Hoe ben jij ten huwelijk gevraagd?

Hij had een heel romantisch plan. Onderweg naarwintersport wilde hij me, samen met de hond, vragen of ik met hem wilde trouwen. Hij had een parkeerplaats uitgezocht die voor ons allebei veel betekent. We gaan namelijk graag samen met de auto op vakantie en er is een plaats waar we altijd stoppen, mooi uitzicht etc ( jaaa echt, die parkeerplaatsen bestaan).

Maaaar dat hele plan liep in ded soep. Er stonden ellenlange files die dag, ik werd door de uitlaatgassen in de file misselijk, we moesten om de 15 minuten stoppen omdat het zoooo koud was dat de ruitenwisservloeistof bevroor. Kortom: alles ging mis.

We hadden het wel supergezellig, kerstliedjes zingen: lachen, broodjes eten en zo zaten we al 15 uur samen. Totdat d zoveelste file begon en hij hield het niet meer. Daar in ded auto, op de Azoveel, begon hij dat hij iets wilde zeggen. Ik had niks door, en dacht dat ik iets fout had gedaan. Totdat eruit kwam : wil je met me trouwen? En ik zei 'ja'. Uiteraard!

Birgit schreef:

Beauty Addict schreef:Dat 2e dus. Hadden een huis gekocht, en de vraag kwam maar niet... Dus heb ik maar een aantal opties qua data aan hem voorgelegd. Lekker romantisch he?!

Hier is de vraag ook nog niet gesteld, ik hoop binnenkort
Als ik had gewild had ik al ja kunnen zeggen, maar het kwam zo stom over.

Hij vroeg laatst: zullen we dan maar trouwen? Ik zei dat ik het daar niet voor deed, toen wilde hij op z'n knieën gaan.
Ik heb hem gezegd dat hij maar weer omhoog moest komen en iets anders moest bedenken, op die manier wil ik het niet

Wat een gezeur. Wil je nou trouwen of niet?

Ik vind het zo stom om te gaan zitten wachten op een vraag waar je beiden het antwoord al op weet, zeker als je al jaren samenwoont. Waarom moet dat zo groots aangepakt? Je wéét toch al van elkaar dat je wilt trouwen? Waarom deel je anders je leven al jaren met elkaar? Als je het beiden leuk vind, prima, maar die mannen worden onder druk gezet dat ze het wél echt moeten vragen. Ik zou het vertikken.

Dat je gewoon nu al kunt zeggen dat je weet dat je over 1 of 2 jaar gevraagd gaat worden, dat is toch raar? Dan weet je toch nu ook al dat je gaat trouwen? Dus waarom die heisa?

Ik snap het echt oprecht niet, dat gedoe over sprookjesjurken en droombruiloften.

Ik wéét dat ik met mijn vriend ga trouwen, niet nu, maar over een aantal jaren. Hij weet dat (uiteraard) ook, en wil mij zelf graag op een bijzondere manier vragen, en dat blijft een verrassing en er komt een moment dat ik verrast ga worden!

Maar dat is dan toch geen verrassing meer? Je weet toch dat hij het een keer gaat vragen? Dus zeker als je samenwoont en hij doet opeens geheimzinnig en je moet opeens spontaan ergens naartoe, en hij gaat opeens op z'n knieen zitten, dan zie je dat toch al ééuwen van tevoren aankomen? Dan ga je toch al ergens heen met 'nou gaat hij me vragen'?

Het moge duidelijk zijn dat ik totaal niet romantisch ben, en mijn man ook niet. Ik snap er gewoon niets van, waarom dat soort dingen nou leuk is (voor vrouwen, want mannen doen het alleen voor hun vrouw, zie voorbeeld van Birgit, hij vroeg het, zij zegt nee, en hij moet het netjes opnieuw gaan vragen, mijn mans commentaar: 'ik zou denken 'stik er maar in' en het nooit meer vragen')

Tuurlijk wel, ik weet toch niet wanneer, en hoe? Het gaat gebeuren, ooit, dat kan volgende week zijn, maar ook gerust 3 jaar duren. Ik vind dat juist leuk, om echt gevraagd te worden, en dat wil mijn vriend trouwens ook zelf, hij vindt dat het 'hoort', maar het antwoord weet hij eigenlijk al haha.

Maar gewoon vragen is dus kennelijk nog niet genoeg. Het moet wel 'bijzonder', want de vriend van Birgit vroeg het, maar wordt gewoon afgewezen. Het gaat er toch om of je een leuk huwelijk hebt, niet of je aanzoek wel bijzonder genoeg was?
Als zoiets nou gebeurt nog niet zo lang bij elkaar bent, als totale verrassing, dán snap ik de romantiek wel, ergens.

Maar ik zou het dus ook echt vertikken en het gewoon nooit meer vragen.

Dat ben ik wel (een beetje) met je eens. Als mijn vriend mij op die manier wil vragen / is dat goed, maar ik zou hem niet afwijzen dan omdat het voor mij niet goed genoeg is..

Op vakantie met een cocktailtje in de zon

Waarom gingen jullie trouwen als jullie niet romantisch zijn?
Ik wil niet trouwen, ik ben ook niet romantisch en zie er dus ook niks in. Zo'n hele dag om te je relatie te vieren is niet echt iets voor mij.

Wij zijn getrouwd toen we gingen samenwonen, omdat áls we dan gingen trouwen we wilden trouwen als begin van ons leven samen, en niet nog eens nadat we al 3 kinderen hadden en 15 jaar samen waren, dan vind ik er geen lol meer aan. Daarbij is het gewoon de makkelijkste manier om alles juridisch te regelen, was ik toen niet getrouwd dan had ik het ook niet meer gedaan (of misschien op maandagochtend in het stadhuis omdat hij nou eenmaal juridisch gezien heel handig is en je toch íets moet regelen als je bijv. kinderen hebt).
We gingen samenwonen, dan moet eigenlijk toch wat dingen op papier zetten, samenlevingscontract of iets om dingen goed te regelen, en dus zijn wij getrouwd, dat was een goede reden voor een feestje en we vonden het erg leuk. Maar goed, wij waren dan ook 21 en 25, hartstikke jong, woonden net 5 maanden samen toen we gingen trouwen, dat vind ik sowieso al anders dan wanneer je 33 bent, 10 jaar samen bent en 2 kinderen hebt. Die bruiloften vind ik ook gewoon écht niet leuk, zo nietszeggend.

Lilith schreef:Maar gewoon vragen is dus kennelijk nog niet genoeg. Het moet wel 'bijzonder', want de vriend van Birgit vroeg het, maar wordt gewoon afgewezen. Het gaat er toch om of je een leuk huwelijk hebt, niet of je aanzoek wel bijzonder genoeg was?
Als zoiets nou gebeurt nog niet zo lang bij elkaar bent, als totale verrassing, dán snap ik de romantiek wel, ergens.

Maar ik zou het dus ook echt vertikken en het gewoon nooit meer vragen.

Eens.

Je wordt (als het goed is) toch maar 1 x in je leven ten huwelijk gevraagd? Als het goed is is het een moment dat je je leven lang niet meer zal vergeten dus dan zou ik het ook leuker vinden als mijn vriend er over na had gedacht en er moeite voor had gedaan ja.

Maar goed, mijn vriend hoeft het niet te vragen, ik zeg toch meteen 'nee'.

Van mij hoeft het echt niet perse een groots aanzoek te zijn, maar ik wil wel graag een aanzoek. 'Zullen we dan maar' zou het voor mij ook niet doen. Trouwen heeft voor mij wel echt meerwaarde, voor mijn gevoel voegt het iets toe. Echt niet dat onze relatie dan veranderd of zo, maar toch vind ik het een mooie verbinding met elkaar. Ik wil bijvoorbeeld ook geen kinderen voor we getrouwd zijn.
Ik ben toch echt van plan maar 1 keer te gaan trouwen, dus zou een leuk aanzoek wel leuk vinden, maar het gaat mij er vooral om dat het een teken is dat hij het zelf ook echt wil. Ik denk dat dat voor mij dan nog het leukste is, het feit dat hij zo voor ons gaat dat hij ook echt wil trouwen en dat niet doet omdat ik het graag wil of zo.

Maar een man trouwt toch ook maar 1 keer? Waarom hoeft hij dan geen romantisch aanzoek?

Ik snap die reactie van Birgit inderdaad ook niet echt

Lilith schreef:Maar een man trouwt toch ook maar 1 keer? Waarom hoeft hij dan geen romantisch aanzoek?

Omdat mijn vriend in dat soort dingen toch echt het mannetje is en vind dat dat zijn 'taak' is. Volgens mij zou hij het helemaal niet leuk vinden als ik een aanzoek zou doen, haha.

Lilith schreef:Maar een man trouwt toch ook maar 1 keer? Waarom hoeft hij dan geen romantisch aanzoek?

Dat verandert toch niet, andersom vind ik dat zij net zo goed een doordacht aanzoek kan doen waar moeite voor gedaan is.

Wij waren een weekendje weg nadat hij een week terug kwam vanuit de eerste keer Afghanistan.

Zaten in een heel mooi restaurant waar de ober aan kwam met een fles champagne en liet daarbij het etiket lezen *lees ik normaal nooit maar die man hield hem letterlijk voor mijn gezicht) en daar zat een briefje op; Lieve Peet, ik wil je wat vragen...

Toen zat ik natuurlijk al met een knal rode kop aan tafel en Sander ging gelijk daarna op zijn knieen en haalde een ring uit zijn zak en vroeg of ik ik zijn vrouw wilde worden

Ja was antwoord en kregen een groot applaus van de omstanders en de fles champagne kregen we van het huis!

Al met al een geslaagd aanzoek en dat had ik totaal niet achter hem gezocht dus des te leuker

Arwyn schreef:

Lilith schreef:Maar een man trouwt toch ook maar 1 keer? Waarom hoeft hij dan geen romantisch aanzoek?

Omdat mijn vriend in dat soort dingen toch echt het mannetje is en vind dat dat zijn 'taak' is. Volgens mij zou hij het helemaal niet leuk vinden als ik een aanzoek zou doen, haha.

Ja, maar wát nou als je een man hebt die het niet zoveel interesseert, gewoon met je wil trouwen omdat hij van je houdt en gewoon zegt 'lieverd, zullen we een datum prikken en gaan trouwen?'. Dat is dan niet goed genoeg? Hij zegt dan toch net zo goed dat hij zijn leven met je wil delen? Waarom moet dat groots aangepakt worden?

En als het dan nog uit zo'n man zelf komt, dat hij bedenkt dat een leuk aanzoek leuk is, dan snap ik het nog. Maar dat je het dus al jaren over dat aanzoek hebt, dat je wéét dat het komt, dat hij wéét dat er iets van hem verwacht wordt en dán een aanzoek doen, dat vind ik gewoon heel erg nep.
Dat is net zoiets als dat meisje hier een tijdje terug, die wilde per se een ring van haar vriend, liep daar steeds op te hinten, en hij moest en zou een ring kopen voor haar, want dat was romantisch. Ten eerste zou ik het vertikken en ten tweede is de lol er toch af als het móet?

Lilith schreef:

Arwyn schreef:

Lilith schreef:Maar een man trouwt toch ook maar 1 keer? Waarom hoeft hij dan geen romantisch aanzoek?

Omdat mijn vriend in dat soort dingen toch echt het mannetje is en vind dat dat zijn 'taak' is. Volgens mij zou hij het helemaal niet leuk vinden als ik een aanzoek zou doen, haha.

Ja, maar wát nou als je een man hebt die het niet zoveel interesseert, gewoon met je wil trouwen omdat hij van je houdt en gewoon zegt 'lieverd, zullen we een datum prikken en gaan trouwen?'. Dat is dan niet goed genoeg? Hij zegt dan toch net zo goed dat hij zijn leven met je wil delen? Waarom moet dat groots aangepakt worden?

Ik heb toch ook nergens gezegd dat het groots aangepakt moet worden?
Als hij gewoon zegt dat hij graag met me wil trouwen, zeg ik echt geen nee hoor! Dat vind ik ook al heel anders klinken dan 'Nou, zullen we dan maar....?' Daar klinkt nou eenmaal niet echt uit dat hij het ook wil, eerder dat-ie gedwongen wordt en, heel gek, dat is dus niet echt mijn bedoeling, haha

Lilith schreef:

Arwyn schreef:

Lilith schreef:Maar een man trouwt toch ook maar 1 keer? Waarom hoeft hij dan geen romantisch aanzoek?

Omdat mijn vriend in dat soort dingen toch echt het mannetje is en vind dat dat zijn 'taak' is. Volgens mij zou hij het helemaal niet leuk vinden als ik een aanzoek zou doen, haha.

Ja, maar wát nou als je een man hebt die het niet zoveel interesseert, gewoon met je wil trouwen omdat hij van je houdt en gewoon zegt 'lieverd, zullen we een datum prikken en gaan trouwen?'. Dat is dan niet goed genoeg? Hij zegt dan toch net zo goed dat hij zijn leven met je wil delen? Waarom moet dat groots aangepakt worden?

Eens, daarbij weet je toch wel zo'n beetje met wie je een relatie hebt? Mijn man is echt veel te nuchter voor zo'n romantisch aanzoek, als ik iemand had gewild die op het dak van een hoog gebouw op zijn knieën ging met een ring dan had ik een ander moeten zoeken. Niet dat ik een ander zou willen. Ik vind andere dingen belangrijker dan een spectaculair huwelijksaanzoek, daar geef ik eigenlijk niet zo om. Het is leuk, maar het is maar een moment.

Als mijn vriend zou vragen met hem te trouwen zou ik zeker ja zeggen ongeacht de manier waarop. Als het meer een gezamelijk besluit zou worden zou ik even blij zijn als hij mij echt zou vragen. Het is meer dat hij me heel erg zou verassen als hij het op een speciale manier zou vragen.
Mijn vriendin is trouwens wel op een hele speciale manier gevraagt. Ze zou met haar vriend op familiebezoek gaan maar 'verdwaalden' onderweg. Uiteindelijk zijn ze op een mooi plekje uit gestapt en vroeg haar vriend waar ze was. Ze had natuurlijk geen idee, maar dat was dus de plek waar haar vader haar moeder ten huwelijk had gevraagd en daar heeft hij haar dus ook gevraagd. Dat vond ik zo'n speciale manier.