Biechttopic 4

Ik biecht op dat ik al 12 weken geen seks heb gehad met mijn vriend.

Biechtje01 schreef:Ik biecht op dat ik al 12 weken geen seks heb gehad met mijn vriend.

Hebben mijn vriend en ik ook een tijdje gehad. Vriend zat toen in een behoorlijke dip omdat hij geen werk kon vinden. Is er bij jou een reden voor. Kan je wel vertellen dat het hier helemaal goed is gekomen

Ik biecht op dat ik gevoelens heb voor iemand anders en dit wederzijds is.
Heb diegene nu een aantal keer ontmoet, vandaag samen met zijn dochter.
Die zei na afloop in de auto tegen hem: '.. is lief'

Ben zelf al heel wat jaren samen met mijn vriend en we wonen ook al een aantal jaar samen, maar ik voel al een tijdje niet zo veel meer voor hem..
Doen weinig dingen samen en hebben nauwelijks gesprekken, hij is gewoon geen prater.

En ja, nu komt die andere jongen op mijn pad..

Weet niet wat ik hiermee wil, maar weet ook dat dit eigenlijk niet kan..

Is die jongen nog samen met de moeder van zijn dochter?

Susan schreef:Is die jongen nog samen met de moeder van zijn dochter?

Nee die zijn uit elkaar, hij is single

Maura schreef:Jip, ik geef mezelf nog maar weinig bloot op het forum. Maar soms heb ik het gevoel dat ik moet delen. En dan zijn de forummers zo lief.

Biechtje; De pil is gewoon betrouwbaar. Het komt heel erg weinig voor dat mensen door de pil heen zwanger zijn geworden. Er zijn meiden die zeggen dat ze door de pil heen zwanger zijn geworden, maar van een paar gevallen weet ik dat het niet waar is. Puur en alleen omdat ze dat hebben opgebiecht. Het klonk zo leuk 'als ongelukje'. Geldt niet voor iedereen natuurlijk, maar ik ken een paar mensen.... Misschien stelt je dat gerust?

Maura als de pil zo betrouwbaar is waarom worden dan toch meiden zwanger? Begrijp je zin wel want je hebt altijd meiden die er over liegen. Je geeft wel aan het geldt niet voor iedereen maar zo kom het wel een beetje over helemaal als je kijkt naar je eerste zin. Het staat een beetje raar?

Biechtje01 schreef:Ik biecht op dat ik gevoelens heb voor iemand anders en dit wederzijds is.
Heb diegene nu een aantal keer ontmoet, vandaag samen met zijn dochter.
Die zei na afloop in de auto tegen hem: '.. is lief'

Ben zelf al heel wat jaren samen met mijn vriend en we wonen ook al een aantal jaar samen, maar ik voel al een tijdje niet zo veel meer voor hem..
Doen weinig dingen samen en hebben nauwelijks gesprekken, hij is gewoon geen prater.

En ja, nu komt die andere jongen op mijn pad..

Weet niet wat ik hiermee wil, maar weet ook dat dit eigenlijk niet kan..

Misschien is het eerste even goed dat je een gesprek aangaat met je partner over jullie situatie nu, betrek je 'nieuwe' verliefdheid er niet bij. Het gras is altijd groener bij de buren als je relatie niet goed zit/gaat. Uitzondering heb je. Maar om nu gelijk weg te lopen omdat je relatie niet goed zit, vind ik persoonlijk zo zonde. Als je jullie vechten kan het altijd terug komen, als jullie uit elkaar gaan, besef je pas wat je mis... Ga de 'nieuwe' man vergelijken nu, dat heeft weinig nut. Bedenk of je gevoelens wel echt zijn voor deze man? Of omdat je deze gevoelens krijgt vanwege de aandacht omdat je relatie niet lekker verloopt. Jij en je vriend leven langs elkaar en niet z'n beetje ook, dan is het heel begrijpelijk dat het gevoel minder wordt. Praten is toch echt de sleutel. En nee mijn vriend kan niet praten is een beetje een dooddoener want iedere man kan praten hij heeft waarschijnlijk geen idee hoe hij het moet brengen. Bedoel jullie hebben al een tijd een relatie, heeft hij dan nooit over zijn gevoel gesproken? Ik kan het mij niet voorstellen, maar als dat zo is, had je dan al niet veel eerder aan de bel moeten trekken? Veel sterkte meid hoop dat jullie eruit komen.

Helaas zijn er wel mannen die niet echt kunnen praten, maar toch lijkt het me handig om je vriend op de hoogte te brengen van je gevoel

Jolicious schreef:Helaas zijn er wel mannen die niet echt kunnen praten, maar toch lijkt het me handig om je vriend op de hoogte te brengen van je gevoel

Denk je? Je kan het toch leren? Of zie ik het te rooskleurig? Bedoel waarom nu al vertellen? Waarom niet eerst aan de relatie werken? Lees nergens dat ze dit nog niet hebben gedaan? Kan me wel voorstellen dat het behoorlijk schokkend is en dat de breuk in de relatie alleen maar groter wordt als je gaat vertellen dat je gevoelens voor iemand anders hebt. Dan komt het wel neer op...vechten of uit elkaar gaan. Moeilijke keus natuurlijk, maar nu krijg ik bij dit biechtje eerder een wegloop idee dan... 'ik heb al zo vaak voor mijn relatie gevochten maar het helpt niet meer'.

Je trekt al conclusies voordat je het hele verhaal uberhaupt hebt aangehoord. Misschien dat Biechtje er eerst wat meer over moet vertellen?

En nee, leren praten is niet voor iedereen zo makkelijk. Je kan het leren inderdaad, maar voor mensen die daar echt moeite mee hebben, hebben daar hulp bij nodig.

Oh nee, echt niet iedereen kan praten en leren praten... Tja, dat moet je dan ook maar net willen of durven. Helaas ligt dat echt niet zo simpel als je nu stelt. Ik voel me echt wel gezegend met een man die dat wel kan. Heb wel anders meegemaakt.

Nadat ik gisteravond heb gebiecht, een half slapeloze nacht heb gehad, heb ik vanmorgen heel laf een e-mail gestuurd, met daarin een en ander. Vriendlief zijn laptop stond in een andere kamer en hij heeft de brief gelezen. We hebben het er over gehad en kwamen tot de conclusie dat we allebei er al over nagedacht hadden, maar allebei de stap niet hebben durven zetten..
Vriendlief was wel blij dat ik de stap nu nam en niet nadat ik iets 'fouts' met die ander had gedaan. Wat voor mij een hele geruststelling was.
Hij is nu weg (sportwedstrijd) en vanmiddag kijken we verder hoe of wat..

Jolicious schreef:Je trekt al conclusies voordat je het hele verhaal uberhaupt hebt aangehoord. Misschien dat Biechtje er eerst wat meer over moet vertellen?

En nee, leren praten is niet voor iedereen zo makkelijk. Je kan het leren inderdaad, maar voor mensen die daar echt moeite mee hebben, hebben daar hulp bij nodig.

Daar heb je gelijk in, misschien had ik even op meer uileg moeten wachten.

Cimic schreef:

Jolicious schreef:Je trekt al conclusies voordat je het hele verhaal uberhaupt hebt aangehoord. Misschien dat Biechtje er eerst wat meer over moet vertellen?

En nee, leren praten is niet voor iedereen zo makkelijk. Je kan het leren inderdaad, maar voor mensen die daar echt moeite mee hebben, hebben daar hulp bij nodig.

Daar heb je gelijk in, misschien had ik even op meer uileg moeten wachten.

Onze gesprekken gingen niet verder dan: 'fijne dag gehad vandaag?'..

Zusje schreef:

Jolicious schreef:Mijn vader zei gisteren: je kunt je soms niet eenzamer voelen dan in een relatie. En dat geloof ik eigenlijk wel. Maar dat hoort niet zo.

Je vader is een wijze man. Ik heb me eenzamer gevoelt toen ik me alleen voelde in mijn laatste relatie dan toen ik alleen was. Tuurlijk waren er wel eenzame momenten toen ik vrijgezel was maar die haalden het absoluut niet bij de eenzame momenten die ik in mijn laatste relatie beleefde. Vreselijk.

Ik ook. Ik ben veel minder eenzaam nu ik vrijgezel ben.

Ik vind sowieso ook niet dat iedereen altijd maar moet vechten voor de relatie waar hij of zij op dat moment inzit. Soms zit het gewoon niet goed meer, dan kun je jezelf nog wel gaan forceren om er toch koste wat het kost nog wat van te maken, maar ik kan me heel goed voorstellen dat je daar niet meer doorheen wil. Als het door iemand anders komt dat je uiteindelijk de knoop doorhakt dan is dat soms maar zo. Ik vind het ook niet zo fout om iets met die andere jongen te beginnen, zolang je maar wel eerst je huidige relatie beëindigt.

Natuurlijk heb je daar een punt, Susan. Misschien was ik ook iets te happig met mijn antwoord. Ik heb zelf wel een vechtinstelling voor een relatie, altijd gehad en ja ook dat heeft idd keerpunten gehad. Niet iedereen heeft die instelling en probeer ook helemaal niks op te dringe. Maar vind het wel jammer dat mensen naar mijn gevoel ( aanname, i know) zo snel opgeven. Helemaal als ik dan lees van: " we leven lang elkaar heen". Dat heb je toch ook zelf in de hand. In een relatie moet je altijd werken in goede en slecht tijden. Ik zal het dan wel wat naief zien maar het verhaal van biechtje waar ik op reageerde oogde in mijn ogen, het er makkelijk vanaf brengen.

Zusje schreef:Oh nee, echt niet iedereen kan praten en leren praten... Tja, dat moet je dan ook maar net willen of durven. Helaas ligt dat echt niet zo simpel als je nu stelt. Ik voel me echt wel gezegend met een man die dat wel kan. Heb wel anders meegemaakt.

Ja ook ik ben de persoon die niet makkelijk kan praten en ja ik heb het echt moeten leren en nog steeds leer ik om te praten ipv alles weg te stoppen. Ik begrijp zeker dat het niet makkelijk is en idd sommige mensen durven niet of weten niet hoe. Maar of ik denk nu te zwart/wit maar er zal toch wel een manier zijn om het te leren door middel van vrienden, collega's of toch van je partner zelf. Want als je echt niet kan praten, zul je ook moeten beseffen dat de volgende relaties ook stuk kunnen lopen. Dan kan je we toch aan werken om het te veranderen zodat je ervan kan leren als de huidige relatie alsnog stuk gaat?

Dat je in lastige tijden soms hard moet werken, dat ben ik met je eens. Dat je in elkaar moet blijven investeren en niet als vanzelfsprekend moet zien ook. Als een relatie altijd voelt als hard werken en vaak ook nog als tevergeefs hard werken, dan denk ik wel dat je realistisch genoeg moet zijn om te concluderen dat het er niet in zit. Een relatie moet uiteindelijk wel voelen als een meerwaarde, niet als een blok aan je been dat je maar mee moet zeulen omdat je er nou eenmaal aan begonnen bent, of een gifbeker die je leeg moet drinken. Zeker als er nog geen kinderen in het spel zijn zie ik niet in waarom je jezelf dat aan zou doen.

Zeker mee eens werken aan je relatie en eventueel vechten moet van 2 kanten komen anders is het vechten tegen de bierkaai. Maar ik denk ook dat je dit ook dan moet doen als je kinderen hebt. Als een relatie echt slecht gaat en de vechtlust komt van 1 kant dan mogen de kids daar ook niet onder lijden. Ik begrijp dat scheiden een impact heeft op een kids maar bij elkaar blijven voor een kind lijkt mij ook niet makkelijk, helemaal als de kindjes door hebben dat papa en mama geen vrienden meer zijn. Of zou je eerder en harder voor je relatie vechten als je kinderen heb?

Voor een relatie met kinderen zou ik wel meer mijn best doen, ja.

Eens met Susan, en zelfs dan hoef je nog niet koste wat het kost bij elkaar te blijven. Voor kinderen is het niet per definitie beter om ouders te hebben die nog bij elkaar zijn.

Zelda schreef:

Stella_ schreef:Ik ben wel door de pil heen zwanger geraakt. Ben een trouwe slikker, vergat hem nooit en was ook niet zoek geweest. Tot ik een positieve test in handen had. Het vertrouwen in de pil en in mijn lichaam was in 1 klap weg. Gelukkig heeft de natuur bepaalt en is het mis gegaan. Maar het kan dus wel !

En hier nog één....
Ik weet het niet meer zeker maar volgens mij ben ik wel ziek geweest tijdens het gebruik van de pil. Kan zijn dat hij daardoor niet werkte.

Nog even een reactie van een ander biechtje. Ik ben hier dus ook echt panisch voor. Ik slik heel trouw de pil. Toen ik 'm een keer vergeten was, heb ik ondanks dat het niet echt nodig was toch de morningafterpil gehaald. Ik wil gewoon echt niet zwanger worden. Komende jaren althans nog niet. Daarom slik ik ook de pil. Maar ik ben echt constant bang dat ik zwanger ben, door de pil heen. Ik ben ook gewoon elke maand ongesteld, maar omdat ik een kunstmatige bloeding is door de pil, ben ik dan alsnog bang dat ik zwanger ben. Ik stel me dan echt dingen voor dat ik met 8 maanden er pas achter kom dat ik in verwachting ben en nog maar een maand tijd heb. Of zoals in programma's zoals I didn't know I was pregnant. De kans is zo klein hoor, door de pil heen, maar ik ben er gewoon bang voor. Ik durf geen test te doen, bang dat het echt zo is, ook al is de kans zo klein. Ik ga er ook niet vanuit hoor, maar de angst is zo aanwezig. Ik zit er nu aan te denken om een Mirena spiraaltje te nemen, zodat ik zelf de pil in elk geval niet kan vergeten en misschien kan ik die angst wat meer loslaten. Maar geen idee of dat de kans op zwangerschap nog meer verkleind.

In elk geval snap ik de angst van het eerste biechtje wel. En het best grote aantal forummers dat zwanger is geraakt door de pil beangstigt me nog meer.

Als je echt zo bang bent dan gebruik je toch pil en condooms? En als je zo bang bent om ongemerkt zwanger te zijn doe je toch eens in de zoveel tijd een testje voor de zekerheid? Als je zwanger bent dan ben je zwanger, wel of niet testen heeft daar geen enkele invloed op.

Susan schreef: En als je zo bang bent om ongemerkt zwanger te zijn doe je toch eens in de zoveel tijd een testje voor de zekerheid? Als je zwanger bent dan ben je zwanger, wel of niet testen heeft daar geen enkele invloed op.

Ja daar heb je ook helemaal gelijk in en rationeel weet ik dat ook. De kans is ook echt heel klein en het is meer m'n angst die het zo groot maakt. Daar ben ik me ook bewust van. Ik denk ook dat als ik een keer test en het is negatief, er dan al een groot deel van de angst weg is. Maar dan moet ik wel eerst durven testen en ik ben zo stom dat ik dat gewoon echt niet durf. Maar misschien gewoon even over m'n stomme angst heen zetten, want stel dat het wel zo is, dan is het maar beter om het gewoon te weten. Struisvogel spelen heeft dan geen nut. Maar het is meer dat ik het 'probleem' in m'n hoofd zo groot maak, ik ben er echt bang voor geworden.