Re: Biechttopic 2

Gast wo 26 jan 2011 - 9:15

Susan schreef:Ik weet niet wat moeilijker is, als iemand bepaalde vervelende gewoontes heeft omdat dat in zijn karakter zit of omdat het komt door een stoornis, het is allebei niet echt te veranderen, denk ik. Stel dat hij geen Asperger had gehad, maar hij was gewoon een egocentrisch iemand die geen zin heeft om ook voor zijn vriendin te koken (om maar even een voorbeeld te noemen, ik weet dat er meer is, maar ik pik er even eentje uit) dan denk ik dat je dat er ook niet meer uit krijgt, zeker niet als het al zo vaak is besproken en het verandert maar niet.

Maar goed, als je het sowieso helemaal niet meer ziet zitten met de relatie om welke reden dan ook en je voelt je ongelukkig dan is het natuurlijk altijd goed dat je voor jezelf kiest.

Beiden moeilijk, maar in mijn ogen ook in beide gevallen heel logisch als je ervoor kiest om de relatie te beeindigen. Want bij een autist denk ik dat je hem nog best zover kan krijgen dat hij kookt, omdat je hem best aan zijn verstand krijgt dat dat prettig is voor jou, maar het zal nóóit zomaar zo zijn dat het uit hemzelf komt, dat hij bedenkt dat iets fijn is en dat het dan dus gebeurt. Dat zul je eerst altijd moeten aangeven.

Gast wo 26 jan 2011 - 9:16

Tea-Leaf schreef: vergeet ook niet rekening te houden met de gevoelens van je vriend. Hij mag dan autistisch zijn, hij is natuurlijk niet dom.

Daar hou ik zeker rekening mee, maar er komt zo weinig uit hem. Ik deel mijn gevoelens met hem, maar andersom kan dat niet; ik weet nooit wat er in hem omgaat, omdat hij dat gewoon niet kan vertellen. Als ik hem bijvoorbeeld vraag of hij gelukkig is, zegt hij: weet ik niet.

Gast wo 26 jan 2011 - 9:16

Biechtje01 schreef:Dat klopt helemaal Lilith. Ik heb er heel veel energie in gestoken. Ontzettend veel energie. Planningen, roosters, afspraken, dingen voordoen, 20 keer hetzelfde vertellen en uitleggen in de hoop dat hij het de 21e keer wel oppikt. Ik ben niet iemand die snel opgeeft, maar ik vind het het niet meer waard om zelf aan onderdoor te gaan. Ik heb ook recht op een gelukkig leven en op een toekomst met een gelijkwaardige relatie waarin ik ook op iemand kan steunen als dat nodig is, en niet alleen maar andersom.

Ik ken iemand die in dezelfde situatie zit als jij en die heeft er 2 kinderen bij. Die omschrijft precies dezelfde problemen. Zij twijfelt ook heel erg, omdat ze weet dat hij nooit gaat veranderen op sommige punten. Het gevoel dat ze er altijd alleen voor staat en dat er nooit eens voor haar wordt gezorgd. Ik denk dat het niet eens zozeer met Asperger te maken heeft dat je zo'n relatie niet trekt. Ik denk dat je het ook niet getrokken had als het geen naam had gehad. Maar nu wéét je dat het nooit echt gaat veranderen, toen hij het nog niet had had je misschien nog hoop.

Gast wo 26 jan 2011 - 9:19

Biechtje01 schreef:
Tea-Leaf schreef: vergeet ook niet rekening te houden met de gevoelens van je vriend. Hij mag dan autistisch zijn, hij is natuurlijk niet dom.

Daar hou ik zeker rekening mee, maar er komt zo weinig uit hem. Ik deel mijn gevoelens met hem, maar andersom kan dat niet; ik weet nooit wat er in hem omgaat, omdat hij dat gewoon niet kan vertellen. Als ik hem bijvoorbeeld vraag of hij gelukkig is, zegt hij: weet ik niet.

Lastig hoor. Ik hoop voor je dat je eruit komt, maar zo te lezen gaat dat wel lukken. Jij hebt ook recht op je geluk.

Gast wo 26 jan 2011 - 9:26

We hebben geen kinderen. Gelukkig zou ik bijna zeggen. Ik zie het ook helemaal niet voor me, want ik zou hem niet alleen durven laten met een kind. Ik denk niet dat hij daarvoor kan zorgen.

Liva: Ik heb inderdaad heel lang hoop gehad en sinds een half jaar komt het besef dat dit waarschijnlijk nooit zal veranderen. Nu is dat besef alleen maar versterkt door wat de psycholoog zei.

De diagnose Asperger is nog niet gesteld trouwens, daar is iets meer onderzoek voor nodig.

Lynn_ wo 26 jan 2011 - 9:44

Biechtje01 schreef:Dat klopt helemaal Lilith. Ik heb er heel veel energie in gestoken. Ontzettend veel energie. Planningen, roosters, afspraken, dingen voordoen, 20 keer hetzelfde vertellen en uitleggen in de hoop dat hij het de 21e keer wel oppikt. Ik ben niet iemand die snel opgeeft, maar ik vind het het niet meer waard om zelf aan onderdoor te gaan. Ik heb ook recht op een gelukkig leven en op een toekomst met een gelijkwaardige relatie waarin ik ook op iemand kan steunen als dat nodig is, en niet alleen maar andersom.

Sterkte meid. Het lijkt me ontzettend moeilijk voor je. hug

Gast wo 26 jan 2011 - 9:50

Biechtje01 schreef:
Tea-Leaf schreef: vergeet ook niet rekening te houden met de gevoelens van je vriend. Hij mag dan autistisch zijn, hij is natuurlijk niet dom.

Daar hou ik zeker rekening mee, maar er komt zo weinig uit hem. Ik deel mijn gevoelens met hem, maar andersom kan dat niet; ik weet nooit wat er in hem omgaat, omdat hij dat gewoon niet kan vertellen. Als ik hem bijvoorbeeld vraag of hij gelukkig is, zegt hij: weet ik niet.

En dat wéét hij waarschijnlijk ook echt niet, omdat hij domweg geen gevoel herkent bij zichzelf.

Gast wo 26 jan 2011 - 9:53

Dat is wel heel extreem om te stellen, Lilith.

Gast wo 26 jan 2011 - 10:04

Gast wo 26 jan 2011 - 10:09

Lilith schreef:
Liva schreef:Dat is wel heel extreem om te stellen, Lilith.

Dat is nou eenmaal wat veel autisten hebben, dat ze gevoelens niet herkennen. Ik weet dat er veel vormen zijn, van mensen die totaal niet kunnen communiceren en alleen maar heen en weer wiegen, maar dat zijn extreme gevallen. Waar ik nu mee werk zijn allerlei verschillende autisten, van asperger tot PDD-Nos en alles er tussenin en omheen van vrij zwaar tot lichtere vormen, en waar ze allemaal ernstige moeite mee hebben is het herkennen van gevoelens bij anderen (ze zien gewoonweg niet of heel moeilijk of iemand blij/bang/verdrietig of boos is aan gezichtsuitdrukkingen) en het herkennen van gevoelens bij zichzelf. Dat is niet extreem, dat is gewoon een constatering. De één heeft er meer last van dan de ander, en je kunt er een hoop in aanleren (oefenen met plaatjes met gezichtsuitdrukkingen zodat ze leren welke blik bij welke emotie hoort) en leren hoe ze zelf gevoelens kunnen herkennen bij zichzelf. Maar dat is lastig. (en ook de reden dat er vaak dingen misgaan bij autisten op mijn werk, omdat ze domweg emoties niet herkennen bij zichzelf en dus ook niet merken dat er spanningen oplopen en dan dus opeens kunnen ontploffen).

Maar jij kent de vriend van biechtje niet, dus je weet niet tot in hoeverre hij in staat is uiting te geven aan zijn gevoelens en emoties. Je kunt er niet klakkeloos van uitgaan dat hij dit helemaal niet kan.

Gast wo 26 jan 2011 - 10:09

Gast wo 26 jan 2011 - 10:11

Gast wo 26 jan 2011 - 10:13

Lilith schreef:
Tea-Leaf schreef:
Lilith schreef:
Liva schreef:Dat is wel heel extreem om te stellen, Lilith.

Maar jij kent de vriend van biechtje niet, dus je weet niet tot in hoeverre hij in staat is uiting te geven aan zijn gevoelens en emoties. Je kunt er niet klakkeloos van uitgaan dat hij dit helemaal niet kan.

Ik zeg niet dat hij het helemaal niet kan, maar wél dat alle soorten autisten er grote moeite mee hebben. Dat er wel iets aan te leren valt, maar dat het nooit vanzelf zal gaan en altijd een probleempunt zal zijn. Het punt is: je merkt het bijna niet, de meeste mensen waar ik mee werk komen volslagen normaal over. Maar zodra je wat langer doorpraat, wat de diepte ingaat, dan gaat het mis.

Oké, dat snap ik. En ik snap ook dat dat voor biechtje een reden is om de relatie niet voort te zetten. Maar onmogelijk lijkt het me niet.

Gast wo 26 jan 2011 - 10:15

Ik weet wat autisme is, ik heb er dagelijks mee te maken. Maar het gaat mij erom dat je dit zo stelt bij haar vriend en ik vind dat je dat niet kan zeggen. Eens met Tea dus.

Gast wo 26 jan 2011 - 10:17

Susan wo 26 jan 2011 - 10:19

Grote moeite hebben om gevoelens te herkennen is wel iets anders dan gevoelens domweg niet kunnen herkennen.

Gast wo 26 jan 2011 - 10:22

Susan schreef:Grote moeite hebben om gevoelens te herkennen is wel iets anders dan gevoelens domweg niet kunnen herkennen.

Eens, je verwoordt het nogal ongelukkig.

Gast wo 26 jan 2011 - 10:30

Liva schreef:
Susan schreef:Grote moeite hebben om gevoelens te herkennen is wel iets anders dan gevoelens domweg niet kunnen herkennen.

Eens, je verwoordt het nogal ongelukkig.

Dat bedoelde ik ook.

Gast wo 26 jan 2011 - 10:45

Liva schreef:Dat is wel heel extreem om te stellen, Lilith.

Maar zo is het wel. Hij weet het echt niet. Hij ziet zijn eigen aandeel in bijvoorbeeld ruzies ook niet, dan kan hij het alleen maar hebben over andere personen of andere dingen waar het dan aan ligt volgens hem, maar dat hij zelf iets verkeerd heeft gedaan ziet hij dan niet. Ook niet als je expliciet uitlegt wat hij dan heeft gedaan en wat het gevolg is.

Een tijdje geleden had ik een enorme rotdag gehad, er waren meerdere vervelende dingen gebeurd op een dag en 's avonds zat ik er echt doorheen en was ik heel verdrietig. Op dat moment zei hij heel nuchter dat hij zo niet aan zijn nachtrust toekwam en is gaan slapen...

Merai wo 26 jan 2011 - 23:40

Biechtje, het is je goed recht om met deze relatie te stoppen! Je hebt het geprobeerd en het werkt niet, so be it. Natuurlijk is het voor hem ook lastig maar dat betekent niet dat je jezelf aan de kant hoeft te zetten.
Wanneer iemand hier schrijft dat ze haar relatie wil verbreken om wat voor andere reden dan ook wordt ook niet gezegd dat het lullig voor hem is. Kennelijk werkt deze relatie niet (meer) voor jou, ik vind het juist heel goed dat je voor jezelf kiest! Zoals Lilith ook al zegt, dit verandert niet en jij hebt ook recht op een relatie waarin je gelijkwaardig kunt communiceren.

Gast za 29 jan 2011 - 9:06

Ik moet gewoon even "gillen" hier. Mijn vriend is vreemdgegaan. En ik hoorde een tijd later dat dat meisje zwanger was ( zij was zelf getrouwd en al moeder van 2 kids) ik ben toen heel stiekem via zijn hyves, naar die van haar gegaan en een beetje zitten rekenen, hij kon de vader zijn.. Ik heb dit snel van me afgezet ik had op dat moment al meer dan genoeg aan mezelf & mijn gevoelens, omdat er ook nog eens bij te krijgen. En hij blijft erbij dat ze het veilig hebben gedaan. We zijn nu ruim een jaar verder. Ik weet niet waarom, ik zat op hyves verveelde me en opeens schoot het door mijn hoofd. Misschien ook omdat wij het laatst over kids hebben gehad, hoe we er beiden over dachten enzo. Ik ging dus net inloggen op zijn naam en naar haar hyves. Ik keek die foto's en haalde in gedachten zijn babyfoto's erbij. Ik leek hem gewoon te zien daar. Zijn babyfoto lijkt op die baby.. En toen dacht ik misschien wil ik het wel zien. Want het kindje lijkt ook op de babyfoto's van de dr broer en zus en die zijn sowieso niet van mijn vriend. Ik ben helemaal in de war en kotsmisselijk. En wil gewoon even gillen! Het kan toch niet zo zijn, dat hij eigenlijk al vader is. Dat ons eerste kindje over een paar jaar niet zijn eerste word. En dat hij dus ook nog keihard heeft gelogen toen ik vroeg of ie tenminste de moeite had genomen het veilig te doen..AAAAAAAAAARGGGGHH!

Gast za 29 jan 2011 - 9:20

Biechtje01 schreef:Ik moet gewoon even "gillen" hier. Mijn vriend is vreemdgegaan. En ik hoorde een tijd later dat dat meisje zwanger was ( zij was zelf getrouwd en al moeder van 2 kids) ik ben toen heel stiekem via zijn hyves, naar die van haar gegaan en een beetje zitten rekenen, hij kon de vader zijn.. Ik heb dit snel van me afgezet ik had op dat moment al meer dan genoeg aan mezelf & mijn gevoelens, omdat er ook nog eens bij te krijgen. En hij blijft erbij dat ze het veilig hebben gedaan. We zijn nu ruim een jaar verder. Ik weet niet waarom, ik zat op hyves verveelde me en opeens schoot het door mijn hoofd. Misschien ook omdat wij het laatst over kids hebben gehad, hoe we er beiden over dachten enzo. Ik ging dus net inloggen op zijn naam en naar haar hyves. Ik keek die foto's en haalde in gedachten zijn babyfoto's erbij. Ik leek hem gewoon te zien daar. Zijn babyfoto lijkt op die baby.. En toen dacht ik misschien wil ik het wel zien. Want het kindje lijkt ook op de babyfoto's van de dr broer en zus en die zijn sowieso niet van mijn vriend. Ik ben helemaal in de war en kotsmisselijk. En wil gewoon even gillen! Het kan toch niet zo zijn, dat hij eigenlijk al vader is. Dat ons eerste kindje over een paar jaar niet zijn eerste word. En dat hij dus ook nog keihard heeft gelogen toen ik vroeg of ie tenminste de moeite had genomen het veilig te doen..AAAAAAAAAARGGGGHH!

Jeetje, dat zou wel heel ernstig zijn, ik hoop echt voor je dat het niet het geval is. Alle jonge baby's hebben wel wat van elkaar weg, dus ik hoop dat dat het is. Ik zou dit wel voorleggen aan je vriend en hem vragen of hij honderd procent eerlijk is geweest.

Gast za 29 jan 2011 - 10:17

Ik zit op internet te zoeken naar trouwjurken, trouwkaarten, locaties etc. als of ik binnenkort ga trouwen, maar ik ben nog geen eens ten huwelijk gevraagd. Het lijkt met gewoon zo leuk om dit allemaal samen te gaan regelen en samen in het huwelijk te treden en een geweldige dat te beleven met al onze lieve familie en vrienden.

Gast za 29 jan 2011 - 10:19

Biechtje01 schreef:Ik zit op internet te zoeken naar trouwjurken, trouwkaarten, locaties etc. als of ik binnenkort ga trouwen, maar ik ben nog geen eens ten huwelijk gevraagd. Het lijkt met gewoon zo leuk om dit allemaal samen te gaan regelen en samen in het huwelijk te treden en een geweldige dat te beleven met al onze lieve familie en vrienden.

Waarom vraag je hem niet dan? Of wil je perse dat hij je vraagt?

Lejow za 29 jan 2011 - 10:27

Wat balen vreemdgaanvriend Biechtje... Ik zou het toch ook nog een keer bespreken met je vriend!

Ik biecht op dat ik ontzettend jaloers ben op iedereen die op dit moment zwanger is. Mijn vriend wil gewoon nog even wachten en nog wat zekerheden hebben, en het zal ook geen jaren meer duren.
Maar op de een of andere manier heb ik een gevoel wat vanuit mijn tenen komt. Heel lang heb ik het uit kunnen schakelen, omdat ik zelf ook wist dat het niet verstandig was, maar in mijn beleving zou het nu mogelijk zijn en hierdoor komt dat oergevoel ook echt 100 x zo hard terug.
Ik kan het niet meer onderdrukken, en als ik het zou willen onderdrukken word ik er door mijn omgeving wel mee geconfronteerd. De ene vriendin na de andere vriendin is zwanger, bevalt, gaat er voor enz enz.
En naast de enorme kinderwens, komt er vanuit mijn tenen dan een enorme jaloezie.

Jaaaaaaaaaaaaaaaa mijn tijd komt nog wel, en welke andere clichés er nog meer gelden, maar mijn gevoel overstijgt mijn verstand nu gewoon en ik baal er van.

Gesponsorde inhoud