Hoe zouden jullie dit aanpakken?

Zelfs al heeft hij nog ergens gevoelens voor haar, dan is dat wat mij betreft geen reden om een etentje met haar te verzwijgen. Er zijn nou eenmaal altijd mensen in je leven die je heel dierbaar blijven, maar het gaat er om wat je daar mee doet.
Hij heeft voor jou gekozen door met je te trouwen, dan is hij ook verplicht om jou bijvoorbeeld trouw te blijven. Maar dat wil niet zeggen dat hij niet met anderen uit eten mag. En volgens mij denk jij daar ook zo over.

Maar als je al alarmbellen had, en dan nu ook nog dit dan is er waarschijnlijk wel iets aan de hand. En ik vind dat hij het aan jou verplicht is om daar uitleg over te geven. Nu wordt het een enorm beladen iets, terwijl er misschien niks aan de hand is maar wilde hij inderdaad niet dat je jaloers zou worden.

Als ik jou was zou ik hem goed uitleggen hoe jij over dit soort zaken denkt, en dat hij het dus beter eerlijk kan vertellen omdat je dat beter kunt handelen dan dit soort leugentjes.

Ik begrijp wat je bedoelt. Alle dingetjes los van elkaar zitten je niet dwars, maar de vage incidenten bij elkaar opgeteld geven je een slecht gevoel waar je je vinger niet op kan leggen. En nu is er ineens een concreet voorval waarbij je zwart op wit hebt dat het niet klopt.

Mogelijk leg je allemaal connecties en tel je allemaal dingen bij elkaar op die niets met elkaar te maken hebben. Maar hoe dan ook, als je het niet open gooit ga je geen antwoorden krijgen en blijf je met dat onbestemde gevoel zitten..

Wanneer ga je het gesprek aan, denk je?

Wat vervelend, Caro. Zoals iedereen hierboven ook al zegt, zou ik hem er ook mee confronteren. Maar ik snap ook wel dat dat moeilijk is. Heel veel succes ermee!

Caro, ik zou het precies zo verwoorden als dat je hier in dit topic doet. Liegen over een etentje met een jeugdliefde vind ik overigens helemaal niet zo insignificant, juist óm de vraag 'waarom zou je daarover liegen'? Ik hoop dat je hierover uit komt met je man.

Ik wil je alleen even een dikke knuffel geven! Zal heel erg moeilijk voor je zijn, die twijfels..

Heb je al met hem gesproken ??

Lilith schreef:Er lijkt me wel wat meer aan de hand te zijn dan een etentje met een vriendin eigenlijk. Geen kerel die alleen dáárover zou liegen, hij moet een reden hebben om erover te liegen, dus is er meer aan de hand, in mijn ogen.

Ik zou ook gewoon zeggen dat je weet dat hij geen borrel had, en dat je je afvraagt waarom hij erover liegt. Als hij gaat draaien en jou de schuld geven omdat je in zijn telefoon hebt gekeken, dan moet je daar niet op ingaan. Gewoon zelf zo weinig mogelijk praten. Dus zeggen wat je weet en hém laten praten, niet teveel vragen stellen, niet teveel zeggen, laat hém maar praten.

Helemaal mee eens.

Ik heb hem eerst gevraagd hoe die borrel nou ging en hoe het was. Er kwam gewoon een normaal antwoord op en hij hield dus vol. En toen kon ik het niet meer ophouden en heb rechtstreeks gevraagd waarom hij tegen mij loog. Direct kwam er de vraag waarom en ging hij in de verdediging. Dus ik heb gezegd dat ik vanaf moment een al twijfels had en dat ik zeker wist dat dit niet waar was. En uiteindeelijk gezegd dat ik in zijn telefoon had gekeken. Nou, daar viel hij dus over. En dat mag ook, ik 'hoor' ook niet in zijn telefoon te kijken dus ik heb ook gezegd dat hij het volste recht heeft om daar boos over te zijn.

Maar dat ik gewoon écht heel erg boos was vanwege het feit dat hij voor me kan staan en glashard in mijn gezicht te liegen. En dat snap ik nog steeds niet, hij staat voor me en hij houdt een verhaal op dat gewoon pertinent niet waar is.

Uiteindelijk kwam er alleen maar dat hij een inschattingsfout (zijn woorden) heeft gemaakt omdat hij bang was dt ik boos zou worden. Nou dat is echt gewoon onzin, een paar maanden geleden heeft hij ook met haar gegeten en ik heb alleen maar gevraagd of ze het gezellig hadden gehad. Dus daar snap ik niks van.

Dus ook ik ben het met lilith eens, sterker nog, als een ander dit had geschreven gaf ik dezelf raad, en ik denk dus ook dat er een andere reden moet zijn. Maar die vertelde hij niet.

Ik ben nu even ergens anders heen gegaan, misschien heel kinderachtig, maar ik wilde gewoon even weg. Even eruit en even helder nadenken.

Ik denk dat je hier goed aan gedaan hebt Caro, dat hij gelijk zelf in de verdediging schiet en jou gaat aanvallen op het in zijn telefoon kijken zegt voor mij eigenlijk al genoeg. Ik denk dus niet dat het, zoals hij het zegt, een inschattingsfout is geweest, maar dat er nog iets aan de hand is. Anders was hij niet gelijk hier over gevallen, maar had hij het rustig uit kunnen leggen en was het voorval nu 'uit de lucht' geweest.

Ehm.. Wat voor kleine alarmbelletjes heb je verder nog rinkelen eigenlijk?

Ik heb mijn ex toen inderdaad ook betrapt, via zijn mail toen, terwijl hij volhield dat er niets was. Daar is uiteindelijk een hele beerput open gegaan. Ik wil niet zeggen dat dat bij jou ook het geval is, maar wel dat ik het erop vind lijken dat er meer is dan een inschattingsfout..

Sterkte meid, denk goed na voor jezelf voor je weer met hem in gesprek gaat, en laat je niet door hem ompraten als je eigen gevoel niet goed zit! Vrouwelijke intuitie is niet voor niets iets waar veel mannen bang voor zijn.

Hmmm niet helemaal zoals verwacht dus. Althans, wat had je verwacht? Hoe reageert hij doorgaans in lastige situaties? Ik vind het juist goed dat je even bent weggegaan, helemaal niet kinderachtig. Voordat je er allerlei onzindingen bij gaat halen, oude koeien uit de sloot etc. Voor jullie beiden wel goed om even na te denken. Pff, maar goed, nog geen duidelijkheid dus. Als je het hebt over meerdere dingetjes die je al aan het denken zetten... verdenk je hem dan van vreemdgaan misschien of iets anders?

Jeetje, meisje toch. Hij heeft het dus inderdaad volgehouden, die leugen..

Dat boos worden op jou vind ik echt een afleidingsmanoeuvre. Hij is betrapt en gaat daarom terugslaan. Ik zou zeggen: weet je, je hebt gelijk. Dat zetten we op de agenda en gaan we bespreken. Maar nu hebben we het over jouw leugen.

Ik kan me je angst goed voorstellen... Ik kan me goed voorstellen dat je denkt dat er meer speelt... Hoe voel je je nu? Wat wil je nu?

Sterkte!

Het is heel kwetsend als iemand recht in je gezicht een leugen vol blijft houden en je je daardoor nog rotter gaat voelen dan je al deed. Het is moeilijk als je gevoel aangeeft dat er iets niet goed zit, maar je het niet zozeer kan duiden. Dat maakt onrustig en dan ga je zoeken. Lijkt me niet heel onlogisch, maar zo wil niemand zijn of worden. Wat is nu je plan? Dit is natuurlijk een vervelende, onhoudbare situatie voor jezelf en ook in de omgang met je man.

RYW schreef:Jeetje, meisje toch. Hij heeft het dus inderdaad volgehouden, die leugen..

Dat boos worden op jou vind ik echt een afleidingsmanoeuvre. Hij is betrapt en gaat daarom terugslaan. Ik zou zeggen: weet je, je hebt gelijk. Dat zetten we op de agenda en gaan we bespreken. Maar nu hebben we het over jouw leugen.

Ik kan me je angst goed voorstellen... Ik kan me goed voorstellen dat je denkt dat er meer speelt... Hoe voel je je nu? Wat wil je nu?

Sterkte!

Ik vind jou lief . Ik heb ook direct gezegd dat hij het volste recht heeft om boos te zijn op mij vanwege dat telefoonverhaal. En ik baal er ook van dat ik zon type vrouw dat in zijn telefoon moet kijken.

maar ik had wel gelijk en er speelde iets. Mijn gevoel zegt dat hij fysiek inderdaad niks heeft gedaan maar wel dat hij gevoelens voor haar heeft. En ergens kun je aan gevoelens niks doen, ik heb ook wel eens kriebels van een ander gehad. Maar ik nam afstand en ik heb het verteld. En als dat het geval is dan lijkt me dat etentjes en je vrouw niks vertellen daarover gewoon niet echt een heel goed teken.

Dus dat denk ik dat aan de hand is. Wat ik nu wil? Geen idee, ik kan niet blijven zitten waar ik nu zit maar ik heb ook nog even niet de behoefte om naar huis te gaan.

Ik voel me eigenlijk gewoon nu heel erg alleen. Ik heb ook nog gezegd dat ik het juist niet van hem verwacht had, dat hij recht in mijn gezicht kon liegen.

Ik weet echt niet wat ik wil.

Dat is ook vreselijk verdrietig. Je bent met hem getrouwd, hij zou juist bij uitstek degene moeten zijn waar je volledig op kan vertrouwen, waar je alles mee deelt.

Als hij gevoelens voor haar heeft, dan is dat inderdaad niet gelijk het einde van de wereld of de relatie, hoe erg ook. Maar dat hij daar niet open over is en tegen jou liegt om te kunnen afspreken met haar... Je gaat bijna denken: met welk doel? Om uit te vinden wat die gevoelens zijn of hoe zij erover dacht? En dan? Wat had hij verder gedaan als jij er niet achter gekomen was?

Als je niet kunt vertrouwen in die ene persoon waar je juist op hoort te kunnen vertrouwen, dan staat de wereld even compleet op zijn kop. Kan je ergens heen waar je even alles op een rijtje kan zetten? En hoe zit het met je man? Was hij alleen maar boos, of heeft hij nog geprobeerd je te bellen of zo?

Wat moeilijk en herkenbaar! Ik hoop dat je er uit kan komen.

Nee, hij heeft niet meer geprobeerd te bellen. Ergens heb ik het idee alsof ik me vreselijk zit aan te stellen maar van de andere kant ook echt niet.

Ik ben nu sowieso even in een restaurant achtig iets (met wifi, wat een geweldige uitkomst!) maar vrienden en familie wonen allemaal ver weg. En ik kan wel ernaartoe rijden maar dat houdt ook in dat ik hardop dit allemaal moet uitspreken. En dan ben ik weer bang dat ze me maar vervelend vinden of dat ik ze stoor op hun vrije dag.

Ik heb ook werkelijk waar geen idee wat hij er nu van wilde. Hij vertelde me niet eens dat ze contact hadden, dus tja... Ik blijf erbij dat ik het een raar verhaal vind.

En ik weet ook wel dat je nooit 100% kan weten wat een ander doet, maar ik had gewoon niet verwacht dat hij zou liegen. Zo rechtop in mijn gezicht want dat hij die nieuwjaarsborrel ding zou hebben wist ik al een week of twee, drie.

Je stelt je echt niet aan Caro, echt niet! Als je achter zoiets komt heb je alle recht om boos en verdrietig te zijn.
En als ik jou was zou ik wel iemand bellen of naar iemand toe gaan. Ja, dan moet je het wel vertellen, maar het kan ook opluchten om er met iemand over te praten die wat dichterbij je staat. En diegene zal echt niet vinden dat je zijn/haar plannen in de war schopt of iets dergelijks.

Sterkte meid!

Ik denk dat je familie en vrienden het alleen maar erg vinden dat ze je niet hebben kunnen helpen, en meer last zullen hebben van het idee dat jij daar hebt gezeten en niet naar ze toe hebt durven gaan, dan dat ze last zouden hebben van jouw verdriet op hun vrije dag. Ik snap wel heel goed dat het moeilijk is dit zo uit te spreken, dat maakt het zo echt. Herkenbaar.

Weet je, dat stoort me dus ook zo. Hij heeft dit kennelijk al weken geleden afgesproken en heeft dus 2 à 3 weken lang elke dag de gelegenheid gehad de waarheid aan jou te vertellen. En hij liegt gewoon recht in je gezicht. Dan denk je toch ook: waar heb je nog meer over gelogen waar ik niet achter ben gekomen, als je dat kennelijk met een stalen gezicht kan doen? Je wist inderdaad niet eens dat er contact was. Waarom dat verzwijgen als jij daar altijd heel relaxed onder bent en je hebt toch geen bijbedoelingen?

Wat heb jij nou van hem nodig om hem weer te kunnen vertrouwen, denk je?

Ik ben zo'n type vrouw die er geen probleem van maakt om
in de telefoon van haar man te kijken (andersom
ook niet), maar volgens mij ben ik toch niet heel anders dan jou hoor . Maak je daar toch niet te druk om. Je weet waarom
je het deed, je alarmbellen gingen af. En het bleek terecht, hij heeft tegen je gelogen. Hij is betrapt en daarom reageert hij boos. Een partner die heel boos wordt omdat je in zijn telefoon gekeken hebt lijkt me heel vreemd. Ik hoop voor je dat er niet meer gaande is!

Mij persoonlijk kan het ook geen bal interesseren of hij nu in mijn telefoon kijkt of niet. Maar hij wel, dat weet ik..

Hij vindt dus dat ik niet relaxed onder dit soort dingen ben. In het begin van onze relatie idd niet, maar dat was 9 jaar geleden en ik kwam net uit een relatie waarin ik erg bedonderd was.

Ik vind het daarom ook echt onzin. Dat hij opeens besluit dat ik dit soort dingen niet kan 'handelen' en daarom het maar verzwijgt. Maar nee, nit alleen verzwijgen, nee keihard liegen.

Pfffff wat ingewikkeld. En ik baal er gewoon van dat ik een soort van sneaky actie nodig had om achter de waarheid te komen. Daar baal ik van... Dat blijkbaar de openheid en eerlijkheid waarvan ik dacht dat die in onze relatie was, opeen verdwenen is. Misschien is het weer heel makkelijk op te bouwen maar voor nu voelt dat niet zo.

Ach Caro, wat een vervelend verhaal zeg!

Ik moet zeggen dat ik het wel met Lilith eens ben, als hij erover zwijgt zou er naar mijn idee meer aan de hand moeten zijn.
Ook vind ik eerlijk gezegd niet dat hij kwaad mag zijn om dat je in zn telefoon kijkt.
Heeft hij wat te verbergen ofzo?

Ik hoop dat je voor jezelf nu een beetje tot rust komt komen!
Veel stertke en houd ons op de hoogte?

Ik denk dat je er goed aan hebt gedaan om even afstand te nemen en daarmee dus nu even voor jezelf te kiezen. Het zal heel verwarrend voor je zijn en ik begrijp dat je geen instant oplossing weet. Vaak helpt het om erover te praten of het van je af te schrijven, zodat je je gedachten en gevoelens kan structureren en plaatsen.

Los van de afstand waarop je familie woont, moet je echt meer proberen aan jezelf te denken en niet jezelf als last zien. Mijn ouders waren nauw betrokken bij mijn verdriet over mijn vreemdgaande ex en dat vonden zij en ik heel prettig, ook al is dat gezien de situatie een gekke woordkeuze.

Nou, mijn ouders wonen in Maastricht en ik in Utrecht dus dat gaat hem sowieso niet worden. Daarnaast gaat mijn zus al door een scheiding heen en hebben ze daar eerg veel verdriet van. Laat staan dat ze nog een dochter met problemen in huis krijgen. Dan slaapt mijn moeder helemaal niet meer .

Daarnaast wil ik wel heel graag naar een hele goede vriendin, maar zij heeft altijd een mega drukke agenda en is denk ik niet thuis. Ze reageert ook niet op mijn sms dus ze zal wel druk zijn.

Het irriteert me trouwens dat hij niet belt of smst. Flauw hè, want ik doe het ook niet .

Niet gaan denken dat je je aanstelt hoor! Zeker niet nu blijkt dat de alarmbellen terecht waren.
Als er niets aan de hand zou zijn dan doet iemand niet zoiets. Zeker niet als het hiervoor anders ging.
En logisch dat je graag wilt dat hij contact opneemt of je het gevoel geeft dat hij graag wil dat je terug naar huis komt.
Ik vind het echt heel vervelend dat je in deze situatie moet zitten. Ik weet hoe rot het voelt.

Pff, wat een lastige situatie. Zijn er geen andere vriendinnen in de omgeving bij wie je even zou kunnen spuien? Utrecht-Maastricht is inderdaad een beetje ver, hopelijk helpt het je iig enigszins dat je hier je verhaal kwijt kan. Vind het erg rot voor je.