Bevallingspijn echt zo verschrikkelijk pijnlijk?

Wat ik me dus afvraag, is de pijn tijdens de bevalling echt vreselijk? Is het de ergste pijn die je ooit hebt meegemaakt of was iets anders nog pijnlijker? Ik ben daar zo benieuwd naar aangezien ik de neiging heb te kunnen flauwvallen door pijn(is al 3x gebeurd) en vraag me af of ik dit dus ooit ook bij een bevalling zal hebben.

door alle hormonale reacties in je lichaam is bevallingspijn te doen. Wil niet zeggen dat het een pretje is, maar het is te doen. Bovendien is het geen constante pijn, maar pijn dat komt, een piek heeft en weer gaat. Zonder de hormonale reacties in je lichaam zou de pijn niet te doen zijn. Hoe meer ontspannen je bent, hoe meer je van het pijnstillende hormoon aanmaakt en hoe vlotter de bevalling gaat.

Ik denk en vind dat je daar van tevoren niet zo mee bezig moet zijn. Ieder andere pijn is onnatuurlijk en komt vaak plotseling. Bij een bevalling maakt je lichaam ook bepaalde hormonen aan en veranderen je botten zelfs mee. Natuurlijk is het pijnlijk, dat lijkt me logisch.

Op dat moment vond ik het flink pittig (oké, zat in een weeënstorm met buik-, rug en beenweeën), maar nu kan ik er me echt helemaal niks meer van herinneren/ de pijn terug naar boven halen.

Ik ben zelf nooit bevallen maar van wat ik weet uit stage en werk ik dat er nooit iemand is flauwgevallen. Ook niet de vrouwen die aangaven niet tegen pijn en/of bloed te kunnen. Ik denk dat je lichaam zo'n oerdrift voelt, dat je er tegen kunt en volhoudt tot het einde.

Ben hier zelf ook mee bezig geweest omdat ik zelf nogal eens flauwval (ook tijdens stage etc.)

het is zeker erg pijnlijk maar ik weet niet of je ooit last hebt gehad van galstenen maar daar is de pijn wel enigsinds mee te vergelijken als je dan een tik geeft op je galblaas.

Ik heb tijdens mijn eerste zwangerschap last gehad van galstenen. Die pijn vond ik veel erger dan de pijn van het bevallen. Bevallen doet ook heel erg zeer maar je weet (of ik hield dat steeds in mijn hoofd) dat het uiteindelijk weer overgaat.

Het is zeker pijnlijk en ik heb niet eerder iets meegemaakt wat pijnlijker was.
Maar je lichaam weet zelf wel hoe zij erop moet reageren. Ook 'vergeet' je de echte pijn heel snel als de kleine er eenmaal is.

Ik vond het echt reuze meevallen, vond de hechting achteraf veel pijnlijker.

Ik heb tijdens mijn bevalling eigenlijk maar één moment gehad dat ik de pijn verschrikkelijk vond en niet uit te houden: dat was toen ik net aan de opwekkers lag. Ik kwam in een heftige weeënstorm terecht en wist niet meer waar ik zoeken moest. Nadat ik een ruggenprik had gekregen, had ik nergens last meer van.

Achteraf gezien zou ik ook zeggen: de pijn die ik voelde tijdens een niersteenaanval was minstens net zo erg.

Maar aangezien een bevalling een heel ander soort pijn is, vind ik het eigenlijk niet te vergelijken.

Ik ben het er dus niet mee eens dat je die echte pijn gelijk vergeet.. Na de 2e bevalling kon ik me dat nog heel goed herinneren..

yvonne schreef:Ik heb tijdens mijn eerste zwangerschap last gehad van galstenen. Die pijn vond ik veel erger dan de pijn van het bevallen. Bevallen doet ook heel erg zeer maar je weet (of ik hield dat steeds in mijn hoofd) dat het uiteindelijk weer overgaat.

plus dat je die hormonale werking niet hebt tijdens zo'n aanval. Die hormonale werking heb je wel tijdens de bevalling en daardoor wordt de pijn anders ervaren.

Rejoy. schreef:

yvonne schreef:Ik heb tijdens mijn eerste zwangerschap last gehad van galstenen. Die pijn vond ik veel erger dan de pijn van het bevallen. Bevallen doet ook heel erg zeer maar je weet (of ik hield dat steeds in mijn hoofd) dat het uiteindelijk weer overgaat.

plus dat je die hormonale werking niet hebt tijdens zo'n aanval. Die hormonale werking heb je wel tijdens de bevalling en daardoor wordt de pijn anders ervaren.

Precies mijn ervaring, maar dan met nierstenen.

Ik vond het wel één van de pijnlijkste pijnen, denk ook wel het pijnlijkst, maar er zijn dingen die in de buurt komen. Ik heb vorig jaar twee avonden koliekachtige aanvallen gehad (weet niet wat het was) en dat was ook vreselijk. Nu heb ik oorontsteking en hoewel dat natuurlijk een heel andere pijn is heb ik liggen janken van de pijn vannacht. Voor mij is het zeker wel heel pijnlijk maar niet verreweg het pijnlijkst!

Tuurlijk deed het pijn, maar zeker niet ondragelijk.
Ik vond het goed te doen en ken veel vervelendere pijnen.

-Ieniemienie- schreef:Tuurlijk deed het pijn, maar zeker niet ondragelijk.
Ik vond het goed te doen en ken veel vervelendere pijnen.

+1

Ik vond het eerlijk gezegd wel heel pijnlijk, vooral die laatste centimeters. De eerste keer vond ik het vooral zwaar omdat het maar niet opschoot, terwijl de weeën al wel heel hevig waren en soms ook erg lang duurden.

Ja de bevalling was voor mij toch wel het pijnlijkste dat ik heb mee gemaakt, vooral ook omdat het uren achter elkaar is en je weet niet precies wanneer het stopt. Ik heb niet veel tijd tussen de weeen gehad iedere keer.

Ik heb vorig jaar een zenuwontsteking gehad en toen verging ik ook van de pijn, maar die aanvallen duurde maar een paar minuten steeds anders was dat toch wel ondraaglijkere pijn dan een bevalling, maar heb de bevalling toch als zwaarder gezien.

Veel verschillende meningen dus, maar als ik smikkel zo hoor, vallen zeer weinig vrouwen flauw. Dat is dan wel een troost. En ik denk ook inderdaad dat door alle hormonen en oerdrift het een andere pijn zal zijn dan wat dan ook.

Ik heb altijd erge menstruatiepijn en vooral toen ik met de pil gestopt was. Zo erg dat ik kroop over de grond en iedere keer moest overgeven. Ik was daarom ook erg bang voor de pijn tijdens de bevalling omdat ze zeggen dat dit 100x keer erger zou zijn. Ik vond het gelukkig erg meevallen. En heb ook niet moeten overgeven waar ik wel bang voor was.

Ik kwam door de opwekkers in een weeenstorm terecht, de weeen kwamen te kort op elkaar om te ontspannen, dus had ook nog eens geen millimeter effect. Zodra het maar iets afzakte kwam de volgende weer. Had buik en rugweeen, dus kon niet liggen en dat is echt slopend.
Na 2 uur naast mijn bed staan puffen zat ik nog steeds op 5 cm... En staan met veel pijn, een enorme buik en opgezette benen en voeten is niet prettig.
Maar met de ruggeprik kon ik opspannen en deed het eindelijk iets.

Helaas is dit een bekend effect van inleiden, van niks naar alles, zo kort op elkaar dat het niet werkt.

Ik word wel blij van sommige reacties ik zie er zo tegenop

Puggle schreef:Ik word wel blij van sommige reacties ik zie er zo tegenop

Geloof me, ondanks dat het niet prettig is, vond ik het de mooiste dag van mijn leven!

Stofzuiger schreef:

Puggle schreef:Ik word wel blij van sommige reacties ik zie er zo tegenop

Geloof me, ondanks dat het niet prettig is, vond ik het de mooiste dag van mijn leven!

Eeeecht?

Charlie schreef:

Stofzuiger schreef:

Puggle schreef:Ik word wel blij van sommige reacties ik zie er zo tegenop

Geloof me, ondanks dat het niet prettig is, vond ik het de mooiste dag van mijn leven!

Eeeecht?

Ja, het is zo bijzonder, nergens mee te vergelijken! Ik wil het nog een keer meemaken