Re: Biechttopic 2

Gast wo 9 feb 2011 - 23:38

Biechtje01 schreef:Ik vind het vuilnis doen echt ontzettend goor, maar dat komt ook omdat die zak altijd te vol zit en de helft er dan uit dreigt te vallen.

Dus wat ik nu moet doen is met hem práten, nu maar hopen dat het helpt. Ik wil niet in een vies huis leven, ik ben er tenslotte de hele dag, dus ik kan het niet laten liggen. Alhoewel... Zondag had hij zijn bord op tafel laten staan met nog een paar patatjes erop en die heb ik gewoon laten staan en gister heeft hij hem van ellende zelf maar in de keuken gezet. Dus misschien moet ik het een tijdje wel zo doen.

Jammer als het zo moet. Maar als het wel werkt is het misschien wel even goed om het zo aan te pakken. Met zijn was zou ik het ook gewoon ergens neer leggen en niet meer wassen.

Susan wo 9 feb 2011 - 23:44

Ik zou toch die vuilnis zelf gaan doen, want nu gebruikt hij dat om jou te pakken als je niet doet wat hij wil en dat machtsmiddel zou ik hem dus wel ontnemen.

Gast wo 9 feb 2011 - 23:46

Daar heb je wel gelijk in Susan, desnoods doe ik het met handschoenen aan, dat ziet toch niemand Wink

Gast do 10 feb 2011 - 9:38

Biechtje01 schreef:Ik moet even klagen hoor, doe het maar hier, want mijn vriend leest soms mee. Maar waar ik me ontzettend aan erger is dat hij niks, maar dan ook niks doet in huis. Gister is de bom gebarsten en is hij zo in zijn auto gestapt, maar ik ben het zo ontzettend zat. Hij werkt, ik niet. Ik ben dus de hele dag thuis, en nou vind ik het ook niet meer dan logisch dat ik meer doe in huis, maar waarom moet ík het toilet altijd schoonmaken, ik pis niet over de rand. Zelfde verhaal met de badkamer, híj doucht er toch ook? Waarom moet ik zijn kleding in de wasmand gooien en zijn sokken verzamelen in de woonkamer. En dan vooral dat toontje "was je wel kleren voor me vandaag?" "Maak je wel de plee schoon?" Grrr, dan kan ik hem wel wat doen.
De bom barste gister toen hij een pan opnieuw ging afwassen die ik al had gedaan en volgens hem niet schoon was. Toen zei ik "als je het zo goed kunt, doe dan alles zelf!" Kreeg ik vervolgens te horen dat hij dan wel helemaal niks meer in huis deed. Toen kon ik het niet nalaten te zeggen dat hij dat toch al niet doet. En toen ging hij dus weg.
Maar ben ik nou zo onredelijk dat ik niet álles wil doen in huis omdat ik niet werk. Ik voel me echt een sloofje hoor... Per dag doe ik het huishouden, breng en haal ons zoontje van en naar school, doe boodschappen en ik kook. En ik word er zo moe van, ik ben het gewoon zat.

Hoe zouden jullie dit aankaarten?

Gaan werken en alles wat eerlijker verdelen?

Susan do 10 feb 2011 - 9:39

Lilith schreef:
Gaan werken en alles wat eerlijker verdelen?

Ze is afgekeurd.

Gast do 10 feb 2011 - 9:40

Wat nou als hij gaat piepen 'ik breng hier ál het inkomen binnen, ik betaal haar eten, haar huis, haar kleding, níets brengt ze binnen, ik moet álles zelf doen. Ze eet toch zelf ook? Ze woont hier toch ook? Waarom ben ík daar alleen verantwoordelijk voor?' En dan vervolgens ontslag neemt om jou te laten voelen wat hij allemaal doet?

Zo fout, zo omgaan met je relatie. Ook dat hij je wijst op je taken hoor. Maar als je kiest voor een scheven en ongelijke taakverdeling moet je niet gaan miepen dat die taakverdeling scheef en ongelijk is, lijkt me.

Gast do 10 feb 2011 - 9:42

Ok, Wajong dus en wel een inkomen. Maar dan nog: je kunt moeilijk van hem verwachten dat hij badkamers gaat schrobben en wc's schoonmaakt als jij niet werkt. Dat hij zijn eigen sokken in de wasmand gooit en in het weekend eens meehelpt de boel op te ruimen, dat lijkt me logisch. Maar verwachten dat hij grote klussen gaat doen alleen omdat jij het niet altijd zelf wilt doen, dat vind ik nogal fout.

Gast do 10 feb 2011 - 9:43

Lilith schreef:Ok, Wajong dus en wel een inkomen. Maar dan nog: je kunt moeilijk van hem verwachten dat hij badkamers gaat schrobben en wc's schoonmaakt als jij niet werkt. Dat hij zijn eigen sokken in de wasmand gooit en in het weekend eens meehelpt de boel op te ruimen, dat lijkt me logisch. Maar verwachten dat hij grote klussen gaat doen alleen omdat jij het niet altijd zelf wilt doen, dat vind ik nogal fout.

Eens.

Gast do 10 feb 2011 - 9:44

Biechtje01 schreef:Ik mankeer lichamelijk niks, ik schijn borderline te hebben. Niet dat ik er héél veel last van heb hoor, gelukkig niet.

Als je er niet heel veel last van hebt, kun je dan niet beter gewoon een baan zoeken? Een Wajong hebben houdt niet in dat je nóóít meer mag of kunt werken....

Daarnaast: als je met borderline niet kunt werken, hoe kun je dan wel een huishouden runnen en een kind opvoeden? Vooral dat kind opvoeden. Mensen die dingen zeggen als 'ik heb borderline en ik heb er weinig last van' en dit soort tactieken gebruiken om hun zin te krijgen (en hun kind dus ook daar tussenin laten zitten) wantrouw ik wel een beetje, eerlijk gezegd.

Susan do 10 feb 2011 - 9:47

Volgens mij gaat het haar er ook niet in de eerste plaats om dat hij geen grote klussen doet, maar meer dat hij zijn troep gewoon uit zijn handen laat vallen in de veronderstelling dat zij het opruimt, dat hij over de rand van de wc plast en te belazerd is om het zelf even schoon te maken en dat hij haar orders geeft. Ik kan me zo voorstellen dat je je daar zo aan ergert dat de ergernissen zich gaan opstapelen en je je ook gaat ergeren aan dingen waar je je anders niet aan was gaan ergeren (zoals die wc en badkamer die hij niet doet).

Jij doet zijn houding nu een beetje af als bijzaak, maar ik denk niet dat het bijzaak is. Wat je ook van een traditionele rolverdeling vindt, het is niet zo dat je het respect van je partner hebt verspeeld als je zo'n rolverdeling hebt. Het feit dat je vrouw het huishouden doet wil niet zeggen dat je haar als een werknemer kunt behandelen.

Gast do 10 feb 2011 - 9:48

Ze heeft zelf een inkomen Lilith..

Ik zou niet met zo'n situatie kunnen omgaan. Hij kan best iets meer doen dan alleen de vuilnis, maar ik vind ook dat je zelf bereid moet zijn om de vuilnis weg te brengen, doe je dat niet, moet je ook niet verwachten dat hij het toilet schoonmaakt omdat hij op de rand piest. Jij gooit immers ook zooi in de vuilnis.

Misschien kun je eens kijken welke huiselijke klusjes hij wel oke vind om te doen, kijken of hij dan wel te porren is.

Gast do 10 feb 2011 - 9:49

Daar heb je gelijk in. Maar ik vind de tactiek van biechtje ook nogal fout. Plus dat mijn nekharen nogal omhoog gaan staan als ik lees 'borderline, wajong, kind, relatie met problemen'. Dus echt onbevooroordeeld ben ik niet, geef ik direct toe.
Dat roept bij mij zoveel vragen op als 'hoe ziet de rest van je relatie eruit, hoelang zijn jullie samen, wanneer is die diagnose gesteld en is er begeleiding aanwezig ivm de borderline en het hebben van een kind, zijn er verdere problemen, naast het huishouden', enzovoorts, enzovoorts.

Gast do 10 feb 2011 - 9:49

Lilith schreef:
Biechtje01 schreef:Ik mankeer lichamelijk niks, ik schijn borderline te hebben. Niet dat ik er héél veel last van heb hoor, gelukkig niet.
Als je er niet heel veel last van hebt, kun je dan niet beter gewoon een baan zoeken? Een Wajong hebben houdt niet in dat je nóóít meer mag of kunt werken....

.

Dat vraag ik me ook een beetje af.

Susan do 10 feb 2011 - 9:50

Welke tactiek bedoel je precies?

Gast do 10 feb 2011 - 9:51

Liva schreef:
Lilith schreef:
Biechtje01 schreef:Ik mankeer lichamelijk niks, ik schijn borderline te hebben. Niet dat ik er héél veel last van heb hoor, gelukkig niet.
Als je er niet heel veel last van hebt, kun je dan niet beter gewoon een baan zoeken? Een Wajong hebben houdt niet in dat je nóóít meer mag of kunt werken....

.

Dat vraag ik me ook een beetje af.

Ik werk veel met Wajongers, en het uitgangspunt voor de meesten is dat ze toch weer aan het werk gaan, al is het maar op een sociale werkplaats. Maar gewoon maar thuisblijven, dat vind ik wel raar. (zelfs met een kind als excuus)

Gast do 10 feb 2011 - 9:51

Susan schreef:Welke tactiek bedoel je precies?

Gewoon alles laten staan en ook niets meer doen.

Susan do 10 feb 2011 - 9:54

Ik zou ook niet niks meer doen, maar eerlijk gezegd zou ik ook niet heel erg veel zin hebben om zijn was te doen als ik daar orders toe krijg en hij nog te beroerd is om het zelf in de wasmand te proppen. Dus ergens kan ik het wel begrijpen.

Gast do 10 feb 2011 - 9:55

Susan schreef:Ik zou ook niet niks meer doen, maar eerlijk gezegd zou ik ook niet heel erg veel zin hebben om zijn was te doen als ik daar orders toe krijg en hij nog te beroerd is om het zelf in de wasmand te proppen. Dus ergens kan ik het wel begrijpen.

Ja, in een normale situatie. Dat is dit niet. smile

Gast do 10 feb 2011 - 10:01

Die diagnose is 6 jaar geleden gesteld, ik heb nooit een herkeuring gehad of wat dan ook. En ik heb geloof ik al 80 keer aangegeven dat ik het niet meer dan logisch vind dat ik veel meer doe in huis, maar dat het me gewoon mateloos stoort dat hij helemaal níets doet in huis.
Dus of ik borderline heb is helemaal niet aan de orde Lilith.

Gast do 10 feb 2011 - 10:04

Biechtje01 schreef:Die diagnose is 6 jaar geleden gesteld, ik heb nooit een herkeuring gehad of wat dan ook. En ik heb geloof ik al 80 keer aangegeven dat ik het niet meer dan logisch vind dat ik veel meer doe in huis, maar dat het me gewoon mateloos stoort dat hij helemaal níets doet in huis.
Dus of ik borderline heb is helemaal niet aan de orde Lilith.

Serieus? Je krijgt 6 jaar geleden een diagnose en je zegt er geen last van te hebben en toch blijf je thuiszitten mét een Wajong? Als je vindt dat je het níet hebt, zou je dan niet eens als de bliksem zorgen dat je gaat werken en van die uitkering afkomt? En dan is je huishoudprobleem ook opgelost: meer werken is minder troep en minder tijd voor het huishouden, man moet dan meer doen en klaar ben je.

Gast do 10 feb 2011 - 10:14

Ik wil hier even iets van me afschrijven.

Ongeveer zes jaar geleden ben ik verkracht. Ik heb dit heel lang weggestopt maar een half jaar geleden kwam het er ineens allemaal uit, veel huilen, slecht slapen, enzovoorts. Ik vind het zo gek dat het zo lang heeft geduurd voordat ik er echt emotioneel door werd.
Ik ben gaan praten met een psychologe, en dat doe ik nu nog steeds. Het is erg zwaar, als ik thuiskom van haar ben ik vaak doodmoe en wil ik alleen maar slapen.

Twee weken geleden hebben we het voor het eerst echt over de verkrachting gehad, hoe het is gebeurd, wat hij deed en zei en alles. Dit heeft zoveel impact op me gehad. Ik denk er veel aan, ook op mijn werk. Soms heb ik het gevoel dat het allemaal mijn werk beïnvloedt, maar ik probeer dat echt te voorkomen.

Twee collega's van mij hadden het laatst over verkrachtingen. Ze zeiden dat veel meisjes best wel 'nee' zouden kunnen zeggen en dat ze dus eigenlijk niet mogen spreken over verkrachting. Ik vond dat zo erg om te horen en was zo kwaad, heb dat alleen niet aan ze laten merken.

Het is allemaal heel moeilijk, maar ik denk dat ik er wel goed aan doe om met mijn psychologe te blijven praten. Ik wil er ooit aan kunnen denken zonder gelijk heel erg emotioneel te worden.

Oké, ik bereik hier voor jullie even niet zoveel mee denk ik om dit hier neer te zetten maar het lucht mezelf al wel erg op...

juffie001 do 10 feb 2011 - 10:40

Biechtje01 schreef:Ik wil hier even iets van me afschrijven.

Ongeveer zes jaar geleden ben ik verkracht. Ik heb dit heel lang weggestopt maar een half jaar geleden kwam het er ineens allemaal uit, veel huilen, slecht slapen, enzovoorts. Ik vind het zo gek dat het zo lang heeft geduurd voordat ik er echt emotioneel door werd.
Ik ben gaan praten met een psychologe, en dat doe ik nu nog steeds. Het is erg zwaar, als ik thuiskom van haar ben ik vaak doodmoe en wil ik alleen maar slapen.

Twee weken geleden hebben we het voor het eerst echt over de verkrachting gehad, hoe het is gebeurd, wat hij deed en zei en alles. Dit heeft zoveel impact op me gehad. Ik denk er veel aan, ook op mijn werk. Soms heb ik het gevoel dat het allemaal mijn werk beïnvloedt, maar ik probeer dat echt te voorkomen.

Twee collega's van mij hadden het laatst over verkrachtingen. Ze zeiden dat veel meisjes best wel 'nee' zouden kunnen zeggen en dat ze dus eigenlijk niet mogen spreken over verkrachting. Ik vond dat zo erg om te horen en was zo kwaad, heb dat alleen niet aan ze laten merken.

Het is allemaal heel moeilijk, maar ik denk dat ik er wel goed aan doe om met mijn psychologe te blijven praten. Ik wil er ooit aan kunnen denken zonder gelijk heel erg emotioneel te worden.

Oké, ik bereik hier voor jullie even niet zoveel mee denk ik om dit hier neer te zetten maar het lucht mezelf al wel erg op...

Alias do 10 feb 2011 - 10:57

Hè wat rot biechtje over verkrachting. Ik hoop dat het je goed helpt door er met de psycholoog over te praten. Het is niet raar dat het er nu pas uit komt, waarschijnlijk heb je het voor die tijd zo ver weggestopt omdat het zo heftig en recent was. Nu is het natuurlijk nog steeds heel heftig maar het is goed dat je nu bezig bent om het verder te verwerken. hug

xxDila vr 11 feb 2011 - 0:08

@ 'huishoud'biechtje,

Ik snap je probleem wel. Ik heb hetzelfde gehad. Ik ben de laatste paar maanden veel thuis. Ik heb veel vrij van mijn opleiding, ben nu bijna klaar en begin pas over 4 weken met mijn nieuwe baan. Terwijl mijn oude baan volgende week stopt. Ik doe nu ook bijna alles in het huis. En hij had er een handje van om te zeggen; doe je de was even.. Prima wil ik wel doen maar ik doe alleen dat wat in de wasmand ligt. Ik doe niets wat daar buiten op de grond ligt. Meneer was te lui om zijn sokken/ondergoed in de wasmand te gooien en zat toen zonder. Hij werd boos op mij, ik heb me daar niets van aangetrokken en gewoon gezegd; we hebben tegenwoordig een wasmand..
En verder gegaan met koken. Hij "stampte" vervolgens naar de badkamer deed alles in de wasmand en stopte het in de wasmachine. Sindsdien doet hij alles erin. Zelfde met afwassen. Ik was af wat er op het aanrecht staat. Zo stonden er op een gegeven moment een stuk of 9 kopjes her en der. Hij drinkt s ochtends koffie en laat overal die bekers achter. Ik ga die echt niet elke keer achter zijn kont aan opruimen...

Het klinkt kinderachtig, maar ik heb geen zin om zijn tweede moeder te worden en alles voor hem te doen. Hij was gewend dat zijn was van de grond werd gepakt van zijn slaapkamer (toen hij nog thuis woonde.) Hij hoefde helemaal niets te doen. En nu moet hij er gewoon aan wennen dat wij sámenwonen dus sámen dingen moeten doen...

minoessepoes vr 11 feb 2011 - 0:47

xxDila: Maar is het dan zo moeilijk om het daar gewoon even over te hebben met elkaar? Mijn vriend laat ook weleens zijn kopje bij zijn computer in de slaapkamer staan, dan vraag ik hem gewoon even of hij die bij de afwas wil zetten, geen probleem. Zo ook anders om, ik wel nog weleens (zoals mijn vriend het noemt) de Mount Everest naast mijn bed op een kastje hebben liggen aan kleding en als hij dan gaat wassen dan vraagt hij of ik dat even uit wil zoeken. Dat doe ik dan ook gewoon en dan gooit hij het in de wasmachine.
Moet het dan echt op zo'n kinderachtige manier opgelost worden? En volgens mij heb je alleen jezelf er mee want de enige die zich er aan ergert ben jij!

Gesponsorde inhoud