Straf op kdv

we schatten risico's ook heus wel in hoor, we laten ons eigen kind niet verongelukken.

Ik zet C.iske wel eens op de gang maar dat is ook vaak om ons beiden een time-out te geven. Namaakboos ben ik ook nooit maar ik wil dat hij, als ik echt boos ben, ook even nadenkt waarom ik dat dan ben.

Het lastige vind ik dus dat ik ook gewoon vind dat je, je kind moet behoeden. Als ze op de bank lopen en eraf vallen, is dat niet zo erg. Als C.iske op de bureustoel staat, valt hij alweer een stuk harder en kan hij zich echt lelijk bezeren. Dus eraf moet hij van mij sowieso, de val hoeft hij van mij niet zelf te ervaren.

Maar hoe ga je dat dan later doen als ze er van overtuigd zijn dat ze wel heel goed 180 kunnen rijden omdat ze zelf vinden dat ze daar goed genoeg voor rijden? Of met drank op?

zou jij 180 gaan rijden SP als je weet dat er geen politie of flitspaal staat? Nee toch? Waarom niet? Omdat je vindt dat het gevaarlijk is toch? Ga jij met drank op achter het stuur zitten? Ik niet, en niet omdat ik het risico loop om een boete te krijgen, maar omdat ik niet iemand dood wil rijden doordat mijn inschattings- en reactievermogen te laag is.

en onze dochter mag ook niet staan op de bureaustoel of uit het raam op 3 hoog hangen, maar ik laat haar wel ervaren wat er kan gebeuren als je onvoorzichtig bent op de bank ja. En het is niet zo dat wij aan de andere kant van de kamer staan, dan zitten wij er gewoon naast. Ik hoef haar nu alleen nog te helpen herinneren dat ze kan vallen en dan knikt ze 'ja' en gaat dan door de knieën.

Ik vind wel dat je kinderen inderdaad niet heel de tijd moet waarschuwen voor gevaren en al voor er gevaar is, weghalen uit de situatie. Ik zie inderdaad dat sommige ouders wel heel beschermend zijn. Je kan een kind ook zelf laten ervaren dat dingen gevaarlijk en niet handig zijn, onder begeleiding. Die begeleiding hoeft het kind niet eens altijd zelf door te hebben.

Liever een keer iets te hard vallen, dan opvoeden als een porseleinen poppetje.

Mijn dochter klimt ook overal op. De salontafel, eetkamerstoelen, als ze de kans krijgt nog vanuit de kinderstoel de tafel op. Zo ook de bank waar ze dan het liefst overheen wil gaan rennen. En een paar weken terug viel ze dus van de bank bovenop haar bol, een groot blauw ei erop..., maar de volgende dag probeert ze het gewoon weer.

Ik ben overigens zelden echt boos. Is laatst een keer voorgekomen en daar schrok ik zelf van. Als ik boos ben, is het meer gespeeld boos. Ook niet echt boos, meer duidelijk en wat streng. Reageren uit echte woede vind ik zelf niet werken. Je gaat dan dingen zeggen/roepen waar je misschien niet achter staat, of die je niet waar kan maken.

Rejoy. schreef:zou jij 180 gaan rijden SP als je weet dat er geen politie of flitspaal staat? Nee toch? Waarom niet? Omdat je vindt dat het gevaarlijk is toch? Ga jij met drank op achter het stuur zitten? Ik niet, en niet omdat ik het risico loop om een boete te krijgen, maar omdat ik niet iemand dood wil rijden doordat mijn inschattings- en reactievermogen te laag is.

Ik ben wel benieuwd wat je hiermee bedoelt eigenlijk?

Smikkell schreef:Ik vind wel dat je kinderen inderdaad niet heel de tijd moet waarschuwen voor gevaren en al voor er gevaar is, weghalen uit de situatie. Ik zie inderdaad dat sommige ouders wel heel beschermend zijn. Je kan een kind ook zelf laten ervaren dat dingen gevaarlijk en niet handig zijn, onder begeleiding. Die begeleiding hoeft het kind niet eens altijd zelf door te hebben.

Liever een keer iets te hard vallen, dan opvoeden als een porseleinen poppetje.

Ik moet wel zeggen dat je het in dat opzicht in de ogen van anderen nooit echt goed kan doen. De ene keer krijg je te horen dat je te beschermend bent, de andere keer let je in de ogen van een ander weer niet goed genoeg op.

Minneke schreef:

Rejoy. schreef:zou jij 180 gaan rijden SP als je weet dat er geen politie of flitspaal staat? Nee toch? Waarom niet? Omdat je vindt dat het gevaarlijk is toch? Ga jij met drank op achter het stuur zitten? Ik niet, en niet omdat ik het risico loop om een boete te krijgen, maar omdat ik niet iemand dood wil rijden doordat mijn inschattings- en reactievermogen te laag is.

Ik ben wel benieuwd wat je hiermee bedoelt eigenlijk?

dat je kinderen niet opvoedt tot onverantwoordelijke volwassenen. Het gaat juist om die intrinsieke motivatie die ik steeds benoem. Waarom ga je geen 180 rijden, omdat je vindt dat het gevaarlijk is, waarom ga je niet met drank op achter het stuur zitten, omdat je vindt dat het gevaarlijk is. Dát is die intrinsieke motivatie, júist dat probeer je naar boven te halen. Het lijkt me dat een kind dat niet volgens UP wordt opgevoed eerder 180 gaat rijden als hij weet dat er geen politie of flitspaal staat, omdat dit kind gewend is om dingen wel of niet te doen vanuit extrinsieke motivatie.

Je wilt je kind júist dat extra beetje verantwoordelijkheid bij brengen op deze manier
(en nééééé, daarmee suggereer ik niet dat andere kinderen geen verantwoordelijke volwassenen worden)

Susan schreef:

Smikkell schreef:Ik vind wel dat je kinderen inderdaad niet heel de tijd moet waarschuwen voor gevaren en al voor er gevaar is, weghalen uit de situatie. Ik zie inderdaad dat sommige ouders wel heel beschermend zijn. Je kan een kind ook zelf laten ervaren dat dingen gevaarlijk en niet handig zijn, onder begeleiding. Die begeleiding hoeft het kind niet eens altijd zelf door te hebben.

Liever een keer iets te hard vallen, dan opvoeden als een porseleinen poppetje.

Ik moet wel zeggen dat je het in dat opzicht in de ogen van anderen nooit echt goed kan doen. De ene keer krijg je te horen dat je te beschermend bent, de andere keer let je in de ogen van een ander weer niet goed genoeg op.

Maar neem aan dat je jouw manier van opvoeden niet uitkiest op hoe anderen dat vinden. Ja, voor elke manier zijn voor- en tegenstanders te vinden.

Over het algemeen niet, maar jij spreekt nu een oordeel uit dat je vaak over ouders hebt en daar reageer ik op. Dat wil niet zeggen dat ik daar ook naar zou handelen als ik die ouders was.

Rejoy. schreef:

Minneke schreef:

Rejoy. schreef:zou jij 180 gaan rijden SP als je weet dat er geen politie of flitspaal staat? Nee toch? Waarom niet? Omdat je vindt dat het gevaarlijk is toch? Ga jij met drank op achter het stuur zitten? Ik niet, en niet omdat ik het risico loop om een boete te krijgen, maar omdat ik niet iemand dood wil rijden doordat mijn inschattings- en reactievermogen te laag is.

Ik ben wel benieuwd wat je hiermee bedoelt eigenlijk?

dat je kinderen niet opvoedt tot onverantwoordelijke volwassenen. Het gaat juist om die intrinsieke motivatie die ik steeds benoem. Waarom ga je geen 180 rijden, omdat je vindt dat het gevaarlijk is, waarom ga je niet met drank op achter het stuur zitten, omdat je vindt dat het gevaarlijk is. Dát is die intrinsieke motivatie, júist dat probeer je naar boven te halen. Het lijkt me dat een kind dat niet volgens UP wordt opgevoed eerder 180 gaat rijden als hij weet dat er geen politie of flitspaal staat, omdat dit kind gewend is om dingen wel of niet te doen vanuit extrinsieke motivatie.

Maar ga je dan niet voorbij aan het feit dat het brein van een kind/puber/adolescent nog niet in staat is om zulke dingen te overzien? Volgens mij is het een (aangetoond) feit dat het brein dit soort gevolg-verbanden pas op latere leeftijd echt leert in te schatten.

Dus ik snap de gedachtegang wel, en ik onderken ook absoluut dat je je kinderen hierin moet laten ontdekken en leren, maar aan de andere kant; je kunt het brein van een kind gewoonweg niet vergelijken met dat van een volwassene. Snap je wat ik bedoel?

Susan schreef:

Smikkell schreef:Ik vind wel dat je kinderen inderdaad niet heel de tijd moet waarschuwen voor gevaren en al voor er gevaar is, weghalen uit de situatie. Ik zie inderdaad dat sommige ouders wel heel beschermend zijn. Je kan een kind ook zelf laten ervaren dat dingen gevaarlijk en niet handig zijn, onder begeleiding. Die begeleiding hoeft het kind niet eens altijd zelf door te hebben.

Liever een keer iets te hard vallen, dan opvoeden als een porseleinen poppetje.

Ik moet wel zeggen dat je het in dat opzicht in de ogen van anderen nooit echt goed kan doen. De ene keer krijg je te horen dat je te beschermend bent, de andere keer let je in de ogen van een ander weer niet goed genoeg op.

En dan nog.. je hebt nou eenmaal geen ogen voor en achter. Ik was laatst even een wasje uit de wasmachine aan het halen (10 seconden en één deur naast de woonkamer) en mw. zat boven op de tafel omdat ze graag een peer wilde pakken. Kinderen zijn zó onvoorstelbaar snel dat je ze gewoon niet 24/7 kunt behoeden voor alle risico's, als zou je het willen.
Onze dochter is tijdens het rennen ook wel eens op de tafel gevallen, 2 centimeter naar links en ze was met haar oog op de punt gevallen. Nu was het slechts een blauwe plek en een hoop verdriet, het had heel anders af kunnen lopen.

Minneke schreef:

Rejoy. schreef:

Minneke schreef:

Rejoy. schreef:zou jij 180 gaan rijden SP als je weet dat er geen politie of flitspaal staat? Nee toch? Waarom niet? Omdat je vindt dat het gevaarlijk is toch? Ga jij met drank op achter het stuur zitten? Ik niet, en niet omdat ik het risico loop om een boete te krijgen, maar omdat ik niet iemand dood wil rijden doordat mijn inschattings- en reactievermogen te laag is.

Ik ben wel benieuwd wat je hiermee bedoelt eigenlijk?

dat je kinderen niet opvoedt tot onverantwoordelijke volwassenen. Het gaat juist om die intrinsieke motivatie die ik steeds benoem. Waarom ga je geen 180 rijden, omdat je vindt dat het gevaarlijk is, waarom ga je niet met drank op achter het stuur zitten, omdat je vindt dat het gevaarlijk is. Dát is die intrinsieke motivatie, júist dat probeer je naar boven te halen. Het lijkt me dat een kind dat niet volgens UP wordt opgevoed eerder 180 gaat rijden als hij weet dat er geen politie of flitspaal staat, omdat dit kind gewend is om dingen wel of niet te doen vanuit extrinsieke motivatie.

Maar ga je dan niet voorbij aan het feit dat het brein van een kind/puber/adolescent nog niet in staat is om zulke dingen te overzien? Volgens mij is het een (aangetoond) feit dat het brein dit soort gevolg-verbanden pas op latere leeftijd echt leert in te schatten.

Dus ik snap de gedachtegang wel, en ik onderken ook absoluut dat je je kinderen hierin moet laten ontdekken en leren, maar aan de andere kant; je kunt het brein van een kind gewoonweg niet vergelijken met dat van een volwassene. Snap je wat ik bedoel?

Dat snap ik heel goed en daarom ben ik als ouder belangrijk ( , toch nog ergens goed voor). Je stuurt je kind natuurlijk wel. Je geeft je kind ook geen vrijbrief om alles te doen en laten wat het wil en ik wil ook heus niet zeggen dat als Y.inthe de hond één keer gemept heeft en ik haar daar heb weg gehaald met uitleg dat ze het nooit weer doet (was het maar zo ), maar dat werkt met straffen toch ook niet zo? Je moet toch ook straffen tot je een ons weegt? Ik hoop uiteindelijk dat ze door deze aanpak in gaat zien dat het niet fijn is voor de hond en niet omdat ze anders op de gang belandt en dat kun je in feite toch wel met elkaar vergelijken?

Rejoy, ik ben het ook niet oneens met wat je zegt over (niet) straffen, maar ik weet ook niet (meer) of ik het er helemaal mee eens ben. Maar ik vond de reactie op wat SP vroeg (mbt 180 km rijden) geen logische. Dus ik was benieuwd wat je daarmee bedoelde.

Ik heb zelf een hele tijd geprobeerd volledig zonder straffen op te voeden. Maar ik ben er op terug gekomen dat dit voor mij de ideale manier van opvoeden is. Misschien op de lange termijn wel, maar niet op de korte. Dat heeft met name te maken met hoe F.enne reageerde op T.hije toen hij nog heel klein was. Ze kon hem echt fysiek pijnigen en ik vond het risico te groot worden dat zij hem zou bezeren. Ik heb er toen voor gekozen F.enne wel degelijk te straffen (op de gang te zetten) als ze hem pijn deed (of er heel erg mee dreigde). Ik vond het belang van T.hije's veiligheid groter dan dat van het vast blijven houden aan niet straffen.

Uiteindelijk blijkt het hier toch wel af en toe 'nodig' (wanneer is iets echt nodig..?) om haar tot de orde te roepen d.m.v een straf. Nooit lang, altijd met uitleg en we blijven er vooral niet in hangen. Maar het heeft toch wel effect. Bij de jongste (die natuurlijk net zo oud is als jullie dametje) is dat absoluut nog niet nodig. Maar ik kan me voorstellen dat we hem ook weleens op de gang gaan zetten in de toekomst.

Ik herken me trouwens vaak heel sterk in jou (qua gedachtegangen, enthousiasme en ergens helemaal voor gaan). Ik ben daarom oprecht benieuwd of jij deze manier van opvoeden vol blijft houden. Ik vind het sowieso heel mooi om te zien hoe bewust je met je dochter omgaat!

Rejoy. schreef:

Susan schreef:

Smikkell schreef:Ik vind wel dat je kinderen inderdaad niet heel de tijd moet waarschuwen voor gevaren en al voor er gevaar is, weghalen uit de situatie. Ik zie inderdaad dat sommige ouders wel heel beschermend zijn. Je kan een kind ook zelf laten ervaren dat dingen gevaarlijk en niet handig zijn, onder begeleiding. Die begeleiding hoeft het kind niet eens altijd zelf door te hebben.

Liever een keer iets te hard vallen, dan opvoeden als een porseleinen poppetje.

Ik moet wel zeggen dat je het in dat opzicht in de ogen van anderen nooit echt goed kan doen. De ene keer krijg je te horen dat je te beschermend bent, de andere keer let je in de ogen van een ander weer niet goed genoeg op.

En dan nog.. je hebt nou eenmaal geen oren voor en achter. Ik was laatst even een wasje uit de wasmachine aan het halen (10 seconden en één deur naast de woonkamer) en mw. zat boven op de tafel omdat ze graag een peer wilde pakken. Kinderen zijn zó onvoorstelbaar snel dat je ze gewoon niet 24/7 kunt behoeden voor alle risico's, als zou je het willen.
Onze dochter is tijdens het rennen ook wel eens op de tafel gevallen, 2 centimeter naar links en ze was met haar oog op de punt gevallen. Nu was het slechts een blauwe plek en een hoop verdriet, het had heel anders af kunnen lopen.

1 woord: vaatwasmachine

En verder ben ik het volledig met je eens, je kunt je kind niet voor alles behoeden, en al vallen ze een keer...jammer dan, dat hoort erbij....

Het woord vaatwasser moest een keer vallen in deze discussie..

vaatwasser... vaatwasser... nee, zegt me écht helemaal niks.

Ik vind ergens een foto van maken trouwens ook een vorm van belonen. Het is het waard om een foto van te maken, dus het zal wel leuk en grappig zijn.

Kinderen in de klas vonden het altijd ook een heel grote eer als ik hun werkjes op de foto zette. Net als het mooi presenteren in een hoekje of op een tafel in de klas. Dat vind ik zelf ook leuk en belanrijk. Echt stilstaan bij wat ze gemaakt hebben.
Hangen jullie werkjes van jullie kinderen op en zien jullie dat ook al belonen/aanmoedigen etc.?

Rejoy. schreef:

vaatwasser... vaatwasser... nee, zegt me écht helemaal niks.

Sarcasme in de opvoeding? Ook een leuk onderwerp..

zit je me nou op de kast te jagen smikkel?

En ze was zo geconcentreerd bezig dat ze niet eens door had dat ik in de kamer stond, laat staan een foto maakte


Werkjes ophangen zie ik als een vorm van versiering

Rejoy. schreef:zit je me nou op de kast te jagen smikkel?

En ze was zo geconcentreerd bezig dat ze niet eens door had dat ik in de kamer stond, laat staan een foto maakte

Nee, diue discussie hoeft niet opnieuw en ik doel niet alleen op dat voorval.

Ouders maken foto's van meer dingen die ook best grappig, maar eigenlijk ook heel stout zijn. Door het maken van een foto kun je het gedrag ook juist, ongewenst, stimuleren. Het is eigenlijk ook een vorm van belonden.

Ik zie het maken van foto's en het ophangen van knutselwerkjes niet als beloning, waar zou dat een beloning voor zijn? Ik maak een foto omdat ik het leuk vind om die terug te zien en als herinnering.
En ik hang een knutselwerkje op omdat we het leuk vinden om te kijken naar wat ze gemaakt heeft. En daar kunnen we dan bij stilstaan inderdaad, klinkt heel UP .

Ik vond dit trouwens ook een interessante discussie over opvoeden en eventuele consequenties.

http://debatop2.ncrv.nl/uitzendinggemist/fragment/mijn-kind-is-talent

Hele uitzending: http://debatop2.ncrv.nl/ncrvgemist/4-2-2012/debat-op-2

ga 'm later even kijken smikkel, ga nu ff theeleuten met m'n meisje