Voorkeur jongen /meisje?

Het is zo erg na 2 jongens vind iedereen dat wij wel een meisje moeten willen.

Aan de ene kant lijkt me dat best leuk een meid maar we hebben al 2 jongens ik houd van stoere kleding dus waarom geen 3e jongen. Zou ik niet erg vinden het belangrijkste is dat het gezond mag zijn.

Hebben jullie of je omgeving echt een voorkeur?

Ik moet zeggen dat mijn omgeving een voorkeur had voor een meisje. Ons maakte het echt niet uit. We waren al lang blij dat we zwanger waren door een behandeling dat voor ons alleen belangrijk was dat het gezond was.

Ik had heel stiekem bij beide zwangerschappen de voorkeur voor een meisje. Bij Fenne was ik dus heel blij met de 20 weken echo. Bij Thije was ik eerlijk gezegd teleurgesteld toen we hoorden dat het een jongen zou zijn (al heb ik dat nooit hardop gezegd).

En nu ben ik zó blij met mijn zoon! Ik vind het heerlijk zo'n lief klein manneke, en die kleertjes zijn minstens net zo leuk als voor meisjes. Achteraf snap ik ook niet meer waarom ik teleurgesteld was Hormonen?

Ik had altijd het gevoel dat mijn eerste kindje een meisje zou zijn en moest dus echt even omschakelen, maar ik vond en vind het wel superleuk om een jongetje te hebben. De tweede keer dacht ik dat het weer een jongetje werd en daar hoopte ik stiekem ook op omdat een broertje me zo leuk leek voor Ezra, maar toen ik bij de 20 weken echo hoorde dat ik een meisje kreeg, was ik zo superverrast. Mijn moeder was bij die echo en we hebben echt gegild toen we het hoorden. Ik vind het echt super om een jongen en een meisje te hebben.

Verder denk ik, je moet willen wat je krijgt. Je mag best een voorkeur hebben, als je ook maar blij kunt zijn als het anders is. Een blijvende teleurstelling lijkt me niet goed.

Ik denk dat ik zelf wel een lichte voorkeur voor een meisje heb. Maar dat is puur mijn gevoel nu. Een meisje is gewoon vertrouwder omdat ik zelf een meisje ben (goh) en ik ben opgegroeid met 3 zussen. Daarnaast vind ik meisjeskleren wat leuker. Maar als we over een aantal weken zouden horen dat we een jongetje krijgen dan ben ik daar ongetwijfeld net zo blij mee. Het went vast snel genoeg en voor jongetjes zijn er ook zat leuke kleertjes en spulletjes. Ik heb trouwens zo'n voorgevoel dat het een jongetje is, dus we zullen zien Uiteindelijk zou ik toch graag zowel een jongetje als een meisje krijgen, welke dan eerst is maakt me niet uit

Ik had heel sterk het gevoel dat ik een dochtertje zou krijgen en dat klopte ook.
Daar had ik zelf ook wel een voorkeur voor.

Ik had wel heel raar opgekeken als het een jongentje was geweest maar daar was ik (na even wennen denk ik) net zo blij mee geweest.

Voor evt andere kinderen maakt het me echt niet uit. Als het maar gezond is!
Toch lijkt het me ook erg leuk om van ieder geslacht een kindje te hebben.
Maar goed dat heb je niet voor het zeggen.

Ik had in het begin van de zwangerschap een lichte voorkeur voor een jongetje. Mede doordat wij aan beide kanten bijna alleen maar meisjes hebben. Ook de omgeving gaf aan dat ze wel dachten dat het een jongetje zou zijn. Rond de 20wkn echo was de voorkeur naar een jongetje eigenlijk omgedraaid naar een meisje. Later tijdens echo's bleken we inderdaad een meisje te krijgen. We zijn dolblij met ons meisje(zouden we ook zijn als het een jongetje zou zijn) en onze omgeving ook. We hebben een echte meidenfamilie!

t zou me niet zoveel uitmaken

Ik kom uit een meisjes familie en mijn vriend uit een jongens, mijn zwager een schoonzus hebben een zoontje op komst dus wij hopen een beetje op een meisje, ik droom al jaren ervan dat ik een dochter krijg.
Maargoed we hebben al een jongens naam maar nog geen meisjesnaam. Verder wil ik het niet weten wat het word en mijn vriend wel.
Ach als het maar gezond is toch!

Ik heb tijdens de zwangerschap geen voorkeur gehad voor een jongen of een meisje. Ik had wel heel sterk het gevoel dat het een meisje zou worden, dus des te groter was de verrassing dat we te horen kregen bij de echo dat het een jochie was! Moest wel ff omschakelen maar dat was niet omdat ik liever een meid zou hebben.. dat was dus omdat ik zo'n sterk gevoel voor een meisje had.

Ik had geen duidelijke voorkeur maar aan de andere kant stiekem wel een beetje een wens...

Mijn man heeft uit een eerdere relatie een zoon van en heeft inmiddels van zijn moeders kant 2 zusjes erbij gekregen, en voor een jongen 2 meiden is leuk maar hij heeft liever een broertje waar die stoere dingen mee kan doen, voetballen, gamen, klimmen en dat soort dingen..

Dus voor hem wilde ik heeeel graag een jongen, dus toen met de 20 weken echo bleek dat het een jongen was ik zoo gelukkig (had ook heel sterk voor gevoel voor een jongen) maar of ik minder blij was geweest als het een meisje zou zijn, absoluut niet. Het lijkt me allebei helemaal geweldig Ik ben al blij als hij straks goed en wel gezond op de wereld staat, want mamma haar suikerziekte is wel pittig voor ons kleine jongetje.

Ik had een lichte voorkeur voor een meisje en dat is het geworden ook. Nu heb ik niet echt een voorkeur ben met allebei heel erg blij.
In mijn familie hopen ze op een jongen nu maar dat komt omdat mijn moeder nu 5 kleindochters heeft. Maar ze zijn even blij met weer een meisje.

ik had niet echt een duidelijke voorkeur, dat kon namelijk met het uur wisselen. Ik vond het wel helemaal geweldig toen we hoorden dat het een meisje was, maar ik denk dat ik hetzelfde had gereageerd op een jongen. Mocht er ooit een tweede komen, lijkt me een jongetje wel heel leuk, van allebei één, maar met een meisje zou ik natuurlijk ook heel blij zijn.

Wij hadden een lichte voorkeur voor een jongen. Mijn vriend wist op een gegeven moment zeker dat het een meisje zou zijn en bleef dat maar zeggen, terwijl ik vasthield aan het idee dat het een jongen zou zijn. Uiteindelijk bleek het dus ook een jongen te zijn en had ik gelijk

Wat bij ons ook nog meespeelt is dat ik een spierziekte heb en die vaker aan meisjes overgedragen wordt dan aan jongens. Misschien dat ik ook daarom stiekem bleef vasthouden aan het idee van een jongen.

Mijn schoonfamilie had liever dat het een meisje zou worden: mijn vriend heeft 1 broertje en verder alleen maar neefjes. Geen 1 nichtje (goh, zal het daardoor komen dat ook wij een jongetje krijgen?) Mijn ouders maakte het niets uit, maar mijn vader had stiekem een voorkeur voor een jongen (lees: racebaan, treintje rijden e.d.)

Ik had de eerste keer een voorkeur voor een jongen omdat ik mezelf meer als een jongens-mama zag, ik hield totaal niet van roze en meisjesdingen. Toen ik de horen kreeg dat we een dochter kregen was ik geen seconde teleurgesteld, en na een maand vond ik alle roze kleertjes etc toch wel erg schattig en ben ik helemaal bijgedraagd, alhoewel onze dochter ook vaak stoere kleding draagt.

Bij de tweede hoopte ik ook wel weer een beetje op een jongen, omdat dat 'anders' zou zijn maar een meisje had ik net zo leuk gevonden, dan kon ik al die lieve babyjurkjes etc weer uit de kast halen daar keek ik ook wel naar uit. Al zou ik bij een jongen weer opnieuw kunnen gaan shoppen. Het maakte me eigenlijk niet zo veel uit.

Waar ik me wel aan geïrriteerd heb is aan mijn ouders en broertje, al bij de eerste zwangerschap riepen ze vanaf de eerste echo dat het een jongen werd. Met de 6 weken echo zeiden ze al: oh kijk ik zie een piemeltje! En ze bleven dat soort opmerkingen maar maken. Ik heb een paar keer gezegd dat ze wel erg teleurgesteld zouden zijn als het een meisje werd. Ze waren wel erg blij dat we uiteindelijk een gezond meisje kregen. Maar bij deze zwangerschap deden ze weer precies hetzelfde, mijn broertje zei tegen vreemden, kijk hier is mijn neefje, terwijl hij naar mijn buik wees. Waarop die mensen reageerde, oh wat leuk krijg je een jongen? En ik moest dan weer gaan uitleggen dat we dat nog helemaal niet wisten en het ook een meisje kon zijn. Die mensen snapte daar dan ook vaak niks van.

Ook heeft mijn schoonvader toen hij te horen kreeg dat het een jongen werd een boek over de stamboom van zijn familie erbij gehaald en dat onze zoon stamhouder werd en dat hij dan dezelfde naam moest krijgen als zijn opa. Dat vond ik ook zo stom. A. kan tegenwoordig net zo goed stamhouder worden als zij haar kinderen haar eigen achternaam geeft. Plus dat we onze zoon helemaal niet naar hem gaan vernoemen want zo goed is de band niet. Het lijkt wel alsof hij nu meer interesse toont in de zwangerschap omdat we een zoon krijgen.

Ik had ook voorkeur voor een meisje. Ik was ook wel een beetje 'bang' dat het een jongen was. Want help, daar weet ik toch niets vanaf? Moet ik dan met Lego spelen? Ik heb namelijk twee zusjes en alleen maar nichtjes, dus alleen maar meiden om mee heen gehad. Daarbij stond ik toendertijd voor groep 3 met een paar minder leuke jongetjes in de klas, dus ik moest even flink slikken toen we bij de echo hoorden dat het een jongetje was.
En nu ben ik helemaal gek op mijn ventje.....Ik heb bij deze zwangerschap eigenlijk geen voorkeur. Een jongetje lijkt me leuk voor L, maar een meisje zou wel weer praktisch zijn, aangezien we het al voor 1 jongen moeilijk genoeg vonden om een naam te bedenken! Ik ben wel super nieuwsgierig, maar het maakt me niet uit welk geslacht. Cliche, als het maar gezond is.

Overigens is mijn zoon nu wel de enige die onze achternaam (en dus die van mijn schoonvader) kan doorgeven. (mits hij natuurlijk later niet de achternaam van zijn toekomstige vrouw aanneemt!) Dat vind ik wel weer leuk voor mijn schoonvader, maar speelt verder geen rol. Geen hele verhalen van stamhouders enzo, die zijn hier niet voorbij gekomen.

Voorkeur, nee!
Bij mijn eerste was ik dolblij dat het een meisje bleek te zijn!
Opgegroeid met allemaal broers, en nu eindelijk wat versterking (voor mijn gevoel)
De tweede een jongetje dus, geweldig!! Na al die meisjes (nichtjes) nu dan eindelijk een jongetje!
Maar vind beide heel bijzonder om te hebben!! Alleen even omschakelen na al het roze spul

Het lijkt mij wel heel leuk om als tweede nog een keer een meisje te krijgen, maar mocht het een jongen zijn dan ben ik daar net zo blij mee. Maar heb dus wel een voorkeur.
Bij de eerste had ik niet echt voorkeur. In mijn omgeving kende ik vooral jongetjes, dus dat leek mij wel makkelijker omdat ik er wat meer ervaring mee heb.
En dat is nu ook wel handig met af en toe speelgoed doorgeven of kleding.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik wel een kleine voorkeur had voor een meisje. Een jongen zou ik ook geweldig gevonden hebben, maar als ik zou mogen kiezen had ik voor een meisje gekozen. Ik vind mezelf ook echt een meisjes-mama.

Ik kom zelf uit een gezin met drie meiden, wij hebben het altijd geweldig gehad met elkaar. Ondanks de ruzies e.d. zou ik niet anders gewild hebben! Mijn vriend heeft een broertje en het was bij hun een echt jongensgezin met heel veel voetbal. Ik hou niet van die echte jongensdingen, alhoewel ik denk dat je daar wel in groeit.

Als we voor een tweede kindje zouden gaan denk ik dat mijn voorkeur toch weer gaat naar een meisje, gewoonweg omdat ik het nu geweldig vind met mijn kleine meid en ik het super zou vinden om een echt meisjesgezin te vormen. Een jongen zou ik ook heel leuk vinden hoor, het belangrijkste blijft toch dat we überhaupt ooit een tweede kindje mogen krijgen en dat het gezond is!

Bij onze eerste maakte het me echt helemaal niks uit. Toen het bij de geboorte een jongen bleek waren we dolgelukkig en nu nog steeds. Kvind een jongetje helemaal geweldig!
Maar voor de verandering lijkt het me erg euk om nu een meisje te krijgen, gewoon om te weten hoe het is om een dochter te hebben. Alles weer anders. Geen tracktors, koeien, gereedschap en bob de bouwer, maar poppen, keukentje, knutselen, tutten, roze etc. Om beide te ervaren lijkt me heel leuk, maar als het een jongen word zijn we natuurlijk net zo blij!
Zoveel mensen om me heen die ontzettend moeite moeten doen om uberhaupt zwanger te worden of waarbij het misgaat etc. als ik aan hun denk dan voel ik me zo rijk dat ik een 2e kindje ga krijgen. Wat het dan ook is als het maar gezond is.

Ik had toch wel een lichte voorkeur voor een meisje. Iedereen in onze omgeving had dat eigenlijk ook en dacht ook dat we een meisje zouden krijgen. Het was wel een verrassing dat het een jongen was, maar uiteindelijk maakt het toch niks uit. We zijn hartstikke gek met ons kereltje!

Ik had geen voorkeur bij Dylan en was volledig in mijn nopjes met een jongen, bij Lynn had ik echter echt het gevoel dat het weer een vent zou zijn.. bij de echo's werd al snel duidelijk dat dit niet het geval was en moest de eerste paar dagen echt omschakelen.. Slaat nergens op maar was wel het geval. Daarna was het helemaal super natuurlijk en vind ik het nu heel mooi om een jongen en een meid te hebben! Echte voorkeur had ik niet maar wel een gevoel, alleen liet die me even in de steek