Hoe zouden jullie dit aanpakken?

Veer schreef:Ik zou nog een keer over de borrel beginnen. Hoe was t? Wie waren er nog meer? Was t gezellig? Blijven doorvragen, als ie dan vraagt waarom t je zo interesseert kan je zeggen dat je t eigenlijk niet echt lekker zit en een gek gevoel erbij hebt. Ben je wel echt naar die borrel geweest? Dan kan je m testen hoe lang hij t volhoudt.

Zora schreef:Ik kan me voorstellen dat hij het niet heeft verteld omdat hij je niet nodeloos ongerust of jaloers wilde maken. Natuurlijk is het altijd beter om eerlijk te zijn, maar ik heb ook wel eens zo'n situatie waarvan ik weet dat mijn vriend vragen krijgt of jaloers wordt (om niks) en omdat ik dat vervelend zou vinden voor hem, verzwijg ik ook wel eens iets. Maar goed, eigenlijk nooit zoiets, meer heel kleine dingetjes (dat ik een ex zag lopen ofzo :p). Kan het niet zijn dat hij je niet ongerust wilde maken?

In ieder geval, ik zou het gewoon aankaarten. Je klinkt heel rustig en objectief in je post, dus dat kun je aan hem ook prima zo overbrengen volgens mij.

RYW schreef:En trouwens, nattigheid voelen en in de telefoon kijken is niet netjes, maar in mijn ogen zeker minder erg dan dat hij keihard tegen zijn vrouw liegt. Als hij daar werkelijk een probleem van maakt, dan is hij 1) de schuld/aandacht op jou aan het vestigen en 2) compleet verstoken van zelfreflectie en idee van proportie.

Prosecco schreef:Ik zou gewoon vragen: was het gezellig donderdag met Gerda? En dan zeggen dat je niet begrijpt waarom hij er over gelogen heeft, en dat juist het er over liegen jou wantrouwig maakt. Dat het helemaal geen probleem is om met oude liefdes te gaan eten, maar wel als hij er over liegt.
En ja, dan zul je op moeten biechten dat je in zijn telefoon gekeken hebt, maar als hij er niet over gelogen had waren er bij jou nooit alarmbellen gaan rinkelen.

Veer schreef:Ik denk dat als je doorvraagt hij het gewoon toegeeft. Hij klinkt niet als iemand die blijft volhouden aan de leugen. Dan is t gezegd, even erover kletsen en kunnen jullie rustig verder.

Prosecco schreef:

Zora schreef:Ik kan me voorstellen dat hij het niet heeft verteld omdat hij je niet nodeloos ongerust of jaloers wilde maken. Natuurlijk is het altijd beter om eerlijk te zijn, maar ik heb ook wel eens zo'n situatie waarvan ik weet dat mijn vriend vragen krijgt of jaloers wordt (om niks) en omdat ik dat vervelend zou vinden voor hem, verzwijg ik ook wel eens iets. Maar goed, eigenlijk nooit zoiets, meer heel kleine dingetjes (dat ik een ex zag lopen ofzo :p). Kan het niet zijn dat hij je niet ongerust wilde maken?

In ieder geval, ik zou het gewoon aankaarten. Je klinkt heel rustig en objectief in je post, dus dat kun je aan hem ook prima zo overbrengen volgens mij.

Dit is niet iets niet vertellen, dit is er keihard over liegen.

vruchtenhagel schreef:Ik zou het wel ter sprake brengen. Zeggen dat je weet dat hij geen nieuwjaarsborrel had en dat je weet met wie hij is gaan eten.
En vraag hem ook waarom hij denkt dat hij zoiets moet verzwijgen voor je. Waarschijnlijk is zijn verklaring heel logisch en begrijpelijk maar dan heb je het wel ter sprake gebracht en is het probleem uit de lucht. Anders blijf je er toch mee zitten. Tenminste ik zou dat wel hebben.

RYW schreef:Ik snap heel goed dat je hier enorm tegenop ziet. Je moet hem confronteren met een leugen, en zelf in iets mindere mate met de billen bloot over die telefoon. Maar je hebt nu al alarmbellen, kriebels en een rotgevoel...

Vind je het echt wel oké, dat etentje? Vind je het echt wel liegen over iets kleins, zoals je zei in de OP? Want ik lees nu dat je meer momenten van wantrouwen hebt, terwijl je dat niet constant gehad hebt in je relatie. En dan betrap je hem nu ook nog op een leugen. Ik snap je rotgevoel wel hoor.