Biechttopic

Biechtje met schoonmoeder op sterven. Als schoonpa nog leeft zal hij in principe verantwoordelijk zijn voor de schulden. Schulden vallen in de huwelijksboedel waar beide echtgenoten verantwoordelijk voor zijn. Na sterven is de achterblijver nog wel verantwoordelijk.

Biechtje met zus met knobbeltje, niet meteen van het ergste uitgaan! Ik snap het wel, in deze tijd van borstkanker overal, maar het HOEFT geen kanker te zijn. Jaar geleden vond ik een behoorlijke knobbel onder mijn linkerborst. Paniek, want het komt zoveel in mijn familie voor dat ik al onder controle sta. Maar ik ben nog maar 30 dus de kans was klein. Maar de knobbel zat er en zit er nog steeds. Ik werd ook meteen doorverwezen maar de arts kon tijdens de echo en mammografie al zien dat het geen kanker was. Het is iets met een opgezette melkklier. Het kunnen zo vreselijk veel verschillende dingen zijn en je zusje is nog zo jong..

Marsy28 schreef:Biechtje met zus met knobbeltje, niet meteen van het ergste uitgaan! Ik snap het wel, in deze tijd van borstkanker overal, maar het HOEFT geen kanker te zijn. Jaar geleden vond ik een behoorlijke knobbel onder mijn linkerborst. Paniek, want het komt zoveel in mijn familie voor dat ik al onder controle sta. Maar ik ben nog maar 30 dus de kans was klein. Maar de knobbel zat er en zit er nog steeds. Ik werd ook meteen doorverwezen maar de arts kon tijdens de echo en mammografie al zien dat het geen kanker was. Het is iets met een opgezette melkklier. Het kunnen zo vreselijk veel verschillende dingen zijn en je zusje is nog zo jong..

Bedankt voor je reactie, ook die van Bolus.
Ik voel me nu gelukkig wat rustiger en wat gerustgesteld.
We wachten het maar af..

Ook ik heb een knobbel(tje 4 cm bij 5 cm) gehad. Bij de mammografie was gelijk duidelijk dat het goedaardig was en er hoefde verder geen onderzoek naar gedaan te worden. Ik ben geopereerd en daarna is het wel onderzocht en het was inderdaad goedaardig. Wat de rest zegt, het kunnen zoveel dingen zijn! Succes!

rapa nui schreef:

Biechtje schreef:

Susan schreef:Volgens mij kan het wel zo zijn dat hij mede-aansprakelijk is voor die schulden, al staan ze op haar naam, ik weet dan ook niet of het helpt als hij die erfenis weigert, want ik denk dat hij daar nu al mede-aansprakelijk voor ís. Maar daarvoor zou hij misschien contact op kunnen nemen met het Juridisch Loket.

Wat betreft die begrafenis, ik snap wel dat je man haar een mooie begrafenis wil geven, maar ik snap ook dat jij je daarvoor niet in de schulden wil steken. Ik denk niet (maar dat weet ik niet zeker) dat die schulden invloed hebben op de uitvaartverzekering, maar als die verzekering niet dekkend is voor wat zij wil vind ik niet dat hij van jou kan verwachten dat jullie je daarvoor in de schulden steken.

dank je ik zal eens kijken of ik nog meer informatie kan inwinnen moet ook wel zeggen dat ik momenteel wat boosheid heb en ik probeer dat niet op mijn man en schoonvader te projecteren al is het best moeilijk om je in te moeten houden vandaar dat ik ff hier kom klagen

Heb je ook op het Viva forum gekeken in pijler Geld en Recht, daar zijn een ook paar keer dit soort vragen aan de orde gekomen. Wel net iets anders omdat je vader er ook nog is maar er staan misschien wel tips in.

Wat Susan ook al zei, ik zou evt. wel eens nadenken over welke persoonlijke spullen jullie nog graag willen hebben en of het mogelijk is om die bij leven al te krijgen, klinkt gek natuurlijk maar stel dat je schoonvader straks ook plotseling overlijdt dan zit je misschien helemaal dat je de erfenis moet weigeren omdat je schulden zou krijgen en vaak is het missen van persoonlijke dingen nog erger. En dat bij leven klinkt gek maar misschien zijn we wel wat dingetjes heel speciaal voor jullie waar je schoonouders zelf niets mee doen en die ze nu ook wel al graag aan jullie willen geven.

Zijn er trouwens nog broers en - of zussen van je man? Huren je schoonouders? of hebben ze een koophuis? Dat maakt natuurlijk ook wel uit.

ik heb nog niet op het viva forum gekeken dat zal ik zo eens gaan doen, mijn man heeft 1 broer die zelf ook met schulden zit en mijn schoonouders huren op dit moment omdat ze hun koophuis hebben moeten verkopen. wat persoonlijke spullen betreft we hebben al het een en ander gekregen onze trouwringen zijn gemaakt van het goud van zijn moeder en we hebben nog wat kleine spullen gekregen.

luisa schreef:Biechtje met schoonmoeder op sterven. Als schoonpa nog leeft zal hij in principe verantwoordelijk zijn voor de schulden. Schulden vallen in de huwelijksboedel waar beide echtgenoten verantwoordelijk voor zijn. Na sterven is de achterblijver nog wel verantwoordelijk.

ik dacht dat ze in gemeenschap van goederen getrouwd waren maar dat blijkt toch huwelijkse voorwaarden te zijn.

hopelijk veranderd dat de zaak.

Dat scheelt inderdaad alweer. Dan moeten je schoonvader en jullie de erfenis alledrie verwerpen (of beneficiair aanvaarden, maar aangezien je toch al weet dat er meer schulden zijn dan bezittingen, kun je 'm volgens mij ook meteen verwerpen). Dan moet je vriend dus wel echt zorgen dat hij voor die tijd alles heeft meegenomen wat van hem is of wat hij nog wil hebben, want ik heb wel gehoord dat als je een erfenis verwerpt, je geen spullen meer uit het huis van de overledene mag halen. Je schoonvader moet denk ik ook wel uitzoeken wat hij moet regelen, als alle spullen op haar naam staan heeft hij straks misschien geen inboedel meer. Dat geldt ook voor het huis.

Susan schreef:Dat scheelt inderdaad alweer. Dan moeten je schoonvader en jullie de erfenis alledrie verwerpen (of beneficiair aanvaarden, maar aangezien je toch al weet dat er meer schulden zijn dan bezittingen, kun je 'm volgens mij ook meteen verwerpen). Dan moet je vriend dus wel echt zorgen dat hij voor die tijd alles heeft meegenomen wat van hem is of wat hij nog wil hebben, want ik heb wel gehoord dat als je een erfenis verwerpt, je geen spullen meer uit het huis van de overledene mag halen. Je schoonvader moet denk ik ook wel uitzoeken wat hij moet regelen, als alle spullen op haar naam staan heeft hij straks misschien geen inboedel meer. Dat geldt ook voor het huis.

ik ben er vandaag wat meer mee bezig geweest en begrijp nu eigenlijk pas het verschil ik denk dat je idd gelijk hebt met het verwerpen van de erfenis en dat we de spullen al op voorhand veilig moeten stellen. het huis wordt gehuurd op dit moment maar mijn schoonvader zal straks naar een verzorgingstehuis gaan daar staat hij al ingeschreven hij heeft een hersenbloeding gehad en is niet in staat om voor zichzelf te zorgen mijn schoonmoeder is 21 jaar jonger dan hem en samen kunnen ze het nu nog wel met wat hulp.

Reva schreef:

Biechtje schreef:Ik ben de laatste tijd aan het daten geweest met een hele leuke jongen en het is nu een relatie te noemen We zijn nu 2 weekenden samen geweest en beide keren werd hij op het laatst emotioneel toen we afscheid namen, hij ging net naar huis en moest nu ook echt huilen. Toen ik vroeg waarom hij moest huilen zei hij dat hij zo gek op me is en dat hij ervan baalt dat hij moest ******). Ik ben hierdoor best een beetje van slag, hij is blijkbaar zo gek op me, dat ik die gevoelens bij hem opwek. Maar een beetje vreemd vond ik het wel, ik weet niet goed wat ik ervan moet denken.

Je bent niet zo anoniem door die kilometers
Maar zou ik me ook ongemakkelijk bij voelen, ik wist mezelf ook geen houding te geven bij de huilende mannen op de bank hier.

Ach ja wat kan mij het ook schelen, ik reageer wel onder mijn eigen naam. Hij belde me 's avonds nog op om sorry te zeggen voor zijn tranen. Het is lang geleden dat hij zo gek op iemand was en het overviel hem ook, ik heb gezegd dat hij het de volgende keer maar niet meer moet doen, haha. Verder is hij helemaal niet beklemmend ofzo naar mij toe(dat zei iemand anders) maar juist supertop, het voelt heel goed en is leuk, maar dit vond ik ff een domper haha. Nouja ff afwachten, ik vrees als hij dit vaker gaat doen dat ik me er dan inderdaad ongemakkelijk bij ga voelen ofzo.

Hier het relatiebiechtje nog een keer.

Ik heb zaterdagavond geprobeerd een gesprek aan te gaan. Het lukt niet, hij legt alles buiten zichzelf, heeft allemaal smoesjes/redenen/argumenten waar door het niet aan hem ligt. Als ik aangeef dat het echt heel vervelend is dat hij niet inziet wat hij fout doet in de situatie zegt hij dat ik er alles aan doe om iets te zoeken waardoor ik hem weer kan afkraken.

Dit is echt niet zo, dat weet ik 100% zeker, ik wil hem niet afkraken ik wil het leuk hebben. Ik heb tijdens dit gesprek ook aangegeven wat ik niet goed doe en dat ik dat ook graag anders wil zien. Hier reageert hij niet op.

Als ik aan hem vraag hoe hij zijn toekomst voor zich ziet, geeft hij aan dat hij die met mij voor zich ziet, als ik dan aangeef dat wel zoveel ruzie hebben en dat ik dat niet de rest van mijn leven wil, haalt hij zijn schouders op. Als ik vraag of hij mij nog wel leuk vind, of hij nog wel gevoelens voor mij heeft geeft hij aan dit niet te weten. Al met al schiet het niet op en komen we er niet uit. Ik denk dat als ik het nu gewoon laat voor wat het is, hij het prima vindt. Maar ik kan daar geen genoegen mee nemen. Ik wil het leuk samen hebben, natuurlijk met periodes dat het misschien minder leuk is, en ik wil daar ook mijn best voor doen. Maar in mijn eentje gaat dat niet lukken en het gevoel dat ik in mijn eentje ben heb ik wel heel sterk.

Biechtje schreef:Hier het relatiebiechtje nog een keer.

Ik heb zaterdagavond geprobeerd een gesprek aan te gaan. Het lukt niet, hij legt alles buiten zichzelf, heeft allemaal smoesjes/redenen/argumenten waar door het niet aan hem ligt. Als ik aangeef dat het echt heel vervelend is dat hij niet inziet wat hij fout doet in de situatie zegt hij dat ik er alles aan doe om iets te zoeken waardoor ik hem weer kan afkraken.

Dit is echt niet zo, dat weet ik 100% zeker, ik wil hem niet afkraken ik wil het leuk hebben. Ik heb tijdens dit gesprek ook aangegeven wat ik niet goed doe en dat ik dat ook graag anders wil zien. Hier reageert hij niet op.

Als ik aan hem vraag hoe hij zijn toekomst voor zich ziet, geeft hij aan dat hij die met mij voor zich ziet, als ik dan aangeef dat wel zoveel ruzie hebben en dat ik dat niet de rest van mijn leven wil, haalt hij zijn schouders op. Als ik vraag of hij mij nog wel leuk vind, of hij nog wel gevoelens voor mij heeft geeft hij aan dit niet te weten. Al met al schiet het niet op en komen we er niet uit. Ik denk dat als ik het nu gewoon laat voor wat het is, hij het prima vindt. Maar ik kan daar geen genoegen mee nemen. Ik wil het leuk samen hebben, natuurlijk met periodes dat het misschien minder leuk is, en ik wil daar ook mijn best voor doen. Maar in mijn eentje gaat dat niet lukken en het gevoel dat ik in mijn eentje ben heb ik wel heel sterk.

Als hij niet zeker weet of hij nog gevoelens voor je heeft, er zoveel ruzies zijn én hij daar blijkbaar niet aan wil werken, zou ik geen toekomst zien in deze relatie

Even onder het biechtaccount, niet omdat ik per se anoniem wil blijven, wel omdat ik het niet te opvallend wil posten.

Ik ben al jaren lid van een ander soort forum, de laatste tijd via een besloten groep op facebook. 1 van de anderen daar irriteert me al langer, maar prima ik probeer het zo veel mogelijk te negeren. Nou had ik het er laatst op die groep over dat er iemand in een reclame speelt die me aan hem doet denken. Meteen erna zou ik ook op iemand lijken, ik vind diegene niet zo leuk dus had meten gezegd die vergelijking niet zo te waarderen en of hij er mee wilde stoppen. Maar nee hij vind het nodig 1 van mijn profielfoto's naast die van die andere vrouw te plakken om zijn punt te maken. Hij vind het een grapje ik vind het ontzettend kinderachtig. Ik heb altijd geleerd om ergens over op te houden als iemand je grap niet kan waarderen, maar goed. Ik heb hem uit mijn vriendenlijst van facebook verwijderd, vervolgens heel gezeik waarna hij mij heeft geblokkeerd. Ik ben weg gegaan bij die groep, gewoon omdat ik het niet prettig vind dat ik niet alles kon zien wat er werd gepost.
Nou werd ik gisteren weer in die groep toegevoegd, heb daar aangegeven dat ik weg ben gegaan omdat ik het niet prettig vind dat hij me geblokkeerd heeft en ik dus hele stukken van gesprekken mis. Uiteindelijk heeft hij me blijkbaar niet meer geblokkeerd en stond er net een heel verhaal op die groep dat ik een zeikwijf ben, overdreven reageer en dat ik hem had geblokkeerd en ik dus de boel aan het belazeren ben? Kom op zeg ik ben toch geen kleuter meer. Ik wist serieus niet eens dat je iemand kon blokkeren via facebook tot hij er over begon. Ik heb me dus maar weer afgemeld bij die groep.

Maar toch raakt het me en dat vind ik stom. Het kwetst me echt dat hij doet alsof ik lieg tegenover die mensen die ik al minstens 10 jaar ken. Het doet me pijn dat het zo gaat, het was altijd een heel leuk vast groepje dat ik heel soms zag altijd gewoon gezellig en nu dit. Ik snap het niet. En ik baal ervan dat het me zo raakt om uit te worden gemaakt voor leugenaar.

Lijkt Yes wel

Ik denk dat jullie van beide kanten een beetje van een mug een olifant maken.

Maple schreef:Lijkt Yes wel

Ik denk dat jullie van beide kanten een beetje van een mug een olifant maken.

haha ja nogal hè? Dat we het beide veel groter maken dan het is had ik ook wel door, daarom dacht ik gisteren ach ik ga wel terug bij die groep en doe weer normaal. Maar ik snap echt niet waarom hij nu begint te liegen over dat blokkeren, kom op.

Is die groep niet gewoon zichtbaar voor members only?

Ja klopt, is een besloten groep. Hoezo?

Oh ik las het verkeerd, ik las dat je weg was gegaan en tóén dacht dat je geblokkeerd was. Maar was dus andersom.

geen zin om steeds in en uit te blijven loggen
Ik was ook niet geblokkeerd op de groep maar echt door die jongen zelf. Dus zodat ik zijn reacties niet meer kon zien, zag zijn profiel niet meer etc.

Ik heb een vriendin die ik al jaren ken en sindskort heeft ze sinds hele lange tijd een vriend. Voordat ze die vriend had spraken we af en toe af, het kwam wel vaak van mijn kant maar het was altijd heel erg gezellig. Nu hoor ik eigenlijk niks meer van haar, ik heb zoiets van, nu mag het een keer van jou afkomen, de laatste paar keren kwam het initiatief ook van mijn kant. Ik vind het gewoon heel jammer, nu weet ik dat ze een heel druk leven heeft, maar ze weet ook dat ik druk bezig ben met zoeken naar een baan bijv, ook al zou ze af en toe even een smsje sturen van hoe het gaat, hoe het solliciteren gaat. Moet ik nu eigenlijk mn conclusies gaan trekken hoe zij denkt over de vriendschap of steeds het initiatief van mijn kant laten komen?

Lastig biechtje met vriendin die niks van zich laat horen. Als ik jou was zou ik nog een keer het initiatief nemen om wat van je te laten horen. Je zou dan ook al kunnen aangeven dat je het jammer vindt dat je weinig van haar hoort oid. En het daarna bij haar laten liggen. Hoor je niks dan is dat ontzettend jammer maar weet je wel waar je aan toe bent.

Het valt me echt op dat mensen veel te weinig praten in vriendschappen en dat ze maar gewoon liever aannames doen...

Maple schreef:Het valt me echt op dat mensen veel te weinig praten in vriendschappen en dat ze maar gewoon liever aannames doen...

Ja valt mij ook op. Misschien heeft die vriendin het niet eens door? Ik ben ook zo iemand die ontzettend slecht is in contacten onderhouden. Ik bedoel er niks mee, maar vergeet het vaak gewoon om op mails etc te reageren.

Ik zit totaal niet lekker in mijn vel en heb geen idee hoe ik hiermee moet omgaan. Het maakt me echt helemaal gek. Voor mijn gevoel zit ik gewoon vast in het patroon van werken, eten en slapen. Mijn werk is op zich leuk, ik ben nog steeds heel blij met mijn vriend, ik ben alleen niet blij met mezelf. Ik heb zoveel gedachtes, wat me zo onrustig maakt.
Ik hou me maar groot omdat ik niet wil dat anderen weten dat ik me eigenlijk helemaal niet gelukkig voel. Ik zou ook niet weten wie ik ermee kan lastig vallen. Vrienden heb ik niet en mijn vriend wordt vaak zo opgeslokt door zijn werk dat mijn probleem alleen maar een extra last is. Ik wil dat het zijn leven zo min mogelijk beïnvloed. Nu is hij even de deur uit, maar hij had ook wel thuis willen blijven voor mij. Het is dus niet dat hij me niet wilt steunen.

Ik wil me helemaal niet zo voelen, maar heb geen idee bij wie of wat ik terecht kan. Ik zou me heel ongemakkelijk voelen om hiermee naar de huisarts te gaan. Ik heb die kerel pas een keer gezien, om kennis te maken en dat was het. Ik zou eigenlijk ook niet kunnen omschrijven waarom ik me zo voel, het is er gewoon. Het liefst blijf ik gewoon hele dagen op de bank hangen, maar daar zal het allemaal niet beter van worden. Ik voel me zo waardeloos.

Het is een beetje een onsamenhangend verhaal, maar ik kan nu gewoon even niet helder nadenken.

Ik hoef ook niet perse een reactie, maar het is fijn om dit even van me af te schrijven.

eenzaam biechtje; zou het helpen als je gaat kijken wat je ongelukkig maakt en voor jezelf bedenkt wat je daar aan zou kunnen doen? Bv meer nieuwe contacten zoeken etc?

Nieuwe contacten zoeken zou wel handig zijn, ik heb ook vaak gedacht dat dat het probleem was. Toch denk ik niet dat dat het is. Ik ben al zo druk dat ik geen contacten kan onderhouden. Ik vergeet mensen gewoon te bellen en op een gegeven moment houdt het dan op. Zo gaat het met alle vriendschappen eigenlijk bij mij.

Het is ook niet dat ik niet onder de mensen kom, want ik ben bijvoorbeeld aangesloten bij een sportclub waar ik meerdere keren per week train. Ook daar heb ik geen aansluiting bij, ik ben niet zo goed in praten met mensen die ik niet goed ken. Of ik ben gewoon niet zo leuk . Een gesprek met mij houdt na 2 zinnen al op.

Het is echt iets bij mezelf, maar wat? Ik heb echt geen idee. Misschien is het wel gewoon het weer.