Hoe heilig is het huwelijk voor jou?

Ik had laatst een gesprek met een collega over getrouwd zijn. Voor mij heeft het wel enkele meerwaarde, maar zodra ik me echt heel ongelukkig zou voelen in mijn huwelijk en geen zicht op vooruitgaan is, zou ik wel bij mijn man weg gaan. Voor haar was scheiden echt geen optie, aangezien je beloofd bij elkaar te blijven tot de dood je scheid. Na ongelukkige tijden, kunnen weer betere tijden komen. Voor haar is het huwelijk echt een levenslange verbintenis. Ik heb die intentie ook, maar zeg nooit nooit.

Hoe staan jullie hier tegenover? En heeft jouw overtuiging te maken met alleen jouw idealen, of ook met geloof?

Ik zie het huwelijk niet als een verbintenis voor het leven, alsjeblieft niet zeg.

Mijn ouders zijn allebei 2x getrouwd en 2x gescheiden, mijn opa's en oma's ook en als ze niet gescheiden waren, was 't wel een huwelijk zonder liefde. Mijn voorbeelden zijn dus niet écht positief en maken dat ik niet geloof in een huwelijk voor 't leven oid. Soms is de rek er gewoon uit, mensen veranderen... Op zich niks mis mee, vind ik, als je maar 'civil' blijft tijdens een scheidingsproces.

Ik geloof dat het huwelijk een verbond is waar je elkaar liefde en trouw belooft. Helaas weet ik uit eigen ervaring dat er toch een moment komt dat je 'moet' scheiden.

Toch denk ik dat als de liefde er tijdelijk niet is, de trouw het huwelijk kan helpen overleven. Waardoor er vervolgens juist weer liefde komt. Een soort magische wisselwerking.

Dus ja, als ik zou trouwen, zou dat voor mij een levenslange verbintenis zijn. Wat niet wegneemt dat er altijd een kans op scheiding bestaat. We leven nu eenmaal in een gebroken wereld: dingen kunnen foutgaan. Maar dat betekent niet dat je geen beloftes meer mag maken of je uiterste best doen die proberen te houden.

Lennox schreef:Ik zie het huwelijk niet als een verbintenis voor het leven, alsjeblieft niet zeg.

Nouja als je er bij voorbaat al zo instapt vind ik dat wel raar ja. Natuurlijk kan het misgaan, en dan snap ik ook de keuze te gaan scheiden maar de intentie om een verbintenis voor het leven aan te gaan moet er mijns inziens wel zijn, anders kun je het beter laten.

Charles schreef:

Lennox schreef:Ik zie het huwelijk niet als een verbintenis voor het leven, alsjeblieft niet zeg.

Nouja als je er bij voorbaat al zo instapt vind ik dat wel raar ja. Natuurlijk kan het misgaan, en dan snap ik ook de keuze te gaan scheiden maar de intentie om een verbintenis voor het leven aan te gaan moet er mijns inziens wel zijn, anders kun je het beter laten.

Dat lijkt me ook ja, ik neem aan dat je niet trouwt met het idee dat het over tien jaar we weer mooi is geweest.

Charles schreef:

Lennox schreef:Ik zie het huwelijk niet als een verbintenis voor het leven, alsjeblieft niet zeg.

Nouja als je er bij voorbaat al zo instapt vind ik dat wel raar ja. Natuurlijk kan het misgaan, en dan snap ik ook de keuze te gaan scheiden maar de intentie om een verbintenis voor het leven aan te gaan moet er mijns inziens wel zijn, anders kun je het beter laten.

ik vat hem in dit geval wel anders op, met name ook met haar verleden in mijn hoofd. meer de gedachte als het huwelijk eeuwog was geweest zat ik nu nog in die situatie.

Bliss schreef:

Charles schreef:

Lennox schreef:Ik zie het huwelijk niet als een verbintenis voor het leven, alsjeblieft niet zeg.

Nouja als je er bij voorbaat al zo instapt vind ik dat wel raar ja. Natuurlijk kan het misgaan, en dan snap ik ook de keuze te gaan scheiden maar de intentie om een verbintenis voor het leven aan te gaan moet er mijns inziens wel zijn, anders kun je het beter laten.

Dat lijkt me ook ja, ik neem aan dat je niet trouwt met het idee dat het over tien jaar we weer mooi is geweest.

Maar uit de openingspost krijg ik het idee dat je te koste wat het kost bij elkaar moet blijven, want je hebt die belofte gemaakt. Natuurlijk trouw ik met iemand omdat ik van plan ben oud te worden met hem, en de rest van mijn leven met hem te delen. Maar mocht er tijdens het huwelijk iets voorvallen waar ik écht niet mee zou kunnen leven, of ik zou doodongelukkig zijn, dan ben ik blij dat er een mogelijkheid bestaat om te scheiden.

Minx schreef:

Charles schreef:

Lennox schreef:Ik zie het huwelijk niet als een verbintenis voor het leven, alsjeblieft niet zeg.

Nouja als je er bij voorbaat al zo instapt vind ik dat wel raar ja. Natuurlijk kan het misgaan, en dan snap ik ook de keuze te gaan scheiden maar de intentie om een verbintenis voor het leven aan te gaan moet er mijns inziens wel zijn, anders kun je het beter laten.

ik vat hem in dit geval wel anders op, met name ook met haar verleden in mijn hoofd. meer de gedachte als het huwelijk eeuwog was geweest zat ik nu nog in die situatie.

Juist.

Bliss schreef:

Charles schreef:

Lennox schreef:Ik zie het huwelijk niet als een verbintenis voor het leven, alsjeblieft niet zeg.

Nouja als je er bij voorbaat al zo instapt vind ik dat wel raar ja. Natuurlijk kan het misgaan, en dan snap ik ook de keuze te gaan scheiden maar de intentie om een verbintenis voor het leven aan te gaan moet er mijns inziens wel zijn, anders kun je het beter laten.

Dat lijkt me ook ja, ik neem aan dat je niet trouwt met het idee dat het over tien jaar we weer mooi is geweest.

Maar als je al 's getrouwd bent geweest en dacht dat 't voor altijd was om vervolgens kneiterhard genaaid te worden (zonder van te kunnen hebben genoten) kan ik me voorstellen dat 't je mening over huwelijken een tikkeltje negatiever maakt..

Ik trouw wel om een verbintenis voor het leven aan te gaan.
Gaan er wel vanuit dat het voor het hele leven is iig.
Maar dat wil niet zeggen dat die verbintenis nooit verbroken kan worden.

Sam schreef:Ik trouw wel om een verbintenis voor het leven aan te gaan.
Gaan er wel vanuit dat het voor het hele leven is iig.
Maar dat wil niet zeggen dat die verbintenis nooit verbroken kan worden.

Mee eens.

Het wordt misschien eentonig, maar ik ben het volledig eens met de verwoording van Rood.

Het huwelijk is redelijk heilig voor mij. Ik kies er voor, om duidelijk te maken dat deze man de man is waar ik de rest van mijn leven voor ga. Waar ik voor zorg, als dat nodig is en waar ik voor vecht, als dat moet.

Mijn ouders zijn al 36 jaar getrouwd en mijn schoonouders gaan ook die kant op, dus wij hebben een goed voorbeeld. Mijn man is juist heel stellig dat het huwelijk voor altijd moet zijn en dat je je er niet zomaar aan moet toegeven, omdat hij het vreselijk vond toen zijn oom homo bleek te zijn en zijn huwelijk na zoveel jaar en 3 kinderen verbrak.

Dit laatste niet quoten, dank je.

Bazinga schreef:

Bliss schreef:

Charles schreef:

Lennox schreef:Ik zie het huwelijk niet als een verbintenis voor het leven, alsjeblieft niet zeg.

Nouja als je er bij voorbaat al zo instapt vind ik dat wel raar ja. Natuurlijk kan het misgaan, en dan snap ik ook de keuze te gaan scheiden maar de intentie om een verbintenis voor het leven aan te gaan moet er mijns inziens wel zijn, anders kun je het beter laten.

Dat lijkt me ook ja, ik neem aan dat je niet trouwt met het idee dat het over tien jaar we weer mooi is geweest.

Maar als je al 's getrouwd bent geweest en dacht dat 't voor altijd was om vervolgens kneiterhard genaaid te worden (zonder van te kunnen hebben genoten) kan ik me voorstellen dat 't je mening over huwelijken een tikkeltje negatiever maakt..

SarahKey schreef:

Sam schreef:Ik trouw wel om een verbintenis voor het leven aan te gaan.
Gaan er wel vanuit dat het voor het hele leven is iig.
Maar dat wil niet zeggen dat die verbintenis nooit verbroken kan worden.

Mee eens.

+1

Het huwelijk voelde voor mij als een volgende stap. Een stap naar iets wat voor altijd kan zijn. Zo ben ik er in gestapt en met die gedachte hebben we ook onze crisis overleefd afgelopen jaar. Zoeken naar wat ons met elkaar verbond, wat de basis was van onze liefde, waar we 'ja' tegen hadden gezegd.

Ik ben eerlijk gezegd heel erg blij dat we elkaar vast hebben gehouden in die tijd. Het was voor mijn gevoel makkelijker geweest elkaar los te laten, maar we hebben het niet gedaan. En de gedachte aan die stap die we samen genomen hadden zorgde er voor mijn gevoel wel voor dat we net iets harder vochten dan dat we anders zouden doen. En gelukkig hebben we elkaar ook weer terug gevonden en gaat het beter als ooit.

Fijn om te lezen luce!

Ik hoop en zou heel graag willen dat ons huwelijk voor het leven is. Dat als we oud en verrimpeld zijn, en kleinkinderen hebben dat we samen het leven geleefd hebben en dezelfde herinneringen hebben en dat ons liefde groot genoeg is om
alle opstakels die op ons pad zullen komen samen de baas te worden. Ja dat is echt wat ik wil en daarom ook met hem ben getrouwd.

Alles kan stuk. Ook huwelijken, maar ik denk dat als je echt wil en echt durft te geloven dat er altijd betere tijden kunnen komen en als je altijd elkaar weet te vinden nadat je elkaar bijna kwijt was dan denk ik echt dat huwelijken tot 't eind kunnen blijven.

Soms vind ik dat mensen te gauw opgeven. Niet dat je tevergeefs moet blijven ploeteren voor iets wat niet zal werken maar ik vind dat een huwelijk op sommige moment jezelf even op plek 2 zetten, niet overal een heisa van maken, en soms accepteren dat de ander soms gewoon echt niet leuk is, is.

Wij hebben beiden niks met het geloof dus dat speelt voor ons geen enkele rol. We zijn getrouwd met het idee dat dit voor altijd zou zijn, maar misschien dat er ooit een kink in de kabel komt. Het is natuurlijk niet te hopen maar het kan en dan is het wellicht fijn dat er een optie bestaat om te kunnen scheiden.

Bij mijn ouders krijg ik wel eens het idee dat zij altijd bij elkaar blijven omdat dit van vroeger uit hoort maar daar ben ik het niet mee eens. Als je samen niet gelukkig meer bent moet je wat mij betreft de stap kunnen nemen om alleen of met een ander ook gelukkig te kunnen zijn. Mijn moeder is het niet met me eens, die vindt dat je altijd voor je huwelijk moet gaan en dat je dus maar bij elkaar moet blijven. Volgens haar geven mensen het tegenwoordig veel te snel op maar wat moet je dan? Maar verplicht bij iemand blijven omdat je met die persoon getrouwd bent? Dat lijkt me niet.

Ik zou voor mijn man door het vuur gaan, voor hem en onze relatie (huwelijk) vechten. Ik ben er in gestapt met het idee dat het voor altijd kan zijn. Maar ik weiger om in een huwelijk te blijven als het liefdeloos is, we alles al hebben geprobeerd en/of hij veel te ver over mijn grens is gegaan.

mzcharlotte schreef:Ik zou voor mijn man door het vuur gaan, voor hem en onze relatie (huwelijk) vechten. Ik ben er in gestapt met het idee dat het voor altijd kan zijn. Maar ik weiger om in een huwelijk te blijven als het liefdeloos is, we alles al hebben geprobeerd en/of hij veel te ver over mijn grens is gegaan.

Dit dus.

Luce, wat mooi om te lezen

Mzcharlotte, daar ben ik het ook mee eens.

Ik zie geen meerwaarde in het huwelijk. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet ga voor mijn relatie. Waarden als trouw ed vind ik evengoed belangrijk. Ook zonder huwellijk kun je voor elkaar kiezen en voor elkaar gaan met de intentie bij elkaar te blijven

Niet heilig, daarom ga ik ook niet trouwen.