Laten jullie baby's huilen om het huilen?

Supertalentje schreef:

Liadan schreef:
Ik zou je willen aanraden om niet voor een lodger te gaan, dat is asymetrische drager en je krijgt er waarschijnlijk snel last mee van je schouders/rug. En nog een nadeel is dat je kindje daar liggend in moet.

Ow, goed dat je het zegt, dat wist ik niet. Ik zag ook nog een minimonkey, is die wel goed?

Die is ook asymmetrisch. Een draagdoek die je moet knopen (bv. De Hoppediz, die heb ik) is echt niet zo ingewikkeld als het er in eerste instantie misschien uitziet en zowel voor jou als de baby ergonomisch gezien het beste. Maar als je dat echt niet wil zou ik zelf voor een Bondolino gaan.

Ik heb Yrsa in het begin in een Beco Butterfly gedragen, dat ging ook heel goed.

Susan schreef:Ik heb Yrsa in het begin in een Beco Butterfly gedragen, dat ging ook heel goed.

Vanaf wanneer heb je die gebruikt? Ik heb die ook nog liggen maar ik heb wel is gelezen dat het pas 'goed' is vanaf 3 maanden. Het lijkt me wel handig als ik hem eerder kan gebruiken.

Ik heb sinds kort een Boba drager. Echt ideaal, 1x afstellen en daarna alleen elke keer vastklikken! Weet alleen niet zeker of hij ook geschikt is voor jonge baby's. Heb namelijk op een site gelezen dat hij vooral voor grotere kindjes geschikt is, maar in mijn instructieboekje staat dat je er ook een pasgeborene in kan dragen. Ik vind 'm in elk geval ideaal. Niet meer knopen, steeds op nieuw dingen verstellen.. Dat was eerst geen probleem trouwens, maar mevrouwtje hier zit nu niet meer zo netjes stil

de meeste van die dragers die genoemd worden zijn niet geschikt vanaf de geboorte, tenzij je er een baby-insert in hebt. Het rugpand is dan nog te groot voor zo'n klein babylijfje.

De Beco Butterfly mag vanaf het begin.

Via cursus op werk heb ik geleerd dat een kind best mag huilen.
Vaak is huilen een manier om te communiceren.
Vooral als ze nog niet kunnen praten, vele maken hun kind monddood
door een speen in de mond te duwen.

Het beste kun je gewoon troosten en laten
merken dat je je kindje hoort en begrijpt.
Kinderen maken uit angst en stress stresshormonen aan.
Die stresshormonen zitten in tranen en om weer
tot rust te komen moeten die stresshormonen eruit en dat kan alleen
door de tranen naar buiten komen.

Als je je kindje niet laat uithuilen bouwt een kind veel stress op
wat er niet uitkomt. Mannen sterven vaak aan herseninfarct, komt vaak doordat mannen
niet tot niet vaak huilen en alles opkroppen.

Ik zou een kind natuurlijk niet heel lang laten huilen maar soms even
Huilen is goed.

Ik heb ff gezocht op Marsupi, bandolino en die van Freakie, maar het principe lijkt me hetzelfde (allemaal rechtop dus ipv schuin). Weet iemand waar ik die dingen kan passen en proberen?

Als je toevallig uit de omgeving van Den Bosch komt, dan kan je ze proberen bij Babybij.

Cupcake schreef:Via cursus op werk heb ik geleerd dat een kind best mag huilen.
Vaak is huilen een manier om te communiceren.
Vooral als ze nog niet kunnen praten, vele maken hun kind monddood
door een speen in de mond te duwen.

Het beste kun je gewoon troosten en laten
merken dat je je kindje hoort en begrijpt.
Kinderen maken uit angst en stress stresshormonen aan.
Die stresshormonen zitten in tranen en om weer
tot rust te komen moeten die stresshormonen eruit en dat kan alleen
door de tranen naar buiten komen.

Als je je kindje niet laat uithuilen bouwt een kind veel stress op
wat er niet uitkomt. Mannen sterven vaak aan herseninfarct, komt vaak doordat mannen
niet tot niet vaak huilen en alles opkroppen.

Ik zou een kind natuurlijk niet heel lang laten huilen maar soms even
Huilen is goed.

Wat voor cursus was dat in vredesnaam?

dat is echt onzin cupcake. Het stress-hormoon komt er niet uit met de tranen. Als kinderen huilen maken ze inderdaad stress-hormoon aan: het cortisol hormoon. De tegenhanger van dit hormoon is oxytocine: het knuffelhormoon. Als kinderen bij hun ouders zijn, huid-op-huidcontact hebben en getroost worden, maken ze het oxytocine hormoon aan en stopt de aanmaak van het stress-hormoon. Hoe langer het kind (alleen) aan het huilen is, hoe meer cortisol er aangemaakt wordt en hoe hoger het stress-level in zo'n lichaampje is. Als het corstisol-hormoon verhoogd is, dan staat het lichaam in een constante paraatheid om te vluchten, wordt er bloed naar de armen en benen gepompt om te kunnen vluchten. Al dat bloed gaat dan niet naar de hersenen om te gebruiken voor de ontwikkeling. Wanneer het kindje getroost wordt en het knuffelhormoon aangemaakt wordt, dan is het kindje in een relaxte status en heeft het lichaampje alle energie om te groeien en ontwikkelen.

Supertalentje schreef:Ik heb ff gezocht op Marsupi, bandolino en die van Freakie, maar het principe lijkt me hetzelfde (allemaal rechtop dus ipv schuin). Weet iemand waar ik die dingen kan passen en proberen?

waar woon je supertalentje, misschien woont er iemand bij je in de buurt waar je wat uit kunt proberen?

Mijn kinderen mogen ook gerust huilen maar wel bij mij en niet ergens alleen.

Verder ben ik ook benieuwd wat voor cursus dat was.

Rejoy. schreef:dat is echt onzin cupcake. Het stress-hormoon komt er niet uit met de tranen. Als kinderen huilen maken ze inderdaad stress-hormoon aan: het cortisol hormoon. De tegenhanger van dit hormoon is oxytocine: het knuffelhormoon. Als kinderen bij hun ouders zijn, huid-op-huidcontact hebben en getroost worden, maken ze het oxytocine hormoon aan en stopt de aanmaak van het stress-hormoon. Hoe langer het kind (alleen) aan het huilen is, hoe meer cortisol er aangemaakt wordt en hoe hoger het stress-level in zo'n lichaampje is. Als het corstisol-hormoon verhoogd is, dan staat het lichaam in een constante paraatheid om te vluchten, wordt er bloed naar de armen en benen gepompt om te kunnen vluchten. Al dat bloed gaat dan niet naar de hersenen om te gebruiken voor de ontwikkeling. Wanneer het kindje getroost wordt en het knuffelhormoon aangemaakt wordt, dan is het kindje in een relaxte status en heeft het lichaampje alle energie om te groeien en ontwikkelen.

Ik zal het doorgeven aan mijn werkgever!

Ja maar Cupcake, als mijn dochter compleet overstuur is laat ik haar dus echt niet huilen he... Daar krijgt ze alleen maar meer stress van. Ik denk wel dat het jammeren/jengelen om in slaap te komen niet persé slecht is, als ik haar steeds de speen ga geven of troosten slaapt ze helemaal niet meer.

Overigens laat ik haar ook wel huilen als ze niks wil, maar niet alleen in bed, maar bij mij. Gebeurt niet vaak, maar als het gebeurt zit ik het letterlijk uit met haar in mijn armen, niet met haar in bed en de babyfoon uit.

Susan schreef:

Cupcake schreef:Via cursus op werk heb ik geleerd dat een kind best mag huilen.
Vaak is huilen een manier om te communiceren.
Vooral als ze nog niet kunnen praten, vele maken hun kind monddood
door een speen in de mond te duwen.

Het beste kun je gewoon troosten en laten
merken dat je je kindje hoort en begrijpt.
Kinderen maken uit angst en stress stresshormonen aan.
Die stresshormonen zitten in tranen en om weer
tot rust te komen moeten die stresshormonen eruit en dat kan alleen
door de tranen naar buiten komen.

Als je je kindje niet laat uithuilen bouwt een kind veel stress op
wat er niet uitkomt. Mannen sterven vaak aan herseninfarct, komt vaak doordat mannen
niet tot niet vaak huilen en alles opkroppen.

Ik zou een kind natuurlijk niet heel lang laten huilen maar soms even
Huilen is goed.

Wat voor cursus was dat in vredesnaam?

Susan, jij bent zoveel tactischer dan ik, haha!

Het was overigens een cursus van een fysio en gedragstherapeute
uit Amsterdam. Werk op kinderdagverblijf.

Waarschijnlijk kan ze zich dan ook beter gaan concentreren op fysiotherapie dan op pedagogische aangelegenheden.

Cupcake schreef:Het was overigens een cursus van een fysio en gedragstherapeute
uit Amsterdam. Werk op kinderdagverblijf.

Maar na je stukje nog een keer doorgelezen te hebben: wordt bedoeld dat je kinderen alleen laat huilen omdat dat goed is of wordt bedoeld dat ze best in je armen mogen huilen? Want dat wordt me niet duidelijk? Hoe doen jullie dat dan op het kdv waar je werkt?

Ik vind het ook opvallend hoeveel mensen vinden dat je je kindje verwend door het op te pakken en troosten als het huilt... Mij maak je niet wijs dat moeders zonder gewetenswroeging hun kind laten huilen, mijn hart breekt dan bijna als ze zo overstuur is, vind het zo erg. Hoe kunnen vrouwen dan hun kinderen laten huilen? Overigens deed mijn moeder dit ook, en dat snap ik ook niet.

Ayla schreef:Ja maar Cupcake, als mijn dochter compleet overstuur is laat ik haar dus echt niet huilen he... Daar krijgt ze alleen maar meer stress van. Ik denk wel dat het jammeren/jengelen om in slaap te komen niet persé slecht is, als ik haar steeds de speen ga geven of troosten slaapt ze helemaal niet meer.

Overigens laat ik haar ook wel huilen als ze niks wil, maar niet alleen in bed, maar bij mij. Gebeurt niet vaak, maar als het gebeurt zit ik het letterlijk uit met haar in mijn armen, niet met haar in bed en de babyfoon uit.

Uhh dat hoor je me ook niet zeggen!
Overstuur is iets anders zoals ik al vermeldde in eerdere post.
Vaak merk je dat als een kind opgehaald word op kdv
dat zodra ze ouder zien beginnen te huilen.
Ouders denken vaak dat ze het niet leuk hebben gehad.
Eigenlijk wil het kind heel veel vertellen, omdat het veel heeft meegemaakt
die dag, waardoor het gaat huilen. Ouder pakt dan vaak een speen en maakt
het kind monddood waardoor het kind zijn ontlading nieg kwijt kan.
Op zo'n moment moet je kind troosten en even laten huilen.

Panieksituatie is ander verhaal.

Ow zo. Dan heb ik niks gezegd. Wat Liadan zegt vroeg ik me ook af, want van alleen huilen wordt de stress alleen maar erger.

cupcake, ik snap wat je bedoelt, maar denk je niet dat een kind op dat moment troost heeft aan het zuigen op de speen en het bij de ouders zijn? Dat dit schadelijker zou zijn dan laten huilen, ook al is dit in de armen van de ouders?

Ik denk dat het een hele natuurlijke situatie is van ouders om iets te zoeken waar het kind troost aan heeft en dat het juist onnatuurlijk zou zijn als ouders hun kind zonder probleem zouden laten huilen.

Een tutje is voor heel veel kinderen juist een troost...
Dat heeft niks met monddood maken te maken.
Ik heb trouwens nog nooit gehoord dat een klein kind (baby) gaat huilen omdat hij/zij het zo naar de zin gehad heeft.
(Een enkeling daar gelaten maar het lijkt me sterk dat daar (een deel van) een cursus voor bedacht is)
Eerder omdat het te druk geweest is en teveel prikkels gehad heeft.

Liadan schreef:

Cupcake schreef:Het was overigens een cursus van een fysio en gedragstherapeute
uit Amsterdam. Werk op kinderdagverblijf.

Maar na je stukje nog een keer doorgelezen te hebben: wordt bedoeld dat je kinderen alleen laat huilen omdat dat goed is of wordt bedoeld dat ze best in je armen mogen huilen? Want dat wordt me niet duidelijk? Hoe doen jullie dat dan op het kdv waar je werkt?

U


In je armen natuurlijk. Je laat ze niet alleen.
Je kunt erbij zeggen dat je het begrijpt en dat het kindje
best even mag huilen om te ontladen.
Natuurlijk geen lange tijd. Maar veel mensen kappen verdriet af
door sst te roepen of met het kind te gaan rammelen of de speen erin te stoppen.
Vele vinden huilen niet oke. Terwijl wij volwassen ook heus allemaal
wel eens huilen, en hoe graag we ook liever niet huilen... toch lucht het op.