Ben jij een veel andere moeder dan jouw moeder bij jou was?

Voed jij je kinderen anders op dan hoe jouw ouders jou hebben opgevoed? In welk opzicht? En doe je dit bewust omdat je dingen uit je eigen opvoeding niet prettig vond? Denk je dat je bezorgder bent dan je ouders? En dan niet perse ten opzichte van wat er in de "boze buitenwereld" kan gebeuren maar ook met dingen in je eigen huis, spelen etc.?

Het grootste verschil nu ze nog zo klein zijn is denk ik dat ik totaal niet bezig ben met wat ze wanneer kunnen. Voor mijn ouders (moeder vooral) was dat altijd erg belangrijk. Ik heb al 100 keer gehoord dat ik al zo vroeg kon lopen/zindelijk/kon praten enz. Daardoor vind ik het nu zelf echt helemaal niet belangrijk, zolang ze geen achterstand hebben maak ik me nergens druk over.

Heel anders. Niets eens bewust, maar ik ben gewoon heel anders. Ik praat veel meer met mijn kinderen, ben veel opener, zal nooit zeggen 'wat weet jij daar nou van', mijn ouders hadden er een handje van om me niet serieus te nemen omdat ik nog een kind was, dus mijn mening of mijn gevoel deed er eigenlijk niet toe. Dat doe ik bij mijn kinderen heel anders.

Ik laat ze ook vrijer, ik zal nooit zeggen 'dat hoort niet' (bij dingen als dochter die op voetbal wil of zoon op ballet, mijn ouders waren daar heel star in).

Mijn moeder heeft ons vroeger nooit geknuffeld of we kregen nooit kusjes of ander soort van genegenheid. Hierin ben ik héél anders. Dat die wangetjes van S nog niet gerimpeld zijn van al die kusjes.

Ik ben niet heel anders in het opvoeden van onze dochter dan mijn ouders. Het vrij laten, niet straffen, niet onnodig alleen laten huilen en de meegaandheid hadden hun ook.
Ik denk dat ik wel iets meer kusjes en knuffels geef en vaker zeg dat ik van haar hou.
Er is wel iets wat ik anders zou doen dan hun. Mijn ouders lieten mij vaak m'n eigen fouten maken zodat ik daar van zou leren. Die ruimte was meestal wel fijn, maar soms was wat meer advies wel prettig geweest.
In sommige dingen ben ik wel anders, ik heb dochter vrij lang borstvoeding gegeven, dat heeft mijn moeder niet gedaan, maar een week of 6 geloof ik. Daarnaast waren wij heel makkelijk met dochter in onze bed slapen. Ik weet nog goed dat mijn ouders dat niet deden. Als ik 's nachts wakker werd dan ging m'n moeder naast m'n bed zitten en bleef ze bij me tot ik sliep. Ik heb daar weinig geduld voor, daarom mocht dochter gewoon bij ons.

Ik hoorde van de week van mijn tante dat ze zei dat wij er erg in verschillen. Het is dus niet bewust.
Zoals zij het zei, zag ze mijn moeder ook nooit met ons knuffelen, en zaten we niet bij haar op schoot, en had ze weinig tijd voor ons. Weinig tijd in de zin van, we moesten ons altijd ze maar vermaken. Mijn moeder was en is meer gesloten wat dat betreft.
Ik ben veel openen, knuffel graag met de kinderen, zitten vaak samen aan tafel wat te doen, vindt het fijn om mijn tijd aan hun te besteden. Dus in dat opzicht verschillen we erg. Ik merk nu dan ook vaak dat ik best dingen mis, die ik mijn kinderen wel hoop te bieden, ook als ze volwassen zijn!

Mijn moeder werkte niet. Ze was altijd thuis bij ons, maar ik kan me niet herinneren dat ze ook echt de tijd nam om iets met ons ( met mij en mijn broertje) te doen zoals knutselen oid. Ook knuffelde mijn moeder ons niet veel. Ze kon niet zoveel van ons hebben had ik het idee en ze sloeg ons ook wel eens ( niet in de zin van mishandeling, maar wel tegen ons hoofd).

Ik werk 4 dagen maar de dagen en uren dat ik thuis ben besteed ik echt zoveel mogelijk aan f. Probeer ook echt leuke dingen met hem te doen zoals tekenen, boeken lezen, met blokjes spelen en achter hem aan kruipen. Dingen die mijn moeder niet met mij deed.

Had ook het idee dat mijn moeder ons niet echt als kind zag, maar meer volwassen gedrag van ons verwachtte. Maakte ook ruzie met mijn vader in het bijzijn van ons. Dat zal ik dus ook niet snel doen.

Dit zijn dan de negatieve dingen die ik opnoemen. Positieve dingen waren er gelukkig ook hoor.