Hoe ben jij ten huwelijk gevraagd?

Je kunt ook overdrijven Jolie. Ik zeg nergens dat iedereen het op mijn manier moet doen, ik zeg alleen dat het voor mij dan niet meer had gehoeven en dat ik een hekel aan dergelijke bruiloften heb, om er als gast te verschijnen.

Maar soms kom je, in hóe je iets verwoord, wel erg veroordelend over, Lilith.
Ik snap nog wel dat je eigenlijk gewoon wilt zeggen dat jij niet zo'n bruiloft zou willen, of dat het naar jouw mening nogal over the top is ofzo, maar met hóe je het vervolgens brengt schilder je mensen die andere keuzes maken bijna af als 'minderwaardig'.

Vraag jij je bv nooit af hoe iemand uit jouw omgeving, die jou met de beste bedoelingen op haar 20.000 euro waardige bruiloft compleet met lopend buffet en openingsdans en alle andere dingen die voor jou 'niet hoeven', uit heeft genodigd zich zou voelen als ze dit soort dingen zou lezen?
Je schrijft dat je 'een hekel hebt aan dit soort bruiloften, om er als gast te moeten verschijnen' , dat roept denk ik bij zeer zeer zéér weinig mensen een positieve reactie op.....

En ik blijf gewoon echt niet snappen dat als je zegt 'ik wil gewoon zijn vrouw zijn' (wat ik best snap, daarom ben ik ook getrouwd, in wezen) waarom je dat dan pas wilt als je een aanzoek hebt gehad dat goed genoeg is en een bepaalde jurk aankunt en een bepaald feest kunt betalen. Gaat het dan nog om 'ik wil zijn vrouw zijn' of gaat het om het bijbehorende feestje? Ik volg die gedachtengang gewoon niet. Als het om het trouwen gaat, waarom dan zo lang uitstellen (niet dat je binnen 3 maanden moet trouwen natuurlijk, maar ik bedoel gewoon wanneer je elkaar goed genoeg kent)?

Dolores schreef:Maar soms kom je, in hóe je iets verwoord, wel erg veroordelend over, Lilith.
Ik snap nog wel dat je eigenlijk gewoon wilt zeggen dat jij niet zo'n bruiloft zou willen, of dat het naar jouw mening nogal over the top is ofzo, maar met hóe je het vervolgens brengt schilder je mensen die andere keuzes maken bijna af als 'minderwaardig'.

Vraag jij je bv nooit af hoe iemand uit jouw omgeving, die jou met de beste bedoelingen op haar 20.000 euro waardige bruiloft compleet met lopend buffet en openingsdans en alle andere dingen die voor jou 'niet hoeven', uit heeft genodigd zich zou voelen als ze dit soort dingen zou lezen?
Je schrijft dat je 'een hekel hebt aan dit soort bruiloften, om er als gast te moeten verschijnen' , dat roept denk ik bij zeer zeer zéér weinig mensen een positieve reactie op.....

Ik kom maar bijzonder weinig mensen tegen die bruiloften echt leuk vinden. Het feest is soms nog best te ok, maar verder is het toch vooral een dag vol verplichtingen waarbij het meestal meer draait om de taart en de jurk dan om het trouwen an sich. En gek genoeg heb ik bijvoorbeeld ook geen mensen in mijn omgeving (op wat familie na) die dergelijke bruiloften houden, alleen mensen die wat verder van me af staan. En die nodigen me heus niet uit omdat ze me er zo graag bij willen, maar gewoon omdat ze bang zijn dat ze anders ruzie krijgen, als ze de ene nicht wel uitnodigen en de andere nicht niet Als ik iemand nooit spreek en ik word voor een dergelijke toestand uitgenodigd ga ik er niet vanuit dat ik uitgenodigd ben omdat ze mijn aanwezigheid nou zo op prijs stellen, maar gewoon omdat het 'hoort' Alle mensen die dichtbij me staan en waar ik uitgenodigd was, daar heb ik een prima dag gehad, maar dat waren dan ook een heel ander soort bruiloften.

Kijk, Lilith, ik wil niet trouwen, niet nu en ook niet ooit. Dat weet ik echt zeker. Ik zei dat toen ik tien was en ik zeg het twintig jaar later nog steeds, ben er zelfs nog zekerder van geworden.

Maar, dan kan ik me toch nog wel inleven in mensen die dat wel willen. Mensen die het op maandagmorgen gratis doen, maar ook mensen die drie jaar van tevoren al gaan plannen om er dé perfecte dag van te maken. Dat het niet mijn perfecte dag is, dat doet totaal niet terzake, ik trouw ook niet.
Datzelfde geldt voor 'het aanzoek' , dat jij genoegen kunt nemen met 'nou wijffie, zullen we?' (bij wijze van spreken) wil nog niet betekenen dat iemand anders dat kan, en geen van beiden is dan minderwaardig.

Het is een 'once in a liftetime' ding, en de ene persoon droomt van een dag met álles erop en eraan en de ander wil gewoon enkel naar het gemeentehuis voor het papiertje. Is beiden toch prima?

Lilith schreef:Je kunt ook overdrijven Jolie. Ik zeg nergens dat iedereen het op mijn manier moet doen, ik zeg alleen dat het voor mij dan niet meer had gehoeven en dat ik een hekel aan dergelijke bruiloften heb, om er als gast te verschijnen.

Ik vind dat jij overdrijft in je mening. Wat is daar nu de meerwaarde van? In jouw mening toon je geen respect voor mensen die het anders doen dan dat jij het doet. Ik vind dat je niet zo hard moet oordelen over de smaak van anderen. Ik vraag me ook af wat je ermee wil bereiken. Wil je dat anderen een eureka moment krijgen en daardoor vanaf nu dezelfde betekenis aan trouwen toekennen als jij? Of vind je niet dat iedereen het lekker op zijn/haar eigen manier mag doen en dat jij mening daar eigenlijk helemaal niet toe doet. Jij beslist namelijk niet de waarde van het huwelijk.

Lilith schreef:

Dolores schreef:Maar soms kom je, in hóe je iets verwoord, wel erg veroordelend over, Lilith.
Ik snap nog wel dat je eigenlijk gewoon wilt zeggen dat jij niet zo'n bruiloft zou willen, of dat het naar jouw mening nogal over the top is ofzo, maar met hóe je het vervolgens brengt schilder je mensen die andere keuzes maken bijna af als 'minderwaardig'.

Vraag jij je bv nooit af hoe iemand uit jouw omgeving, die jou met de beste bedoelingen op haar 20.000 euro waardige bruiloft compleet met lopend buffet en openingsdans en alle andere dingen die voor jou 'niet hoeven', uit heeft genodigd zich zou voelen als ze dit soort dingen zou lezen?
Je schrijft dat je 'een hekel hebt aan dit soort bruiloften, om er als gast te moeten verschijnen' , dat roept denk ik bij zeer zeer zéér weinig mensen een positieve reactie op.....

Ik kom maar bijzonder weinig mensen tegen die bruiloften echt leuk vinden. Het feest is soms nog best te ok, maar verder is het toch vooral een dag vol verplichtingen waarbij het meestal meer draait om de taart en de jurk dan om het trouwen an sich. En gek genoeg heb ik bijvoorbeeld ook geen mensen in mijn omgeving (op wat familie na) die dergelijke bruiloften houden, alleen mensen die wat verder van me af staan. En die nodigen me heus niet uit omdat ze me er zo graag bij willen, maar gewoon omdat ze bang zijn dat ze anders ruzie krijgen, als ze de ene nicht wel uitnodigen en de andere nicht niet Als ik iemand nooit spreek en ik word voor een dergelijke toestand uitgenodigd ga ik er niet vanuit dat ik uitgenodigd ben omdat ze mijn aanwezigheid nou zo op prijs stellen, maar gewoon omdat het 'hoort' Alle mensen die dichtbij me staan en waar ik uitgenodigd was, daar heb ik een prima dag gehad, maar dat waren dan ook een heel ander soort bruiloften.

En in welk opzicht is dit een reactie op wat ik schreef, dan?
Is het 'ik ken maar weinig mensen die bruiloften echt leuk vinden dus wat ik zeg is heel normaal want alle andere mensen die ik ken vinden het ook'?

Ik zal mezelf ook nooit vrijwillig aanbieden als bruiloftsgast en ik zal me al helemaal niet overgeslagen voelen als nicht Z me niet uitnodigt en mijn zus bv wel omdat zij meer contact hebben. Maar ik zou nooit zó schrijven en dingen verwoorden over een bruiloft of een aanzoek van iemand, als jij dat in dit topic doet.

Ik ken overigens genoeg mensen die bruiloften wel heel leuk vinden om heen te gaan hoor!
Heb nog nooit iemand horen zeggen geen zin te hebben om naar een bruiloft te gaan.

Lilith schreef:En ik blijf gewoon echt niet snappen dat als je zegt 'ik wil gewoon zijn vrouw zijn' (wat ik best snap, daarom ben ik ook getrouwd, in wezen) waarom je dat dan pas wilt als je een aanzoek hebt gehad dat goed genoeg is en een bepaalde jurk aankunt en een bepaald feest kunt betalen. Gaat het dan nog om 'ik wil zijn vrouw zijn' of gaat het om het bijbehorende feestje? Ik volg die gedachtengang gewoon niet. Als het om het trouwen gaat, waarom dan zo lang uitstellen (niet dat je binnen 3 maanden moet trouwen natuurlijk, maar ik bedoel gewoon wanneer je elkaar goed genoeg kent)?

Omdat jij die gedachtegang niet volgt, wil dat niet zeggen dat die gedachtegang afbreuk doet aan de waarde van het huwelijk (die waarde is namelijk subjectief). Ik zou een ander misschien kunnen uitleggen dat de tijd voor een bruiloft er nog niet is op dit moment, maar de tijd om samen te wonen en kinderen krijgen wel. Een ander zal me dan misschien begrijpen, maar jij niet (dat geef je zelf aan). Ik voel me ook niet geroepen om jou te overtuigen, maar ik vind wel dat jij wat toleranter zou moeten zijn m.b.t. meningen anders dan die van jou.

Ik snap niet dat het voor jouw beleving van andermans bruiloft uitmaakt hoe lang ze daarvoor een relatie hadden. Zo diep ga ik er helemaal niet in zitten spitten.

Oh ja en ik heb zelf ook niks met tienduizenden euro's sparen, sprookjesdag, prinsessenjurk, droomlocatie, maar dat betekent niet dat ik het niet toch een leuk feest kan vinden als een ander dat wel doet. Zolang het bruidspaar maar niet allerlei rare eisen aan de gasten stelt, dat vind ik wel vervelend, ook omdat het overkomt alsof de gasten alleen als decoratie dienen. Maar eigenlijk heb ik dat persoonlijk ook nooit meegemaakt.

Ik ben het deels eens met Lilith en dan wat betreft het aanzoek. Wij stonden bij een tramhalte in Amsterdam op Koninginnedag en mijn man vroeg of ik de ring die ik voor mijn verjaardag zou krijgen als iets anders wilde dragen dan 'verjaardagscadeau'. Ik vroeg als wat ik de ring dan zou moeten dragen, waarop hij zei: 'Als verlovingsring'. Ik vroeg toen: 'Wil je met me trouwen dan?' en hij zei 'ja'. En weet je, ik vind het zo bijzonder en zo uniek hoe dat gegaan is dat dit voor mij het perfecte aanzoek was. Geen toeters en bellen, gewoon zoals hij is en zoals wij zijn.

Wat betreft de dag zelf: We zijn pas anderhalf jaar na zijn aanzoek getrouwd, we hebben alles tot in de puntjes geregeld en onze dag was fantastisch. Inderdaad, het was ónze dag, maar dat wil niet zeggen dat het een saaie bedoeling was. Sterker nog, toen iedereen al in de kerk zat stonden wij nog op de trouwlocatie en moesten we wachten tot iemand doorkreeg dat het bruidspaar er niet was. In de tussentijd hebben wij gewoon een sigaretje zitten roken en zitten chillen (mijn man nam er zelfs een biertje bij ). En ik vind dat dat soort kleine dingetjes tussendoor je trouwdag ook charme geven, dat is iets dat je gewoon gebeurt en daar kun je moeilijk over doen en je over opwinden, maar je verandert er toch niks aan.

Alex167 schreef:Ik ben het deels eens met Lilith en dan wat betreft het aanzoek. Wij stonden bij een tramhalte in Amsterdam op Koninginnedag en mijn man vroeg of ik de ring die ik voor mijn verjaardag zou krijgen als iets anders wilde dragen dan 'verjaardagscadeau'. Ik vroeg als wat ik de ring dan zou moeten dragen, waarop hij zei: 'Als verlovingsring'. Ik vroeg toen: 'Wil je met me trouwen dan?' en hij zei 'ja'. En weet je, ik vind het zo bijzonder en zo uniek hoe dat gegaan is dat dit voor mij het perfecte aanzoek was. Geen toeters en bellen, gewoon zoals hij is en zoals wij zijn.

Wat betreft de dag zelf: We zijn pas anderhalf jaar na zijn aanzoek getrouwd, we hebben alles tot in de puntjes geregeld en onze dag was fantastisch. Inderdaad, het was ónze dag, maar dat wil niet zeggen dat het een saaie bedoeling was.

Ik vind het aanzoek van jouw man erg leuk, maar ik vind elk aanzoek leuk en uniek. Elke man doet toch op zijn eigen manier.

Lilith schreef:En ik blijf gewoon echt niet snappen dat als je zegt 'ik wil gewoon zijn vrouw zijn' (wat ik best snap, daarom ben ik ook getrouwd, in wezen) waarom je dat dan pas wilt als je een aanzoek hebt gehad dat goed genoeg is en een bepaalde jurk aankunt en een bepaald feest kunt betalen. Gaat het dan nog om 'ik wil zijn vrouw zijn' of gaat het om het bijbehorende feestje? Ik volg die gedachtengang gewoon niet. Als het om het trouwen gaat, waarom dan zo lang uitstellen (niet dat je binnen 3 maanden moet trouwen natuurlijk, maar ik bedoel gewoon wanneer je elkaar goed genoeg kent)?

Ik kan alleen voor mij persoonlijk praten, maar ik heb zoiets ik trouw als het goed is (daar ga ik vanuit) maar 1x. Dit wil ik op onze manier doen en ook goed doen. Ik wil niet hoeven bekostigen op mensen omdat we dat niet kunnen betalen. Dan spaar ik liever nog even door zodat we iedereen kunnen uitnodigen op het feest die we willen uitnodigen dan dat ik moet schrappen in collega's / buren etc
Qua huwelijksaanzoek, naja vriend heeft mij op de Malediven gevraagd en dat was super mooi, maar als hij het thuis op de bank zonder ring had gevraagd was het ook prima geweest.

Ik ken juist heel veel mensen die bruiloften leuk vinden. Ik ben er ook 1 van, zie de bruiloft van een ander als iets speciaals en ga er graag heen. Verder eens met Jolie. Niet alles gaat altijd zoals je wilt in het leven, maar dat betekent niet dat je bepaalde zaken maar moet laten..

Liva schreef:Ik ken juist heel veel mensen die bruiloften leuk vinden. Ik ben er ook 1 van, zie de bruiloft van een ander als iets speciaals en ga er graag heen. Verder eens met Jolie. Niet alles gaat altijd zoals je wilt in het leven, maar dat betekent niet dat je bepaalde zaken maar moet laten..

+1

En dat een CKC op het moment van willen trouwen wel in de gelegenheid was om tientallen duizenden euro's uit te geven maakt haar bruiloft (welke zij volgens mij toch ook echt óók om dé dag deed) niet specialer dan de bruiloft van mensen die er gewoon een aantal jaar voor hebben moeten sparen maar in feite hetzelfde willen.

Wel bijzonder eigenlijk dat het van het onderwerp "het aanzoek" ineens naar het onderwerp(en) "kosten van de bruiloft/wanneer trouwen" is gegaan..

Meer mensen met aanzoeksverhalen? Dames die hun vriend een aanzoek hebben gedaan enzo? Daar ben ik wel benieuwd naar!

Lilith schreef:

Yvette schreef:Ik ben ook gevraagd door mijn man. Hij zei altijd dat als ik het zou vragen hij nee zou zeggen. Het vond dat echt zijn plicht. Hij heeft me meegenomen naar een romantisch plekje langs het water. Met 50 rode rozen en de ring natuurlijk. Vond het wel erg schattig dat hij super nerveus was

Ik ben waarschijnlijk echt een kutwijf hoor, maar als mij man zoiets zou zeggen, dan zou ik ook nee zeggen als hij het vroeg

haha ja dat kan natuurlijk ook. Nee ik vond het opzich wel leuk dat hij vond dat hij het moest vragen en niet ik

Lilith schreef:

En ik heb gewoon weinig met bruiloften. Leuke spontane bruiloften vind ik geweldig. Maar van die toestanden waar 20.000 euro voor uitgetrokken wordt, waar mensen járen voor sparen en waar alles perfect moet zijn, die sla ik liever over.

Spontane bruiloften zijn meestal de bruiloften waar niet veel geld aan uitgegeven wordt, niks ten nadele hiervan.
Ik zou het leuk vinden om te trouwen en daar meerdere mensen bij te betrekken omdat ik het graag samen met vrienden en bekenden wil vieren. En ja, hier hangt vaak een groter prijskaartje aan. Jammer genoeg is dat nou eenmaal zo en dat er mensen zijn die hier dus voor moeten sparen vind ik helemaal niet gek.

Roze Roos schreef:Wel bijzonder eigenlijk dat het van het onderwerp "het aanzoek" ineens naar het onderwerp(en) "kosten van de bruiloft/wanneer trouwen" is gegaan..

Niks mis mee toch :-)

Best leuk om al die verhalen en meningen te lezen.

Birgit schreef:

Roze Roos schreef:Wel bijzonder eigenlijk dat het van het onderwerp "het aanzoek" ineens naar het onderwerp(en) "kosten van de bruiloft/wanneer trouwen" is gegaan..

Niks mis mee toch :-)

Best leuk om al die verhalen en meningen te lezen.

Helemaal niks mis mee, maar het viel mij even op:)

Ik ben ooit tijdens een concert van een wereldberoemd artiest tijdens een liefdesliedje ten huwelijk gevraagd ten overstaan van duizenden mensen. De trouwdag was prachtig, prinsessenjurk, kerk, taart van 5 lagen, bootcruise, huwelijksreis, alles erop en eraan.

Het huwelijk daarna bleek kut.

Inmiddels sceptisch geworden door een bittere scheiding besloot ik om nooit meer te trouwen. Daar ben ik intussen op terug gekomen, mijn vriend en ik willen in de toekomst wel trouwen. Mijn ideaalplaatje is trouwen in een spijkerbroek in Las Vegas, in zo'n fout kapelletje met neonverlichting, een dronken priester en een Elvis-imitator. En dan daarna natuurlijk een dijk van een huwelijk.

Grotendeels eens met Lilith dus, maar nogmaals, misschien ben ik sceptisch omdat de teller 'mislukte droomhuwelijken' bij mij inmiddels op 1 staat...

Ik denk niet dat het zo zal gaan want dat zou mijn moeder verdriet doen, en ik vind het feit dat zij niet verdrietig is en erbij kan zijn net even belangrijker dan mijn ideaalplaatje...

Wat is er mis gegaan in jouw huwelijk RYW? Kende je hem al al lang voor je ging trouwen en hij bleek hij heel anders te zijn of..?

Liva schreef:En dat een CKC op het moment van willen trouwen wel in de gelegenheid was om tientallen duizenden euro's uit te geven maakt haar bruiloft (welke zij volgens mij toch ook echt óók om dé dag deed) niet specialer dan de bruiloft van mensen die er gewoon een aantal jaar voor hebben moeten sparen maar in feite hetzelfde willen.

Eens, hoor!

Maar ik zal je eens een voorbeeld geven..

Iedereen moet trouwen hoe hij en zij willen. Of ze nou 1 jaar bij elkaar zijn of al een leven achter de rug hebben. Vrienden van ons, die voor ons zijn getrouwd, zijn zeer lowbudget getrouwd.. Zo low budget, dat de gasten zelf hun flesje water moesten kopen omdat het een snikhete dag was en dat we van 13.00 tot 17.00 niet 1 slok te drinken kregen.. dat het zusje van de bruid en de ouders van de bruid in een oude muziekschool wat er echt niet uitzag (donker hol) de bedieningen moesten doen.. Ik oordeel niet, dit is hun manier van trouwen geweest, zo hebben zij dat gedaan en ookal moest ik achteraf na de bruiloft een hamburger eten bij de mcdonalds omdat niemand het niet meer hield van de honger, had ik wel zoiets van, mooie dag..

Weer andere vrienden, die ook bij de bovenstaande bruiloft aanwezig waren, waren ook aanwezig op onze bruiloft. Vlak na onze bruiloft heeft hij zijn vriendin gevraagd.. zij heeft ja gezegd.. ze trouwen in 2013.. waarom? Omdat ze dan pas het geld bij elkaar denken te hebben.. Ze zeiden zelf, we willen een bruiloft zoals die van jullie. Een droomdag.. Kijk, toen had ik zoiets van.. als ik 3.5jaar moet sparen (ze is midden 2010 gevraagd) elk duppie moet omkeren, elke uitgaaf te moeten bedenken, zo dit moest eigenlijk in 't spaarpotje van de bruiloft. Dat ze bij elke verjaardag geld vragen omdat ze moeten sparen... Kijk, dan trouw ik niet,niet op die manier. Ik ga niet voor iets als de liefde bewijzen jaren sparen.. voor 1 dag. Ze hebben er alleen maar stress en gedoe van. Zeggen ze zelf ook, btw.. ze hebben elke keer ruzie en geen enkele feestzaal wil nu al iets voor 2013 vastleggen. Ze kan nog geen jurk uitkiezen.. alles wat gewoon leuk is om te doen, nadat je bent gevraagd, kan gewoon nog niet.

Ik denk dan, trouw op de manier dat je budget toelaat, het gaat niet om de dag. Het gaat niet om het kroontje die op je relatie komt. Het gaat erom dat je van al die miljoenen mensen er 1 hebt gekozen, en als je het geluk hebt, kiest hij ook voor jou. Of dat nu op een maandag naar 't stadhuis is, of een bruiloft van jewelste.. of je nou in een keuken ten huwelijk wordt gevraagd of in een ballon of op t strand op de Malediven. Maakt niets uit..

En natuurlijk ben ik me er dondersgoed van bewust dat het allemaal kon, bij ons. Maar ik vergeet niet waar ik vandaan kom.. mijn ouders zijn getrouwd in een geleende jurk.. mijn ma, had een jurk aan voor een winterbruid in de zomer van istanbul.. 40 graden.. met schoenen die 3 maten te groot was.. met 1 roosje omdat er geen geld was voor een boeket.. Dat is ook trouwen.. dat is ook voor elkaar kiezen.