Voorkeur voor een meisje

Hoe komt het dat er zoveel moeders zijn die een voorkeur hebben voor het krijgen van een meisje?
Ik zag het gister hier in een topic, op zwangerschapspagina regelmatig (en dan echt dramatische topics van moeders reuze teleurgesteld zijn als ze een jongetje blijken te krijgen) en bij barbie's bruiloft een Barbie die hele dansjes deed omdat ze zo graag een meisje wilde en ook in verwachting blijkt te zijn van een dochter.
Wat lijkt deze mama's leuker aan een meisje dan aan een jongetje?

Ik had het ook voordat ik zwanger was, kan niet uitleggen waarom dat is. Was verder helemaal niet teleurgesteld ofzo dat ik een jongen kreeg maar heb wel altijd al een dochter gewild.

Ik hoopte heel stiekem juist op jongens!

Ik heb een voorkeur voor een meisje. Weet niet waarom. Ik zie mezelf gewoon geen jongentje opvoeden denk ik? Eerst maar zwanger worden hoor dan maakt het vast niets uit maar op de een of andere manier vind ik een meisje leuker lijken.

Ik hoopte ook op een meisje.
Vind mezelf meer een meisjes mama dan een jongens mama, lekker tuttelen en doen. Terwijl ik het met jongens vaak allemaal wat harder, rechter door zee en rauwdauweriger vind.

Ik denk dat het komt doordat je zelf een vrouw/meisje bent en je dus alles beter kan voorstellen. Een man wil vaak een jongen. Maar ik kan me serieus geen ''dramatische topics met teleurgestelde moeders'' herinneren, dus ik ben dan wel benieuwd waar je op doelt. Ik geloof dat iedereen die een meisje wilde maar een jongen kreeg, uiteindelijk toch tevreden is.

Misschien ook omdat het meer 'bekend' is. Je bent zelf een vrouw (duh) en weet wat meisjes leuk vinden etc. Ik heb een zus, geen broers dus weet/wist ook niet hoe het is om met jongens op te groeien. Ik had ook het idee dat ik dan meteen naar de voetbal moest enzo, maar dat is nu nog lang niet aan de orde haha. Toch wilde ik wel graag een zoon en een dochter,omdat het me beide erg leuk leek/lijkt. En nu zou ik niet anders kunnen voorstellen, en vind ik het gek om straks een dochter te hebben!

Altijd heb ik gedacht dat het eerste kindje dat ik zou baren een meisje zou zijn, gelukkig ben ik dan ook met de uitvinding van de geslachtsbepaling waaruit bleek dat wij ouders van een zoontje gaan worden. Niet minder vreugde, niet minder geluk maar wel even omschakelen van verwachting naar werkelijkheid. Toch heb ik vanaf het begin van de zwangerschap geweten dat er een klein mannetje in mijn buik groeide. Ik denk dat het vooral te maken heeft met wat Monte zegt, ik kan mezelf de ontwikkeling van een meisje beter voorstellen en wellicht ook beter inleven.

Monte schreef:Ik denk dat het komt doordat je zelf een vrouw/meisje bent en je dus alles beter kan voorstellen. Een man wil vaak een jongen. Maar ik kan me serieus geen ''dramatische topics met teleurgestelde moeders'' herinneren, dus ik ben dan wel benieuwd waar je op doelt. Ik geloof dat iedereen die een meisje wilde maar een jongen kreeg, uiteindelijk toch tevreden is.

Niet hier nee, wel op zwangerschapspagina. Bijvoorbeeld: http://www.zwangerschapspagina.nl/onderzoeken-echos/272591-taboe-voorkeur-jongen-meisje.html

Ik had bij de eerste een voorkeur voor een jongen en nog steeds eigenlijk. Misschien een rare reden, maar ik vond meisje zijn vreselijk, mijn broer had het veel makkelijker in mijn ogen. Niet dat ik een jongen wilde zijn, maar ongesteld zijn, de pubertijd enz. vond ik verschrikkelijk. Beetje lastig om te beschrijven wat ik bedoel, haha!

Mijn vriend wilde ook graag een meisje.

Ik wilde het liefst bij de eerste een meisje... Ik stond er alleen voor en had geen idee hoe ik een jongen zou moeten opvoeden ( kom ook uit een gezin van 3 zusjes) en mijn oma heeft 27 kleinkinderen waarvan 3 neefjes ( maar die zijn ouder als ik ben) dus tja, daar had ik nooit wat van meegekregen.

Bij de 2e maakte het me niet meer uit. De mama van mijn beste vriendin zei toen: als een moeder een meisje heeft , heeft ze geen wensen meer. Dat was bij mij toen wel van toepassing. We wilden ook niet weten wat het werd en heeft me daarna ook niets meer uitgemaakt wat het werd. Al moet ik zeggen dat ik na 2 meiden het wel leuk zou vinden om te zien hoe een jongetje van ons samen eruit zou zien. Nu weten we weer niet wat het wordt.. Voor ons zoontje hoop ik op een jongen anders groeit hij op tussen 3 zussen en hij zit nu regelmatig al onder de nagellak en staartjes in zijn haren haha!
Maar als ik mijn gevoel volg denk ik dat ik een meisje in mijn buik heb ( al heb ik mijn gokjes nooit goed gehad). Dan zou ik ook superblij zijn want qua kleertjes vind ik dat nog steeds het leukst! ( qua banksaldo minder haha).

@barbie: ik heb het niet gezien maar als "barbie" hou je denk ik van roze en meisjesdingen.. dus ik kan me ergens wel iets voorstellen dat ze graag haar kind dalijk vol glitter hangt haha.. (vreselijk!).
@drama: een vriendin van mij is nu ook zwanger. Even ver als ik. Ze heeft een dochter al, wist nu 100% zeker dat het een jongen ging zijn. Kocht al blauwe kleertjes toen ze 8 weken zwanger was en sprak over de baby als : Hij wordt echt een voetballer, ik voel het. Hij kan dalijk met papa mee naar zijn werk. Heerlijk een gezin met een meisje en een jongen.
Ze hoorde bij de echo dat het een meisje werd... Dat was echt even slikken en heeft behoorlijk aan het idee moeten wennen. Ik begrijp ook niet waarom je je gevoel zo erg gaat volgen. Ik denk ook een meisje, maar om alles roze te kopen en niet meer na te denken over jongensnamen / kaartjes etc.. Nee! We weten het gewoon niet en allebei de opties hebben gewoon net zoveel kans. Ik ben al blij dat op de 20 weken echo niets schokkends is gezien en we hopelijk dalijk een gezond kindje mogen hebben.

Ik wilde bij L.aurens ook een meisje. Omdat ik weet wat een meisje zijn is, ik weet wat ze leuk vinden, ik weet hoe je ze moet behandelen. Ik heb zelf geen broers gehad dus ik kon me een jongen niet voorstellen. Ik wilde gewoon een kleine mini-me hebben. En toen bij de echo bleek dat het een jongen was, heb ik echt even moet slikken. Ik zag mezelf gewoon echt niet met Lego spelen en met auto's enzo. En dat terwijl ik zelf op voetbal gezeten heb, dus dat vond ik dan weer niet zo erg.

Toen L. er eenmaal was, vond ik het helemaal niet erg mee!

Bij P.epijn hoopte ik wederom op een meisje, omdat jongen-meisje natuurlijk wel het koningskoppel is, en daar ging ik voor. Toen ik hoorde dat het een jongen was, vond ik het helemaal niet erg, omdat ik toen juist heel blij was voor L.aurens, dat hij een broertje kreeg.

En nu hoop ik stiekem toch weer op een meisje, gewoon, voor de heb en voor het shoppen. Ik denk niet dat ik teleurgesteld zal zijn als het een jongen blijkt te zijn.

Ik ben zelf echt een meisje- meisje met jurkjes, rokjes en make up, maar kan me niet voorstellen dat ik een meisje zou hebben waar ik mee kan tutten. Ik voel me een echte jongensmoeder.

Al kan ik wel echt dromen met een klein jurkje of rokje in mijn handen bij de Prenatal

Bij onze dochter had ik een voorgevoel dat het een meisje was.
Dat heb ik nu ook, maar dat kan ook komen omdat we al een dochtertje hebben, met een jongetje zal ik net zo blij zijn.
Hoop alleen wel dat het merendeel van on gezin straks uit meisjes zal bestaan , voel me echt een meisjesmoeder.
(Maar goed, ik heb dus ook een meisje, wie weet dat als we een jongetje krijgen, mijn hele idee erover aangepast wordt)

CKC: Bij jou zie ik ook altijd wel een meisje voor me... misschien toch wel door jouw voorkeur voor mode en winkelen

Lejow: ik heb juist het idee dat jongetjes liever zijn. Niet voor elkaar, maar wel voor hun moeder Meisjes zijn naar mijn idee wat kattiger, zelfstandiger en eigenwijzer (al ligt dit natuurlijk helemaal niet aan geslacht maar meer aan karakter)

Monte: ja, misschien is het inderdaad wel de voorkeur voor het bekende. Al denk ik dat de voorkeur voor jongetjes bij de man vaak ook wel de drang is om de familinaam door te geven.

Joss1: Haha ja dat kan natuurlijk ook Al heb ik maar één broertje, en die had het met drie zussen om zich heen toch wel flink wat moeilijker dan alle meiden bij elkaar.

Roodkapje: Ik heb nu een jongetje, maar zou nog een jongetje over een paar jaar net zo leuk vinden. Misschien nog wel iets leuker, omdat ze dan voor mijn gevoel meer aan elkaar hebben (zal je net zien dat ze compleet andere intresses hebben natuurlijk). Voor jouw zoontje lijkt me dat ook wel prettig ja, als ik nu zo naar mijn broertje kijk
En over je vriendin, tja... Een collega van mijn moeder, haar dochter, dacht ook dat ze een meisje zou krijgen en bij de echo bleek ook een jongetje. Zij had ook alles al roze gekocht en haar moeder was er helemaal in mee gegaan. Ik snap dat niet zo goed. Je gevoel kan soms heel goed en sterk zijn, maar ik hga toch liever voor wat meer zekerheid...

Ik had juist voorkeur voor een jongen

Ik vind het geweldig om te stoeien met Y. en om stoere kleding te kopen voor 'm. Ben bang dat ik wbt kleding niet onder doe voor een meisjes-mama

Ik wide juist graag een jongen heb die voorkeur gevoelens voor een meisje nooit gehad. Ik ben ook echt heel blij met mijn zoon, ik ben meer een jongensmoeder, en ik kan geen staartjes maken
Ik heb trouwens altijd gevoeld dat het een jongen was, tot een echoscopiste zich versprak (we wilden het niet weten) en het steeds over " ze" had. Toen moest ik voor mijn gevoel wel omschakelen, en 2 weken later toen ik dus toch helemaal blij was met mijn " meisje" hoorden we dat het een jongen was... En toen voelde het toch op de ene of andere manier weer kloppend.

Ik had geen voorkeur, beide keren niet, maar nu ik een jongen en meid heb vind ik het wel heel leuk.

Ik had geen voorkeur, het maakte me echt niks uit! Maar toen ik hoorde dat het een meisje was, vond ik het toch wel heel erg leuk!!

Ik heb steeds gedacht tot de 20 weken echo dat we een meisje zouden krijgen, alleen maar omdat mijn familie vol zit met meisjes haha.
Mijn man zei steeds het is een jongen ik zei het is een meisje, toen bleek dat het een jongen is was ik zoo blij! Ik had op mijn werk een echo laten maken en mijn man was ook zo blij, echt geweldig.
Eindelijk weer een jongen in mijn familie haha, dat is erg lang geleden namelijk.
Ik ben nu dan ook al hartstikke trots dat we straks een zoontje krijgen

Ohja bij barbie's bruiloft kreeg ik wel de indruk dat ze absoluut niet blij zou zijn als ze zwanger was van een jongen, en dat maakte mij gister wel weer boos!
Tuurlijk kan je een voorkeur hebben maar je weet als je aan kinderen begint dat het twee kanten op kan.