Biechttopic 4

Meiden ik moet echt wat van mijn hart en ik doe het liever even onder dit account ivm meelezers.

Sinds een dikke 3 maanden heb ik een nieuwe relatie. Super leuke jongen en ik ken hem al jaren en dit was de 3e keer dat we ons tegen kwamen en de vonk sprong meteen over.
De liefde die ik voor hem voel gaat echt door merg en been dat zelfs ik als totaal niet jaloers aangelegd, jaloers kan worden als ik iets op facebook b.v. lees wat over een meisje gaat. Ik doe er natuurlijk niks mee want ik weet dat het maf gedrag van mij is.

Mijn vriend werkt sinds kort bij een bedrijf en daarvoor word hij regelmatig naar het buitenland gestuurd. Hij is goed in zijn werk en heeft zich op een korte periode al hoog opgewerkt. Hij heeft al jaren als doel voor ogen om carriere te maken tot zijn 30e en daarna te settelen en huisje boompje beestje. Mooi plan en dat vind ik zelf ook.

Maar nu zat hij vorige week in Londen en moest daar bij de directie komen. En ze hebben hem daar een baan aanbod gedaan. Het gaat op een directeur;s functie en hij krijgt de hele verantwoordelijkheid over het bedrijf op zich. Een mooie droom die uitkomt voor hem. Maar het grote nadeel is dat hij over heel Europa gaat reizen en geen vaste woon plek heeft. Moet emigreren en ook niet kan combineren met b.v. door de week daar en weekend thuis.
Zowel hij als ik zijn er goed stuk van. Hij is net zo gek op mij en hij kan gewoon niet kiezen.
Ik was al bereid om lange afstand relatie te doen en evt naar hem te reizen als ik mijn kind niet heb. Maar hij kan dat niet aan.
Dus ik zit nu al een week behoorlijk in een onrustige mood en af aan het wachten wat hij gaat doen. Ik ben echt bang om hem weer te verliezen.

Voor hem is het ook helemaal niet makkelijk en dat maakt de situatie soms ondraaglijk. Wetende dat ik de reden ben waarom hij niet weet wat hij moet doen. Want als ik er niet was geweest had hij het meteen gedaan.
Ik ben 1 groot onzeker meisje geworden nu op dit moment. Hij zou deze week een beslissing gaan nemen (speelt nu 1,5 week). Ik heb natuurlijk ook mijn gedachten met hem gedeeld en ben eerlijk geweest hoe ik het zie en erover denk. En echt ik steun hem en zal nog achter hem staan als hij de keuze neemt om toch te gaan ook al zou ik dan kapot van verdriet zijn maar ik snap hem dan echt wel volkomen want deze unieke kans krijg je niet snel meer.
Verder spelen er nog wat dingen mee waardoor ik denk dat hij het niet aankan maar om dat nu hier te gaan schrijven word het een beetje een lang verhaal dus ik houd het maar even "kort"

Ik weet dat jullie me verder niet kunnen helpen maar ik loop er maar mee rond. Merk dat hij ook er door heen zit en iets afstandelijker is geworden. Ik kan niet kiezen voor hem dat moet hij helemaal zelf doen.

Om aan te geven hoe gek hij op mij is, hij is van de week terug gevlogen van Londen uit omdat een collega terug moest. Hij ging mee onder het mom van "ff spullen ophalen" Om 16:15 kwam hij in Nederland aan, was om 17:30 pas bij mij door de drukte op de weg. En om 18:30 moest hij weer in Eindhoven op het vliegtuig zitten en dus hadden we net een 15 min om elkaar te zien naar 1,5 week. En hij kwam. Hij kwam naar mij om me vast te houden en te knuffelen om vervolgens weer te gaan.

Ik hoop dat hij de juiste beslissing kan maken met zijn hart zodat hij er nooit spijt van gaat krijgen wat de beslissing dan ook is.

Oh wat moeilijk biechtje. Als ik jouw verhaal zo lees lijkt het alsof je verwacht dat hij het gaat doen. Dat hoeft toch niet per se het einde van de relatie te betekenen?

Pfff, sterkte.

Carra schreef:Oh wat moeilijk biechtje. Als ik jouw verhaal zo lees lijkt het alsof je verwacht dat hij het gaat doen. Dat hoeft toch niet per se het einde van de relatie te betekenen?

Pfff, sterkte.

Klopt idd ik verwacht dat hij deze unieke kans niet laat schieten en ik zou het hem niet eens kwalijk nemen uiteraard.
Voor mij betekent het niet einde relatie want ik ben bereid om zelf heen en weer te vliegen. Ik heb om het weekend mijn kind dus kan de weekenden dat ik hem niet heb al op donderdag avond gaan en zondag terug komen.
Maar hij kan het niet aan zegt hij. Hij kan niet in een opbouw fase van een nieuwe relatie een afstandsrelatie beginnen.
Terwijl ik dit meer dan waard vind om voor te vechten en op mijn beurt denk... echte liefde overwint alles ?

Lieve biechtje met zieke vader, allereerst wil ik je een dikke knuffel geven. Volgens mij weet ik wie je bent, kan dat kloppen? Wat een ongelooflijk moeilijke en verdrietige situatie. Ik wil me aansluiten bij de mooie wijze woorden van Jasmine. Probeer toch op een of andere manier het gesprek op te starten, en als dat echt niet lukt via een brief. Want het zou zo ontzettend zonde zijn als je straks blijft zitten met allemaal "Had ik maar..." Misschien wil je vader zelf ook wel graag over dingen praten maar weet hij ook niet goed hoe te beginnen.

Mijn vader is 8,5 jaar geleden overleden en ik was toen te jong en onze band was te slecht. Nu zou ik hem nog zoveel dingen willen vragen, maar die kans is er helaas niet meer. Probeer jouw kans wel te pakken, hoe moeilijk het ook is. Als je eenmaal aan het praten bent dan wordt het vanzelf makkelijker. Misschien, maar ik weet niet of de gezondheid van je vader dat toelaat, kunnen jullie een stukje wandelen? Soms is het dan makkelijker praten omdat je elkaar niet zo aan hoeft te kijken.

Verder, wat Jasmine ook al zegt (en veel mooier verwoordt), probeer ook gewoon te
genieten van de momenten samen. Probeer stil te staan bij het nu, niet alleen maar bij de toekomst.

Biechtje met vriend, ik snap hem niet zo goed, hij heeft dus de kans om én zijn droombaan te hebben, én jou, maar daar neemt hij geen genoegen mee. Ik vind dat hij het onnodig moeilijk maakt, hij zou zijn handjes moeten dichtknijpen dat hij iemand heeft gevonden op wie hij zo gek is en die bereid is om dit zo te doen. Daarbij geeft hij jou nu totaal niet de kans om mee te denken, hij bepaalt en jij staat langs de zijlijn. Ik vind het echt raar dat hij de door jou voorgestelde constructie niet eens een kans geeft. Hij kan het niet aan, kom op zeg, als jij dat nou zei. Jij hebt niet om die carrièrekans gevraagd, jij bent degene die het meest bereid is in te schikken. Ik zou dan ergens best pissig zijn dat hij dat meteen afwijst.

Ik kan je geen ongelijk geven Susan want zo is het ook. Ik voel me ook echt aan de kant gezet. Ik heb hem meerdere malen een mail gestuurd (Zat op dat moment ook in het buitenland en niet telefonisch bereikbaar) en mijn gedachten en mening erin uitgelegd. Hoe ik het zie en dat ik van mening ben dat opgeven niet eens nodig is juist omdat ik bereid ben voor een lange afstand relatie voort te zetten.
Hij is niet eens van plan dit jaren te blijven doen dus waarom mij dan al bij voorbaat aan de kant zetten als hij de baan aanneemt.

Ik heb hem gezegd dat we het eerst eens moeten proberen of het werkt en dan komen we er samen wel achter of het lukt ja of nee. Dan kunnen we samen beslissen hoe of wat. Voor hetzelfde geld is de baan toch niet wat hij wilt en dan ? Moet ik hem thuis met open armen weer ontvangen ?

Ik ben heel oprecht en eerlijk geweest in mijn mening hoe ik erover denk want ik vind wel dat ik mijn mening ook hierover mag geven. Dat ik de keuze niet kan maken oke dat snap ik maar mijn mening is wel op zijn plaats. Hij vatte het eerst niet oke op en schrok van mijn reactie. Terwijl er niks verkeerds in stond. Naderhand heeft hij het terug gelezen en bood hij zijn excusses aan en gaf hij me meer dan gelijk. Maar goed.

Gisteren heeft hij gesproken met een vriend van hem die in het buitenland werkt die geen vooroordelen heeft en objectief ernaast staat. Die vriend heeft hem nog vragen aangereikt wat hij nog kon stellen bij de directie van de nieuwe baan om goed te kunnen overwegen of hij het wel of niet doet.
En ondertussen wacht ik maar af. De onzekerheid is verschrikkelijk.

Susan schreef:Biechtje met vriend, ik snap hem niet zo goed, hij heeft dus de kans om én zijn droombaan te hebben, én jou, maar daar neemt hij geen genoegen mee. Ik vind dat hij het onnodig moeilijk maakt, hij zou zijn handjes moeten dichtknijpen dat hij iemand heeft gevonden op wie hij zo gek is en die bereid is om dit zo te doen. Daarbij geeft hij jou nu totaal niet de kans om mee te denken, hij bepaalt en jij staat langs de zijlijn. Ik vind het echt raar dat hij de door jou voorgestelde constructie niet eens een kans geeft. Hij kan het niet aan, kom op zeg, als jij dat nou zei. Jij hebt niet om die carrièrekans gevraagd, jij bent degene die het meest bereid is in te schikken. Ik zou dan ergens best pissig zijn dat hij dat meteen afwijst.

Ik ben het hier eigenlijk wel mee eens.

Novalee schreef:
Mijn vader is 8,5 jaar geleden overleden en ik was toen te jong en onze band was te slecht. Nu zou ik hem nog zoveel dingen willen vragen, maar die kans is er helaas niet meer.

Wat lijkt me dat moeilijk Novalee

Ik heb ook een vraag. Hoeveel dagen vóór je NOD kun je een test doen met een KV test?

Een KV test kan al positief zijn enkele dagen voor je NOD. Maar evengoed kan zo'n test dan nog negatief zijn, terwijl hij na je NOD misschien wél positief is. Ik zou dus toch even wachten tot je NOD.

Snoes schreef:Een KV test kan al positief zijn enkele dagen voor je NOD. Maar evengoed kan zo'n test dan nog negatief zijn, terwijl hij na je NOD misschien wél positief is. Ik zou dus toch even wachten tot je NOD.

Daar zit ook weer wat in. Ooh, wat duurt wachten toch lang.

Welke dag zit je nu en wanneer moet je normaal ongesteld worden? En hoop je op een positieve test of is het om een zwangerschap uit te sluiten?

Snoes schreef:Welke dag zit je nu en wanneer moet je normaal ongesteld worden? En hoop je op een positieve test of is het om een zwangerschap uit te sluiten?

Ik moet a.s. maandag of dinsdag ongesteld worden (zit nu op dag 16). Heb normaal gesproken een cyclus van 23 dagen. Hoop op een positieve test.

Dan moet je zeker nog niet testen nu hoor, dat is echt veel te vroeg. Maar een cyclus van 23 dagen, dat is wel erg kort?

Biechtje01 schreef:

Snoes schreef:Welke dag zit je nu en wanneer moet je normaal ongesteld worden? En hoop je op een positieve test of is het om een zwangerschap uit te sluiten?

Ik moet a.s. maandag of dinsdag ongesteld worden (zit nu op dag 16). Heb normaal gesproken een cyclus van 23 dagen. Hoop op een positieve test.

Vanaf wanneer tel je? De eerste dag van je menstruatie is je eerste cyclus dag...

Dankjullie voor jullie steun. Donderdag heeft mijn vader (en moeder) een vervolgafspraak bij zijn arts en ik ga mee.Puur om hem(hun) te steunen en ben benieuwd wat die arts te melden heeft over welke beslissing me vader dan gaat maken. Het zal zeker geen fijn gesprek zijn maar ik wil er voor hem zijn. Ik denk dat het dan misschien kwa praten wat makkelijker afgaat als we bij die arts zijn geweest en kunnen we wat meer dingen ondernemen,al is het idd een stukkie wandelen of ergens een hapje eten.Hij heeft wel 4weken echt gelegen in het Zkh dus hij is blij nu die weer thuis is dat hij van de bank naar de wc kan en terug dus kwa conditie is het moeilijk. Als ik foto's terug zie van onze bruiloft 5jaar geleden(2meter lang en rond de 110kg) en nu..het is nog maar de helft van wat het was.

Je kent me inderdaad Novalee en ook voor jou een hele dikke knuffel je bent een schat!

chococupcake schreef:

Biechtje01 schreef:

Snoes schreef:Welke dag zit je nu en wanneer moet je normaal ongesteld worden? En hoop je op een positieve test of is het om een zwangerschap uit te sluiten?

Ik moet a.s. maandag of dinsdag ongesteld worden (zit nu op dag 16). Heb normaal gesproken een cyclus van 23 dagen. Hoop op een positieve test.

Vanaf wanneer tel je? De eerste dag van je menstruatie is je eerste cyclus dag...

Inderdaad, stom van mij! Sorry ik tel altijd alleen maar het aantal dagen tot de volgende menstruatie vanaf de laatste menstruatiedag. Heb een cyclus van 28 dagen. (lomp ).

Mijn ex en ik zijn al een tijd uit elkaar, hij heeft inmiddels een nieuwe vriendin. Voor onze kinderen komt hij regelmatig op bezoek. Vorige maand heeft hij mij gezoend. Ik heb kort teruggezoend, en snel afgekapt. Ik heb hem duidelijk verteld dat ik dit niet wil en niet kan.

Hiervoor hadden we amper contact, hooguit 1 á 2 keer tussen zijn bezoeken door. Maar sinds toen stuurt hij meerdere keren per dag een berichtjes. Echt om gek van te worden.. Als het nou over de kinderen ging, prima.. Maar hij schrijft hoeveel hij wel niet van me houdt, dat hij me zo mist, kusjes en knuffels, complimentjes etc. etc. Ik heb gezegd dat ik zulke berichten niet wil, ik heb (en wil) geen gevoelens meer voor hem. Hij luistert niet, ik ben het nu maar aan het negeren.

Maar binnenkort komt zijn vriendin weer mee op bezoek. Ik heb haar nog maar een aantal keren ontmoet, en het is echt een schat van een meid. Dit verdient ze niet, en ik vind eigenlijk dat ze het moet weten. Maar het contact met ex loopt al niet goed.. Als ik het haar vertel, zal het ook niet beter worden. Ik weet echt niet wat ik er mee aan moet, wat een rotsituatie.

Wat zouden jullie doen?

Wat wil jij?

Want ondanks dat je het niet wilt, het blijft negeren, is er iets nodig om dit te blijven negeren, omdat je ergens toch kennelijk wel iets voor hem voelt. Dus wat wil jij? Wil je hem echt niet? Of wil je hem niet omdat hij een schat van een vriendin heeft?

Zelfs al was hij nu vrijgezel, zou ik nog geen relatie met hem willen. Toen hij ons in de steek liet tijdens mijn zwangerschap, heeft hij me zo ontzettend veel pijn en verdriet gedaan. Dat kan ik niet vergeten.

Hij wilt trouwens ook niet zijn relatie uitmaken, alleen een affaire ernaast ofzo.

Het klinkt misschien raar, maar ik twijfel aan zijn bedoelingen achter de zoen en berichtjes. Via advocaten zijn we bezig om een regeling op te zetten over de kosten van de kinderen, op dit moment draag ik alle kosten. Hij heeft op meerdere manieren een poging gedaan om er onder uit te komen(dnatesten,vrienden op mij in laten praten etc.) Ik zie hem er wel voor aan om dit als laatste strohalm te gebruiken, hij maakt af en toe ook een opmerking dat hij straks zo krap gaat krijgen(overigens draag ik nu alle kosten) en dat hij hoopt dat we nu coulanter worden naar elkaar toe.

Het klinkt misschien heel hard van mijn kant, maar dan zou ik nu alles doen om niet coulanter te worden. Dan is dit zoals het is en zal zijn tijdens de gehele procedure. Wellicht dat dit zijn laatste strohalm is om eronder uit te komen. En dat is niet de bedoeling. Samen verantwoordelijkheden dragen is het belangrijkste. Misschien niet voor jezelf, maar zeker wel voor de kinderen. De kinderen zijn het belangrijkste in deze. Ik snap niet dat hij het dan probeert.... Je gunt kinderen toch het allerbeste?

Ik zou het die vriendin écht niet vertellen. Je kinderen gaan voor en de relatie met hun vader is belangrijker dan dit! Hoe rot het ook voor die nieuwe vriendin is. De kans dat hij het verdraait zodat het JOUW schuld is richting die vriendin is natuurlijk ook groot, als ik de rest van het verhaal zo hoor. Wie weet is dit idd een poging om jou minder 'hard' te laten worden in het hele scheidingsverhaal, maar wees daarop bedacht en hou hem gewoon op een armslengte. Maak hem niet boos, maar wees wel duidelijk.

Ik zou ook niks vertellen, ik zou me sowieso niet verantwoordelijk voelen voor die relatie. Jij wil niks meer met je ex, als hij bepaalde intenties heeft naar jou toe dan kan jij daar niks aan doen en het is ook niet jouw plicht om zijn huidige vriendin daarover in te lichten. Het is allemaal al gecompliceerd genoeg zoals het is, dan hoef je je niet ook nog eens verantwoordelijk te voelen voor haar.

Verder zou ik hem ook op afstand houden en gewoon voet bij stuk houden wat betreft de alimentatie, ik vind het echt schandalig dat hij zo op je schuldgevoel probeert te spelen. Het is niet zo dat je hem probeert kaal te plukken, het is niet meer dan logisch dat je meebetaalt aan het onderhoud van je eigen kinderen en het is eigenlijk te triest voor woorden dat je daar zo op aan moet dringen.

Ik biecht op dat ik gevoelens heb voor iemand anders, terwijl ik een vriend en een kind heb. De relatie tussen mij en mijn vriend gaat op zich redelijk, maar we leven erg langs elkaar heen. Hebben beiden het gevoel in een broer-zus-relatie of een huisgenoten-relatie te zitten. We houden van elkaar, maar de aantrekkingskracht naar elkaar toe is momenteel ver te zoeken. We weten dit, spreken er soms over en gaan ook samen aan het werk om het te verbeteren. We willen elkaar niet kwijt.

Nu voel ik me enigszins aangetrokken tot een goede vriend van ons. Vorig jaar zomer speelde zo'n beetje hetzelfde. Hij zat toen in een rotsituatie (was gedumpt), we hebben heel veel gepraat, het gezellig gehad en ook wat geflirt. Veelal van zijn kant, maar ik merkte dat ik het erg fijn vond en deed een beetje mee. Fysiek is er niks gebeurd. Toen hij voor studie naar het buitenland ging is mijn gevoel weggeëbd. Ik zag hem eens in de zoveel weken, maar dat was gewoon gezellig, geen gevoelens erbij. Nu is hij de komende drie maanden weer hier en ga ik hem weer veel zien. Mijn gevoelens zijn weer terug en daar baal ik van.

Ik biecht op dat is soms ons leven zonder kinderen mis. Ik ben gek op m'n kinderen en zou ze voor geen goud willen missen. Maar dat onbezorgde samen zijn mis ik. We zijn bijna nooit meer met z'n tweeen terwijl ik daar eigenlijk heel veel behoefte aan heb. Mijn vriend ook wel maar die vindt het moeilijker om de kinderen naar een oppas te brengen daarvoor.
De laatste tijd hebben we vaker ruzie, dat gebeurde vroeger bijna nooit. Ik word er af en toe zo verdrietig van