Biechttopic 2

Je hebt gelijk, zorgen dat hij de consequenties leert zien van wat hij doet is de genadeklap voor jullie relatie. Niet dat hij jou regelmatig in elkaar mept.

Lilith, alsjeblief, hou op.

Einde discussie..
Biechtje gaat nu even iets voor haar zelf doen en bijkomen van het gesprek. Ze heeft vandaag al een belangrijke stap gezet.

Ik snap Biechtje wel. Die jongen is nu al als de dood dat ze wie dan ook hierover in vertrouwen neemt, ik vermoed dat als de wijkagent voor de deur staat, de relatie inderdaad over is. Dat kun je heel onredelijk vinden omdat jij vindt dat ze het volste recht heeft om de wijkagent te bellen, maar dat verandert niks aan de waarschijnlijkheid dat het wel zo zal werken.

Sorry, ik dram teveel door. Het is meer dat ik me er zorgen over maak

Dat is ook niet erg en heel erg fijn van je, Lilith. Maar ze heeft vandaag toch al een goede stap gedaan. Ze geeft aan nu eerst dit gesprek te willen verwerken. Ik vind het ook nogal wat om je man 'aan te geven' bij de wijkagent. Okee, ik vind de hele situatie nogal wat. Maar ik heb niet het idee dat ze in acuut gevaar is. Over twee weken spreekt ze haar huisarts weer, heeft ze er over na kunnen denken, heeft de huisarts wat meer info en wie weet komt hij met het zelfde punt. En wie weet denkt Biechtje er dan anders over!

God wat een bende hier. Arme meisjes

Hier het biechtje wat laatst zei dat ze een sollicitatiebrief had gestuurd en het dood eng vond... ik mag op gesprek Nu vind ik het nog veel enger, maar ik ben zo ontzettend blij! Ook al word ik het niet, dan nog is het goed om te weten dat ik een goede brief en CV heb.

Op mijn huidige baan weten ze niet dat ik verder zoek, dus ik moest echt mijn pokerface ophouden toen er vandaag werd gebeld. Vanbinnen maakte ik een dansje! Hopelijk kan ik er over een tijdje niet meer anoniem iets over kwijt, maar we zullen het gaan meemaken.

Sterkte aan alle biechtjes die het moeilijk hebben , het voelt een beetje scheef om hier zo blij te zijn om iets.

Ik ben nog steeds benieuwd hoe het met het schulden biechtje is!

*

Sorry, ik zag alleen een sterretje en dacht dat je het onder de verkeerde naam geplaatst had ;-)

Maar ik ben blij dat het zo opgelost is en ik ben nog blijer dat je naar een maatschappelijk werkster gaat. Hoe voel je je daar onder? Haalt het al iets uit?

*

Smikkell schreef:

Prosecco schreef:Sorry, ik zag alleen een sterretje en dacht dat je het onder de verkeerde naam geplaatst had ;-)

Maar ik ben blij dat het zo opgelost is en ik ben nog blijer dat je naar een maatschappelijk werkster gaat. Hoe voel je je daar onder? Haalt het al iets uit?

Ik ben er pas één keer geweest en ik weet niet of je verder iets van de rest van het verhaal heb meegekregen. Ik sta er nu wel heel positief tegenover en heb het idee dat ik de hulp deze keer wel ga accepteren.

Ik geloof dat het al redelijk duidelijk was dat ik dat biechtje was gezien de pm's die ik heb gekregen. Ik heb hem ook niet onder dit acount geplaatst omdat ik mij schaamde, maar omdat ik een neutraal advies wilde.

Ik dacht ook al dat jij het was. Maar heb dut uiteraard niet zomaar ergens neergezet of je ermee geconfronteerd. Wel vind ik het nu dapper dat je er alsnog zelf voor uitkomt én dat er hulp is én dat je naar die maatschappelijk werkster gaat! Goed bezig!!

Darcy schreef:Ik vraag me af hoe het met het biechtje gaat waarvan de man er een eind aan wilde maken?

Ik ook!

Heey meiden, ik heb een tijd niks van me laten horen, omdat we ontzettend druk bezig zijn om alles op de rit te krijgen. Mijn man dus ook, hij doet echt heel erg zijn best om weer de oude te worden. We praten er ook gewoon open over met mijn ouders en dat is al ontzettend fijn. De laatste tijd doen we ook veel met z'n tweetjes omdat we allebei niet willen dat er alleen maar problemen zijn, we willen ook de leuke dingen nog kunnen doen. Hij heeft nu niet meer het idee dat hij er een eind aan wil maken en dat is al zo'n opluchting. Ik ben nu niet meer elk moment van de dag bang dat ik een telefoontje krijg dat ze hem ergens dood tegen een betonnen paal hebben gevonden. Het gaat met kleine stapjes vooruit, maar we komen er wel!

Bedankt allemaal, voor jullie advies en de knuffels.

Maar heeft hij ook hulp? Want dat hij het niet meer hardop zegt, betekent niet dat zijn wens er niet meer is. Ik vind het nogal wat en kan mij niet voorstellen dat je daar zomaar weer vanaf stapt.

Een tijdje terug heb ik hier gebiecht over mijn eetprobleem. Ik was op de goede weg. Maar ik zit nu weer midden in een 'terugval'. I've been here so many times! Er komt een moment dat ik het allemaal inzie, ik ben daarna 2 of 3 weken hartstikke goed bezig en BAM, dan val ik weer voor de 1e de beste verleiding. En dan is het hek van de dam en eet ik weer alles wat los en vast zit. Momenteel zit ik in de 'hek-van-de-dam' fase.
Binnenkort heb ik een vrije dag. Een mooi moment om naar de huisarts te stappen om mijn probleem te bespreken. Ik kan vast wel ergens hulp krijgen. Alleen die drempel.. Durf ik die over? Ik zou mijn vriend kunnen vragen samen met mij naar de huisarts te gaan. Maar dan moet ik hem eerst weer opbiechten dat ik weer in een snaai-er-op-los periode zit. Ja, ik heb hem wijsgemaakt dat het prima gaat. Maar wie houd ik nou eigenlijk voor de gek?

Biechtje met eetprobleem....

Wat houd je tegen om hulp te zoeken? Zo blijf je toch in een cirkel zitten? Het maakt zó eenzaam.....

Ik steek mijn kop in het zand en meen dat ik het zelf wel kan oplossen. Maar het is een structureel probleem. Mijn relatie met eten is gewoon niet gezond. Ik weet het donders goed, maar ik kan zo goed struisvogel spelen..

Edit: het eten geeft me ook een bepaalde troost, een bepaalde invulling. Het is fout en ik weet dat ik door hulp te zoeken kan leren anders met mijn gevoelens om te gaan zodat ik geen eten meer nodig heb. Tenminste zo zou ik het graag zien. Maar het is ook moeilijk afscheid te nemen. Het is lekker 'vertrouwd' waar ik nu ben..

Misschien kun je besluiten dat je dit vanaf 2011 anders aan gaat pakken?
Want anders houd je nog 5 jaar je koppie in het zand, en dan raak je er enkel maar meer in verstrikt. En er is zóveel hulp nu. Ook gewoon online eventueel, of per boek, of een zelfhulpgroep.

Je hebt gelijk Dolores, ik weet heel goed wat me te doen staat.

Is niet makkelijk hè?
Maar jij kunt dat wel. Echt.
Je zult merken dat het heel moeilijk is, maar altijd nog beter dan hiermee zo alleen blijven worstelen....

liefs