Tijdens je bevalling

Ik wil geen kinderen meer geloof ik.

Caro schreef:Ik wil geen kinderen meer geloof ik.

Haha, en dat wat je hier leest vond ik nog niet eens het ergste.
Dat ik moest ontlasten vond ik veeeel erger.
Ik rook het zelf

Mijn vriend heeft niet gekeken, hij mocht geen minuut bij mn gezicht weg. Hij moest echt mee helpen puffen en tijdens het persen mijn been omhoog houden.

In het begin heeft hij trouwens wel gekeken. Alles was van onderen enormmm opgezwollen en verkleurd, tot paarszwart aan toe. Hij heeft het nog voor me op de foto gezet, en toen heeeel snel weer gedelete haha. Nooit een moment gedacht dat dit effect zou kunnen hebben op mijn seksleven...

Mijn vriend heeft voornamelijk mijn hoofd vast gehouden en af en toe gekeken want hij wou wel zien hoe ons zoontje geboren werd.
Hij heeft nu al gezegd dat hij graag de baby zelf aan wil pakken als dat kan.

Voor de bezorgde, ons sexleven is niet veranderd hoor
En ja het doet pijn en leuk is anders maar ook hier is de 2de onderweg

Alleen mijn man was er tijdens de bevalling.
En we hebben na 2 uur pas familie gebeld.
Nu zou ik wel meteen na de bevalling mijn moeder met dochter bij mij willen hebben.
Mijn man heeft grotendeels bij mijn hoofd gestaan/gezeten. Hij deed steeds een washandje op mijn hoofd en gaf me te drinken.
Tijdens de bevalling heeft hij wel eens gekeken en heeft ook de haartjes gezien.
Knip weet ik eigenlijk niet of hij die gezien heeft, maar hij vond het wel vreselijk om te horen.
Ik heb hem zelf niet gehoord, maar voelde wel een hele warme golf.
Voor degene die bang zijn voor een knip, ik vond het eigenlijk niks voorstellen, van een wee heb je meer last!

Tijdens het persen is mij nog gevraagd of ik het hoofdje wou voelen, wou kijken met een spiegel of onze dochter wou aanpakken, maar helaas wou ik dat toen allemaal niet.
Voor de bevalling van onze zoon wil ik dit van te voren wel allemaal bespreken om het nu wel te mogen doen.

Ik lees hier mee van dat tijdens het bevalling is gevraagd en dat je er achteraf spijt van hebt.
Stom eigenlijk dat ze het je niet van te voren vragen als je nog enigzins helder na kan denken.

Dit keer wil ik dus wel een soort van bevalplan opstellen!

Vriend heeft vooral naast me gezeten. (hij was de enige die mee was) Tijdens het persen heeft hij wel gekeken. Ook tijdens de knip heeft hij gekeken. Toen schrok hij toch wel! Vooral van de grote van de schaar en de flinke knip die ze zette.
Ook was hij erbij toen ze vk de placenta liet zien, ik lag nog met m'n benen wijd.

Naar eigen zeggen heeft hij geen moment aan ons seksleven gedacht. Je kind geboren zien worden is zo veel mooier en ingrijpend!

Mijn moeder, broertje en ex waren erbij. Mijn moeder zat vooral bij mijn hoofd, om me te steunen en bijvoorbeeld een washandje over mijn hoofd te halen. Mijn broertje was overal en nergens, hij was gebombardeerd tot cameraman. Foto's maken en filmen. En ik moet zeggen, dat heeft hij heel smaakvol weten te doen. Geen shots echt volop ingezoomd in het kruis ofzo Mijn ex stond ook vooral bij mij hoofd, maar keek toch echt veelvuldig naar wat er down under gebeurde. Dat viel me tijdens de bevalling al op, maar ik had wel wat anders aan mijn hoofd dan me daar mee bezig houden. Op de bevallingsfilm viel het me ook op, en eigenlijk erger ik me er achteraf gezien wel aan. Hij bleef maar kijken en dan dat hoofd erbij Hij vond het reuzeinteressant.. Een eventuele volgende keer wil ik dat er niet zoveel naar mijn kruis wordt gestaard. Kijk, eventjes kijken wat er gebeurt enzo, geen probleem. Maar dit was wel een beetje too much naar mijn idee.

MissD schreef:

Jolicious schreef:

Atelier Madame schreef:Omg wie kan mij even geruststellen dat de bevalling echt niet zo verschrikkelijk is als het lijkt.. zou spontaan geen kinderen meer willen als ik dit topic lees

Hahaha! Nee, het is echt niet zo erg als het beeld wat jij nu voor je hebt

Oh nee, zo verschrikkelijk is het niet hoor. Ik vond het ook niet vreselijk, en heb niet veel pijn gehad (eigenlijk haast niet, alleen mijn weeen van te voren waren "vervelend", niet echt pijnlijk). En iedere bevalling is anders he, en iedereen ervaart hem anders.

Dat klinkt goed missd! Bijna geen pijn lijkt me heerlijk, ik ben best wel bang voor de bevalling helaas
Het maakt me verder trouwens niet uit waar mijn man naar kijkt als hij maar doet wat ik zeg en me steunt

Puggle, ook weer een cliché (we gooien wel met clichés hier) maar laat het over je heenkomen. Je weet vantevoren niet wat er gaat gebeuren, elke bevalling is anders, en geen enkele moeder kan je vertellen hoe het is en hoe het voelt. Bevallen is niet mijn hobby, maar zo verschrikkelijk als Zelda (toch?) heb ik het ook niet ervaren, maar zo relaxed als MissD nou ook weer niet.

Bij beide bevallingen waren wel vijf tot tien mensen aanwezig, qua naasten alleen mijn vriend. Ik had van tevoren ook gezegd dat hij absoluut niet onder mocht gaan kijken, maar het interesseerde mij ook allemaal niks meer. Ik was bij beiden op een gegeven moment ook niet meer bezig met een kind op de wereld zetten, maar gewoon met de pijn op te laten houden en verder kon me niks meer schelen. Ik hoop dat ik ooit ook nog een keer een normale bevalling zal krijgen.

Atelier Madame schreef:

Zelda schreef:Tsja, ik denk niet dat je kunt zeggen dat het echt niet zó vreselijk is als het lijkt. Ik heb het dus wel als verschrikkelijk ervaren, maar goed ik zal meer een uitzondering op de regel zijn denk ik.

maar is dat ook de reden dat je geen tweede meer zou willen misschien (weet niet of jij nou degene was van wie dat topic was?)

Ben gelukkig alweer iets meer gerustgesteld

Klopt, dat is wel 1 van de redenen ja.

Ayla schreef:Puggle, ook weer een cliché (we gooien wel met clichés hier) maar laat het over je heenkomen. Je weet vantevoren niet wat er gaat gebeuren, elke bevalling is anders, en geen enkele moeder kan je vertellen hoe het is en hoe het voelt. Bevallen is niet mijn hobby, maar zo verschrikkelijk als Zelda (toch?) heb ik het ook niet ervaren, maar zo relaxed als MissD nou ook weer niet.

Ja daar heb je ook helemaal gelijk in en iedereen kan het en sommige ook vaker. Dus dat is ook wel zo. Maar toch ga ik dan teveel denken over dingen enz. Ik ben zo bang voor de pijn en dat het zeg maar niet stopt maar alleen maar doorgaat
Maar goed ik kan geen kant meer op nu dus ja
Ik moet wel zeggen dat het de eerste weken er bijna niet was en ik ook dacht van ach het komt allemaal wel goed, maar sinds een weekje is het echt omgeslagen!

M ijn bevalling is me allezins meegevallen ondanks zeer heftige weeën kort op elkaar en een knip- die toch echt gezet moest worden, anders hadden we J. nu niet gehad. Zie meteen na de bevalling dat doe ik zo nog een keer en dat vind ik nog steeds...

Puggle schreef:

Ayla schreef:Puggle, ook weer een cliché (we gooien wel met clichés hier) maar laat het over je heenkomen. Je weet vantevoren niet wat er gaat gebeuren, elke bevalling is anders, en geen enkele moeder kan je vertellen hoe het is en hoe het voelt. Bevallen is niet mijn hobby, maar zo verschrikkelijk als Zelda (toch?) heb ik het ook niet ervaren, maar zo relaxed als MissD nou ook weer niet.

Ja daar heb je ook helemaal gelijk in en iedereen kan het en sommige ook vaker. Dus dat is ook wel zo. Maar toch ga ik dan teveel denken over dingen enz. Ik ben zo bang voor de pijn en dat het zeg maar niet stopt maar alleen maar doorgaat
Maar goed ik kan geen kant meer op nu dus ja
Ik moet wel zeggen dat het de eerste weken er bijna niet was en ik ook dacht van ach het komt allemaal wel goed, maar sinds een weekje is het echt omgeslagen!

Wil je thuis of in het ziekenhuis bevallen? Ik zou sowieso in het ziekenhuis willen bevallen, ondanks dat ik het moet. Maar dan weet je gewoon zeker dat er pijnstilling bij de hand is bijvoorbeeld.

En weet je, je groeit er ook wel naar toe hoor. Als ik nu denk aan bevallen, moet ik ook wel even slikken. En dat moest ik ook de vorige zwangerschap rond deze termijn. Maar naarmate de datum dichterbij komt, wil je ook echt wel. Lichamelijk loop je dan niet lekker meer en je wilt je kindje gewoon héél graag zien. En dat verlangen overheerste wel vond ik. Ik kon niet wachten totdat het begon. En het is ook zo: het gaat over. Weeen komen en gaan, dus je hebt niet constánt pijn over het algemeen. Je bereikt een hoogtepunt in een wee, en die puf je weg en dan is het even weer weg. Dus dan kan je ook weer even bij komen. Over het algemeen dus

Weet je Puggle, als je het écht niet meer red met de pijn (en dat was bij mij met 4 cm ontsluiting) dan bestaat er ook een ruggenprik, dan voel je niks meer. Moet je wel een ruggenprik durven natuurlijk

Ik moet in het ziekenhuis bevallen ivm aangeboren hoge bloedruk sta ik daar onder controle. Maar ook al moest het niet dan koos ik ook voor het ziekenhuis, mede ook ivm pijnstilling die je daar hebt. Ik roep nu ook al even nou spuit mij maar plat daar hoor maar ja zo'n ding in mijn rug lijkt me dan ook weer afschuwelijk eng!
Maar jullie hebben ook gelijk, het is toch een natuurlijk proces dat je er vast naartoe groeit met de maanden. Maar het valt niet mee om er zo over te denken

Jolicious schreef:

Floor schreef:

Jolicious schreef:

Charlie schreef:

Heeft niks met preutsheid of op gemak voelen te maken, ik wil gewoon ook na de bevalling nog als aantrekkelijk vrouwmens kunnen worden gezien zonder dat hij allerlei open wonden en taferelen voor zich ziet...niet alles hóeft he.

Dat interesseert je op het moment van bevallen echt niks meer . En je sexleven komt echt wel weer goed haha! Het zijn echt 2 verschillende situaties.

Daar denkt toch niet iedereen hetzelfde over hoor.

Oh, dat zal vast. Maar de meerderheid lijkt me wel. Heb je er ervaring mee?

Lijkt mij ook dat gelukkig de meerderheid daar wel zo over denkt. Helaas heb ik er wel ervaring mee.

Volgens mij hebben we het er van tevoren wel over gehad maar ik vond het aan mijn vriend om te bepalen. Zelf wilde ik het absoluut niet zien via een spiegel o.i.d. maar als hij het wel wilde zien dan had ik er geen problemen mee. Op het moment dat ik mocht gaan persen stond hij wel bij het hoofdeinde van mijn bed maar toch heeft hij alles gezien. Hij vond het een hele mooie ervaring en heeft zo'n beetje tegen iedereen die op kraamvisite kwam verteld dat hij alles heeft gezien. Dat hoefde van mij dan weer niet zo Maar ik vind het wel heel schattig dat hij er zo vol van was. Het heeft ons sexleven overigens niet negatief beïnvloedt, dat is sinds de bevalling eigenlijk alleen maar beter geworden (dat kan dus ook )

Overigens was ik op het moment zo in mezelf gekeerd dat er 20 man had kunnen staan zonder dat ik het doorhad.

Puggle schreef:Ik moet in het ziekenhuis bevallen ivm aangeboren hoge bloedruk sta ik daar onder controle. Maar ook al moest het niet dan koos ik ook voor het ziekenhuis, mede ook ivm pijnstilling die je daar hebt. Ik roep nu ook al even nou spuit mij maar plat daar hoor maar ja zo'n ding in mijn rug lijkt me dan ook weer afschuwelijk eng!
Maar jullie hebben ook gelijk, het is toch een natuurlijk proces dat je er vast naartoe groeit met de maanden. Maar het valt niet mee om er zo over te denken

Bij mij ging het eerlijk gezegd juist andersom, met 20 weken keek ik uit naar de bevalling. Ik was zo ontzettend nieuwsgierig hoe het zou zijn. Maar hoe dichterbij het kwam, hoe enger ik het ging vinden. Maar toen het eenmaal echt zo ver was, dat ik wist dat ik weeën had, toen vond ik het niet meer echt eng, alleen maar spannend.

Mijn man was er beide keren bij.
Bij de eerste was ook mijn oudste zus erbij en bij de tweede mijn jongste zusje.
(Mijn oudste zus kan geen kinderen krijgen en mijn jongste zusje gaat nu de IVF molen in, nu hebben ze het in elk geval een keer van dichtbij mee kunnen "maken".)
Verder een hoop zusters en een gyn.

Mijn man heeft beide kinderen geboren zien worden en ook de navelstreng doorgeknipt.
Hij ziet de bevalling ook los van ons sex-leven.

Mijn vriend heeft er gewoon nagekeken we hebben het hier eigenlijk ook nooit over gehad. Het enige wat hij niet had willen zien was de knip, hij zei later ook tegen mij ´ik dacht oei daar gaat mn poes´ haha, ik moest er wel mee lachen ook is dat uiteindelijk goed gekomen!

Ik heb hier nog helemaal niet over nagedacht, het enige wat ik gezegd heb is dat hij voordat we naar het ziekenhuis gaan, thuis nog even kan plassen en daarna bij mij moet blijven haha. Ik zie voor hem geen kans om mij in dat ziekenhuis alleen te laten

Puggle: ik schijt ook 1000 kleuren hoor, maar ik ben ervan overtuigd dat het goedkomt.
In het begin dacht ik net als jij, maar nu al ben ik zo benieuwd naar dat kleine ukkie dat het straks allemaal niks meer uitmaakt.
Al wordt ik nog steeds wel een beetje bang over hoe we het straks gaan doen als ouders enz

Ik zou het echt heel erg raar vinden als mijn man alleen maar bij mijn hoofd had willen staan. Ik zou dat eigenlijk wel een beetje sneu vinden. Een bevalling is toch een heel logisch en natuurlijk iets.
Gelukkig was daar bij ons ook geen sprake van. Hij heeft onze dochter zelf aangepakt. Ik vind het echt heel bijzonder. Hij vond dat ook.
Bij een evt volgende hopen we dat het weer zo gaat.

Ik vond het gênanter toen ik tijdens de weeen tegelijkertijd moest spugen en aan de diarree was. Hem boeit het niet.

Na dit alles vind hij me nog net zo aantrekkelijk als daarvoor.

M@niek schreef:Mijn vriend heeft er gewoon nagekeken we hebben het hier eigenlijk ook nooit over gehad. Het enige wat hij niet had willen zien was de knip, hij zei later ook tegen mij ´ik dacht oei daar gaat mn poes´ haha, ik moest er wel mee lachen ook is dat uiteindelijk goed gekomen!

Haha zijn poes nog wel!

Mijn vriend kan niet goed tegen bloed, dus de kans is vrij groot dat hij bij mijn hoofd in de buurt zal blijven, om niet van zijn stokje te gaan! Het maakt mij niet uit, zolang hij er maar voor me is en me steunt waar nodig. Maar misschien denk ik daar zwanger en wel wel anders over