Tegen wie zeg je 'u'?

Ik gebruik zelf eigenlijk zo goed als nooit (eigenlijk gewoon nooit) 'u', altijd gelijk 'je'. Wie gebruikt het wel en wanneer / tegen wie dan?

Tegen mijn opa en oma. Ehmmm... tegen mensen die ik niet ken die oud zijn of wanneer ik bijv. een sollicitatiegesprek heb.

Tegen ouderen en wanneer ik in een formele situatie zit.

Mijn oma en oudere familieleden van mijn vriend. Op mijn werk spreek ik vrijwel iedereen ook met u aan.

girli schreef:Tegen mijn opa en oma. Ehmmm... tegen mensen die ik niet ken die oud zijn of wanneer ik bijv. een sollicitatiegesprek heb.

+1, alleen niet tegen al mijn oma's en opa's (ik heb er veel i.v.m. gescheiden ouders). Verder eigenlijk ook vaak in winkels als ik mensen ouder inschat dan mijzelf.

Tegen mijn docenten, ouderen onbekenden en tegen mijn leidinggevende op het werk.

Rood schreef:Tegen ouderen en wanneer ik in een formele situatie zit.

+1

Ik vind het trouwens echt fijn dat je in het Engels nooit na hoeft te denken over hoe je iemand aanspreekt. Ik kan me soms echt in bochten wringen als ik niet weet of ik iemand al kan tutoyeren.

Gasten op mijn werk. (letterlijk, gasten, niet straattaal 'Hee gozers, gasten!', letterlijk; bezoekers, klanten) Duidelijk oudere winkelmedewerkers, mijn buren, de ouders van vrienden/vriendinnen - tenzij ze hebben gezegd dat 't niet hoeft.. Hm eigenlijk elke vreemdeling, die in mijn ogen 30+ is ongeveer.

Mensen die echt ouder zijn dan dat ik ben. Ik moet zeggen dat ik het ook wel op gevoel doe.

Ik spreek in mijn woonplaats altijd dialect dus daar komt u eigenlijk niet voor. Ben dan ook niet gewend om mijn ouders/grootouders met u aan te spreken. Op mjn werk spreek ik inmiddels al mijn collega's met je aan maar ben daar wel mee begonnen om sommige oudere collega's/mensen in een echt hogere functie met u aan te spreken en als ik iemand die ik niet ken aan de telefoon heb spreek ik die ook altijd met u aan. Verder in formele situaties en als ik in een winkel of zo een ouder iemand aanspreek.

Klanten op mn werk, schoonfamilie, opa's en oma's, mensen die beduidend ouder zijn..

Ik doe het inderdaad ook op gevoel. Ik moet zeggen dat ik het soms ook wel lastig vind en te snel 'je' zeg, maar gelukkig wordt het door de manier waarop ik het zeg toch wel gewaardeerd

Tegen mensen die ik ken zeg ik sowieso geen 'u', ik kan me echt niet voorstellen dat ik dat tegen mijn oma (verder heb ik niks meer) zou zeggen. Ook tegen docenten zeg ik gewoon 'je'. Alleen in sommige situaties, als ik denk dat het passend is. Stel nou dat koningen Beatrix hier zo meteen aanbelt, dat zeg ik wel 'Wilt U een kopje koffie?'

Tegen iedereen die ik niet ken, tenzij het in een informele setting is (feestje ofzo). Maar in winkels, werk, afspraken, altijd u. Tegen directe collega's niet, tegen mensen die ik niet ken van een andere afdeling weer wél.



Ik word er zelf enorm kriegel van als ik met 'je' word aangesproken zonder dat dat ik dat zelf aangegeven heb.

Op mijn werk zeg ik altijd u, omdat dat ouderen zijn.
Mensen die ik niet ken en iets ouder dan mij zijn spreek ik aan met u. Ook aan de telefoon spreek ik mensen met u aan.
De opa en oma van mijn vriend spreek ik ook aan met u, terwijl mijn vriend en zijn broertje gewoon je en jij'en tegen hun opa en oma. Ik mag dat ook, maar dat kan ik niet tegen zijn opa en oma. Vind het ook niet netjes.

Ik spreek niemand met "u" aan. Niet in sollicitatiegesprekken, niet in de winkel, nergens.

Ik spreek eigenlijk altijd iedereen die ik nog niet ken en die ouder is aan met u. Pas als iemand aangeeft dat het niet hoeft stop ik daarmee.

Rood schreef:Tegen ouderen en wanneer ik in een formele situatie zit.

Dit dus.

Alleen tegen m'n eigen oma zeg ik nog steeds je. Daar heb ik een goede band mee en dat mag gewoon van haar.

Tegen ouderen, mijn oma's, in een formele situatie en in winkels, aan de telefoon etc. Ik vind het eigenlijk onbeleefd om vreemden gelijk met 'je' aan te spreken, zeker als ze ouder zijn, zelfs al is het maar íéts ouder.

Maple schreef:Tegen ouderen, mijn oma's, in een formele situatie en in winkels, aan de telefoon etc. Ik vind het eigenlijk onbeleefd om vreemden gelijk met 'je' aan te spreken, zeker als ze ouder zijn, zelfs al is het maar íéts ouder.

Zou het ook kunnen dat het een soort van visie is ofzo die je aangeleerd hebt gekregen? Tenminste, als ik over mezelf praat. Ik zeg echt zelden 'u' en dat zullen velen van jullie wellicht onbeleefd of asociaal vinden, maar ik kan nou niet zeggen dat ik onbeleefd ben. Ik houd juist (te) veel rekening met anderen etc., maar dat 'u' zeggen, dat zit er gewoon niet in. Ben ik ook niet mee opgevoed geloof ik, maar mijn ouders zijn ook allesbehalve onbeleefd.

Tegen mijn oma, en verder soms in winkels, en aan de telefoon als ik een bedrijf moet bellen ofzo.

Tegen onbekenden, tegen nieuwe ouders ( ouders die ik langer ken zeggen dat ik 'je' mag zeggen)

Tegen oudere, voor mij onbekende mensen, en binnen m'n werk tegen mensen die ik nog niet persoonlijk heb ontmoet. Veder ook in formele settings.

Maple schreef:Tegen ouderen, mijn oma's, in een formele situatie en in winkels, aan de telefoon etc. Ik vind het eigenlijk onbeleefd om vreemden gelijk met 'je' aan te spreken, zeker als ze ouder zijn, zelfs al is het maar íéts ouder.

Ik vind het ook erg onbeleefd om meteen tegen iedereen je te zeggen. Als mensen zelf aangeven te tutoyeren dan stop ik met u zeggen.

Ik hou eigenlijk helemaal niet zo van u zeggen, maar ik doe het wel tegen mensen die ouder zijn dan ik en die ik niet ken. Toen ik in een winkel werkte zei ik u tegen de klanten en op mijn huidige werk spreek ik patienten die ik niet (goed) ken ook aan met u. Familie (ooms, tantes, opa's en oma) heb ik nooit met u aangesproken, dat voelt veel te afstandelijk.

Mensen die ouder zijn eigenlijk allemaal. Tegen ooms en tantes enzo ook. Mensen van mijn leeftijd hangt het een beetje van het type af of ik tutoyeer. Krijg heel vaak te horen dat ik mag (moet) tutoyeren, nu op mijn opleiding ook weer, maar vind dat heel lastig. Helemaal als het duidelijk oudere mensen zijn en ik ze ook niet ken. Dan blijf ik gewoon automatisch u zeggen (afgewisseld met hier en daar een wel succesvolle je tussendoor).