Op welke leeftijd werd je voor het eerst ongesteld?

Ik was 14 jaar. Ik woonde bij mijn vader, maar omdat het in de kerstvakantie was, was ik bij mijn moeder, die was helemaal trots!

Ik was 11 jaar. Het was tussen de middag dus had een broodje gegeten en ging even naar de wc. Toen zag ik bloed, hysterisch meisje als ik was begon ik meteen te huilen. M'n moeder kwam er geschrokken aan en zei toen ze zag dat ik ongesteld geworden was, ach joh niet meer huilen je bent nu een vrouw. Uitleg gehad over maandverband etc. En toen ik 'smiddags weer naar school ging speelden we op het schoolplein overlopertje (de tikker mocht dan een zin roepen en die personen moesten rennend aan de overkant zien te komen. bijv. alle jongens met een bril moeten over). De stoerste jongen riep toen: 'Alle meisjes die ongesteld zijn overlopen!' Ik kreeg me toch een rode kop en dacht toen dat mensen aan je konden zien wanneer je ongesteld was haha. Uiteraard bleef ik gewoon staan

Ik was 14. Wat een drama vond ik dat toen. En mijn moeder was super 'trots'. Dat vergeet ik echt nooit meer.

11. En het was de ochtend na schoolkamp van groep 8. Godzijdank.
Echter hadden we die avond wel een verjaardag van een tante die 50 werd, heel de familie daar, dus je kan wel raden wat het onderwerp die avond was....

Ik was 14 en een half. Mijn ouders waren heel trots, ik heb van mijn vader een ring gekregen (mocht ik zelf uitzoeken). Ik draag die ring nog steeds.

Mirjam4you schreef:Ik was 11 jaar

Ik ook.

Ik was 15 jaar.

Ik vind trouwens niks mis met maandverband. Tampons vind ik nare dingen Ik gebruik ze pas sinds ik voor het eerst seks had want eerder lukte het me niet die dingen naar binnen te krijgen. Maar dat zal wel een kwestie van durven zijn, want ik was ook doodsbenauwd voor seks

Zo wat veel reacties zeg!
Erg leuk om te lezen hoe iedereen het toch weer op zijn eigen manier heeft ervaren! Het valt me ook op dat ouders er zo verschillend mee omgaan. Echt toevallig dat er een paar meiden net met kerst ongesteld werden! Maar dat is een betere timing dan net voor/tijdens het schoolkamp.

Ik was 12 mijn opa was bij ons heb het toen tegen mijn moeder gezegd, die vroeg nog aan mij of ze het ook aan mijn vader mocht vertellen. Dat vond ik geen probleem, die maandag heb ik het tegen twee vriendinnen van mij verteld terwijl we op de fiets naar school zaten. Een maand later hadden we een feestje van een klasgenoot, ik had gedacht ok ben ongesteld maar niemand is het gelijk regelmatig had dus niets bij me. En ja hoor ik was vanaf dag 1 gelijk regelmatig ongesteld.

Marin schreef:Een week nadat ik 12 was, in groep 8.
Vond het zo erg, durfde t m'n moeder niet te vertellen.
Heb zelfs eerst nog twee dagen maandverband van haar gejat en stiekem op school in m'n onderbroek gedaan en de vieze onderbroeken op m'n kamer bewaard want wilde niet dat ze die in de was zag.
Uiteindelijk verteld en vond ze natuurlijk gewoon bijzonder, haar kleine meisje, alleen toen aan t kerstdiner met de hele familie vertelde ze t aan tafel. Oh wat was ik boos!

Waarom snappen moeders niet dat dat echt niet tof is? Mijn moeder ook inderdaad.. Bij mij gebeurde het op mijn verjaardag toen ik 12 werd.. Nouja eerst mijn zus ingelicht, die heeft mijn moeder geroepen.. Nouja toen ik weer beneden durfde, kwam mijn oma gelijk op me af om me te feliciteren.. Me moeder had gelijk even de visite ingelicht.. Heb de rest van de avond achter de computer gezeten en ben er niet meer achter uit gekomen..

Youandi schreef:Ik vind trouwens niks mis met maandverband. Tampons vind ik nare dingen Ik gebruik ze pas sinds ik voor het eerst seks had want eerder lukte het me niet die dingen naar binnen te krijgen. Maar dat zal wel een kwestie van durven zijn, want ik was ook doodsbenauwd voor seks

Mee eens, ik vind tampons juist altijd ranzig, ik vind het vies om ze in te brengen en eruit te halen, ik heb altijd een soort rotgevoel in mijn buik, alsof mijn lichaam merkt dat er iets vreemds in zit en ik ben altijd zeer opgelucht als ik na het zwemmen weer zonder tampon mag.

Ik geef toe dat ze handig kunnen zijn, maar prettig vind ik ze niet en ik vind het zeker niet een minder vies idee dan maandverband.

Een paar maanden voor mijn 13e verjaardag. Had er toen ook best wel last van; erge buikpijn, beetje koortsig. Na een jaar of 2 werd dat bij mij minder gelukkig en nu heb ik er amper last van (op een chocolade verslaving na dan )

Ik was 14 en wist eerst niet eens zeker of ik wel ongesteld was geworden, omdat het bloed bruinig van kleur was haha. Maar goed, wat moest het anders zijn Ik durfde t niet aan mn moeder te vertellen en heb toen maar 'subtiel' ergens een maandverbandverpakking laten slingeren; die hint pikte ze toen wel op geloof ik. Ik gebruik trouwens pas vanaf mn 19e ofzo tampons en ben er blij om ook! Vind t veel fijner en gebruik nooit meer maandverband: zo'n kleffe lap in je onderbroek, bleh

Tazz schreef:Liever zo dan zoals mn schoonzusje, doorgelekt op school met een witte broek aan.

Ik was 12, op school en had ook een witte broek aan. Kwam er in de pauze achter. Ik heb mijn jas rond mijn middel gebonden en ben gelijk naar huis gegaan... Schaamde me dood.

Volgens mij was ik 14.

Het was op de verjaardag van mijn vader, dat zal ik niet vergeten. En ik wist al dat ik ongesteld was, maar durfde het ook niet te vertellen. Maar ik had wel maandverband liggen dus dat had ik maar ingedaan (omdat ze wist dat ik het wel een dezer dagen moest worden, had mijn moeder het al klaargelegd in de badkamer). En vervolgens had ik het op msn tegen een vriendinnetje van het forum waar ik op zat (jeugdforum) verteld. En die heeft me moed ingepraat om het tegen mijn moeder te gaan zeggen.

En toen vertelde mijn moeder het aan al het bezoek wat er die avond was. Dat was véél bezoek. :\

Emmayes schreef:Ik was 14 en een half. Mijn ouders waren heel trots, ik heb van mijn vader een ring gekregen (mocht ik zelf uitzoeken). Ik draag die ring nog steeds.

Díe ga ik onthouden!

Ik was 11, bijna 12 gelukkig in de zomervakantie. Ook eerst oud bruin bloed, wist niet wat het was, had nooit voorlichting gehad. Dat wil ik bij dochter ook wel anders gaan doen. En mama heeft het ook niet aan iedereen meteen verteld, dat deed ik zelf wel waren ook alleen met het gezin, oma en opa wisten het later ook omdat wij nog een weekje bij hun bleven. Ik weet nog wel dat ik de hele dag zo hangerig als de pest was, nergens zin in enzo.

Iedere maand sinds mijn 12e.

Dus ik ben nu al bijna 180 keer ongesteld geweest.

Zannah schreef:

Tazz schreef:Liever zo dan zoals mn schoonzusje, doorgelekt op school met een witte broek aan.

Ik was 12, op school en had ook een witte broek aan. Kwam er in de pauze achter. Ik heb mijn jas rond mijn middel gebonden en ben gelijk naar huis gegaan... Schaamde me dood.

Ik had dus ook een witte broek aan. En ik kwam er pas thuis achter

Maar hoe heftig was jullie eerste keer ongesteld zijn dan? Ik lees hier namelijk problemen met doorlekken etc. Ik had echt maar amper bloedverlies de eerst dagen. De eerste dag in ieder geval niet genoeg om door te lekken. Kan mij ook herinneren dat ik die week mij echt niet lekker voelde.

Ik was gelijk vanaf de eerste keer regelmatig ongesteld. Precies op dag 29/dag 1 werd ik weer ongesteld. Vaak ook 's ochtends als ik wakker werd wist ik het al.

Aan de ene kant prettig, want dan weet je wat je kunt verwachten. Aan de andere kant vond ik het toen heel balen. Ik wilde ook gewoon dat het weer een paar maanden wegbleef. Ik was ook gelijk heel erg ongesteld. Ik heb periodes op de middelbare school gehad (toen ik nog niet aan de pil was) dat ik super tampons moest dragen omdat ik anders na een uur alweer doorlekte. Vond het vreselijk!! Heb de pil ook nooit kunnen doorslikken want dan kreeg ik gelijk doorbraakbloedingen. Nu dus helemaal gelukkig met mijn Mirena

Ik was 11 jaar. Was er de eerste jaren echt ziek van. Overgeven, grieperig gevoel, erg veel buikpijn. Was het niet regelmatig, toen al niet. En heel veel bloedverlies maar dat heb ik nog steeds. Kan er nu alleen beter mee overweg als toen ik net ongesteld was geworden. Maandverband heb ik altijd gebruikt, tampons waren zo vol bij me. Vind tampons echt vreselijke dingen.

Toen ik 13 jaar was..

We zaten met het gezin in het vliegtuig, terug van zomervakantie, ik ging naar het toilet en dacht dat er iets mis was met de luchtdruk (ik had er niet bij stil gestaan dat ik ongesteld was geworden, mn mams gelukkig wel).

Vlak voor mijn 14e verjaardag.

Susan schreef:

Youandi schreef:Ik vind trouwens niks mis met maandverband. Tampons vind ik nare dingen Ik gebruik ze pas sinds ik voor het eerst seks had want eerder lukte het me niet die dingen naar binnen te krijgen. Maar dat zal wel een kwestie van durven zijn, want ik was ook doodsbenauwd voor seks

Mee eens, ik vind tampons juist altijd ranzig, ik vind het vies om ze in te brengen en eruit te halen, ik heb altijd een soort rotgevoel in mijn buik, alsof mijn lichaam merkt dat er iets vreemds in zit en ik ben altijd zeer opgelucht als ik na het zwemmen weer zonder tampon mag.

Ik geef toe dat ze handig kunnen zijn, maar prettig vind ik ze niet en ik vind het zeker niet een minder vies idee dan maandverband.

Ik vind maandverband juist zo vies. Als je opstaat voel je het warme bloed naar buiten lopen, je schaamlippen zijn constant rood en nat en zo'n maandverbandje lekt sneller door. Gewoon heel vies en het gaat er raar door ruiken ook.