Vraagje aan de getrouwde mama's

Lach me scheel hier. Je hebt toch een achternaam? Bij je geboorte gekregen van je vader/moeder. Ben je eigendom van je ouders? Nee. Je bent nooit eigendom van iemand, simpelweg omdat je een persoon bent. Daar veranderd het aannemen van een naam, werkelijk, geen mallemoer aan. Alsof scheiden verboden is als je de naam van je man draagt. Buiten dat ik het zat was mijn naam te spellen, vind ik het persoonlijk een beetje bij het trouwen horen. En echt Euc, er is niemand die mij interessanter vindt (of ik interessant wil doen) (om)dat ik mijn mans naam draag hoor, whaha.

Ter aanvulling - je kinderen dragen wel de naam van je man. Zijn ze voor je gevoel dan ook meer eigendom van je man?

Nee, mijn kinderen hebben de naam van mijn man, gewoon omdat ik die mooier vond en je moet er toch één kiezen. Mijn achternaam is minder mooi dan die van mijn man en combineert ook niet zo lekker met voornamen vind ik. Dus die discussie heb ik laten liggen.

Oh en vrouwen die hun eigen naam houden krijgen beter betaald dan vrouwen die een andere of dubbele achternaam nemen

Eucalypta schreef:Oh en vrouwen die hun eigen naam houden krijgen beter betaald dan vrouwen die een andere of dubbele achternaam nemen

Dat vind ik dan wel weer echt achterlijk

Ik zou het juist heel mooi vinden om de naam van mijn vriend te dragen! Het lijkt me leuk om binnen het gezin dezelfde naam te hebben, maar het lijkt me ook mooi om op deze manier verbonden te zijn. In mijn ogen heeft dat niets te maken met dat ik eigendom word van mijn vriend.

Zelda schreef:

Eucalypta schreef:Oh en vrouwen die hun eigen naam houden krijgen beter betaald dan vrouwen die een andere of dubbele achternaam nemen

Dat vind ik dan wel weer echt achterlijk

Wel logisch vind ik. Dat gaat heus niet bewust. Maar ik denk dat het er ook aan ligt dat veel meer vrouwen die hoogopgeleid zijn en serieus met hun werk bezig zijn hun eigen naam houden dan vrouwen die liefst huismama zijn en een bijbaantje hebben van 2 dagen in de week in een winkel. Ik vermoed dat die vrouwen sowieso al meer betaald kregen vooraf. En de beeldvorming heeft er ook mee te maken denk ik: iemand met een dubbele achternaam roept toch wat anders op dan iemand met een enkele achternaam. Hoeft niet te kloppen, maar zo werkt het wel.

http://uvtapp.uvt.nl/fsw/spits.nb_lib.frmToonPersbericht?v_id=14401

Het artikel. De universiteit van Tilburg heeft onderzocht dat vrouwen die de naam van hun man aannemen of een dubbele achternaam voeren gezien worden als emotioneel afhankelijker, minder zelfstandig, minder intelligent en minder ambitieus.

Eucalypta schreef:

Zelda schreef:

Eucalypta schreef:Oh en vrouwen die hun eigen naam houden krijgen beter betaald dan vrouwen die een andere of dubbele achternaam nemen

Dat vind ik dan wel weer echt achterlijk

Wel logisch vind ik. Dat gaat heus niet bewust. Maar ik denk dat het er ook aan ligt dat veel meer vrouwen die hoogopgeleid zijn en serieus met hun werk bezig zijn hun eigen naam houden dan vrouwen die liefst huismama zijn en een bijbaantje hebben van 2 dagen in de week in een winkel. Ik vermoed dat die vrouwen sowieso al meer betaald kregen vooraf. En de beeldvorming heeft er ook mee te maken denk ik: iemand met een dubbele achternaam roept toch wat anders op dan iemand met een enkele achternaam. Hoeft niet te kloppen, maar zo werkt het wel.

Nou Euc, dat is misschien ook wel weer een vooroordeel. Ik ben getrouwd, heb de naam van mijn man, en ik word ook nog eens mama. Ik ga gewoon 4 dagen werken straks en neem mijn werk even serieus. En ik verdien echt heel leuk. Ik denk niet dat ik de uitzondering op de regel ben.

Zeg, dat ligt niet aan mij hoor. Dat is gewoon hoe 'men' tegen vrouwen aankijkt met een dubbele of hun mans achternaam. Verzin ik niet zelf (al heb ik dat beeld inderdaad ook), maar als je dat artikel leest zie je dat dat gewoon onderzocht is. Dat is het beeld wat mensen ervan hebben. En ik kan zelf dus ook echt geen andere redenen verzinnen waarom je de achternaam van je man zou willen, behalve dan dat je te afhankelijk bent en niet zelfstandig. (nou ja, mooier misschien?) maar feitelijk is er geen enkele reden om dat te doen, je krijgt geen gedoe met kinderen, het veranderen van je naam kost wél een hoop moeite (op je werk enzo), dan dan zit je al snel in het hokje ouderwets en afhankelijk en ' omdat het zo hoort'.

Is vast niet altijd waar, dat geef ik meteen toe. Maar eerlijk gezegd als ik kijk naar mijn vriendinnen: die vertikken het om te trouwen óf ze houden hun eigen naam. Alle vrouwen die het wél hebben overgenomen zijn óf zwaar christelijk óf saai en afhankelijk. Ik zie daar toch echt wel een verschil in eigenlijk.

Oh, om maar niet te spreken van de berg 40 en 50 + ers om me heen die inmiddels hun eigen naam weer terug hebben en wéér alles moeten wijzigen omdat ze gescheiden zijn

Nou, zo zwart-wit denk ik er dan niet over maar ik vind het gewoon onzin dat ik degene zou zijn die zijn naam automatisch aan neem. Gewoon omdat ik een vrouw ben. Ik hou niet van dat soort ongelijkheden.

Je zegt letterlijk: 'Maar ik denk dat het er ook aan ligt dat veel meer vrouwen die
hoogopgeleid zijn en serieus met hun werk bezig zijn hun eigen naam
houden dan vrouwen die liefst huismama zijn en een bijbaantje hebben van
2 dagen in de week in een winkel'

En pas daarna plaatste je dat artikel. Die had ik nog niet gezien.

Maar in feite zeg jij dus dat ik niet onafhankelijk, niet ambitieus, en niet zelfstandig ben, een permanentje heb, in een bloemetjesjurk, met grijs haar en over de 50+ ben, met een skraal salarisje. Heb jij het even mis. Wat ik hiermee wil zeggen. Het gaat niet voor iedereen op, en niet alle gepubliseerde artikels hoef je voor waar aan te nemen.

Wauw, ik dacht dat ik gewoon had ik er voor had gekozen om mijn man zijn achternaam aan te nemen omdat ik het een mooi idee vond om als gezin één naam te hebben. Blijkt gewoon even dat het me emotioneel afhankelijk, minder ambitieus, niet zelfstandig én als kers op de taart ook nog eens zwaar christelijk of oud maakt!
Hoe kortzichtig is het als je zo denkt? Ik vind het nogal simpel gedacht dat mijn zelfstandigheid afhangt van het wel of niet aannemen van mijn man zijn achternaam.

Aimee schreef:Wauw, ik dacht dat ik gewoon had ik er voor had gekozen om mijn man zijn achternaam aan te nemen omdat ik het een mooi idee vond om als gezin één naam te hebben. Blijkt gewoon even dat het me emotioneel afhankelijk, minder ambitieus, niet zelfstandig én als kers op de taart ook nog eens zwaar christelijk of oud maakt!
Hoe kortzichtig is het als je zo denkt? Ik vind het nogal simpel gedacht dat mijn zelfstandigheid afhangt van het wel of niet aannemen van mijn man zijn achternaam.

Vergeet niet je bloemetjesjurk en je grijze permanent.

Ook bij mij gaat het artikel niet op. Al heb ik wel krulletjes.

Arme Aimee.. Wil je er over praten?

Ik neem, als we gaan trouwen, ook de naam van mijn vriend aan. Omdat ik dat mooi vind en omdat ik dat leuk vind.
Omdat ik het een fijn idee vind om met z'n drietjes hetzelfde te heten en 1 gezin te zijn.

En om dingen te voorkomen als 'Met Leonie van Huppelepup, ik wil graag een afspraak maken voor mijn dochter' ... andere kant van de lijn: 'en haar achternaam is ook van Huppelepup?' ....... 'Neeeeeeeeeeeeeeee, zij heet van Hoppelepop!'.



Maar ook hier geen permanent (hoe steil wil je het hebben..), grijs haar of bloemetjesjurk te bekennen.
En de laatste keer dat ik mijn ID bekeek stamde ik uit 1985, dus he verdorie, weer mis.. ook geen 50 +
En over meer of meer betaald krijgen, in het onderwijs werkt het zo niet, scheelt ook weer.

Lejow, ik heb dat echt nog nooit meegemaakt hoor, als ik een afspraak wilde maken voor mijn zoon. En het argument dat je 1 gezin bent als je de naam van je man hebt aangenomen vind ik ook onzin.

Zelda schreef:Lejow, ik heb dat echt nog nooit meegemaakt hoor, als ik een afspraak wilde maken voor mijn zoon. En het argument dat je 1 gezin bent als je de naam van je man hebt aangenomen vind ik ook onzin.

Ik ook niet. Tegenwoordig trouwen er heel veel ouders ook niet of zijn ze gescheiden.

Zelda schreef:Lejow, ik heb dat echt nog nooit meegemaakt hoor, als ik een afspraak wilde maken voor mijn zoon. En het argument dat je 1 gezin bent als je de naam van je man hebt aangenomen vind ik ook onzin.

Ik wel, of dat ze vragen wat de achternaam van mijn dochter is.
En ik vind het dan 'jammer' om een andere achternaam te moeten noemen dan het mijne.

Jij mag het onzin vinden, ik vind het een gevoel. Ik vind ons bij elkaar horen als we allemaal dezelfde naam dragen.

Ik vind het gewoon leuk om Fam. ... te zijn en genoemd te worden. Ik heb geen idee of mijn man mijn naam aangenomen zou hebben, dat zal ik hem eens vragen. Ik vermoed van wel, hem maakt het volgens mij echt niet uit.

En dat er allerlei vooroordelen zijn dat vind ik echt kul. Dat zegt meer over de personen die er zo over denken. Ik heb het in ieder geval nooit eerder gehoord.
Ik gebruik overigens mijn meisjesnaam op het werk, maar dat is daar standaard. Vrouwen blijven daar altijd met hun meisjesnaam genoemd worden.

Eucalypta schreef:
Is vast niet altijd waar, dat geef ik meteen toe. Maar eerlijk gezegd als ik kijk naar mijn vriendinnen: die vertikken het om te trouwen óf ze houden hun eigen naam. Alle vrouwen die het wél hebben overgenomen zijn óf zwaar christelijk óf saai en afhankelijk. Ik zie daar toch echt wel een verschil in eigenlijk.

Gelukkig geef je toe dat het niet altijd waar is...
Nouja, ik heb iig wel die dubbele achternaam en ik daar altijd maar trots op zijn, me niet bewust zijnde dat ik me daar zoveel ellende mee op de rug zou halen!
Weg mijn zelfstandigheid en tja dat salaris..hmm daar is dan zeker een foutje mee gemaakt . Dat gevoel van 1 gezin zijn doordat je allemaal dezelfde naam draagt heb ik ook.

Wat nu als je alleen de naam van je man gebruikt, gaat het dat ook allemaal op? Dan weten ze toch helemaal niet dat je stiekem de naam van je man hebt overgenomen... Alleen als ze in je paspoort kijken dan ben je er wel bij natuurlijk.

Waar ik me trouwens WEL aan erger...dat post van gemeente en overheidsinstanties enz aan de man gericht is als je getrouwd bent en een koophuis hebt (anders misschien ook hoor, maar dat weet ik niet).

Linda schreef:Ik vind het gewoon leuk om Fam. ... te zijn en genoemd te worden. Ik heb geen idee of mijn man mijn naam aangenomen zou hebben, dat zal ik hem eens vragen. Ik vermoed van wel, hem maakt het volgens mij echt niet uit.

En dat er allerlei vooroordelen zijn dat vind ik echt kul. Dat zegt meer over de personen die er zo over denken. Ik heb het in ieder geval nooit eerder gehoord.
Ik gebruik overigens mijn meisjesnaam op het werk, maar dat is daar standaard. Vrouwen blijven daar altijd met hun meisjesnaam genoemd worden.

En dit dus ja!!

Laatst ook, kwam iemand iets brengen. Bij de voordeur hangt bordje met achternaam van mijn vriend (logisch, huis is van schoonouders geweest en bordje hangt er nog, aangezien we ooit weer die familie worden).
Ik had mijn naam doorgegeven aan de telefoon, en hij zegt: Waarschijnlijk heb ik uw naam verkeerd verstaan, ik verstond ...... . Dus ik: nee hoor, dat klopt! Zo heet ik. Ja maar, zegt hij, hier bij de deur staat wat anders!
Jaaa, dat klopt ook, dat is de naam van mijn vriend.

Nou en ik vind het dan gewoon een fijn, mooi en leuk gevoel om straks ook deel te mogen maken van die familie, en zo dus ook te heten.
En kom nu niet aan met: ook met je eigen naam ben je deel van de familie, dat snapt mn kont ook nog wel.
Het is puur een gevoel.

En als je dat een mooi gevoel vindt, moet je dat lekker doen, neem je de naam van je man.
En als je dat geen mooi gevoel vindt, ook prima, compleet je eigen keuze, maar maak iemand dan niet uit voor ongeëmancipeerd, oud, futloos en weet ik het wat nog meer.

Le Chat Noir schreef:

Eucalypta schreef:
Is vast niet altijd waar, dat geef ik meteen toe. Maar eerlijk gezegd als ik kijk naar mijn vriendinnen: die vertikken het om te trouwen óf ze houden hun eigen naam. Alle vrouwen die het wél hebben overgenomen zijn óf zwaar christelijk óf saai en afhankelijk. Ik zie daar toch echt wel een verschil in eigenlijk.

Gelukkig geef je toe dat het niet altijd waar is...
Nouja, ik heb iig wel die dubbele achternaam en ik daar altijd maar trots op zijn, me niet bewust zijnde dat ik me daar zoveel ellende mee op de rug zou halen!
Weg mijn zelfstandigheid en tja dat salaris..hmm daar is dan zeker een foutje mee gemaakt .

Wat nu als je alleen de naam van je man gebruikt, gaat het dat ook allemaal op? Dan weten ze toch helemaal niet dat je stiekem de naam van je man hebt overgenomen... Alleen als ze in je paspoort kijken dan ben je er wel bij natuurlijk.

Waar ik me trouwens WEL aan erger...dat post van gemeente en overheidsinstanties enz aan de man gericht is als je getrouwd bent en een koophuis hebt (anders misschien ook hoor, maar dat weet ik niet).

Hier ook, en we zijn niet getrouwd.. haha!

Lejow schreef:

Zelda schreef:Lejow, ik heb dat echt nog nooit meegemaakt hoor, als ik een afspraak wilde maken voor mijn zoon. En het argument dat je 1 gezin bent als je de naam van je man hebt aangenomen vind ik ook onzin.

Ik wel, of dat ze vragen wat de achternaam van mijn dochter is.
En ik vind het dan 'jammer' om een andere achternaam te moeten noemen dan het mijne.

Jij mag het onzin vinden, ik vind het een gevoel. Ik vind ons bij elkaar horen als we allemaal dezelfde naam dragen.

Dan neem ik aan dat jullie binnenkort gaan trouwen?
B. is er nu al, ik mag toch hopen dat je je nu al een gezin voelt?

Ik heb een ontzettende hekel (en een ontzettend negatieve associatie) aan mijn achternaam, als we ooit gaan trouwen neem ik met liefde zijn achternaam aan. Het lijkt me wel makkelijk om te zeggen `wij zijn de familie ..` ipv Dhr. .., Mevr. ... en dochter ..

Ik ben trouwens wel heel blij dat ik uberhaupt iemand heb waar ik afhankelijk van kàn zijn, moet je ook nog maar gegund zijn.