hebben. Geen sinterklaasviering voor ons dus ook vandaag, M. is erheen, ik ben thuis.

Marin di 4 dec 2012 - 23:19

Pff heftig hoor, sterkte er mee! Hopelijk valt het allemaal mee. Kan me voorstellen dat je niet echt in feestsfeer bent nu.

Pompoen di 4 dec 2012 - 23:24

Marin schreef:Nou, dat geeft me dan toch ergens goede moed, Pompoen, dat het misschien niet zo lang hoeft te duren. Ik vind het best spannend merk ik, dat ik nu echt die stap heb gezet. Ik ben zelfs naar een coachingsgesprek geweest omdat ik het zo moeilijk vond om de beslissing te maken of ik echt aandurfde om de medische molen in te gaan, bang voor de uitkomst. In dat gesprek kwam ook heel erg naar voren dat ik me zo schuldig voel tegenover anderen. Heb daar echt wel wat aan gehad. Dus ik ben ergens wel heel erg trots op mezelf dat ik toch uiteindelijk die stap heb gezet. Ik heb al m'n klachten op een lijst opgeschreven en dat aan de huisarts laten zien, lekker overzichtelijk. En toen inderdaad een verwijzing gekregen. Omdat ik al drie keer weg ben gestuurd met 'joh, zal wel psychisch zijn', was dat toch even een soort overwinning voor me. Met die verwijzing alleen al, ben ik al een stap verder dan ik ooit ben geweest. Punt is dat het die keren inderdaad psychisch niet goed met me ging. Nu gaat het wel heel erg goed met me en heb ik alle rust, en tóch blijven de klachten, zeker nu in de winter. Dat was voor mij het teken dat het toch echt misschien wel meer is.

Zwemmen is inderdaad zo lekker Misschien goed idee om eens een zwembad hier te zoeken. Maar zoals gisteren, heb ik 's middags een paar uur in bed gelegen. Ik was gewoon aan het werk, dus ik heb dan tenminste nog het geluk dat ik even zo'n uitgebreide pauze kan nemen. Om dan te gaan zwemmen onder werktijd werkt ook niet echt goed op 't schuldgevoel denk ik. Maar in bed liggen ook niet. Maar ja, ik moest wel, ik kon niet meer.

Vandaag gaat het gelukkig beter

Je moet je bedenken dat jij als je gaat zwemmen tussen het werken door, dat niet doet omdat je daar zo'n lol in hebt, maar omdat het beter voor je lichaam is. Jij hebt het geluk je werktijden zelf in te kunnen delen, dat betekend dat jij op het moment dat het nodig is een langere pauze kunt nemen. Je kunt een paar uur in bed gaan liggen, maar níemand zal jou er op aankijken als je gaat zwemmen zodat je weer beter in je lijf komt te zitten! Je zou je er juist schuldig over moeten voelen als je NIET goed voor jezelf zorgt!

@pippa, wat vervelend dat bij jou dat sporten juist niet werkt zeg! En heel veel sterkte met je schoonvader! Darmkanker is een nare ziekte, hopelijk zijn ze er op tijd bij. Mijn moeder heeft het zoals je misschien wel weet gehad, die heeft alles goed doorstaan inclusief uitzaaiingen in de lever en jaren later een tumor in haar long (ook een uitzaaiing waarschijnlijk). Ze is inmiddels alweer een aantal jaar kankervrij. Ik hoop voor je schoonvader natuurlijk dat het dat helemaal niet is en anders dat het dan in ieder geval goed behandelbaar is!

Gast di 4 dec 2012 - 23:26

Jeetje het zit je ook niet mee he pippa, sterkte. Ik hoop dat het meevalt.

Marin di 4 dec 2012 - 23:28

Ja je hebt ook helemaal gelijk, Pompoen. Dat is iets wat ik echt moet leren, dat schuldgevoel kwijtraken. Mensen hebben toch wel een mening, maar ik zelf kan daar niets aan veranderen. Ik heb zelf alleen maar m'n eigen gevoel een gedachten in de hand. Dat was wel een wijze les.

Dat drie keer per week sporten is wel echt heel goed merk ik en iets waar ik zeker mee door wil gaan, zeker nu ik merk dat nu ik niet sport het erger wordt. Deze week komt het er niet van omdat we thuis midden in een soort chaos verbouwing zitten omdat de slaapkamer onder de schimmel zit, dus we hebben het 's avonds druk zat met puinruimen, maar vanaf volgende week wil ik wel weer echt sporten. Ik vind het ook echt lekker, voel me er beter door.

Gast di 4 dec 2012 - 23:33

Ik hoop het ook Pompoen. Ik maak me extra zorgen omdat hij een slechte gezondheid heeft. Hij heeft zware diabetes, obesitas, een hartprobleem & voelt zich sowieso de laatste tijd niet top met versleten gewrichten, dus als hij dit er nog bij krijgt, vrees ik voor het ergste Sad

Hij wordt deze maand 60... "fijn' om te lezen dat het bij jouw moeder allemaal goed is gekomen Yes

Minx wo 5 dec 2012 - 2:04

Pippa

Biechtje wo 5 dec 2012 - 2:14

Cheesegirl schreef:Heftig Biechtje, wel heel knap dat je het hebt durven vertellen aan iemand. Je verhaal grijpt mij erg aan, omdat ik het ook geschreven zou kunnen hebben. Hier durf ik niets te ondernemen, alleen mijn vriend weet hoe ik mij voel.

Hier ben ik weer.
Het was meer dat mijn moeder er op aandrong. Ze ging tegenover mij aan de keukentafel zitten, keek me indringend aan en vroeg: '**, ben jij wel echt gelukkig?' Zeg dan maar is nee! Wink

Als je er meer over kwijt wil, moet je het even laten weten via dit topic, stuur ik je via mijn eigen account een PM. smile

Blijf er niet te lang mee rond lopen!

Exogenesis schreef:Wat knap dat je hulp wilt gaan vragen! Dat is een eerste stap in de goede richting.
Je zult die stap naar de huisarts even moeten zetten, maar beter nu dan wanneer je veel verder bent! En de huisarts is vast hartstikke begripvol.

Hoe reageerde je moeder?

Heb je zelf enig idee waar je negatieve gedachtes vandaan kunnen komen?

De eerste stap moet nu gemaakt worden, anders trek ik het niet lang meer. Vrijdag 8.10uur zit ik op de stoel bij de huisarts om mijn verhaal te doen.

Mijn moeder reageerde heel lief. Is zelf in haar jeugd ook zo ongelukkig geweest en haar moeder heeft dit toen nooit gezien, ze wil niet dat haar eigen dochter ook overkomt.

Ik weet het niet, maar ik denk dat ik dingen heel moeilijk kan loslaten. Het begon met pesten, toen bedrogen en belazerd, dierbaren overleden en ik denk dat ik dat gewoon niet voor mezelf kan afsluiten en dat ik daardoor steeds met die dingen in mijn hoofd blijf zitten.

Gast wo 5 dec 2012 - 5:28

Dank jullie wel voor de lieve, bemoedigende woorden! Doet me echt goed. Ik heb het ook niet laten noteren. Maar het geeft me wel wat rust dat het nu een naam heeft. En ik stel me inderdaad ook niet aan, maar doordat ik zoveel klachten heb, kan ik me voorstellen dat anderen me een zeikerd vinden. Juist doordat ik zoveel kan sporten. Ik heb eigenlijk altijd wel pijn, maar ik probeer te kijken naar wat ik wel allemaal kan. Ik ben ook altijd moe. Ik kan dus niet zo goed sprinttrainingen doen, omdat ik daar niet goed van herstel. Maar ik kan wel vijf uur rustig fietsen in een lage hartslag. En ook dat lukt soms niet...dan ben ik na een half uur al helemaal kapot thuis.

@pippa sterkte met afwachten!

Biechtje wo 5 dec 2012 - 22:27

Ik weet niet meer wat ik moet doen...

Mijn vriend heeft gisteren in een boze bui geroepen dat ik vandaag mijn spullen wel kon gaan pakken en weer naar mijn ouders toe moest gaan en dat ik er maar vanuit moest gaan dat we het 1e half jaar zeker niet weer bij elkaar terug zouden komen Cry

Maar vanochtend deed hij weer vrij normaal Biechttopic - Pagina 14 878948377

Nu heb ik heb gesmst wat ik nu moet doen mijn spullen pakken of in huis bezig (zoals we hadden afgesproken voor vandaag)
Maar nu na een aantal keer heen en weer smsen komt het er eigenlijk op neer dat hij geen duidelijk antwoord geeft..

Wat moet ik nu in hemelsnaam doen?! Blijven of toch weg gaan?!
Hij was er gisteravond zo duidelijk/hard in dat het echt over was en nu totaal niet..

Gast wo 5 dec 2012 - 22:29

Ik denk dat je vriend in een boze toestand die dingen geroepen heeft. Hij meende het op dat ogenblik misschien wel, maar nu hij afgekoeld is kan het zijn dat hij zijn woorden toch terug neemt.

Ik zou hem met rust laten en afwachten wat hij nou doet. Ik snap je onzekerheid wel hoor, het is niet niks als je vriend roept dat je maar weg moet gaan en je spullen moet pakken. Maar meestal gebeuren zulke dingen in het heetst van de strijd.

Caro wo 5 dec 2012 - 22:32

Biechtje schreef:Ik weet niet meer wat ik moet doen...

Mijn vriend heeft gisteren in een boze bui geroepen dat ik vandaag mijn spullen wel kon gaan pakken en weer naar mijn ouders toe moest gaan en dat ik er maar vanuit moest gaan dat we het 1e half jaar zeker niet weer bij elkaar terug zouden komen
Maar vanochtend deed hij weer vrij normaal

Nu heb ik heb gesmst wat ik nu moet doen mijn spullen pakken of in huis bezig (zoals we hadden afgesproken voor vandaag)
Maar nu na een aantal keer heen en weer smsen komt het er eigenlijk op neer dat hij geen duidelijk antwoord geeft..

Wat moet ik nu in hemelsnaam doen?! Blijven of toch weg gaan?!
Hij was er gisteravond zo duidelijk/hard in dat het echt over was en nu totaal niet..

Allemaal leuk en aardig dat hij dat roept, maar wat wil jij?? En wat is er gebeurd dat de bom is gebarsten bij hem?

Dit soort dingen moet je ook eigenlijk niet via de sms willen uitpraten. Laat die sms voor nu even wat het is en ga zelf bepalen wat jij wil doen!

Je kan proberen vanavond op een rustige manier met hem te gaan praten en kijken wat er nu precies aan de hand is. Als je denkt dat dat nu nog geen zin heeft, dan kun je even een of twee nachtjes naar je ouders gaan en daar zelf misschien ook even tot rust te komen.

Biechtje wo 5 dec 2012 - 22:48

@Zelda, Ik ben iemand die graag wil weten waar ze aan toe is dus het is voor mij erg lastig om het af te wachten. En met de kans dat ik vanavond/morgen als nog mijn spullen kan gaan pakken.

@Caro, Om eerlijk te zijn weet ik niet wat ik wil. Hij is de laatste tijd enorm gestrest en reageert dat op mij af. Ook is het zo dat ik nu minder uren werk dan dat ik voorheen deed en vind hij dat ik iets anders moet zoeken met meer uren zodat we het weer wat breder hebben, daar doe ik zelf op het moment nu zoveel moeite voor omdat ik het leuk vind op mijn werk ondanks dat ik minder uren moest gaan werken. En nu heb ik gister blijkbaar iets fout gedaan waardoor de bom is gebarsten.

Ik weet ook wel dat het niet verstandig is om via de sms te doen maar dat ik op het moment de enige manier om hem te kunnen bereiken. Vanavond heb ik weer andere verplichten dus ik zie hem niet eerder weer als ik op bed ga (hij ligt al op bed als ik weer thuis kom)

Het liefst zou ik inderdaad even wat afstand willen nemen maar dat gaat niet lukken op het moment omdat we de aankomende dagen vrij veel familie verplichtingen hebben. En ik sowieso mijn schoonfamilie hier (nog) niet mee wil opzadelen omdat ze hun eigen problemen op het moment hebben. Mijn eigen familie/ouders heb ik op het moment niet zoveel mee dat ik daar een paar nachten kan/wil verblijven zonder het hele verhaal te moeten vertellen.

Caro wo 5 dec 2012 - 22:52

Biechtje schreef:@Zelda, Ik ben iemand die graag wil weten waar ze aan toe is dus het is voor mij erg lastig om het af te wachten. En met de kans dat ik vanavond/morgen als nog mijn spullen kan gaan pakken.

@Caro, Om eerlijk te zijn weet ik niet wat ik wil. Hij is de laatste tijd enorm gestrest en reageert dat op mij af. Ook is het zo dat ik nu minder uren werk dan dat ik voorheen deed en vind hij dat ik iets anders moet zoeken met meer uren zodat we het weer wat breder hebben, daar doe ik zelf op het moment nu zoveel moeite voor omdat ik het leuk vind op mijn werk ondanks dat ik minder uren moest gaan werken. En nu heb ik gister blijkbaar iets fout gedaan waardoor de bom is gebarsten.

Ik weet ook wel dat het niet verstandig is om via de sms te doen maar dat ik op het moment de enige manier om hem te kunnen bereiken. Vanavond heb ik weer andere verplichten dus ik zie hem niet eerder weer als ik op bed ga (hij ligt al op bed als ik weer thuis kom)

Het liefst zou ik inderdaad even wat afstand willen nemen maar dat gaat niet lukken op het moment omdat we de aankomende dagen vrij veel familie verplichtingen hebben. En ik sowieso mijn schoonfamilie hier (nog) niet mee wil opzadelen omdat ze hun eigen problemen op het moment hebben. Mijn eigen familie/ouders heb ik op het moment niet zoveel mee dat ik daar een paar nachten kan/wil verblijven zonder het hele verhaal te moeten vertellen.

Ik snap wel dat het een moeilijke situatie is, maar verplichtigen kun je afzeggen. Als je de twijfel uit de wereld wil helpen dan zal je toch die verplichtingen van vanavond moeten afzeggen (en laten we eerlijk zijn: alles is af te zeggen :-)) en een rustig gesprek met hem moeten voeren..

Biechtje wo 5 dec 2012 - 23:02

Klopt dat alle verplichtingen wel af te zeggen zijn.
Maar voor vanavond is het verstandiger om het niet te doen, ik weet wel dat mijn vriend het daar ook niet mee eens zou zijn.

Denk dat ik vandaag maar goed mijn best moet gaan doen in huis (zoals afgesproken) en dan morgen hopelijk kunnen gaan praten Biechttopic - Pagina 14 1270000679

Maar heb echt het gevoel dat hij het uiteindelijk toch uit gaat maken, hoe goed ik mijn best ook doe Cry

Gast wo 5 dec 2012 - 23:04

Maar is continu de druk voelen van 'meer je best moeten doen' wel een prettige basis voor een relatie? Het komt op mij niet echt positief over......Wil jij dit zelf zo, op deze manier?

Caro wo 5 dec 2012 - 23:12

PinkCoelho schreef:Maar is continu de druk voelen van 'meer je best moeten doen' wel een prettige basis voor een relatie? Het komt op mij niet echt positief over......Wil jij dit zelf zo, op deze manier?

Eens.

Je kunt je idd inzetten voor een relatie, maar echt continue je best doen en op je tenen lopen is niet de bedoeling. Dan word jij gefrustreerd en hij zal op zijn beurt ook weer aanvoelen. Dat is geen fijne basis voor een relatie.

En sorry: maar je relatie hoort voor vanalles en nog wat te gaan... als die verplichtingen belangrijker zijn dan het redden van je relatie dan moet je je ook afvragen in hoeverre je bepaalde dingen over hebt voor je relatie. En hij ook.

Biechtje do 6 dec 2012 - 0:10

Hoi!

Ook ik zit in een dilemma en wil het even van me afschrijven.

In het begin van dit jaar heb ik een date gehad met een jongeman die 2 kleine kinderen heeft.

Het was een super gezellige date en na de date nog over en weer geappt.

We zouden zo gauw als het kon een tweede date tegemoet gaan.

Maar na een tijd bedacht ie zich toch en wilde hij er ten alle tijden zijn voor zn kinderen.

Ik begreep en begrijp dit heel goed.

Hij zou even niet weten waar ie de tijd vandaan moest halen om ook met mij een vriendschap/scharrel aan te gaan.

Hier heb ik het bij gelaten. Want waarom zou ik me zo aandringen?!

Nu hebben we sinds afgelopen weekend weer app contact,wat van mijn kant is gestart. Nu durf ik niet zo goed te vragen of ie nog es met me wil daten. We hebben het over koetjes en kalfjes.. Biechttopic - Pagina 14 878948377

Het is tenslotte al bijna een jaar geleden en ik vraag me gewoon af of ie het nu al wat meer op de rails heeft wat betreft zn kinderen die hij een paar dagen in de week over de vloer heeft.

Oke.. ik weet niet zo goed wat ik met deze biecht wil. Misschien gewoon van me afschrijven,alhoewel ik ook wel op tips en advies zit te wachten. Embarassed

Ik ben vanavond weer online,dan zal ik weer reageren,mochten er reacties zijn Biechttopic - Pagina 14 394967

Caro do 6 dec 2012 - 0:12

Je kan het gesprek toch richting dat onderwerp sturen? Gewoon vragen hoe het nu met zijn kinderen gaat etc etc..zo laat je ook gewoon betrokkenheid zien. Dus ik zou het zo aanpakken. Langzaam beetje het gesprek opstarten en dan zie je wel welke richting het opgaat..

Biechtje do 6 dec 2012 - 0:17

Ik had inderdaad als eerste gevraagd hoe het met hem ging en met zn kinderen.

Hij vertelde dat ze gespannen waren voor sinterklaas en dat alles prima met hem ging. En de wedervraag hoe het met mij ging.

Hierna heb ik hem (gister) een fijne pakjesavond gewenst.

Hier heb ik geen antwoord meer op gehad. Biechttopic - Pagina 14 394967

Biechtje do 6 dec 2012 - 0:18

Hoe krijg ik trouwens mijn tekst goed?

Zit steeds een lege regel tussen,zie ik..

Caro do 6 dec 2012 - 1:10

Het leest idd een beetje irritant ;-). Maar het kan zijn dat je een toetsenbord instelling fout hebt staan. Probeer shift+enter eens!

Je kan toch wel doorvragen over zijn kinderen? dat je je nog herinnert van aan het begin van dit jaar dat hij volledig focus wilde zetten op zijn kinderen en hoe dat bevalt? Soms moet je gewoon helder zijn!

Gesponsorde inhoud