Biechttopic 4

Biechtje01 schreef:

Makamba schreef:

RYW schreef:

Billy schreef:

Biechtje01 schreef:

RYW schreef:Dus eigenlijk wil je de ene leugen oplossen met de andere leugen?

Wat dacht je van: 'ik ben niet helemaal eerlijk tegen je geweest, ik heb een relatie en daarom lijkt het me beter om dit contact te stoppen. Het spijt me als ik je gekwetst heb.'

Misschien voelt hij zich voorgelogen, ja. Maar goed, je hebt hem ook daadwerkelijk voorgelogen.

Wat niet weet wat niet deert vind ik in dit geval voorgaan. Bedankt voor jullie ongezouten meningen!

Ik kan maar 1 ding hierop zeggen, ik ben blij dat ik jouw vriend en ook je 'scharrel' niet ben. Je bent niet alleen oneerlijk, je houdt ook nog vast aan je leugen en voelt je daar blijkbaar niet eens schuldig over. M.i. je zit fout, gelukkig realiseer je je dit ook en ipv er nu wel op een volwassen manier mee om te gaan ga je gewoon verder op de onvolwassen manier die tot dit gedoe heeft geleid.

Eens. Blijkbaar vind je dat je nog niet genoeg gelogen hebt.

Eens met RYW en Billy.

Ik ben ook blij dat ik mijn vriend en scharrel niet ben.....

Ik hoop dat het fijn aan je gaat knagen en dat je van ellende met de billen bloot gaat. Als je vriend daarna nog liefdevol zijn best voor je blijft doen, heb je de catch van de eeuw gedaan met hem.

Biechtje01 schreef:

Rumble schreef:

Biechtje01 schreef:

Sogood schreef:

Biechtje01 schreef:

RYW schreef:En wat ga je er nu mee/aan doen?

Ik moet er mee stoppen, dat weet ik zelf stiekem ook wel natuurlijk! Er is ook gewoon echt niemand die dit weet, ik ben echt achterlijk bezig:shock:

Volgens mij heb je genoeg excuses voor jezelf gezocht om hier gewoon door mee te blijven gaan.. Eerlijk gezegd denk ik niet dat je gaat stoppen, toch?

Ik moet er wel mee stoppen, maar hoe is nu ff de vraag, ik haat mezelf.

Nou nou, dat hoeft nu ook weer niet. Je kunt het nu nog op een nette manier afronden. Dus zeg tegen hem dat je geen contact meer wilt omdat je een fijne relatie hebt en wis zijn nummer. Zo moeilijk is dat volgensmij niet als je bedenkt wat je hierdoor kwijt kunt raken.

Ik haat mezelf op dit gebied, verder niet hoor.... staat er een beetje kort door de bocht. Maar weet je wat het dan weer is, als ik zeg dat ik geen contact meer wil omdat ik een relatie heb, dan voelt hij zich enorm bedrogen. Als ik zeg dat ik liever geen contact meer wil omdat het toch nooit iets zou worden(i.v.m. afstand) is dat wel makkelijker en minder pijnlijk lijkt me? Ik wil hem niet kwetsen, het is een schat van een jongen!

Even de keiharde realiteit, hoe weet jij of deze jongen lief is? Via het internet kan iedereen zich lief voordoen he? Je kan daar pas over oordelen als je hem gezien hebt en als ik jou zo hoor, zou je dat met liefde willen. Je bent je vriend en deze jongen goed voor de gek aan het houden met je excuus. Kop op meid. Bekijk jezelf eens in de spiegel en vraag je eens af of jij jezelf nog recht in de ogen kan aankijken als je hiermee door gaat? Wil je echt mensen gaan kwetsen? Als je zo doorgaat verlief je uiteindelijk meer dan dat je er voor terug krijgt, want zeg nu een eens eerlijk wie wil nu bevriend zijn of een relatie met iemand hebben zie al heeft gelogen? Ik zou z'n persoon nooit echt meer kunnen vertrouwen. Je hebt nu nog de keus om het netjes af te kappen. Doe je dat toch niet en blijf je in je eigen leugens geloven denk ik dat je hiermee langzaam je eigen grafje graaft. Dat zijn harde woorden maar met dit soort situaties win je helemaal niks mee, bedenk dat goed meid. Succes met deze keuze want ondanks alles is het je overkomen en ben je niet een rotmens die bewust opzoek gaat naar spannende contacten.

Het zal wel heel politiek incorrect van mij zijn, maar als je denkt dat het makkelijker is om dat contact af te kappen met een smoes dan met de waarheid dan zou ik ook voor een smoes gaan, aangezien de kans anders groter is dat het langer blijft voortduren. Ik betwijfel of het voor die 'scharrel' nou zoveel uit zal maken of hij reden A of reden B te horen krijgt. Het is misschien niet zo netjes, maar uiteindelijk is het toch 'maar' een soort chatcontact, niet iemand met wie je daadwerkelijk iets hebt gehad.

Susan schreef:Het zal wel heel politiek incorrect van mij zijn, maar als je denkt dat het makkelijker is om dat contact af te kappen met een smoes dan met de waarheid dan zou ik ook voor een smoes gaan, aangezien de kans anders groter is dat het langer blijft voortduren. Ik betwijfel of het voor die 'scharrel' nou zoveel uit zal maken of hij reden A of reden B te horen krijgt. Het is misschien niet zo netjes, maar uiteindelijk is het toch 'maar' een soort chatcontact, niet iemand met wie je daadwerkelijk iets hebt gehad.

Verpest je imago niet he

(Maar ik ben het wel met je eens)

Ik weet het niet. Als jij als reden de afstand gaat opgeven kun je altijd nog terugkrijgen dat hij de afstand wel overbrugbaar vindt. Als ik jou was zou ik gewoon eerlijk tegen hem zijn.

Tania schreef:

Susan schreef:Het zal wel heel politiek incorrect van mij zijn, maar als je denkt dat het makkelijker is om dat contact af te kappen met een smoes dan met de waarheid dan zou ik ook voor een smoes gaan, aangezien de kans anders groter is dat het langer blijft voortduren. Ik betwijfel of het voor die 'scharrel' nou zoveel uit zal maken of hij reden A of reden B te horen krijgt. Het is misschien niet zo netjes, maar uiteindelijk is het toch 'maar' een soort chatcontact, niet iemand met wie je daadwerkelijk iets hebt gehad.

Verpest je imago niet he

(Maar ik ben het wel met je eens)

Ik lijk nu wel een trut omdat ik niet goed bezig ben, maar ik ben altijd bang om mensen te kwetsen. Ik besef me ook wel dat waar ik mee bezig ben veel kwetsender is, maar heel makkelijk gezegd wil ik niemand pijn doen. En ik snap ook wel dat als dit uitkomt, dat het veel pijnlijker is, maar wie zich brand, moet dan maar op de blaren zitten. Maar als ik het kan voorkomen doe ik dat d.m.v. een smoes.

Rumble schreef:Ik weet het niet. Als jij als reden de afstand gaat opgeven kun je altijd nog terugkrijgen dat hij de afstand wel overbrugbaar vindt. Als ik jou was zou ik gewoon eerlijk tegen hem zijn.

Het maakt toch niet uit of hij de afstand wel overbrugbaar vindt, als een van de twee dat niet vindt dan houdt het toch op?

Sowieso lijkt het me nog wat voorbarig om te bespreken of er wel of geen relatie inzit als je elkaar niet eens hebt ontmoet.

Och jemig, afkappen die handel! Je bent m.i. al behoorlijk ver gegaan.

Susan schreef:

Rumble schreef:Ik weet het niet. Als jij als reden de afstand gaat opgeven kun je altijd nog terugkrijgen dat hij de afstand wel overbrugbaar vindt. Als ik jou was zou ik gewoon eerlijk tegen hem zijn.

Het maakt toch niet uit of hij de afstand wel overbrugbaar vindt, als een van de twee dat niet vindt dan houdt het toch op?

Sowieso lijkt het me nog wat voorbarig om te bespreken of er wel of geen relatie inzit als je elkaar niet eens hebt ontmoet.

Dat snap ik, maar er kan nog steeds een discussie uit voortkomen of een soort van overtuigingsdrang. Als zij de echte reden zegt is het meteen klaar, daar kan hij niks tegenin brengen.

Dat is waar, al kan het dan natuurlijk ook zijn dat hij haar juist gaat lastigvallen omdat hij kwaad is. Of gaat proberen haar voor zich te winnen. Dat iemand al een relatie heeft is lang niet voor iedereen een reden om het er maar bij te laten zitten.

Daar heb jij zeker een punt hoor. Ik schat de kans alleen groter in dat hij haar met rust laat als ze zegt dat ze een relatie heeft dan dat ze zegt dat hij te ver woont. Maar idd, dat is alleen een aanname van mij, dat kan natuurlijk ook heel anders uitpakken. Als hij de afstand nl wel een probleem had gevonden dan was hij er toch zelf wel mee gekapt.

Whaaa Ik/Wij gaan trouwen!!
Het liefst zou ik het van de daken willen schreeuwen maar we hebben besloten om het nog even stil te houden totdat we zeker weten op welke datum wij willen gaan trouwen! (Waarschijnlijk volgend jaar rond deze tijd!)

Voor diegenen die al getrouwd zijn, hoelang van te voren hebben jullie het verteld dat jullie gingen trouwen? Gelijk na het aanzoek/overleg of pas later?

Biechtje01 schreef:Whaaa Ik/Wij gaan trouwen!!
Het liefst zou ik het van de daken willen schreeuwen maar we hebben besloten om het nog even stil te houden totdat we zeker weten op welke datum wij willen gaan trouwen! (Waarschijnlijk volgend jaar rond deze tijd!)

Voor diegenen die al getrouwd zijn, hoelang van te voren hebben jullie het verteld dat jullie gingen trouwen? Gelijk na het aanzoek/overleg of pas later?

Gefeliciteerd, Wij hebben het dezelfde dag nog aan de ouders verteld maar wij gingen ook 6.5 maand later al trouwen

Biechtje01 schreef:

Makamba schreef:

RYW schreef:

Billy schreef:

Biechtje01 schreef:

RYW schreef:Dus eigenlijk wil je de ene leugen oplossen met de andere leugen?

Wat dacht je van: 'ik ben niet helemaal eerlijk tegen je geweest, ik heb een relatie en daarom lijkt het me beter om dit contact te stoppen. Het spijt me als ik je gekwetst heb.'

Misschien voelt hij zich voorgelogen, ja. Maar goed, je hebt hem ook daadwerkelijk voorgelogen.

Wat niet weet wat niet deert vind ik in dit geval voorgaan. Bedankt voor jullie ongezouten meningen!

Ik kan maar 1 ding hierop zeggen, ik ben blij dat ik jouw vriend en ook je 'scharrel' niet ben. Je bent niet alleen oneerlijk, je houdt ook nog vast aan je leugen en voelt je daar blijkbaar niet eens schuldig over. M.i. je zit fout, gelukkig realiseer je je dit ook en ipv er nu wel op een volwassen manier mee om te gaan ga je gewoon verder op de onvolwassen manier die tot dit gedoe heeft geleid.

Eens. Blijkbaar vind je dat je nog niet genoeg gelogen hebt.

Eens met RYW en Billy.

Ik ben ook blij dat ik mijn vriend en scharrel niet ben.....

Boehoe ik zou haast medelijden met je krijgen, wees eerlijk en ga dan ook eens goed voor jezelf na wat je nu eigenlijk wilt en of jij nog wel net zoveel moeite steekt in je relatie als je vriend. Want als dit een voorbode is van het beeindigen van je relatie moet je nu eerlijk zijn voordat je straks een gezin hebt of gaat trouwen. Dat is wel het minste wat jouw vriend verdient

Billy schreef:

Biechtje01 schreef:

Makamba schreef:

RYW schreef:

Billy schreef:

Biechtje01 schreef:

RYW schreef:Dus eigenlijk wil je de ene leugen oplossen met de andere leugen?

Wat dacht je van: 'ik ben niet helemaal eerlijk tegen je geweest, ik heb een relatie en daarom lijkt het me beter om dit contact te stoppen. Het spijt me als ik je gekwetst heb.'

Misschien voelt hij zich voorgelogen, ja. Maar goed, je hebt hem ook daadwerkelijk voorgelogen.

Wat niet weet wat niet deert vind ik in dit geval voorgaan. Bedankt voor jullie ongezouten meningen!

Ik kan maar 1 ding hierop zeggen, ik ben blij dat ik jouw vriend en ook je 'scharrel' niet ben. Je bent niet alleen oneerlijk, je houdt ook nog vast aan je leugen en voelt je daar blijkbaar niet eens schuldig over. M.i. je zit fout, gelukkig realiseer je je dit ook en ipv er nu wel op een volwassen manier mee om te gaan ga je gewoon verder op de onvolwassen manier die tot dit gedoe heeft geleid.

Eens. Blijkbaar vind je dat je nog niet genoeg gelogen hebt.

Eens met RYW en Billy.

Ik ben ook blij dat ik mijn vriend en scharrel niet ben.....

Boehoe ik zou haast medelijden met je krijgen, wees eerlijk en ga dan ook eens goed voor jezelf na wat je nu eigenlijk wilt en of jij nog wel net zoveel moeite steekt in je relatie als je vriend. Want als dit een voorbode is van het beeindigen van je relatie moet je nu eerlijk zijn voordat je straks een gezin hebt of gaat trouwen. Dat is wel het minste wat jouw vriend verdient

Boehoe? Nou zeg, ik plof hier gewoon open en bloot neer waar ik mee bezig ben en ik ben me ook bewust van waar ik mee bezig ben en dan ga jij zo beginnen? Ik hou zielsveel van mijn vriend en dat gaat ook echt niet kapot. Ik kan echt wel tegen kritiek en ik weet zelf ook dondersgoed dat het niet klopt, maar om nou zo te reageren? Beetje onvolwassen. Ga nou niet beginnen dat ik onvolwassen bezig ben want dat weet ik zelf ook heus wel. En waarom zou het een voorbode zijn van het beeindigen van mijn relatie? Ik duik niet met die ander het bed in ofzo, het is in mijn ogen onschuldig geflirt over en weer wat ook gewoon al te ver gaat, maar ik bega geen misdaad.

Biechtje01 schreef:He dames,

Ik heb me ook even ingelogd onder het biechtaccount. Ik voel me zo naar om iets waar ik mee bezig ben, maar ik kan er niet mee stoppen!

Ik heb 7,5 jaar een relatie waarvan ik 4 jaar samenwoon met mijn vriend, we zijn gelukkig samen en maken plannen voor de toekomst(ander huis, kindjes etc.)
Nu is het zo dat ik vaak wordfeud met vreemden, en nu ben ik via wordfeud in contact gekomen met een jongen/man, hij sprak me eens aan via de wordfeudchat. Dit is begin mei geweest. Sindsdien is ons contact echt zo leuk geworden, we hebben laatst nummers uitgewisseld omdat mijn smartphone voor reparatie ging en ik ff geen wordfeud had. Eigenlijk ging ik toen al te ver vond ik. We appen nu echt heel veel, sturen elkaar foto's en de gesprekken worden steeds intiemer en persoonlijker. Het lijkt wel of ik verliefd op hem aan het worden ben. Ik mis het gewoon als hij ff niet appt omdat hij druk is ofzo. Ik wil er verder niks mee, maar ik ben gewoon verslaafd aan mijn contact met hem.....Hij denkt ook dat ik vrijgezel ben en hij wil me ook wel een keer ontmoeten, ik houd de boot af wat dat betreft want ik heb serieus een superfijne relatie.

Ik kan zelf haast niet geloven dat ik dit doe, maar ik kan er ook nie mee stoppen.......

Dit is niet wat je in je laatste reactie aangeeft! Dit gaat toch wel veel verder dan wat jij in jouw ogen onschuldig flirten noemt.

Haha Makamba, geheel offtopic maar je avatar

Rumble schreef:Haha Makamba, geheel offtopic maar je avatar

Hahaha dank je! Vond het baby nootje zó schattig en de rest is gewoon hilarisch (al voelde ik me toen geloof ik ook wel zo )

Ik vind eerlijk gezegd ook wel dat er ietsje wordt overdreven. Het is misschien niet netjes wat ze doet, maar kom op, ik heb verhalen over vreemdgaan voorbij zien komen die in mijn ogen veel verder gingen en waar milder op werd gereageerd. Ik heb ook zo vaak mannelijke kennissen via internet gehad met wie ik leuke gesprekken had, óók tijdens relaties, soms zelfs ontmoet, alleen is het verschil dan dat die jongens op de hoogte waren van het feit dat ik een relatie had én dat mijn partner ook van die contacten wist. Dat stiekeme in dit verhaal keur ik ook niet goed en ik vermoed dat dat het juist spannend maakt en voor die verliefde gevoelens zorgt. Maar ik vind het geen halsmisdaad. Je moet alleen iets gaan doen om te zorgen dat het niet uit de hand loopt.

Susan schreef:Ik vind eerlijk gezegd ook wel dat er ietsje wordt overdreven. Het is misschien niet netjes wat ze doet, maar kom op, ik heb verhalen over vreemdgaan voorbij zien komen die in mijn ogen veel verder gingen en waar milder op werd gereageerd. Ik heb ook zo vaak mannelijke kennissen via internet gehad met wie ik leuke gesprekken had, óók tijdens relaties, soms zelfs ontmoet, alleen is het verschil dan dat die jongens op de hoogte waren van het feit dat ik een relatie had én dat mijn partner ook van die contacten wist. Dat stiekeme in dit verhaal keur ik ook niet goed en ik vermoed dat dat het juist spannend maakt en voor die verliefde gevoelens zorgt. Maar ik vind het geen halsmisdaad. Je moet alleen iets gaan doen om te zorgen dat het niet uit de hand loopt.

Dat ben ik met je eens, maar ze maakt het voor zichzelf wel 'beter' dan dat het in werkelijkheid is! Snap je wat ik bedoel? En daar moet ze inderdaad wat mee, anders gaat het wel uit de hand lopen.

Ik wil iets opbiechten waar ik me behoorlijk voor schaam...
Sinds een aantal maanden heb ik een nieuwe baan. Een leuke baan, waarbij ik het naar m'n zin heb en met behoorlijk wat uitdaging. Ben hier parttime begonnen, maar kon al snel fulltime aan de slag waarbij ik de kans kreeg nieuwe dingen op te zetten en te ontwikkelen. Echt een kans dus! Dit doe ik nu sinds ruim een maand.
Nu is het alleen zo dat tegelijkertijd mijn contract over een aantal weken(!) al afloopt. Ik heb al meerdere keren bij m'n directeur uitsluitsel gevraagd, maar vooralsnog kon hij me nog steeds geen garantie geven of het verlengd wordt of niet..
En nu zit ik echt ontzettend met mezelf in de knoop.. De onzekerheid van of ik wel of niet mag blijven vreet aan me. En heeft m'n motivatie ook behoorlijk aangetast. Waarom me storten op het opzetten van dingen als ik over een paar weken weg ben?
En daarnaast heb ik een ontzettend slechte zelfdiscipline.. De functie waarin ik werk is heel zelfstandig, en ik betrap mezelf erop dat ik regelmatig soms alleen maar een paar uur zit te internetten, terwijl ik aan het werk zou moeten zijn.. Die slechte zelfdiscipline had ik al tijdens mn studie, en nu nog steeds.. Het is echt ontwijkend gedrag. En ik weet gewoon niet wat ik er aan doen kan, heb er al veel tegen geprobeerd.
Ik heb er ook steeds woorden over met m'n vriend. In plaats van dat ie me helpt of steunt, zegt ie alleen maar dat ik juist mn best moet doen, want ik heb geen vast contract dus heb geen recht om te lummelen. Moet van hem steeds mn best doen, want alleen dan maak ik volgens heb kans op verlenging. Zucht.
Met als dieptepunt dat ik afgelopen week zo weinig heb gedaan, en ik morgen twee belangrijke afspraken heb, ik nu dus thuis eigenlijk aan het werk moet. Alleen krijg ik mezelf er weer niet aan..

Biechtje01 schreef:
Ik heb er ook steeds woorden over met m'n vriend. In plaats van dat ie me helpt of steunt, zegt ie alleen maar dat ik juist mn best moet doen, want ik heb geen vast contract dus heb geen recht om te lummelen. Moet van hem steeds mn best doen, want alleen dan maak ik volgens heb kans op verlenging. Zucht.

Ik snap dat de onzekerheid aan je vreet, maar je vriend heeft toch helemaal gelijk dat hij dat zegt?

ellibre schreef:

Biechtje01 schreef:
Ik heb er ook steeds woorden over met m'n vriend. In plaats van dat ie me helpt of steunt, zegt ie alleen maar dat ik juist mn best moet doen, want ik heb geen vast contract dus heb geen recht om te lummelen. Moet van hem steeds mn best doen, want alleen dan maak ik volgens heb kans op verlenging. Zucht.

Ik snap dat de onzekerheid aan je vreet, maar je vriend heeft toch helemaal gelijk dat hij dat zegt?

Dat dus.

Je kunt wel allemaal excuses voor jezelf bedenken, maar uiteindelijk is het gewoon een kwestie van jezelf een schop onder je kont geven natuurlijk.
Wat mij helpt: elke minuut die ik werk registreer ik. Op die manier kan ik mijn volledige werktijd altijd verantwoorden en wordt het een soort sport om zo efficiënt mogelijk bezig te zijn.

Ik moet zeggen dat ik wel iets uit je verhaal herken, laatste biechtje. (persoonlijk stuk verwijderd, je mag me pm'en!)

Je vriend heeft natuurlijk gewoon gelijk, dat weet je denk ik zelf ook maar helaas verander je het niet zo makkelijk is mijn ervaring. Soms helpt het me om hele concrete doelen te stellen, des noods per uur. De tip van Minneke is ook een goede!

Ik wil even opbiechten dat ik even niet meer weet wat ik met mezelf aan moet. Zoals de meesten van jullie wel weten ben ik begin dit jaar gescheiden. Omdat het zo'n langslepende kwestie is geweest dacht ik dat ik het meeste verdriet binnen die periode wel een plekje had kunnen geven. Niet dat ik zo naïef was dat ik als herboren uit de scheiding zou komen, dat niet..
Vrij snel nadat de scheiding rond was kreeg ik een nieuwe vriend. Alles ging goed, wel wat strubbelingen gehad in het begin, maar daar zijn we samen uit gekomen. Ik was vrolijk, kon weer genieten, leven lachte me toe en bladiebladiebla. Tot een week of 3 terug. Op een gegeven moment ben ik op de facebook van mijn ex gaan kijken en toen kwam ik eigenlijk uit op de Facebook van z'n huidige vriendin, met wie hij dus vreemdgegaan is toen we getrouwd waren. En hoewel ik nooit echt wraakgevoelens richting haar gevoeld heb ( en ik die nog altijd niet voel), leek alles ineens binnen te komen. Het maakte me zo intens verdrietig, dat wat zij nu heeft, hoort bij mij. Haar vriend was van mij, háár schoonouders, hele lieve mensen die ik eigenlijk best wel mis, waren van mij. Haar leven nu hoorde bij mij. Alles was van mij en dag heeft zij me zomaar afgenomen.

Ik moet m'n ex niet uitvlakken, dat weet ik wel, hij is degene die vreemd is gegaan, hij is degene met losse handjes en hij is degene die me de laatste maanden als afval behandeld heeft. Maar verdomme, wat hou ik nog van die jongen en wat zou ik dat houden van-gevoel toch graag willen loslaten. Ik heb een nieuwe vriend en voel me enorm schuldig tegenover hem. Ik zou blij moeten zijn, en niet verdrietig over exen, dat lijkt me zo pijnlijk voor hem..
Gelukkig kan ik er goed over praten en heb ik veel mensen om me heen die me begrijpen. M'n vriend heeft begrip voor alles, m'n beste vriendin, mensen op werk...

Ik ben in de afgelopen weken veranderd van een vrolijk meisje dat altijd energie heeft en vrolijk in het rond springt en gek doet, veranderd in een kreng. Reageer me op mensen af, m'n beste vriendin heeft het al te verduren gehad, m'n collega's, en niet in de laatste plaats m'n huidige vriend. Ik snauw hem af, hij kan in mijn ogen weinig goeds doen, terwijl hij zó z'n best doet en zo achter me staat... Ik wil hem dit helemaal niet aandoen, ben stapelgek op hem, dus waarom doe ik dit? Ik raak meer en meer in mezelf gekeerd, heb steeds minder zin om over mezelf te praten, en over wat er allemaal in me omgaat. Ik weet het zelf af en toe niet eens, laat staan dat ik het kan verwoorden.
Verder ben ik vaak erg moe, kan 's avonds voor negenen op de bank in slaap vallen, verhuizen naar bed, 's morgens wakker worden en dan nog altijd halverwege de dag dood- en doodmoe zijn. Heb geen enkele zin meer in werk. Ik heb er zelfs aan gedacht overspannen te zijn, maar dat zal wel meevallen, want in leuke dingen doen heb ik wel altijd zin, het liefst zou ik gewoon niet meer werken en m'n tijd vullen met alleen maar leuke dingen. Op dat soort momenten denk ik, komop Statler, stel je niet zo verschrikkelijk aan en richt je op de dingen die belangrijk zijn, en heb niet zoveel medelijden met jezelf.

Eigenlijk denk ik dat ik nu gewoon de bekende klap krijg. Het heeft zo lang geduurd en de overgang van een oud naar een nieuw leven ging zo verschrikkelijk snel, toen de scheiding rond was had ik binnen een maand alweer een nieuwe relatie. Maar ik denk nog elke dag aan mijn ex. Mis hem, vind het soms moeilijk om z'n slechte kanten weer tevoorschijn te halen en zie dus soms alleen maar rozengeur en maneschijn. Toch lukt het me gelukkig wel om realistisch te blijven dat ik nu gelukkiger ga worden dan dat ik ooit bij hem zou kunnen zijn, dat wel. Mijn huisje is opnieuw ingericht, na 7 jaar hier wonen kom ik eindelijk 'thuis' na een lange werkdag. Ik zou gewoon blij moeten zijn, en daarom ben ik ergens ook gewoon boos op mezelf. Waarom voel ik me zo, zo moet ik me helemaal niet voelen...