Vraagje aan de getrouwde mama's

Parel schreef:

Lejow schreef:

Zelda schreef:Lejow, ik heb dat echt nog nooit meegemaakt hoor, als ik een afspraak wilde maken voor mijn zoon. En het argument dat je 1 gezin bent als je de naam van je man hebt aangenomen vind ik ook onzin.

Ik wel, of dat ze vragen wat de achternaam van mijn dochter is.
En ik vind het dan 'jammer' om een andere achternaam te moeten noemen dan het mijne.

Jij mag het onzin vinden, ik vind het een gevoel. Ik vind ons bij elkaar horen als we allemaal dezelfde naam dragen.

Dan neem ik aan dat jullie binnenkort gaan trouwen?
B. is er nu al, ik mag toch hopen dat je je nu al een gezin voelt?

Ik heb een ontzettende hekel (en een ontzettend negatieve associatie) aan mijn achternaam, als we ooit gaan trouwen neem ik met liefde zijn achternaam aan. Het lijkt me wel makkelijk om te zeggen `wij zijn de familie ..` ipv Dhr. .., Mevr. ... en dochter ..

Ik ben trouwens wel heel blij dat ik uberhaupt iemand heb waar ik afhankelijk van kàn zijn, moet je ook nog maar gegund zijn.

Ja tuurlijk voel ik me een gezin.
Maar ik zou het mooi vinden om dus 'de familie' te zijn. Wat jij ook zegt R. L. en B. van Huppelepup

Lejow schreef:Ja tuurlijk voel ik me een gezin.
Maar ik zou het mooi vinden om dus 'de familie' te zijn. Wat jij ook zegt R. L. en B. van Huppelepup

Hoppelepop, toch?

koNijntje schreef:

Lejow schreef:Ja tuurlijk voel ik me een gezin.
Maar ik zou het mooi vinden om dus 'de familie' te zijn. Wat jij ook zegt R. L. en B. van Huppelepup

Hoppelepop, toch?

Oh ja.. whahaha

Happelepap.. maar dat alleen als we ruig willen doen in het weekend

Nee écht hoor. Ik vind bijna (bijna hè. Niet helemaal) nog erger dan thuisblijfmoeders.

Zelda schreef:Lejow, ik heb dat echt nog nooit meegemaakt hoor, als ik een afspraak wilde maken voor mijn zoon. En het argument dat je 1 gezin bent als je de naam van je man hebt aangenomen vind ik ook onzin.

Nou ik dus wel, eigenlijk 9 van de 10x.
Alsof iedereen getrouwd is?! Nu gebruik ik dezelfde achternaam, net zo makkelijk.

Eucalypta schreef:Nee écht hoor. Ik vind bijna (bijna hè. Niet helemaal) nog erger dan thuisblijfmoeders.

En een thuisblijfmoeder die getrouwd is en de naam van haar man heeft aangenomen??

Dat jij je daar zo aan kunt ergeren vind ik met name grappig Euc.
Echt, het zal mij aan m'n reet roesten of jij of welke andere moeder ook werkt of thuis zit, waar je je geld, status en gevoel van voldoening uit haalt.

Lejow schreef:

Eucalypta schreef:Nee écht hoor. Ik vind bijna (bijna hè. Niet helemaal) nog erger dan thuisblijfmoeders.

En een thuisblijfmoeder die getrouwd is en de naam van haar man heeft aangenomen??

Gedoemd te mislukken.

Marin schreef:Dat jij je daar zo aan kunt ergeren vind ik met name grappig Euc.
Echt, het zal mij aan m'n reet roesten of jij of welke andere moeder ook werkt of thuis zit, waar je je geld, status en gevoel van voldoening uit haalt.

Ja, dat zou mij ook wel aan mijn reet roesten. Ik zou het hoogst onverstandig vinden, thuisblijfmoeder zijn.

En dan nog flesvoeding geven ook. :')

Marin, pak eens een kilo zout

Ik geef flesvoeding en neem straks als we getrouwd zijn de naam van mijn vriend.. Maar, ik werk wel...
Doe ik goddank nog IETS goed in mijn leven!

Eucalypta schreef:En dan nog flesvoeding geven ook. :')

Marin, pak eens een kilo zout

Vergeet de e-nummers en de potjesvoeding niet!

Kan je eigenlijk in eerste instantie je eigen naam houden en later nog wijzigen en de naam van je man aannemen?

Parel schreef:

Eucalypta schreef:En dan nog flesvoeding geven ook. :')

Marin, pak eens een kilo zout

Vergeet de e-nummers en de potjesvoeding niet!

Jonge, weet je wel dat er in flesvoeding tenminste imunofortis (?) zit!!

ik heb ook achternaam man - mijn achternaam.
Mijn man heeft gewoon zijn eigen achternaam.



vind het inderdaad fijner als er kinderen mogen komen en ook vind ik het als meer 1.

Gefeliciteerd!! Ik heb de achternaam van mijn man en mijn achternaam er achter maar die gebruik ik dan alleen bij officiële documenten bijv.

Ik heb mijn eigen achternaam gehouden, de achternaam van mijn man klinkt niet met mijn naam. Je gaat dan automatisch de klemtoon in mijn voornaam verkeerd zeggen. Daarnaast vind ik mijn naam mooi en zag ik het nut er niet van in. De baby krijgt wel de naam van mijn man, nu kunnen we er gewoon rekening mee houden. Ik word overigens regelmatig met de achternaam van mijn man aangesproken, dan verbeter ik ze niet.

Luce schreef:

Linda schreef:

Luce schreef:Ik heb alleen mijn naam. Ik ervaar nooit problemen met het feit dat mijn kinderen anders heten.

Voor mij was het meer gevoelsmatig dan dat ik dacht dat het problemen op zou leveren.

Ah ja, dat kan. Ik heb altijd gezegd mijn eigen naam te willen houden. Mijn man vond het leuker als ik zijn naam had aangenomen, maar toen ik hem vroeg of hij dan mijn naam ook aan ging nemen wilde hij dat niet en begreep hij mij ook wel. Ik heb al een naam gekregen, van mijn vader. En daar ben ik trots op.

Ik heb ook mijn eigen naam gehouden met dezelfde reden als Luce.

Mijn moeder heeft trouwens ook haar eigen naam gehouden, dat was in die tijd voor minder normaal dan nu. Het leverde ook wel eens grappige situaties op. Mijn vader is leraar en er belde wel eens een leerling naar ons thuis, mijn moeder nam dan regelmatig de telefoon op en zei haar naam. Dan zei de leerling vaak 'oh dan ben ik verkeerd verbonden', mijn moeder zei dan niks en een minuut later ging de telefoon dan weer. Het kwartje viel meestal vrij laat dat het ook wel eens zou kunnen dat mijn moeder een andere achternaam heeft dan mijn vader en ze gewoon het goede nummer aan het bellen waren.

Ik heb de achternaam van mijn man aangenomen. Ik vind dat sowieso een van de leuke dingen aan trouwen. Maar ik vind het ook fijn dat we nu een gezin zijn met 1 dezelfde achternaam. Als je dan ergens opbel over je kind hoef je niet twee verschillende achternamen te noemen.

Ik ben wat trouwen betreft wel een beetje van de 'oude stempel' ik vind het mooi om zijn achternaam te dragen.

Gefeliciteerd!!

Wat de achternaam betreft, je heet nu toch ook anders dan je kinderen, en dat was geen probleem neem ik aan? Dan hoef je daarom niet ineens de achternaam te veranderen als je erg aan je eigen naam gehecht bent.

Zelf ben ik niet getrouwd en heeft A. mijn achternaam gekregen. Ik hecht er persoonlijk wel veel waarde aan dezelfde naam te dragen als mijn kind(eren). Aangezien je tegenwoordig nergens meer zeker van bent, hou ik dus fijn mijn eigen naam, ook als ik in de toekomst ooit zou trouwen. En aangezien A. mijn naam al heeft, wil ik dat eventuele volgende kinderen dat ook zo krijgen. Een eventuele man hou ik overigens niet tegen om dan mijn naam aan te nemen

Maar als jij nou een man krijgt die heel graag wil dat zijn toekomstige kind zijn naam aanneemt?

Ik gebruik alleen mijn man zijn naam. Destijds ook heel erg omdat ik mijn vaders naam niet meer wilde dragen. Maar het feit dat we in de toekomst als gezin dezelfde naam zouden hebben telde wel degelijk ook mee

Parel schreef:Maar als jij nou een man krijgt die heel graag wil dat zijn toekomstige kind zijn naam aanneemt?

Ik durf niet met zekerheid te zeggen of ik het echt zou doen (omdat ik nu makkelijk praten heb nu ik niet in die situatie zit), maar dan denk ik dat die man pech zou hebben En aangezien ik daar vanaf het begin duidelijk over zal zijn, kan iemand vrij snel kiezen of ik dan wel de juiste persoon ben om mee in een relatie te stappen. En ik zou hem niet tegenhouden om mijn naam aan te nemen, kan hij op die manier toch dezelfde naam als de kinderen krijgen? Ik ben gehecht aan mijn naam, en stel sinds de breuk met de vader van A. toch minder vertrouwen in mannen dan voorheen. Vandaar mijn stellige keuze, al sluit ik niet 100% uit dat ik misschien ooit nog van gedachten verander, want ik kan niet in de toekomst kijken.

De enige reden waarom ik zijn achternaam overneem is omdat ik dan dezelfde achternaam als onze kinderen. Maar ik doe het net als mijn eigen moeder "zijn achternaam - mijn achternaam".