Klapperende eierstokken, maar nog niet te realiseren..

@Rataplan: ow op die manier. Niets ernstigs toch hoop ik? Als jij of je man die afwijking ook hebben, mogen jullie dan niet weer zwanger worden of is het dan meer uit voorzorg dat het al bekend is?

Die instelling van het genieten van het nu heb ik zeker wel.
We hadden zaterdag op het laatste moment een verjaardag en met een kindje zit je er dan toch met het regelen van een oppas, je moet op tijd naar huis, volgende ochtend niet lekker tot 12uur uitslapen.. Dan is het leven zonder een kindje toch nog wel erg relaxt, haha. Ik kan er ook zeker nog wel van genieten!
Bij mij zijn de kriebels ook eerst nog voor een echt huis ipv een flatje en voor de trouwdag, daarna komt het kindje pas.

Bang dat het niet lukt ben ik trouwens niet. Mocht het ons via de natuurlijke weg niet gegund zijn, kunnen we altijd nog adopteren.

ik probeer ook wel te genieten van het hier en nu hoor...ik heb niet voor niets gesolliciteerd op de opleiding tot OK-assistent. Dat is iets wat ik al jaaaaren wil en waarvan ik weet dat ik het na een eventuele zwangerschap waarschijnlijk niet meer zou doen.....

Mijn vriend en ik hebben het er steeds vaker over en dan lijkt het net alsof we het over iemand anders hebben. Het voelt zo onwerkelijk.. Is dat 'normaal'?

Echt de stap nemen om ervoor te gaan maakt me bang, er is dan namelijk geen weg meer terug. Toch was ik een tijdje terug de pil vergeten en toen ik er achter kwam dat de kans erin zat dat ik zwanger zou kunnen zijn betrapte ik mezelf erop dat ik echte hoopte dat het raak zou zijn. Raar ben ik eigenlijk..

Haha gek is dat hè sogood. Sinds ik een vriend heb vind ik t ook zo extra raar omdat t zo veel concreter wordt, wat voor achternaam m'n kindjes zouden krijgen (en of een eventuele voornaam er bij past), weet beter waar ergens we zouden wonen en kan íets beter voorstellen hoe onze kindjes er uit zouden zien. Nou ja, iets van een verwachting en kan je zo lekker over dromen, zo leuk.

Maar ondanks dat m'n kinderwens zo groot is, ben ik afgelopen jaar echt panisch geweest om zwanger te raken. Ik wilde t echt nog niet. Ik sloeg er echt beetje in door, dacht bij alles dat ik zwanger was. Mede daarom heb ik nu een spiraaltje laten zetten, omdat ik zo bang was de pil te vergeten en zwanger te raken. Op de een of andere manier kan ik de controle nu juist beter los laten, nu ik er zelf ook 'niks' meer aan kan doen.

Marin, dat heb ik ook. Heb een spiraal laten zetten na de zwangerschap, en hoe erg mijn eierstokken ook gaan rammelen er is niks wat ik eraan kan doen om de boel te saboteren haha, klinkt heel gemeen, heel zwaar, maar bedoel dat ik echt pas zwanger kan worden als we er bewust voor gaan, omdat je niet zomaar even een spiraal eruit werkt..

Ja dat speelde voor mij ook mee idd. Het geeft me gewoon meer rust.

Voor mijn vriend ook haha

Dat had ik laatst ook! Ik ben niet meer aan de pil en we gebruiken condooms. Nu vertelde mijn vriend laatst dat ik soms weleens met de hand waarmee ik aan zijn P heb gezeten waar zwemmers aan zitten ook weleens aan mijn V zit. Hij vertelde me dat vlak nadat ik dat weer gedaan had en ik ook nog eens in mijn vruchtbare dagen zat. Ik weet dat de kans errug klein is dat er wat gebeurt maar toch schoot ik een beetje in de stress. Dacht straks ben ik wel zwanger. Toen ik dus 2 weken later ongesteld werd was ik niet opgelucht, maar teleurgesteld

Wat 'saboteren' betreft vertrouwen mijn vriend en ik elkaar volledig. En we zijn het er ook over eens dat als ik toch per ongelijk zwanger raak het gewoon komt!

Van dat spiraaltje begrijp ik heel goed. Eigenlijk zou ik gewoon met die hele pil willen stoppen en dan een beetje uitdokteren wanneer we het beste kunnen vrijen zonder zwanger te raken en voor mij part voor het zingen de kerk uitgaan () o.i.d. dan maak ik in mijn hoofd niet die concrete keuze en als we dan toch een kindje verwachten door 'per ongeluk' zwanger te raken zou dat mooi meegenomen zijn, zeg maar. Ik moet dit stukje tekst nog eens lezen want ik snap er nu zelf niks meer van.

Weg

Hoezo een negatieve fase Youandi?
Qua kindjes of andere dingen?


Dit maar even niet quoten omdat het toch vrij persoonlijk is Voor het zingen de kerk uit gebeurd hier sowieso al. Net of ik er lichtelijk allergisch voor ben of zo, heb echt last, ook de dag erna nog, als hij niet voor de tijd eruit gaat.

Nee, qua kinderen krijgen. Verder ben ik hartstikke blij hoor

Weg

voor het zingen de kerk uit zou ik echt niet durven....

Ik slik ook braaf de pil hoor Stokstaartje, het is niet ons voorbehoedsmiddel, haha. Zou ik ook niet aandurven!

Youandi: Hier heeft hij er geen last van, alleen ik. Wel vervelend hoor. Vraag me soms ook wel eens af hoe dat moet als we wel voor een kindje gaan, of ik er dan steeds zo'n last van blijf houden.
Gelukkig alleen qua kindjes dus, haha. Kan ik me goed voorstellen, het lijkt me soms ook doodeng, haha.

Weg

*

Maar waar ligt het aan? Waarom brandt het?

Ik wil juist geen spiraal, omdat ik gewoon samen de keuze wil kunnen maken om met de pil te stoppen, zonder dat je eerst weer naar een dokter moet om het te laten verwijderen. En ik zou kunnen saboteren inderdaad, moest er laatst aan denken. Maar dat zou ik nooit doen hoor

Nou ja de keuze maak je sowieso samen lijkt me. Maar ik snap wel wat je bedoelt.

sperma is basisch en vaginaal vocht is zuur. Ik denk dat dat de reacties van irritatie en branderig gevoel oproept. Ik heb het ook weleens gehad...

*

Stokstaartje: Mijn zoon heeft V.C.F.S. Die afwijking is in 90% van de gevallen een spontane fout. In 10% is die dus erfelijk. Je hebt het of niet, je kan geen drager zijn ofzo. De afwijking is dominant erfelijk met een kans van 1 op 2. Mijn zoon heeft een relatief milde vorm, maar je hebt er ook zeer ernstige vormen tussen zitten. Dat is bij elke patiënt verschillend. Niemand kan ook maar iets zinnigs over de toekomst zeggen en over het verloop van de aandoening. Mocht blijken dat mijn man of ik ook deze afwijking hebben dan komt er geen derde. Het mag wel, maar dan moet je aan IVF of ICSI denken of de gok nemen. Ik ben zelf al verminderd vruchtbaar (ik heb PCO) en al gezegend met 2 prachtige jongens. Een derde is bij ons dus afhankelijk van de uitslag van de bloedtest.

Marin schreef:Nou ja de keuze maak je sowieso samen lijkt me. Maar ik snap wel wat je bedoelt.

Ja, maar ik bedoel als 'geheim' samen, zonder dat daar doktoren etc. bij komen kijken