Bevallingspijn echt zo verschrikkelijk pijnlijk?

Ik geloof... dat ik er nooit aan wil beginnen

Youandi schreef:Ik geloof... dat ik er nooit aan wil beginnen

Ik ook niet .

Het is het waard hoor.

Charlie schreef:

Youandi schreef:Ik geloof... dat ik er nooit aan wil beginnen

Ik ook niet .

Leuk is het niet, maar als het niet te doen zou zijn zouden mensen niet voor een 2e (of 3e of 4e of 5e) kindje gaan... (cliché)
De pijn is tijdelijk en daarnaast is pijn natuurlijk iets relatiefs!

Charlie schreef:

Youandi schreef:Ik geloof... dat ik er nooit aan wil beginnen

Ik ook niet .

Te laat

Aimee schreef:

Charlie schreef:

Youandi schreef:Ik geloof... dat ik er nooit aan wil beginnen

Ik ook niet .

Leuk is het niet, maar als het niet te doen zou zijn zouden mensen niet voor een 2e (of 3e of 4e of 5e) kindje gaan... (cliché)
De pijn is tijdelijk en daarnaast is pijn natuurlijk iets relatiefs!

En dan zou ik geen werk hebben

Maar liever laat ik het aan anderen over

Misschien een beetje dom, maar ik hoor wel vaker dat mensen vinden dat het zoveel pijn doet als ze de vacuümpomp erop zetten. Waarom dan eigelijk? Ik weet ook niet zo goed hoe dat ding werkt enzo hoor. Als het antwoord TE eng is vertel het dan maar niet

Aimee schreef:

Charlie schreef:

Youandi schreef:Ik geloof... dat ik er nooit aan wil beginnen

Ik ook niet .

Leuk is het niet, maar als het niet te doen zou zijn zouden mensen niet voor een 2e (of 3e of 4e of 5e) kindje gaan... (cliché)
De pijn is tijdelijk en daarnaast is pijn natuurlijk iets relatiefs!

De pijn.. tja.. ik weet er eigenlijk niet veel meer van.. Bij de eerste deed het staan van het hoofdje het meeste "pijn". Ik had het gevoel in de fik te staan, het brandde verschrikkelijk ... Dat weet ik nog.. Maar ik was al 40 weken aan het kotsen en ook tijdens de bevalling hield het niet op, dat vond ik nog wel het allervervelendst denk ik.

Bij de 2e vond ik het opvangen van persweeen het pijnlijkst omdat ik moest wachten met persen tot de vk bij ons thuis was.

Bij nr 3 heb ik totaal geen pijn ervaren. Ik ging plassen en daar was de baby. Heb geen enkele wee gehad en ik lag 2 minuten ervoor nog aan het CTG waar ook geen enkele noemenswaardige activiteit op zichtbaar was.

Hoewel dit klinkt als een droombevalling zou ik het nooit meer zo mee willen maken. Laat mij maar eerst een uur pijnleiden ofzo...dat versterkt de band toch denk ik.... Ik kon me steeds maar niet voorstellen dat het echt ons kind was wat daar in de couveuse lag.. ik dacht dat ik droomde...

Ik kan me voorstellen als je horrorbevallingen hebt gehad dat je dat je nog lang heugt.. maar ik kan niemand meer uitleggen hoeveel pijn het nou werkelijk deed. En of er ergere pijn is, ja dat denk ik wel. Je lijft wordt overspoeld met hormonen die het draagbaar maken.

Ik zat in een weeënstorm met rug- en been weeën en dat was wel even pijnlijk ja. Ik was ook heel erg verbaasd wat er met m'n lichaam gebeurde, het was net een tornado die door m'n lijf raasde. En toen het hoofdje stond vond ik het wat branderig voelen.

M'n bevalling was vrij vlot en de weeënstorm duurde niet heel lang, ik zat zomaar op 10 cm. Al met al vond ik het meevallen. Was wel flink uitgescheurd en ik kon de eerste tijd niet eens fatsoenlijk zitten maar dat is weer helemaal goed gekomen.

Puggle schreef:Misschien een beetje dom, maar ik hoor wel vaker dat mensen vinden dat het zoveel pijn doet als ze de vacuümpomp erop zetten. Waarom dan eigelijk? Ik weet ook niet zo goed hoe dat ding werkt enzo hoor. Als het antwoord TE eng is vertel het dan maar niet

Omdat ze een cup op het hoofdje moeten plaatsen, ter grootte van een koffiekopje (de bovekant hè).En dat ging niet heel erg zachtjes...Ik ben de hele bevalling stil geweest, maar toen heb ik geschreeuwd! Damn, alsof ze je uit elkaar scheuren!

Puggle schreef:Misschien een beetje dom, maar ik hoor wel vaker dat mensen vinden dat het zoveel pijn doet als ze de vacuümpomp erop zetten. Waarom dan eigelijk? Ik weet ook niet zo goed hoe dat ding werkt enzo hoor. Als het antwoord TE eng is vertel het dan maar niet

Ik heb dus helemaal niets gemerkt van het plaatsen van die cup. J. was er opeens, dus ik vraag doodleuk of ik gehecht moet worden. Euh, ja dus, want had een flinke knip. Weg trots gevoel dat ik het zelf gedaan had... Achteraf denk ik dat ze van de cup en knip niks zeiden, om mij niet bang te maken. De placenta liet nl los, waarna J. d'r hartslsg weg viel. Dus er was behoorlijk wat 'paniek' bij de gyn.

Yasmine schreef:

Puggle schreef:Misschien een beetje dom, maar ik hoor wel vaker dat mensen vinden dat het zoveel pijn doet als ze de vacuümpomp erop zetten. Waarom dan eigelijk? Ik weet ook niet zo goed hoe dat ding werkt enzo hoor. Als het antwoord TE eng is vertel het dan maar niet

Ik heb dus helemaal niets gemerkt van het plaatsen van die cup. J. was er opeens, dus ik vraag doodleuk of ik gehecht moet worden. Euh, ja dus, want had een flinke knip. Weg trots gevoel dat ik het zelf gedaan had... Achteraf denk ik dat ze van de cup en knip niks zeiden, om mij niet bang te maken. De placenta liet nl los, waarna J. d'r hartslsg weg viel. Dus er was behoorlijk wat 'paniek' bij de gyn.

Herkenbaar! Ik had ook niet in de gaten dat er geknipt was. Toen ze vertelden dat ze gingen hechten, vroeg ik doodleuk waarom

Ik vond het persen ook het pijnlijkst terwijl het hoofdje van mijn zoon op dezelfde plek bleef zitten, ik had ook geen persweeën.

Maar ik heb ooit mijn pols op twee plekken tegelijk gebroken en dat deed een hele week verschrikkelijk pijn en die verstandskies eruit halen deed geen pijn maar vanaf de dag erna 4 weken pijn gehad in mijn kaak.

Maar bevallen is een pijn die je alleen ervaart tijdens de bevalling.

Ik vond de laatste fase van de ontsluitingsweeen het meest pijnlijke wat ik heb meegemaakt, maar dan ben je er bijna.
De persweeen en het persen vond ik echt een opluchting, dat je doos voelt alsof het in brand staat klopt wel maar vond dat goed te doen.

Het hechten daarna vond ik erg gemeen.

K vond t begin goed te doen.. Oke het doet heel veel zeer maar kon tussendoor de weeën goed ontspannen en de weeën goed wegzuchten..
Toen ik et bina was had ik ontzettende persweeen maar ik moets die ruim anderhalf uur weglieten doordat er en een klein randje stond en t personeel het te druk had met andere bevallingen.. Dit vond ik vreselijk! Het was gewoon niet te doen!
Toen ik uiteindelijk "aan de beurt" was waren mijn persweeen weg en moest ik op gewone weeën persen.. Dit was ook vreselijk.. Na 1 1/2 uur persen was mijn zoontje er pas.. (was ook een sterrekijker)

Ik heb dit topic vannacht even gelezen toen ik niet kon slapen en toen heb ik er over nagedacht.....ja, het deed voor mij vreselijk veel pijn, zo erg dat ik het gevoel had het niet meer vol te houden. Maar, je krijgt ook een soort oerkracht over je, dat maakt dat je tóch doorgaat. Ik vond de weeën en de persweeën heel erg veel pijn doen, het is alsof er een golf van pijn je overspoelt en weer wegtrekt, telkens overnieuw. Op het moment dat het hoofdje 'staat' leek het alsof alles van onderen in de fik stond, dat brandde zo erg. Niet zo gek als je weet dat ik op dat moment volledig ben uitgescheurd.
Gelukkig duurde mijn bevalling in totaal 5 uur, vanaf de eerste ontsluiting, en dat is redelijk kort. Ik denk niet dat ik langer aan had gekund. Ik heb mijn bevalling zonder pijnstilling gedaan.

Zelda, weten ze ook hoe het komt dat je volledig bent uitgescheurd? Meestal heeft dat toch te maken met persen op het verkeerde moment ofzo?

Puggle schreef:Zelda, weten ze ook hoe het komt dat je volledig bent uitgescheurd? Meestal heeft dat toch te maken met persen op het verkeerde moment ofzo?

Ik ben niet naar pufcursus o.i.d. geweest, ik zeg niet dat het daar per definitie aan lag maar ik heb niet goed leren persen. Ik perste ontzettend ongecontroleerd en alles moest snel, omdat de navelstreng om de nek van mijn zoontje lag. Ze hebben bij mij ook een 'fundus expressie' gedaan (keihard op je buik duwen zodat de baby eruit komt) en ik denk dat een combinatie van deze factoren ervoor heeft gezorgd dat ik volledig ben uitgescheurd.

Aggi schreef:Het is een pijn die komt en gaat, had welliswaar een weeen storm... was ook ingeleid.

Maar door ontspannen te blijven en zo goed mogelijk mijn weeen op te vangen ben ik er goed doorheen gekomen, mijn lichaam maakte ook dat stofje endrofine erg goed aan, heb dan ook geen ruggenprik gehad.

Helaas, is er 1 x een tang verlossing en 3 x vacuum pomp aan te pas gekomen en ben ik ingeknipt, dit heb ik overigens gevoeld

Mja je weet waarvoor je het doet,

de overgang naar de persweeen heb ik wel 6 bakjes ondergekotst... mja... arme vriendlief, hij was op dat moment met mij alleen in de verloskamer...

Maar het is wel een verlichting als je mag persen.

Al met al weet je waarvoor je het doet, en ondanks dat is het een bijzonder moment geweest en we hebben er heel wat moois en dierbaars en kostbaars voor terug gekregen

Was vergeten erbij te vermelden dat mijn zoontje een sterrenkijker was... met het hoofdje richting plafon, in plaats van andersom geboren. Vandaar die vacuumpomp.



Oja en ik durfde mijn hele bevalling niet op de klok die achter mij hing te kijken hihi...

Vacuum deed idd zeer maar heb me kranig gehouden. Alleen voor de persweeen een paar keer geroepen dat ik echt niet meer kon... verder vooral in mijzelf gekeerd.

De eerste 7 uren waren nog te doen. Het was wel pijnlijk maar ik kon er goed mee omgaan. Na de 7 uur werd de pijn echt ondragelijk en moest ik naar het ziekenhuis voor een ruggeprik. Maar omdat ik zo lang aan het bevallen was (23 uur) raakte de ruggeprik weer uitgewerkt en kreeg ik die ondragelijke pijn weer terug. Ik wist mezelf geen houding te geven en ik dacht af en toe echt dat ik dood ging Uiteindelijk ben ik bevallen dmv een keizersnede

Bij mij deed het gebeuren na de bevalling (schaambot breuk) veel meer pijn dan de bevalling zelf. Bevallen is niet leuk en is gewoon heel erg pijnlijk maar bij mij bij lange na niet het pijnlijkste wat ik ooit heb meegemaakt.

Ik heb een jaar geleden een pijnbehandeling aan mijn rug ondergaan (3x) en daarvan zeg ik nu nog steeds dat ik dat nooooooooit meer ga doen, dat was gewoon helser dan hels en daar heb ik een trauma aan overgehouden. Ik moet eigenlijk nog terug omdat ze niet de juiste zenuwen hebben verbrand maar ik doe het nooit meer. De bevalling was niet leuk, maar die doe ik liever over dan 1 pijnbehandeling.

2e bevalling (geplande keizersnede) was voor mij een eitje trouwens.

Ik vond de weeënstorm vreselijk, dat deed echt heel veel pijn. Ik heb ook persdrang en -weeën gehad en dat was vreselijk, ik mocht namelijk niet persen, omdat ik slechts 4 cm ontsluiting had. De rest van de bevalling was niet pijnlijk, ik kreeg een spoedkeizersnede. Ik heb wel een aardig trauma overgehouden aan deze bevalling en hoop dat ik bij de volgende een geplande keizersnede krijg.

Zelda schreef:

Puggle schreef:Zelda, weten ze ook hoe het komt dat je volledig bent uitgescheurd? Meestal heeft dat toch te maken met persen op het verkeerde moment ofzo?

Ik ben niet naar pufcursus o.i.d. geweest, ik zeg niet dat het daar per definitie aan lag maar ik heb niet goed leren persen. Ik perste ontzettend ongecontroleerd en alles moest snel, omdat de navelstreng om de nek van mijn zoontje lag. Ze hebben bij mij ook een 'fundus expressie' gedaan (keihard op je buik duwen zodat de baby eruit komt) en ik denk dat een combinatie van deze factoren ervoor heeft gezorgd dat ik volledig ben uitgescheurd.

Wat heftig zelda! Jeetje dat is toch wel erg om mee te maken, zeker ook de tijd erna.
Mijn tante die 42 jaar geleden bevallen is heeft het ook gehad. Dit door een stuitbevalling, dat wisten ze toen niet. Gelukkig weten ze dat intussen wel door alle echos nu pfff.

Wat bij mij de ervaring van pijn denk ik erger maakte is dat ik net op het einde toen het hoofdje al stond, kramp in mijn beide benen kreeg. Ik had dus weeen, brandend gevoel van staand hoofdje, en kramp. Ik kon mij nergens meer op concentreren, dus heb toen gewoon ontzettende pijn gehad.