Re: Als je man niet bij de bevalling wil zijn...

Muus ma 18 jun 2012 - 9:22

Wow, ik heb het bijna helemaal gelezen en mijn mening wat haar vriend betreft moet ik wel even bijstellen. Wat een ***. Op deze manier zou ik er ook echt geen genoegen meenemen, zo respectloos hoe hij ermee omgaat! Haar even afzetten bij het ziekenhuis..

Fiebje ma 18 jun 2012 - 9:25

Susan schreef:
Fiebje schreef:@ Susan, volgens mij kan je nu beter op het viva forum zitten :-p!! Je kan opF5 blijven klikken.
Vind het maar een raar verhaal worden, vriend die ook een account heeft aangemaakt en reageert. Zij zit beneden hij boven, zij gooit de 'vuile was' buiten en hij reageert niet eens

Jawel, hij heeft ook een paar keer gereageerd.

Ja maar meer over zijn standpunt, geloof niet dat als ik zoiets zou doen mijn man rustig boven blijft zitten.

Gast ma 18 jun 2012 - 10:51

Ik vind het zo'n idioot verhaal dat het me doet denken aan een faker.
Ik ben benieuwd naar het verloop.

SarahKey ma 18 jun 2012 - 17:45

Megara schreef:Ik vind het zo'n idioot verhaal dat het me doet denken aan een faker.
Ik ben benieuwd naar het verloop.

Nou dat kan maar zo! Viva heeft net zoals yes ook fakers.

Gast ma 18 jun 2012 - 23:02

Ik kan het topic op Viva niet meer vinden :nopompom:

Muus ma 18 jun 2012 - 23:06

Zelda schreef:Ik kan het topic op Viva niet meer vinden

Ik wilde hem net gaan bijlezen:

http://forum.viva.nl/forum/Zwanger/Vriend_wil_niet_bij_de_bevalling_zijn/list_messages/157246/0

Susan ma 18 jun 2012 - 23:54

Wat een uitgesproken vervelende man is die vriend. Had ook niet anders verwacht gezien de strekking van het topic, maar zijn manier van reageren is echt onsympathiek. Ik zie ook geen enkel zinnig argument, behalve dat hij het 'nou eenmaal' van tevoren had gezegd.

Paper Crown di 19 jun 2012 - 0:08

Ik liet dit aan mijn man lezen gisteravond en zijn eerste reactie was:
'Maar wat zou je als man dan moeten doen in de tussentijd als je vrouw ligt te bevallen van je kind?' Lekker thuis verder slapen? Werken? Chillen thuis? Je wil toch geen seconde missen van zoiets? Hij begreep het echt niet, ook als het je cultuur niet is, als je vrouw het wil, moet je dit doen. Je kunt als je niet tegen bloed/naalden kan vragen of ze het zoveel mogenlijk willen afschermen, je zal de eerste man niet zijn dus ze zullen vast met een oplossing komen (de VK of gynaecoloog)

Toen ik de punctie had (dan prikken ze met een naald van 30cm in je eierstokken via je vaginawand) en zuigen ze de eitjes op, je ziet dus een slangetje met bloed en geel spul de flesjes ingaan, mijn man vond dat ook echt vreselijk om te zien, hij trok een beetje wit weg en toen heeft de gynaecoloog de assistent gevraagd aan de andere kant te gaan staan zodat mijn man het niet hoefde te zien. Anders was hij ook wel knockie gegaan.

Gast di 19 jun 2012 - 0:09

De vader van mijn kinderen wou ook niet bij de bevalling zijn de laatste keer. Deels omdat het in hun cultuur gewoon echt niet normaal is dat de man bij de bevalling is en deels omdat hij de vorige 2x bijna van z'n stokje was gegaan. Ik heb hem daarin vrij gelaten. Uiteindelijk is hij er gewoon bij geweest maar ik had het niet super erg gevonden als hij er niet bij was.

Printje di 19 jun 2012 - 0:10

Als manlief dat zou zeggen en ook echt zou mening zou het einde oefening zijn. Met zo'n man zou ik niet verder willen.

Paper Crown di 19 jun 2012 - 0:13

Printje schreef:Als manlief dat zou zeggen en ook echt zou mening zou het einde oefening zijn. Met zo'n man zou ik niet verder willen.

Ja? Dus je hebt een leven samen, je draagt zijn kind en dan is het einde oefening om zoiets?! Ik zou niet uit elkaar gaan omdat hij niet bij de bevalling aanwezig is. Ik zou diep, diep teleurgesteld zijn maar er wel mee kunnen dealen. Makkelijk gezegd, maar ik denk dat als puntje bij paaltje komt je dat toch niet doet.

Printje di 19 jun 2012 - 0:15

Paper Crown schreef:
Printje schreef:Als manlief dat zou zeggen en ook echt zou mening zou het einde oefening zijn. Met zo'n man zou ik niet verder willen.

Ja? Dus je hebt een leven samen, je draagt zijn kind en dan is het einde oefening om zoiets?! Ik zou niet uit elkaar gaan omdat hij niet bij de bevalling aanwezig is. Ik zou diep, diep teleurgesteld zijn maar er wel mee kunnen dealen. Makkelijk gezegd, maar ik denk dat als puntje bij paaltje komt je dat toch niet doet.

Om zoiets? ik vind dat niet iets kleins eigenlijk. Of hij moet een zeer gegronde reden bedenken, wat ik echt niet zou weten..., of ik zou er helemaal klaar mee zijn. Wie laat zijn vrouw bij zoiets nou alleen? Hij heeft het er ook ingekregen kijkt hij ook maar mee hoe het eruit komt.

_Lana_ di 19 jun 2012 - 0:15

Megara schreef:Ik vind het zo'n idioot verhaal dat het me doet denken aan een faker.
Ik ben benieuwd naar het verloop.

Nou inderdaad!! Dit kan toch niet waar zijn.
En afgezien van dat de man er niet tegen kan, staat de vrouw meestal ook niet echt te springen om te bevallen Wink

, maar het kindje zal erg toch uit moeten.
Hij zet zich er dan maar even overheen en anders zou het voor mij toch ook echt exit zijn.
Ik kan me gewoon niet voorstellen dat zo'n man er niet bij wil zijn!

_Lana_ di 19 jun 2012 - 0:17

Printje schreef:
Paper Crown schreef:
Printje schreef:Als manlief dat zou zeggen en ook echt zou mening zou het einde oefening zijn. Met zo'n man zou ik niet verder willen.

Ja? Dus je hebt een leven samen, je draagt zijn kind en dan is het einde oefening om zoiets?! Ik zou niet uit elkaar gaan omdat hij niet bij de bevalling aanwezig is. Ik zou diep, diep teleurgesteld zijn maar er wel mee kunnen dealen. Makkelijk gezegd, maar ik denk dat als puntje bij paaltje komt je dat toch niet doet.

Om zoiets? ik vind dat niet iets kleins eigenlijk. Of hij moet een zeer gegronde reden bedenken, wat ik echt niet zou weten..., of ik zou er helemaal klaar mee zijn. Wie laat zijn vrouw bij zoiets nou alleen? Hij heeft het er ook ingekregen kijkt hij ook maar mee hoe het eruit komt.

Nou ja ik vind het ook niet echt iets kleins eigenlijk.
Gelukkig heb ik nooit voor die keuze gestaan, want het zou toch wel behoorlijk tussen ons in komen te staan.

Printje di 19 jun 2012 - 0:18

_Lana_ schreef:
Megara schreef:Ik vind het zo'n idioot verhaal dat het me doet denken aan een faker.
Ik ben benieuwd naar het verloop.

Nou inderdaad!! Dit kan toch niet waar zijn.
En afgezien van dat de man er niet tegen kan, staat de vrouw meestal ook niet echt te springen om te bevallen , maar het kindje zal erg toch uit moeten.
Hij zet zich er dan maar even overheen en anders zou het voor mij toch ook echt exit zijn.
Ik kan me gewoon niet voorstellen dat zo'n man er niet bij wil zijn!

Precies! Ik weet ook wel leukere dingen te doen als bevallen...

Paper Crown di 19 jun 2012 - 0:19

Printje schreef:
Paper Crown schreef:
Printje schreef:Als manlief dat zou zeggen en ook echt zou mening zou het einde oefening zijn. Met zo'n man zou ik niet verder willen.

Ja? Dus je hebt een leven samen, je draagt zijn kind en dan is het einde oefening om zoiets?! Ik zou niet uit elkaar gaan omdat hij niet bij de bevalling aanwezig is. Ik zou diep, diep teleurgesteld zijn maar er wel mee kunnen dealen. Makkelijk gezegd, maar ik denk dat als puntje bij paaltje komt je dat toch niet doet.

Om zoiets? ik vind dat niet iets kleins eigenlijk. Of hij moet een zeer gegronde reden bedenken, wat ik echt niet zou weten..., of ik zou er helemaal klaar mee zijn. Wie laat zijn vrouw bij zoiets nou alleen? Hij heeft het er ook ingekregen kijkt hij ook maar mee hoe het eruit komt.

Dus je bent bereid alleenstaande moeder te worden en je kind min of meer laten opgroeien in een gebroken gezin omdat je man niet bij de bevalling is geweest? Ik denk daar anders over. Er zijn ook praktische zaken die er toe doen, waar ga je dan wonen met je kind? Je inkomsten. Scheiding? En wat denk je? Dat de liefde plotsklap over is voor je man omdat hij zo dwars doet? Bij mij niet. Ik vind ook dat hij erbij moet zijn en dat je heel boos bent als het niet zo is en je daadwerkelijk in de steek gelaten voelt maar ik, persoonlijk, zou er niet mijn man voor laten.

Ik denk gewoond at het niet zo simpel is.

Printje di 19 jun 2012 - 0:23

Paper Crown schreef:
Printje schreef:
Paper Crown schreef:
Printje schreef:Als manlief dat zou zeggen en ook echt zou mening zou het einde oefening zijn. Met zo'n man zou ik niet verder willen.

Ja? Dus je hebt een leven samen, je draagt zijn kind en dan is het einde oefening om zoiets?! Ik zou niet uit elkaar gaan omdat hij niet bij de bevalling aanwezig is. Ik zou diep, diep teleurgesteld zijn maar er wel mee kunnen dealen. Makkelijk gezegd, maar ik denk dat als puntje bij paaltje komt je dat toch niet doet.

Om zoiets? ik vind dat niet iets kleins eigenlijk. Of hij moet een zeer gegronde reden bedenken, wat ik echt niet zou weten..., of ik zou er helemaal klaar mee zijn. Wie laat zijn vrouw bij zoiets nou alleen? Hij heeft het er ook ingekregen kijkt hij ook maar mee hoe het eruit komt.

Dus je bent bereid alleenstaande moeder te worden en je kind min of meer laten opgroeien in een gebroken gezin omdat je man niet bij de bevalling is geweest? Ik denk daar anders over. Er zijn ook praktische zaken die er toe doen, waar ga je dan wonen met je kind? Je inkomsten. Scheiding? En wat denk je? Dat de liefde plotsklap over is voor je man omdat hij zo dwars doet? Bij mij niet. Ik vind ook dat hij erbij moet zijn en dat je heel boos bent als het niet zo is en je daadwerkelijk in de steek gelaten voelt maar ik, persoonlijk, zou er niet mijn man voor laten.

ja want een man die er zo instaat zal wel op meerdere vlakken zo zijn. Ik verwacht dat hij dan sowieso niets over heeft voor pasgeboren kind en moeder.

Ik wil niet bij een man zijn die mij niet steunt op het moment dat ik moet bevallen.

Ik zou echt zo boos en teleurgesteld zijn dat het voor mij echt klaar zou zijn, zoiets als dit staat vast niet op zichzelf alleen en die man zal wel op meer vlakken er bijzondere theorien op na houden.

Paper Crown di 19 jun 2012 - 0:33

Printje schreef:
Paper Crown schreef:
Printje schreef:
Paper Crown schreef:
Printje schreef:Als manlief dat zou zeggen en ook echt zou mening zou het einde oefening zijn. Met zo'n man zou ik niet verder willen.

Ja? Dus je hebt een leven samen, je draagt zijn kind en dan is het einde oefening om zoiets?! Ik zou niet uit elkaar gaan omdat hij niet bij de bevalling aanwezig is. Ik zou diep, diep teleurgesteld zijn maar er wel mee kunnen dealen. Makkelijk gezegd, maar ik denk dat als puntje bij paaltje komt je dat toch niet doet.

Om zoiets? ik vind dat niet iets kleins eigenlijk. Of hij moet een zeer gegronde reden bedenken, wat ik echt niet zou weten..., of ik zou er helemaal klaar mee zijn. Wie laat zijn vrouw bij zoiets nou alleen? Hij heeft het er ook ingekregen kijkt hij ook maar mee hoe het eruit komt.

Dus je bent bereid alleenstaande moeder te worden en je kind min of meer laten opgroeien in een gebroken gezin omdat je man niet bij de bevalling is geweest? Ik denk daar anders over. Er zijn ook praktische zaken die er toe doen, waar ga je dan wonen met je kind? Je inkomsten. Scheiding? En wat denk je? Dat de liefde plotsklap over is voor je man omdat hij zo dwars doet? Bij mij niet. Ik vind ook dat hij erbij moet zijn en dat je heel boos bent als het niet zo is en je daadwerkelijk in de steek gelaten voelt maar ik, persoonlijk, zou er niet mijn man voor laten.

ja want een man die er zo instaat zal wel op meerdere vlakken zo zijn. Ik verwacht dat hij dan sowieso niets over heeft voor pasgeboren kind en moeder.

Ik wil niet bij een man zijn die mij niet steunt op het moment dat ik moet bevallen.

Ik zou echt zo boos en teleurgesteld zijn dat het voor mij echt klaar zou zijn, zoiets als dit staat vast niet op zichzelf alleen en die man zal wel op meer vlakken er bijzondere theorien op na houden.

Dus als hij verder op alle fronten wel OK is, zou je niet bij hem weggaan maar je doet nu een aanname dat hij op andere vlakken ook een man zijn die bepaalde nukken heeft en dan zou dit de druppel zijn?

Hmm. Nee. Ik denk dat het te simpel is, op die manier.

Roodkapje di 19 jun 2012 - 1:34

Mijn man wil er graag bij zijn maar kan dat misschien niet door zijn werk. Hij heeft het tot nu toe elke keer gehaald, maar bij de tweede heeft hij het hele wee-gedeelte niet meegemaakt. Hij kwam thuis toen ik al zo'n 9 cm ontsluiting had.

Bij de 3e ben ik alleen bevallen op het toilet in het ziekenhuis, hij was net uit zijn werk nog even langsgekomen ( normaal mogen partners in ons ziekenhuis tussen 10-22uur aanwezig zijn, voor hem was er een uitzondering.. Na zijn werk mocht hij me altijd nog even bezoeken anders lag ik daar hele dagen alleen. Hij parkeerde zijn auto om 01.34 op het parkeerterrein, om 01.45 was O. er. Hij stond wel op de gang te wachten bij de toiletdeur maar het geboortemoment begon bij hem pas toen ik riep dat de baby kwam. Hij kon hem nog net optijd opvangen voor hij de wc in zou vallen.

Ook bij aankomende bevalling hopen we dat hij er bij is. Rond mijn uitgerekende datum heeft hij maar weinig concerten staan, maar nu mijn buik al vanaf de 28wk raar aan het doen is kan ik net zo goed over een week bevallen zijn. De kans dat hij er dan niet bij is, is groot. Mocht hij er niet bij kunnen zijn ga ik het alleen doen denk ik. Hoewel ik hier al tig x over na heb gedacht, wil ik er eigenlijk niet bij stil staan dat dat zomaar eens zo kan zijn. Mijn beste vriendin wil me ook bijstaan ( ze was er ook voor me bij de 1e bevalling). Ik vind het heel lief en oprecht meelevend, maar de situatie bij onze eerste was anders als nu. Ik hou het iig in mijn hoofd voor als ik het op dat moment niet alleen zou kunnen. Verder hopen we beiden dat we gewoon samen deze laatste bevalling kunnen beleven.

_Lana_ di 19 jun 2012 - 1:41

Paper Crown schreef:
Printje schreef:
Paper Crown schreef:
Printje schreef:
Paper Crown schreef:
Printje schreef:Als manlief dat zou zeggen en ook echt zou mening zou het einde oefening zijn. Met zo'n man zou ik niet verder willen.

Ja? Dus je hebt een leven samen, je draagt zijn kind en dan is het einde oefening om zoiets?! Ik zou niet uit elkaar gaan omdat hij niet bij de bevalling aanwezig is. Ik zou diep, diep teleurgesteld zijn maar er wel mee kunnen dealen. Makkelijk gezegd, maar ik denk dat als puntje bij paaltje komt je dat toch niet doet.

Om zoiets? ik vind dat niet iets kleins eigenlijk. Of hij moet een zeer gegronde reden bedenken, wat ik echt niet zou weten..., of ik zou er helemaal klaar mee zijn. Wie laat zijn vrouw bij zoiets nou alleen? Hij heeft het er ook ingekregen kijkt hij ook maar mee hoe het eruit komt.

Dus je bent bereid alleenstaande moeder te worden en je kind min of meer laten opgroeien in een gebroken gezin omdat je man niet bij de bevalling is geweest? Ik denk daar anders over. Er zijn ook praktische zaken die er toe doen, waar ga je dan wonen met je kind? Je inkomsten. Scheiding? En wat denk je? Dat de liefde plotsklap over is voor je man omdat hij zo dwars doet? Bij mij niet. Ik vind ook dat hij erbij moet zijn en dat je heel boos bent als het niet zo is en je daadwerkelijk in de steek gelaten voelt maar ik, persoonlijk, zou er niet mijn man voor laten.

ja want een man die er zo instaat zal wel op meerdere vlakken zo zijn. Ik verwacht dat hij dan sowieso niets over heeft voor pasgeboren kind en moeder.

Ik wil niet bij een man zijn die mij niet steunt op het moment dat ik moet bevallen.

Ik zou echt zo boos en teleurgesteld zijn dat het voor mij echt klaar zou zijn, zoiets als dit staat vast niet op zichzelf alleen en die man zal wel op meer vlakken er bijzondere theorien op na houden.

Dus als hij verder op alle fronten wel OK is, zou je niet bij hem weggaan maar je doet nu een aanname dat hij op andere vlakken ook een man zijn die bepaalde nukken heeft en dan zou dit de druppel zijn?

Hmm. Nee. Ik denk dat het te simpel is, op die manier.

Zo komt hij in ieder geval wel over in dat topic. En mijn man niet Very Happy

. Al is dat trouwens wel de man waar zij op gevallen is. Het enige wat ik nog wel het vermelden waard vind, is dat hij dit WEL van tevoren aan heeft gegeven. Dus het komt niet ineens uit de lucht vallen.
Verder keur ik het zeker niet goed, maar ze wist in principe wel waar ze aan begon.

~~Ik had al geen kindje willen krijgen met zo'n vent, maar ieder zijn keuzes.~~

_Lana_ di 19 jun 2012 - 1:43

Oh jeetje Roodkapje, wat lijkt me dat heftig!! Pff, ik hoop ook echt dat je iets meer tijd krijgt om te beseffen dat je aan het bevallen bent en dat je man er gewoon bij is!

Paper Crown di 19 jun 2012 - 2:04

_Lana_ schreef:
Paper Crown schreef:
Printje schreef:
Paper Crown schreef:
Printje schreef:
Paper Crown schreef:
Printje schreef:Als manlief dat zou zeggen en ook echt zou mening zou het einde oefening zijn. Met zo'n man zou ik niet verder willen.

Ja? Dus je hebt een leven samen, je draagt zijn kind en dan is het einde oefening om zoiets?! Ik zou niet uit elkaar gaan omdat hij niet bij de bevalling aanwezig is. Ik zou diep, diep teleurgesteld zijn maar er wel mee kunnen dealen. Makkelijk gezegd, maar ik denk dat als puntje bij paaltje komt je dat toch niet doet.

Om zoiets? ik vind dat niet iets kleins eigenlijk. Of hij moet een zeer gegronde reden bedenken, wat ik echt niet zou weten..., of ik zou er helemaal klaar mee zijn. Wie laat zijn vrouw bij zoiets nou alleen? Hij heeft het er ook ingekregen kijkt hij ook maar mee hoe het eruit komt.

Dus je bent bereid alleenstaande moeder te worden en je kind min of meer laten opgroeien in een gebroken gezin omdat je man niet bij de bevalling is geweest? Ik denk daar anders over. Er zijn ook praktische zaken die er toe doen, waar ga je dan wonen met je kind? Je inkomsten. Scheiding? En wat denk je? Dat de liefde plotsklap over is voor je man omdat hij zo dwars doet? Bij mij niet. Ik vind ook dat hij erbij moet zijn en dat je heel boos bent als het niet zo is en je daadwerkelijk in de steek gelaten voelt maar ik, persoonlijk, zou er niet mijn man voor laten.

ja want een man die er zo instaat zal wel op meerdere vlakken zo zijn. Ik verwacht dat hij dan sowieso niets over heeft voor pasgeboren kind en moeder.

Ik wil niet bij een man zijn die mij niet steunt op het moment dat ik moet bevallen.

Ik zou echt zo boos en teleurgesteld zijn dat het voor mij echt klaar zou zijn, zoiets als dit staat vast niet op zichzelf alleen en die man zal wel op meer vlakken er bijzondere theorien op na houden.

Dus als hij verder op alle fronten wel OK is, zou je niet bij hem weggaan maar je doet nu een aanname dat hij op andere vlakken ook een man zijn die bepaalde nukken heeft en dan zou dit de druppel zijn?

Hmm. Nee. Ik denk dat het te simpel is, op die manier.

Zo komt hij in ieder geval wel over in dat topic. En mijn man niet . Al is dat trouwens wel de man waar zij op gevallen is. Het enige wat ik nog wel het vermelden waard vind, is dat hij dit WEL van tevoren aan heeft gegeven. Dus het komt niet ineens uit de lucht vallen.
Verder keur ik het zeker niet goed, maar ze wist in principe wel waar ze aan begon.

~~Ik had al geen kindje willen krijgen met zo'n vent, maar ieder zijn keuzes.~~

Maar weet je, sommige dingen worden pas besproken als de zwangerschap eenmaal een feit is. Ik zou het ook niet zo serieus nemen als mijn man ooit had geroepen: 'Ik wil niet de bevalling bijwonen..' Ik heb dat topic niet gelezen, ik reageerde puur op Printje. Ze zegt als haar man het niet zou willen zou het exit zijn. Maar als je eerlijk bent weet je ook dat dat te simpel gesteld is. Ik denk gewoon dat als je een kind verwacht, dat je niet zo gauw kan zeggen: 'Dit bevalt me niet van je, dus ik nok ermee' maar dat je juist samen tot een compromis moet kunnen komen. Als hij echt niet wil, kan je hem niet dwingen. Dat wil nog niets zeggen over zijn kwaliteiten als vader en dat je een bevalling bijwoont als man betekend ook niet dat je een lintje krijgt met: 'Best dad ever..' daar hangt meer vanaf!

Gast di 19 jun 2012 - 2:13

Muus schreef:
Zelda schreef:Ik kan het topic op Viva niet meer vinden

Ik wilde hem net gaan bijlezen:

http://forum.viva.nl/forum/Zwanger/Vriend_wil_niet_bij_de_bevalling_zijn/list_messages/157246/0

Pff dat topic telt inmiddels zoveel pagina's, het gaat me niet lukken om alles bij te lezen helaas....

_Lana_ di 19 jun 2012 - 2:23

Paper Crown schreef:
_Lana_ schreef:
Paper Crown schreef:
Printje schreef:
Paper Crown schreef:
Printje schreef:
Paper Crown schreef:
Printje schreef:Als manlief dat zou zeggen en ook echt zou mening zou het einde oefening zijn. Met zo'n man zou ik niet verder willen.

Ja? Dus je hebt een leven samen, je draagt zijn kind en dan is het einde oefening om zoiets?! Ik zou niet uit elkaar gaan omdat hij niet bij de bevalling aanwezig is. Ik zou diep, diep teleurgesteld zijn maar er wel mee kunnen dealen. Makkelijk gezegd, maar ik denk dat als puntje bij paaltje komt je dat toch niet doet.

Om zoiets? ik vind dat niet iets kleins eigenlijk. Of hij moet een zeer gegronde reden bedenken, wat ik echt niet zou weten..., of ik zou er helemaal klaar mee zijn. Wie laat zijn vrouw bij zoiets nou alleen? Hij heeft het er ook ingekregen kijkt hij ook maar mee hoe het eruit komt.

Dus je bent bereid alleenstaande moeder te worden en je kind min of meer laten opgroeien in een gebroken gezin omdat je man niet bij de bevalling is geweest? Ik denk daar anders over. Er zijn ook praktische zaken die er toe doen, waar ga je dan wonen met je kind? Je inkomsten. Scheiding? En wat denk je? Dat de liefde plotsklap over is voor je man omdat hij zo dwars doet? Bij mij niet. Ik vind ook dat hij erbij moet zijn en dat je heel boos bent als het niet zo is en je daadwerkelijk in de steek gelaten voelt maar ik, persoonlijk, zou er niet mijn man voor laten.

ja want een man die er zo instaat zal wel op meerdere vlakken zo zijn. Ik verwacht dat hij dan sowieso niets over heeft voor pasgeboren kind en moeder.

Ik wil niet bij een man zijn die mij niet steunt op het moment dat ik moet bevallen.

Ik zou echt zo boos en teleurgesteld zijn dat het voor mij echt klaar zou zijn, zoiets als dit staat vast niet op zichzelf alleen en die man zal wel op meer vlakken er bijzondere theorien op na houden.

Dus als hij verder op alle fronten wel OK is, zou je niet bij hem weggaan maar je doet nu een aanname dat hij op andere vlakken ook een man zijn die bepaalde nukken heeft en dan zou dit de druppel zijn?

Hmm. Nee. Ik denk dat het te simpel is, op die manier.

Zo komt hij in ieder geval wel over in dat topic. En mijn man niet . Al is dat trouwens wel de man waar zij op gevallen is. Het enige wat ik nog wel het vermelden waard vind, is dat hij dit WEL van tevoren aan heeft gegeven. Dus het komt niet ineens uit de lucht vallen.
Verder keur ik het zeker niet goed, maar ze wist in principe wel waar ze aan begon.

~~Ik had al geen kindje willen krijgen met zo'n vent, maar ieder zijn keuzes.~~

Maar weet je, sommige dingen worden pas besproken als de zwangerschap eenmaal een feit is. Ik zou het ook niet zo serieus nemen als mijn man ooit had geroepen: 'Ik wil niet de bevalling bijwonen..' Ik heb dat topic niet gelezen, ik reageerde puur op Printje. Ze zegt als haar man het niet zou willen zou het exit zijn. Maar als je eerlijk bent weet je ook dat dat te simpel gesteld is. Ik denk gewoon dat als je een kind verwacht, dat je niet zo gauw kan zeggen: 'Dit bevalt me niet van je, dus ik nok ermee' maar dat je juist samen tot een compromis moet kunnen komen. Als hij echt niet wil, kan je hem niet dwingen. Dat wil nog niets zeggen over zijn kwaliteiten als vader en dat je een bevalling bijwoont als man betekend ook niet dat je een lintje krijgt met: 'Best dad ever..' daar hangt meer vanaf!

Ik snap wat je bedoelt hoor en weet ook waar je op doelde. Je kunt het ook niet zo simpel stellen, denk ik.
Maar hoe hij overkomt in dat topic, is het sowieso mijn type man niet.
Als mijn man een hele goede reden heeft, om niet bij de bevalling aanwezig te zijn, dan zou het misschien niet meteen exit huwelijk zijn. Maar ik vind dat als je samen een kindje krijgt, je je ook wel eens ergens overheen moet zetten.
Net wat ik zeg, vrouwen staan ook ( meestal ) niet te springen om te bevallen en zij moeten zich er ook overheen zetten, want het is toch iets wat moet gebeuren, of je het nu leuk vindt of niet Wink

. En buiten dat, is het een prachtige ervaring om te delen. Maar dat is natuurlijk mijn mening.

Susan di 19 jun 2012 - 4:21

Ik zou niet hierom bij mij man weggaan, ik zou het hem waarschijnlijk wel altijd kwalijk blijven nemen en hij zou ook wel een flink eind dalen in mijn achting. Ik kan me wel voorstellen dat zoiets uiteindelijk wel kan leiden tot een relatiebreuk. Zoals Printje ook al zegt, zoiets is sowieso geen op zichzelf staand iets en zegt al wel aardig wat over hoe je in een relatie staat.

Ik kan me best voorstellen dat je bijvoorbeeld een fobie hebt die erg sterk is, maar dan bespreek je samen en met de verloskundige erbij hoe je je vrouw dan kunt steunen, wat de beste oplossing is, in plaats van botweg en zonder enige uitleg te melden dat je haar wel bij het ziekenhuis afzet en ophaalt als de baby er is. Dat laatste zegt in mijn ogen heel veel over hoe je in elkaar zit en hoe je in de relatie staat.

Gesponsorde inhoud