Biechttopic 2

Oh eens met Jen en Guattari: ik kan best wel wat hebben van mijn man als hij zat is. Maar als hij zoveel heeft gedronken dat ik word uitgescholden dan ga ik hem écht niet verzorgen de dag erna. Hij heeft zoveel gezopen, niet ik.. Nee hoor. Liefst ga ik dan nog om 9 uur stofzuigen en herrie maken.

Caro schreef:Oh eens met Jen en Guattari: ik kan best wel wat hebben van mijn man als hij zat is. Maar als hij zoveel heeft gedronken dat ik word uitgescholden dan ga ik hem écht niet verzorgen de dag erna. Hij heeft zoveel gezopen, niet ik.. Nee hoor. Liefst ga ik dan nog om 9 uur stofzuigen en herrie maken.

Haha, ik ben iemand bij wie het niet eens 1 seconde serieus door m'n gedachten zou gaan om dan zorgzaam te zijn. Dat doe ik alleen als de situatie erom vraagt, zoals ziek zijn ofzo. Ik vind het geen probleem als iemand een kater heeft en ontzie diegene dan ook wel, maar het zou me wel storen dat ik het in die dronken bui moet ontgelden door uitgescholden te worden.

Guattari schreef:

Jen_ schreef:@ Tea ik ben ook zorgzaam, maar no way dat ik hem ga verzorgen als 'ie gewoon teveel heeft gedronken hoor. Je kunt ook overdrijven!

Ik zou me serieus in dit geval afvragen waar m'n zelfrespect is gebleven als mijn vriend me eerst zou schofferen met z'n zatte kop en dat ik de volgende dag zijn persoonlijke verzorgster zou spelen. Het is een volwassen vent die echt niet dood zal gaan van een dagje brak zijn vanwege een kater.

Mijn zelfrespect is prima, dank je. Ik overdrijf niet, vind ik zelf. Dat jullie dat wel vinden, oké. Kan natuurlijk.

Ik ben gewoon lief voor mijn vriend, zeker nadat hij wel ik weet niet hoe vaak sorry heeft gezegd.

Caro schreef:Oh eens met Jen en Guattari: ik kan best wel wat hebben van mijn man als hij zat is. Maar als hij zoveel heeft gedronken dat ik word uitgescholden dan ga ik hem écht niet verzorgen de dag erna. Hij heeft zoveel gezopen, niet ik.. Nee hoor. Liefst ga ik dan nog om 9 uur stofzuigen en herrie maken.

Herrie maken doe ik nooit. Ik doe gewoon mijn ding, en dat heb ik ook gedaan. Lekker uit bed, opruimen.. Ook niet zachtjes gedaan ofzo. Maar ik zorg wel voor mijn man ja, omdat ik van hem hou. Dat anderen het niet normaal vinden snap ik wel zoals ik al zei. Maar hij wist het zelf niet eens meer en heeft heel erg vaak sorry gezegd.

Plus ik ben zorgzaam, voor iedereen die me dierbaar is.

En ja, ook ik heb mijn grenzen. Maar dronken mensen neem ik weinig serieus, zeker met carnaval.
Op dat moment kon hij lekker opzouten ja, maar zoals gezegd, als hij t zelf al niet meer weet.. En dan ook nog heel vaak sorry zegt... Ja dan ga ik niet de bitch uithangen.

Je hoeft je niet te verdedigen hoor Tea :-) Het heeft naar mijn mening ook niet veel te maken met wel of geen zelfrespect hebben. Iedereen heeft andere grenzen :-). En ik ben dan gewoon iets minder vergevingsgezind... Ook omdat ik niet denk dat dronken zijn alles maar moet vergoedelijken.

Wij hebben dit één keer gehad: hij kwam helemaal bezopen na een dag van zijn studentendispuut thuis. We kregen ruzie (ook eigen schuld: wie maakt er ook ruzie met een bezopen vent??) en hij begon me toch een potje te schelden en boos te doen. Ik geloof dat de aanleiding was dat ik zijn hamburger van een dag tevoren had weggegooid want daar had hij net zon zin in? Zoiets in ieder geval :-). Maar dan ben ik echt rancuneus en ook al zegt hij 100 keer sorry: ik zal hem dan niet zomaar een nat lapje op zijn hoofd gaan leggen omdat hij het zo zwaar heeft ;-).

Is hij zijn kater weer te boven?

Tea-Leaf schreef:

Caro schreef:Oh eens met Jen en Guattari: ik kan best wel wat hebben van mijn man als hij zat is. Maar als hij zoveel heeft gedronken dat ik word uitgescholden dan ga ik hem écht niet verzorgen de dag erna. Hij heeft zoveel gezopen, niet ik.. Nee hoor. Liefst ga ik dan nog om 9 uur stofzuigen en herrie maken.

Herrie maken doe ik nooit. Ik doe gewoon mijn ding, en dat heb ik ook gedaan. Lekker uit bed, opruimen.. Ook niet zachtjes gedaan ofzo. Maar ik zorg wel voor mijn man ja, omdat ik van hem hou. Dat anderen het niet normaal vinden snap ik wel zoals ik al zei. Maar hij wist het zelf niet eens meer en heeft heel erg vaak sorry gezegd.

Plus ik ben zorgzaam, voor iedereen die me dierbaar is.

En ja, ook ik heb mijn grenzen. Maar dronken mensen neem ik weinig serieus, zeker met carnaval.
Op dat moment kon hij lekker opzouten ja, maar zoals gezegd, als hij t zelf al niet meer weet.. En dan ook nog heel vaak sorry zegt... Ja dan ga ik niet de bitch uithangen.

Waarom zeg je steeds dat je zo zorgzaam bent? Dat staat er toch los van? Zoals ik al zei, ik ben ook zorgzaam, maar er zijn grenzen hoor.

Caro schreef:Liefst ga ik dan nog om 9 uur stofzuigen en herrie maken.

Tea-Leaf schreef:

Guattari schreef:

Jen_ schreef:@ Tea ik ben ook zorgzaam, maar no way dat ik hem ga verzorgen als 'ie gewoon teveel heeft gedronken hoor. Je kunt ook overdrijven!

Ik zou me serieus in dit geval afvragen waar m'n zelfrespect is gebleven als mijn vriend me eerst zou schofferen met z'n zatte kop en dat ik de volgende dag zijn persoonlijke verzorgster zou spelen. Het is een volwassen vent die echt niet dood zal gaan van een dagje brak zijn vanwege een kater.

Mijn zelfrespect is prima, dank je.

Ik had het erover dat ik me zou afvragen waar mijn zelfrespect zou zijn.

Guattari schreef:

Tea-Leaf schreef:

Guattari schreef:

Jen_ schreef:@ Tea ik ben ook zorgzaam, maar no way dat ik hem ga verzorgen als 'ie gewoon teveel heeft gedronken hoor. Je kunt ook overdrijven!

Ik zou me serieus in dit geval afvragen waar m'n zelfrespect is gebleven als mijn vriend me eerst zou schofferen met z'n zatte kop en dat ik de volgende dag zijn persoonlijke verzorgster zou spelen. Het is een volwassen vent die echt niet dood zal gaan van een dagje brak zijn vanwege een kater.

Mijn zelfrespect is prima, dank je.

Ik had het erover dat ik me zou afvragen waar mijn zelfrespect zou zijn.

Ja, maar daar suggereer je toch Tea Leafs zelfrespect mee...

Caro schreef:Je hoeft je niet te verdedigen hoor Tea :-) Het heeft naar mijn mening ook niet veel te maken met wel of geen zelfrespect hebben. Iedereen heeft andere grenzen :-). En ik ben dan gewoon iets minder vergevingsgezind... Ook omdat ik niet denk dat dronken zijn alles maar moet vergoedelijken.

Wij hebben dit één keer gehad: hij kwam helemaal bezopen na een dag van zijn studentendispuut thuis. We kregen ruzie (ook eigen schuld: wie maakt er ook ruzie met een bezopen vent??) en hij begon me toch een potje te schelden en boos te doen. Ik geloof dat de aanleiding was dat ik zijn hamburger van een dag tevoren had weggegooid want daar had hij net zon zin in? Zoiets in ieder geval :-). Maar dan ben ik echt rancuneus en ook al zegt hij 100 keer sorry: ik zal hem dan niet zomaar een nat lapje op zijn hoofd gaan leggen omdat hij het zo zwaar heeft ;-).

Is hij zijn kater weer te boven?

Hahaha ja, het gaat weer prima met hem. Jouw vriend kan er dus ook wat van als hij dronken is

Ik ben ook maar gestopt met verdedigen bij deze.

Moon schreef:

Guattari schreef:

Tea-Leaf schreef:

Guattari schreef:

Jen_ schreef:@ Tea ik ben ook zorgzaam, maar no way dat ik hem ga verzorgen als 'ie gewoon teveel heeft gedronken hoor. Je kunt ook overdrijven!

Ik zou me serieus in dit geval afvragen waar m'n zelfrespect is gebleven als mijn vriend me eerst zou schofferen met z'n zatte kop en dat ik de volgende dag zijn persoonlijke verzorgster zou spelen. Het is een volwassen vent die echt niet dood zal gaan van een dagje brak zijn vanwege een kater.

Mijn zelfrespect is prima, dank je.

Ik had het erover dat ik me zou afvragen waar mijn zelfrespect zou zijn.

Ja, maar daar suggereer je toch Tea Leafs zelfrespect mee...

Dacht ik ook. Maar als Guat het alleen over zichzelf had, dan sorry.

Nee Moon, ik suggereer daar niets mee. Ik stel alleen dat ik mezelf zou afvragen waar mijn zelfrespect zou zijn gebleven in een dergelijk geval. Zo meegaand ben ik namelijk niet als iemand zichzelf de avond ervoor vol heeft laten lopen. Met dat dronken worden an sich heb ik geen enkel probleem (is een beetje inherent aan carnavallen, lijkt me) maar het me laten schofferen door een dronken partner gaat me te ver en dan al helemaal dat ik de volgende dag hem zou verzorgen. Dat Tea dit wel voor haar vriend doet maakt haar een stuk attenter dan hoe ik ben of iig meegaander/zachtaardiger. Ik vind een scheldpartij in een dronken bui namelijk hooguit een verklaring maar alcohol mag geen excuus zijn en zo zou ik het dan ervaren. Daar stap ik dus niet zomaar overheen, ook niet met een brief of wat dan ook. Als je geen alcohol kan hebben zonder zo idioot te gaan doen, heb ik liever dat diegene geen alcohol drinkt als ik erbij ben; oftewel apart stappen of normaal doen.

Met dit berichtje wil ik alleen mijn verhaal even kwijt, omdat ik helemaal gek van mezelf word op het moment.

Over 2 dagen is het precies 10 jaar geleden dat ik verkracht ben. Niet alleen verkracht trouwens maar ook andere dingen waar ik ivm herkenning niet verder op door kan gaan. Normaal in het dagelijkse leven denk ik er niet zoveel meer aan/heb ik het weggestopt/heb ik het geaccepteerd. Maar de laatste 2 weken van februari en de eerste 2 weken van maart zijn echt heel rot.
Ik zie steeds zo erg tegen die datum op. Huilen, nachtmerries, down zijn. Sinds een paar dagen slaap ik overdag meer dan 's nachts omdat ik gewoon bang ben om te gaan slapen. Ik heb 2 keer zulke verschrikkelijke nachtmerries gehad compleet met wakkerschreeuwen en helemaal bezweet wakker worden. Nu op het moment van typen stromen de tranen over mijn wangen, mijn hoofd blijft maar die dag van 10 jaar geleden afspelen. Ik ben zo boos, bang en verdrietig. En gefrustreerd omdat ik niet weet wat ik met mezelf aan moet. Ik wil slapen tot maandag omdat ik weet dat na het weekend die datum weer voorbij is. En ik weer normaal kan functioneren.

Wat ontzettend naar dat al dat verdriet weer naarboven komt rond deze tijd. Mensen die dat soort dingen doen zouden is moeten weten wat ze allemaal aanrichten in andersmans leven.
Heel veel sterkte

Ik ben blijkbaar ook een stuk strenger want toen mijn ex een keer compleet uit z'n plaat was gegaan door drank (was al vaker in mildere mate gebeurd) heb ik hem laten kiezen: of het bier eruit of ik eruit.. Hij koos voor het bier en dus koos ik voor mezelf.

Tania schreef:Wat ontzettend naar dat al dat verdriet weer naarboven komt rond deze tijd. Mensen die dat soort dingen doen zouden is moeten weten wat ze allemaal aanrichten in andersmans leven.
Heel veel sterkte

Bedankt Tania voor de knuffel, doet me goed

Ik ben er achter gekomen dat iemand in mijn familie pedofiel was, inmiddels is hij overleden dus je kunt er verder weinig meer mee. Ik schaam me voor m'n familie, dat wilde ik even kwijt.

Jemig, heftig zeg... lijkt me heel moeilijk en verwarrend om daar achter te komen, zeker als het iemand was waar je echt een band mee had.

Dit is de eerste keer dat ik onder het biechttopic een verhaal plaats.
*respect als je dit helemaal gaat lezen*

Ik zit er heel erg mee, en weet gewoon totaal niet meer wat ik moet. Ik heb een hele lieve broer met vrouw en kinderen. Het contact en alles was allemaal ook heel erg goed. Totdat ik een vriend (nu ex) kreeg. Mijn ex zij dat ie mijn broer een mes (bij wijze van, in een boze bui) in de ribben wou steken. Ik vertelde dit dan ook gewoon thuis. (wat ik waarschijnlijk achteraf niet had moeten doen) Mijn ex heeft zo qua woorden veel meer mensen pijn gedaan, zo ook mijn vriendinnen. Hij gebruikte het zogezegd K**** woord steeds, en dat terwijl haar moeder dat heeft. Zo respectloos, maar ik was wel weer de domste die dat zo copieërde naar haar toe. Maar dat terzijde.

Nu zijn we 3 jaar later, ik ga alweer bijna 3 jaar met mijn huidige vriend. Gaat allemaal heel erg goed tussen ons. Hij is heel erg welkom in de familie. Kan goed overweg met mijn jongere broertje en in het begin ook wel met mijn broer. Het ging allemaal heel erg goed. Maar toch was er altijd wel wat. Mijn vriend is bouwvakker en die zag hier en daar aan het huis van mijn broer wat "kleine foutjes" en heeft hier voorzichtig tips gegeven hoe ie dat misschien anders en beter zou kunnen doen. Daar werd goed op gereageerd, maar vervolgens word dat doorgespeeld naar mijn ouders, en krijg ik ineens de volle lading. Dat wij overal altijd maar negatief commentaar op hebben, dat er nooit een goed woord gezegd word, altijd alleen maar negatief. (zo zegt mijn schoonzus het)

Ik doe mijn uiterste best om het allemaal goed te laten komen. Heb excuus na excuus aangeboden, vervolgens komen de kwetsende woorden... tsja jij komt in een "gespreid" bedje ...zal ze jaloers zijn?..
(vriend heeft huis gebouwt, zij moesten het met allemaal andere hulp redden)
Het blijft een spanning als ik daar over de vloer kom. 3 maanden geleden had ik zoiets en nu ben ik er klaar mee, we laten het verleden rusten en ik ga gewoon 1x in de maand naar mijn tantezeggers om een leuke dag te hebben. Zij schrokken van mijn houding maar gingen er wel mee akkoord. Dit is nouja 3 maanden dus geod gegaan, en nu zijn we weer van voor af aan.
Ik hoor niets, geen mailtje, geen smsje, geen belletje... helemaal niets.... moet ik nu WEER een berichtje sturen van hoe gaat het? (3 weken geleden ook gedaan) of moet ik het laten voor wat het is? Mijn vriend zegt, jammer dan..... dan maar geen contact, maar dat doet ook vreselijk veel pijn. Of moet ik wel gewoon de stoute schoenen aan trekken en gewoon weer het contact maken?
Dankje wel voor de tips, adviezen, en trucs....

Tja als jij contact blijft houden en er wordt goed op gereageerd... Dan kun je best contact houden, maar ik weet ook dat het heel frustrerend kan zijn en niet goed voor het contact natuurlijk.
Ik heb een beetje hetzelfde, maar dan met mijn zusje. We hebben geen ruzie ofzo, maar konden vroeger niet altijd goed met elkaar overweg. Zij laat dan ook niet snel iets van d'r horen en elke keer denk ik ook van '' moet ik nu alwéér degene zijn die contact moet zoeken?
Maar ja ik wil wel een band met haar houden, dus doe ik dat....
Het is je eigen keus of je wel of geen contact wilt blijven houden. Maar het is wel familie hé?

Biechtje die verkracht is, heb jij hier wel gerichte hulp voor gehad? Het komt op mij over als een PTSS namelijk. Daar is wel overheen te komen als je goede hulp krijgt. Erg moeilijk voor je dit. Heel veel sterkte!

Pussycat schreef:Tja als jij contact blijft houden en er wordt goed op gereageerd... Dan kun je best contact houden, maar ik weet ook dat het heel frustrerend kan zijn en niet goed voor het contact natuurlijk.
Ik heb een beetje hetzelfde, maar dan met mijn zusje. We hebben geen ruzie ofzo, maar konden vroeger niet altijd goed met elkaar overweg. Zij laat dan ook niet snel iets van d'r horen en elke keer denk ik ook van '' moet ik nu alwéér degene zijn die contact moet zoeken?
Maar ja ik wil wel een band met haar houden, dus doe ik dat....
Het is je eigen keus of je wel of geen contact wilt blijven houden. Maar het is wel familie hé?

Ja dat is het hem, ze komen ook wel met de kinderen bij mijn ouders. En mijn vader is ook binnenkort jarig en dan zal ik ze ook gewoon tegenkomen. Maar onbewust maakt ze (schoonzus) dan een vervelende opmerking waar ik heel erg emotioneel van word. En niet weet hoe en wat ik hier mee om moet gaan.
In mijn schooltijd ben ik heel erg gepest daardoor ben ik kwetsbaar voor kwetsende opmerkingen. Op de een of andere manier weet zij mij altijd te raken overstuur te maken. Dit doe ik nooit in het zicht maar het gebeurt wel.
Normaal gesproken "verban" ik al die mensen die mij vreselijk kapot hebben gemaakt uit mijn leven. Maarja het is de vrouw van mijn broer, de moeder van mijn tantezegger, de schoondochter van mijn ouders. Ik kan haar niet verbannen uit mijn leven, dat lukt nooit. Dus ik trek me stoute schoenen aan en confronteer mezelf elke keer weer met mijn gevoel..... En zoek het contact, maak het contact ect....
Zijn er meer meiden die dit hebben, en hoe gaan die ermee om? Gewoon contact blijven zoeken? Of als je elkaar tegen komt bij verjaardagen een "hoi, hallo" of "doei, tot ziens" gedoe....En niet daarbuiten contact.

Ik heb haar trouwens van de week nog een mailtje gestuurd, en helemaal niets nada noppes terug gekregen. Alsof ik nu ook word genegeerd....

Giacomo schreef:Biechtje die verkracht is, heb jij hier wel gerichte hulp voor gehad? Het komt op mij over als een PTSS namelijk. Daar is wel overheen te komen als je goede hulp krijgt. Erg moeilijk voor je dit. Heel veel sterkte!

+1

Al krijgen wij natuurlijk maar een heel klein stukje te horen van biechtje's hele leven. Je moet voor jezelf de afweging maken of de 'last' groter is dan de 'drempel' die je over moet om hier hulp/begeleiding bij te zoeken.
In mijn werk ben ik een aantal mensen tegengekomen die na een traumatische ervaring EMDR hebben gevolgd. Kort en intensief, maar wel heel effectief..! Het gaat over de herinnering aan de traumatische ervaring en de gevoelens/emoties die daar aan zitten. Bij EMDR vergeet je niet wat er is gebeurd, alleen wordt die extreme emotionele reactie bij de herinnering 'losgekoppeld'. Toen ik jou verhaal las, was dit wat er het eerst bij mij tebinnen schoot...

Mij ook Jerry, maar misschien is emdr niet genoeg omdat het toch iets enorm grensoverschrijdends is geweest.

Ik kom ook even biechten, ja op een idioot tijdstip. Ik werd net om kwart over 5 wakker omdat ik naar de wc moest. Terug in bed kon ik niet meer slapen omdat ik een onwijze paniek aanval kreeg. Ik heb vanmiddag een tattoeage laten zetten en opeens heb ik spijt. Het slaat echt nergens op en 's nachts lijken dingen altijd erger dan overdag maar ik lig echt helemaal te shaken op de bank terwijl mijn vriend lekker in bed ligt. En hoe langer ik lig, hoe gekker ik mijzelf maak, ik schaam mij echt dood!