Thuisblijfmoeder vs werkende moeder

Anniej_S schreef:Uhm ik weet niet hoe jou plaatje er verder uit zie, en dat gaat me verder ook niets aan, maar ik begrijp er uit dat je ook mede door je zoon thuis bent? Volledige zorg bijv?

Ezra is autistisch en nee, geen volledige zorg, hij zit op school tussen negen en drie, maar de omstandigheden maken het wel moeilijker om 'gewoon' allebei te gaan werken. Ik ben in het begin bewust thuis geweest, maar als het allemaal anders was gelopen was ik waarschijnlijk allang weer (meer) gaan werken.

Susan schreef:

Anniej_S schreef:Uhm ik weet niet hoe jou plaatje er verder uit zie, en dat gaat me verder ook niets aan, maar ik begrijp er uit dat je ook mede door je zoon thuis bent? Volledige zorg bijv?

Ezra is autistisch en nee, geen volledige zorg, hij zit op school tussen negen en drie, maar de omstandigheden maken het wel moeilijker om 'gewoon' allebei te gaan werken. Ik ben in het begin bewust thuis geweest, maar als het allemaal anders was gelopen was ik waarschijnlijk allang weer (meer) gaan werken.

Nee ok, nou ik dacht er zo iets op uit te maken door wat je net zei. :-)

Mijn vriend betaalt idd mijn make up, uitjes en kleren als je het zo wil zien. Zal wel moeten anders kon ik nooit iets doen.
Ik zie het trouwens wel als ons geld, en hij gelukkig ook.

Wij werken beiden 36 uur (ik 4x9) en ik volg daarnaast nog een opleiding. Y. gaat op maandag en dinsdag naar het kdv. Woensdag zijn we met z'n drietjes thuis en donderdag en vrijdag is papa dag (papa werkt in de horeca, dus vooral 's avonds) Ik zou niet minder willen werken, vind het perfect zo.

Ik ben thuisblijfmoeder en dat zal ik ook wel blijven als de kinderen naar school gaan. Ik zie mijzelf niet meer voor een baas werken. Als ik weer een keer ga werken, dan begin ik weer voor mijzelf, maar dan wel zo dat ik thuis ben als de kinderen vrij zijn.
Mijn man werkt gemiddeld 48 uur per week. Als de kinderen naar school gaan, blijft hij 1 dag in de week thuis. Nu is dat niet nodig aangezien hij om de week de ochtenden thuis is en tijd heeft met de kinderen.

Ik heb geen pasje van zijn rekening, maar hij maakt wel elke maand een leuk bedragje over naar mijn rekening.

Ik heb het ook altijd gezien als ons geld, ook toen ik
zelf vrijwel geen inkomen had. Maar ik vind het nu wel 10 keer fijner dat
ik mezelf zou kunnen onderhouden mocht het tussen ons stoppen. Had nooit gedacht daar
zo waarde aan te hechten, maar nu het zo is vind ik het wel heel prettig.
Dat is ook 1 van de redenen waarom ik het liefst niet zo weinig werk in de toekomst.
Ik word er in mijn omgeving nu ook mee geconfronteerd. Moeder staat nu op straat en kan nergens werk krijgen omdat ze de laatste jaren niet gewerkt heeft. Ik vind dat soort zaken gewoon eng.

Maar goed, wat betreft geld is hier nog steeds ons geld. En dat zal ook zo blijven zolang we bij elkaar zijn, ongeacht hoeveel de ander verdient.

Ik ben thuisblijfmoeder, mijn vriend werkt fulltime. Toen we in de MMM zaten om zwanger te raken was ik half op zoek naar een baan, maar ik wilde ook graag thuis blijven bij ons kindje. Eenmaal zwanger ben ik gestopt met zoeken. Inmiddels is N. 7 maanden en ik ben er nog niet helemaal over uit hoe ik het nu vind om fulltime thuis te zijn. Ik ben nu niet helemaal gelukkig, maar ik weet niet of ik dat wel zou zijn als ik wel parttime zou werken. Voorlopig blijf ik in elk geval thuis, om wat dingen op een rijtje te zetten en er achter te komen wat ik nou precies met m'n leven wil.

Dat mijn vriend fulltime is blijven werken stond van tevoren al vast. Zijn werk kan niet in minder uren (zelfstandig ondernemer/mede-directeur van een bedrijf met personeel) en hij wil ook niet minder uren werken. Had ik wel gewerkt dan was N. naar een KDV gegaan. We leven nu dus van mijn vriend zijn salaris maar zo zien we dat niet. Het is gewoon ons geld, we zorgen ook samen voor ons gezin. Hij zorgt er dan misschien voor dat we een dak boven ons hoofd hebben en de rekeningen kunnen betalen, maar ik zorg er voor dat dat huis en onze kleren schoon zijn, dat er elke avond een warme maaltijd op tafel staat en dat die rekeningen ook daadwerkelijk betaald worden. Zo dragen we allebei ons steentje bij. Sommige vrouwen zullen met kromme tenen naar onze (traditionele) rolverdeling kijken, maar voor ons werkt het.

Mijn vriend werkt 36 uur, dinsdag tot zaterdagmiddag en ik 32 uur. Wij verdienen ongeveer hetzelfde, toch kan ik voorlopig niet minder werken. Ik kijk wel naar wat anders waarbij ik hetzelfde salaris krijg voor minder uren, maar zoals het nu gaat vind ik het prima.
Wij gooien onze beide salarissen op 1 stapel en hebben geen eigen geld, alles is van ons beide. Als mijn vriend een avondje weg wil, overlegt hij dat wel maar voor de rest wordt het van ons geld betaald. Hetzelfde geldt voor mijn avondje uit.

Thuisblijfmoeder zou niet aan mij besteed zijn, maar dat is meer omdat ik blij ben met mijn werk en meer wil zijn als alleen mama. Ik geniet van mijn baan, maar des temeer van de dagen dat ik thuis ben met D.

Fearie....heel offtopic maar staat die ticker er al langer? Van dat trouwen bedoel ik.dan.

Ik woon nu nog alleen en werk 36 uur. Mijn zoons gaan beiden naar de basisschool. Ik heb altijd gewerkt en daar ben ik erg blij om want daardoor was ik finsncieel afhankelijk en hoefde geld en rondkomen geen rol te spelen in mijn beslissing om te gaan scheiden destijds.

Nog steeds ben ik er blij mee zoals het gaat. Mijn zoons zijn gelukkig en het gaat goed met ze, ik heb mijn huishouden en geldzaken op orde en mijn carriere zit flink in de lift. Als mijn vriend hier komt wonen (hij heeft op het moment erg weinig inkomen) dan neemt hij maar weinig mee en wil om die reden wachten met samenwonen, hij wil als gelijkwaardige partner hier komen wonen, inclusief inkomen. Als we beiden een normaal inkomen hebben zou ik het fijn vinden om beiden 32 uur te werken. Allebei een dag thuis met de jongens, en genoeg uren om gewoon lekker rond te komen en te kunnen sparen, en voor hem tijd om nog een opleiding erbij te doen (hij wil de ALO doen), dat zou dus mooi zijn.

Flower_L schreef:Fearie....heel offtopic maar staat die ticker er al langer? Van dat trouwen bedoel ik.dan.

Nee, sinds een paar dagen (mondje dicht op FB) Ik ga het met een paar weken wereldkundig maken op fb

Fearie schreef:

Flower_L schreef:Fearie....heel offtopic maar staat die ticker er al langer? Van dat trouwen bedoel ik.dan.

Nee, sinds een paar dagen (mondje dicht op FB) Ik ga het met een paar weken wereldkundig maken op fb

Oe ik ben geslaagd voor inspector speurneus! Leuk hoor, gefeliciteerd! speciale reden dat jullie wachten met vertellen?

Flower_L schreef:

Fearie schreef:

Flower_L schreef:Fearie....heel offtopic maar staat die ticker er al langer? Van dat trouwen bedoel ik.dan.

Nee, sinds een paar dagen (mondje dicht op FB) Ik ga het met een paar weken wereldkundig maken op fb

Oe ik ben geslaagd voor inspector speurneus! Leuk hoor, gefeliciteerd! speciale reden dat jullie wachten met vertellen?

Ik wil het mijn familie niet over de telefoon vertellen dat we gaan trouwen dus wachten we tot mijn verjaardag begin april. Mijn schoonfamilie weet het al wel, maar mijn vriend kon zijn mond niet houden haha

Fearie schreef:

Flower_L schreef:Fearie....heel offtopic maar staat die ticker er al langer? Van dat trouwen bedoel ik.dan.

Nee, sinds een paar dagen (mondje dicht op FB) Ik ga het met een paar weken wereldkundig maken op fb

Oh haha ik had het ook gezien en wilde je al bijna daar feliciteren! Maar dan doe ik het hier; Wat leuk zeg, gefeliciteerd!

aanitaa schreef:

Fearie schreef:

Flower_L schreef:Fearie....heel offtopic maar staat die ticker er al langer? Van dat trouwen bedoel ik.dan.

Nee, sinds een paar dagen (mondje dicht op FB) Ik ga het met een paar weken wereldkundig maken op fb

Oh haha ik had het ook gezien en wilde je al bijna daar feliciteren! Maar dan doe ik het hier; Wat leuk zeg, gefeliciteerd!

Dankjewel Als ik mijn status op FB verander is het officieel

Ik heb ook geen eigen geld en geef dus ook het geld van mijn vriend uit. De omstandigheden zijn er zo naar en hij vind het goed. Hij ziet ons als een gezin en daar werkt hij voor. Net als wat Rejoy zegt: het huishouden en de zorg voor N. doe ik toch ook niet alleen voor mezelf? Eten maken doe ik ook niet alleen voor mezelf maar ook voor hem? Hij weet nu dat hij geld verdient voor ons allemaal en dat vindt hij prima.

Ik heb nu nog geen kinderen en werk full-time, net als mijn vriend. Mocht het ons gegeven zijn om kinderen te krijgen, dan wil ik graag full-time blijven werken. Idealiter zouden mijn vriend en ik allebei 4 dagen gaan werken, waarvan ik 3 dagen in het ziekenhuis met patiënten en 1 dag thuis voor onderzoek. Of ik zou willen dat we allebei op dezelfde dag thuis zouden zijn, of dat we een eigen dag thuis met eventuele kinderen zouden hebben, daar ben ik nog niet over uit. Het heeft beiden voor- en nadelen.

Voor het geld zou ik niet hoeven blijven werken, maar ik vind mijn werk ontzettend leuk. Ik heb 6 jaar gestudeerd en ben ik nu bezig met promoveren, en vind zowel het werken met patiënten als onderzoek heel erg leuk, interessant en uitdagend. Ik zou het niet kunnen missen.

Ik werk op dit moment 24u per week en mijn man 36 á 40u in de week. Ik werk onregelmatig en ben redelijk veel thuis hierdoor waardoor we redelijk weinig opvang nodig hebben en daarbij is mijn man ook 1 dag in de week en de weekenden vrij. Wij hebben onze eigen rekeningen van vroeger nog( rekeningen staan wel op beide namen) en onze salaris wordt nog op deze rekening gestort. Ik zie zijn geld ook als mijn geld en andersom idem dito. Zijn rekening gebruiken we voor alle vaste lasten en de mijne voor de dagelijkse dingen/benodigdheden.
Verder vind ik het erg fijn om 24u per week te werken en is het ook een pluspunt(vind ik zelf) dat ik dag/avond/nachtdiensten werk. Ik vind de combi werken/mama met huishouden en sociaal leven goed te doen. Het zou niets voor mij zijn hele dagen 'thuis' te zijn.

Ik werk 70% in de zorg ( 25,2 contract uren ) , maar dat is per week verschillend hoeveel uren ik werk. Het kan zo zijn dat ik de ene week 40-50 uur werk en de andere week maar 8, als ik gemiddeld (berekend in 3 maanden) maar aan 25,2 per week kom. Ik weet nog niet zo goed wat ik hier van moet vinden. Vooral de weken van 40-50 uur vind ik gewoon kl*te omdat ik niet voor niets minder wilde gaan werken Ik werk ook slaapdiensten , dan werk ik van 15.00 tot de volgende ochtend 10.30 ( met tussendoor daar slapen tussen 00.00 en 6.30 , waarvan 3,5 uur uitbetaald), dus dan is D. maar 2 dagdelen op het kdv terwijl ik dus wel veel uren maak. Ik ben op het moment wel aan het rondkijken voor een andere baan, waarbij ik alleen dagdiensten en late diensten hoef te werken, want ik wil s'nachts gewoon lekker thuis zijn.

edit: Oh en qua geld uitgeven. Ik verdiende met fulltime werken altijd iets meer als mijn vriend, maar alles ging gewoon op de grote hoop , betaalden we rekeningen van en dan storten we allebei nog wat geld op onze eigen rekening om 'op te brassen'. Dit blijft zo , ook nu ik wat minder ga verdienen. Ik zorg in de weken dat ik vaker thuis ben toch ook voor onze dochter en voor het huishouden.

Toen wij gingen samenwonen hebben we besloten alleen maar gezamenlijke rekeningen te nemen waarop alle inkomsten gestort en alle vaste lasten afgehaald worden. Wij vonden: we kiezen voor elkaar en dan maakt de verdeling van geld dus ook niets uit. Wel hebben we beide eenzelfde uitgavenpatroon en zullen onze uitgaven apart van elkaar (uitjes/kleding) niet veel verschillen. Zijn geld is mijn geld en andersom. Dat was ook wel prettig, want ik studeerde nog toen we gingen samenwonen. Sinds ik een baan heb, verdien ik weer meer dan hij en als ik na mijn verlof weer ga werken, werk ik minder. En verdienen we ongeveer evenveel. Maar dat maakt niet uit, het is ONS geld.

Een goede vriendin krijgt ongeveer tegelijk een kleintje en zij hebben alle financiën gescheiden. Alle gezamenlijke spullen die ze kopen, moeten naderhand weer financieel verdeeld worden. Dat lijkt me erg vermoeiend!

Mijn man werkt fulltime en ik studeer fulltime. Mijn studie is heel wisselend hoe veel ik daar mee bezig ben en hoe veel ik weg ben. Ik heb net 2 stage blokken achter de rug waarbij ik minimaal 36 uur weg was (onregelmatig) en nu ben ik weer 5 weken heel veel thuis. Als ik straks afgestudeerd ben wil ik 3 dagen gaan werken. Helemaal niet werken wil ik niet, daar heb ik te lang voor gestudeerd en vind ik mijn werk te leuk. Daarnaast wil ik niet financieel afhankelijk zijn van mijn man, je weet nooit wat er gebeurd in de toekomt. Zelfs nu ik nog studeer en niet werk ben ik niet financieel van hem afhankelijk. Ik heb in het verleden flink gespaard en daarvan leg ik nu een deel bij aan de gezamenlijke lasten en koop ik mijn eigen dingen als kleding etc. van. Het deel wat ik bij leg aan gezamenlijke lasten is trouwens wel minder dan wat mijn man bij legt, ongeveer 1/3 en 2/3. We hebben een gezamenlijke rekening en gezamenlijke spaarrekening maar daarnaast beide een eigen rekening en spaarrekening.
We hebben hier heel bewust voor gekozen, of nou ja we vinden dat beide niet meer dan logisch. We zijn ook onder huwelijkse voorwaarden getrouwd omdat we van mening zijn dat als het ooit fout gaat tussen ons er natuurlijk alimentatie betaald moet worden maar dat het niet zo moet zijn dat de een de ander nog moet 'onderhouden' of dat er een van de twee mag profiteren van het harde werken van de ander terwijl je al lang gescheiden bent. (vind het moeilijk om dit goed te verwoorden zonder dat het bot over komt, mijn excuses als ik hier iemand mee beledig dat is niet mijn bedoeling)

Voordat dit als kritiek opgevat wordt door moeders die zelf geen inkomen hebben: Dit is onze mening en daarmee wil ik niet zeggen dat moeders die (bijna) niet werken stom bezig zijn of zo, absoluut niet. Het is een keuze die je maakt, soms noodgedwongen door omstandigheden (als J. ziek zou worden weet ik ook niet of ik wel zou gaan werken) en ieder moet doen wat zij denkt dat goed is en waar zij zich prettig bij voelt.

Volgens mij heeft partneralimentatie niks met huwelijkse voorwaarden te maken, ook als je op huwelijkse voorwaarden bent getrouwd kan het zijn dat je na een scheiding partneralimentatie moet betalen of er recht op hebt. Dus het kan alsnog zijn dat je de ander moet onderhouden.

Susan schreef:Volgens mij heeft partneralimentatie niks met huwelijkse voorwaarden te maken, ook als je op huwelijkse voorwaarden bent getrouwd kan het zijn dat je na een scheiding partneralimentatie moet betalen of er recht op hebt.

Wij hebben dat wel vast laten leggen op die manier.

Volgens deze link kan dat niet, omdat je in een onderlinge overeenkomst niet kunt afwijken van wettelijke regels:

http://www.010notaris.nl/Trouwen___Samenwonen/Huwelijkse_voorwaarden/Kan_ik_partneralimentatie_uitsluiten_in_de_huwelijkse_voorwaarden__.aspx

Overigens vind ik het ook wel logisch dat je dat niet van tevoren uit kunt sluiten, ik denk dat het vaak genoeg voorkomt dat huwelijkse voorwaarden in goed vertrouwen worden opgesteld en dat ex-partners tijdens een echtscheidingsprocedure opeens een andere kant van zichzelf laten zien. Er kunnen altijd omstandigheden zijn waardoor een inkomen wegvalt, als het dan tot een scheiding komt wil je niet overgeleverd zijn aan de grillen van je kersverse ex. Iedereen denkt wel op een nette manier uit elkaar te gaan, mocht het ooit zover komen, maar de praktijk laat vaak iets anders zien. Ik denk dat het daarom wettelijk is vastgelegd, om mensen toch tot op zekere hoogte daarvoor te beschermen.