voor de moeders die hun kindje niet laten huilen

Ik weet dat er een paar moeders zijn die hun kindje eigenlijk niet laten huilen. Nou zit ik met een dilemma en ik ben heel benieuwd hoe jullie hier mee om gaan...

Mijn zoontje slaapt al een tijdje heel slecht 's nachts. Maar nu wordt ie ook regelmatig om 12 uur 's nachts wakker om vervolgens zo'n 2 uur te huilen. Het zijn dan huiltjes van een minuut of vijf, gevolgd door een korte (adem)stilte en weer een tijdje huilen. Zodra ik zijn kamer nader of de lamp op de overloop aan doe, is het stil.

Ik ben nu dus heel erg geneigd om hem maar te laten liggen, alleen hij huilt soms echt wel hartverscheurend. Ik ben wel heel benieuwd hoe anderen hiermee omgaan en vooral de meiden die hun kindje dus niet laten huilen...

Gewoon laten liggen en heen en weer blijven lopen! Ik troost hem wel maar wil wel dat hij gewoon in zijn eigen bedje slaapt, ook al kost dat meer moeite.

Dan komt ze bij ons in bed.

Als hij hartverscheurend huilt haal ik 'm er echt uit hoor, ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om hem te laten liggen dan. Gelukkig komt het niet zo vaak voor, maar ik leg hem dan meestal bij ons in bed een tijdje. Ik merk dat hji dan niet goed slaapt, maar hij komt dan wel even tot rust als hij bij ons ligt. Na een kwartiertje/halfuurtje is hij rustig genoeg en dan kan ik hem in zijn eigen bedje leggen.

Als hij blijft huilen steeds ga ik z'n speentje geven. Dan zie ik ook of hij die huilgeluidjes in z'n slaap maakt of dat hij wakker is. Als hij het in z'n slaap doet maak ik hem een klein beetje wakker en dan is het vaak over. Als hij wakker is en hij blijft steeds huilerig dan komt hij even bij me liggen. Als hij dan goed slaapt en ik ben nog wakker gaat hij terug naar bed en anders blijft hij bij ons liggen.

dan komt ze bij ons in bed, voor haar veel fijner om dicht bij haar ouders te zijn als ze zich niet fijn voelt en wij hobbelen midden in de nacht niet heen en weer.

Als ze echt blijft huilen dan komt ze ook bij ons in bed, maar dit is eigenlijk maar heel af en toe en vaak een periode.
Ze wordt soms ook wel eens huilend/jammerend wakker, ik wacht het altijd een paar minuten af en hoor ook wel aan het huiltje of het overgaat of niet. Vind het `s nachts ook wel lastig ivm de buren.

Over het bij ons in bed komen, ik laat haar wel in slaap vallen en probeer haar dan in haar eigen bed terug te leggen.

Ik loop eerst heen en weer met troosten naar haar kamertje. Houdt het huilen niet op dan haal ik haar er even eruit om bij ons in bed te komen maar ze slaapt nooit bij ons in bed.

FoolishSam schreef:Gewoon laten liggen en heen en weer blijven lopen! Ik troost hem wel maar wil wel dat hij gewoon in zijn eigen bedje slaapt, ook al kost dat meer moeite.

+1, wij laten ons dochtertje ook gewoon liggen, en wij willen ook dat ze gewoon in haar eigen bedje slaapt.

Ik laat ze hier ook niet huilen, maar gaan gewoon bij ons in bed.
Het komt dan ook niet veel voor zodat ze er aan wennen.
Mas heeft een periode gehad dat hij, denk ik, heel erg aan het dromen was. Hij huilde dan ook in zijn slaap, maar dan gaf ik hem zijn knuffel en een aai over zijn bol en was het meestal al voldoende.

Hier heb ik dat nu niet (soms wel gehad in het begin maar dan overdag). Als ze dit zou doen dan denk ik dat ik er eerst uit zou gaan om te proberen haar te troosten. Werkt dat niet en blijft ze huilen dan komt ze lekker bij mij in bed! Meestal is het huilen dan zo over, als ik haar bij me neem.

Ik laat mijn zoontje een uur huilen, huilt die hierna nog dan mag hij gewoon bij ons in bed.
Het komt dan ook niet veel voor zodat hij hier aan werd
Alex heeft ook een periode gehad dat hij, denk ik, heel erg aan het dromen was. Hij huilde dan ook in zijn slaap, maar dan gaf ik hem zijn knuffel en een aai over zijn bol en was het meestal al voldoende.

Ik leg D. dan bij ons in bed.

Heeft hij al een peuterbed of een groot bed? Dan kan een van jullie even bij hem komen liggen, als hij dan weer rustig is of slaapt kun je gewoon weer naar je eigen bed. Anders kun je een makkelijke stoel in zijn kamer zetten en even bij hem gaan zitten, eventueel even bij je nemen en weer terug leggen als hij rustig is.

D. slaapt nog steeds bij ons op de kamer in de co-sleeper. Ik probeer haar altijd eerst te troosten zonder haar direct op te pakken, lukt dat niet, dan mag ze tussen ons in.
Ik denk dat we binnenkort gaan proberen om haar in haar eigen kamertje te gaan laten slapen. Maar als ze dan huilt, dan denk ik dat ik haar gewoon weer tussen ons in leg. Niet alleen omdat ik denk dat het voor haar beter is, maar stiekem hecht ik ook veel waarde aan m'n eigen nachtrust..
De laatste paar dagen merk ik ook dat ze in d'r slaap aan het huilen is, voorheen was ze gewoon wakker. Misschien dat dit in een bepaalde periode heviger aanwezig is, ik weet het niet.

Op het moment gaat het s'nachts bij ons heel goed! Maar wij hebben ook flinke drama nachten gehad. Dan was het onophoudelijk huilen of een beetje jammeren. Maar dit hield ze makkelijk een uur vol en soms wel 2 of 3 uur. Bij ons in bed wou echt niet, mevrouw ging er dan gewoon een feestje van maken. Dit doen we dus ook zeker niet meer. Ze blijft in haar eigen bedje, we pakken haar ook niet op, alleen als ze echt verdrietig/overstuur is, we kunnen het wel horen aan de manier van huilen, als we haar er wel uitpakken en weer terug leggen is ze nog veel meer overstuur.
We laten haar dus liggen, lopen wel naar haar toe, aai over haar bol, speentje en doekjes geven we haar weer (die liggen mesetal overal!) en zeggen "weltrusten" en gaan weer weg. Naar een paar minuutjes gaan we weer en dan weer... uiteindelijk valt ze wel weer in slaap.

T. probeer ik ook op zijn eigen kamertje te houden. Tot nu toe is het één keer voorgekomen dat ik hem bij ons in bed heb genomen 's nachts. Wij hadden vorig weekend een rampen nacht. T. kon niet slapen en werd waarschijnlijk erg vervelend wakker uit een droom en daarnaast was het ook nog eens verschrikkelijk warm. Ik heb hem op zijn eigen kamertje gelaten en heen en weer gelopen. Hem wat drinken gegeven en uiteindelijk even eruit gehaald om te knuffelen. Daarna was het goed en na 5 kwartier iel hij toch weer in slaap om daarna in één ruk weer door te slapen tot 08.30 uur. Ik slaap zelf echt niet lekker als hij bij ons in bed ligt. Het is erg moeilijk is 's nachts, want je iegen nachtrust is ook erg belangrijk.

Een speen is hier geen optie (het is een duimelot)

En bij ons in bed ook niet. Hij gaat gewoon niet slapen dan. Ik heb het een keer geprobeerd toen hij waterpokken had, maar het is echt niet te doen.

Susan: hij slaapt nog in een ledikantje. Hij is heel onrustig in zijn slaap dus ik ben bang dat hij er uit valt...

Hoe jij het omschrijft Moepie, zo doen wij het ook. Alleen als ik zijn luier controleer of wat te drinken geef, haal ik hem eruit. Verder troost ik hem in zijn bedje. Elke zoveel minuten gaan we terug, maar het is wel heel vermoeiend, want hij houdt het makkelijk 2 uur (of langer) vol... Alleen hij is stil tot ik zijn kamer uit loop, dan begint hij weer te huilen...

Ik laat S. ook nooit huilen, als ze huilt is dat meestal omdat ze haar speen of knuffel kwijt is dus die geef ik dan. Is het dat niet dan probeer ik haar gerust te stellen en anders neem ik haar op schoot en ga ik gewoon eventjes met haar zitten, geef haar wat water en dan gaat ze eigenlijk altijd weer slapen. En zo niet dan herhaal ik dat, als ze echt niet wil slapen, mag ze ook in ons bed, maar dat gebeurt zelden.
Laatst had ze ook ineens dat ze niet wilde slapen en de gordijnen mochten niet dicht. Toen heb ik zo'n lampje voor in het stopcontact gekocht en erin gedaan en toen was het meteen over. Ik hoor vaker dat kinderen van deze leeftijd het ineens eng of donker of iets dergelijks kunnen vinden 's nachts. Dus misschien kan je dat proberen? Of heb je dat al?

Kan me voorstellen dat het vermoeiend is! Succes nog!

Jetje schreef:Zodra ik zijn kamer nader of de lamp op de overloop aan doe, is het stil.

Wij hebben altijd de lamp op de overloop aan. Tygo was ook altijd erg bang in het donker, vandaar. Misschien een idee om die 's nachts aan te laten zodat er wat licht op het kamertje komt? Of anders een nachtlampje op de kamer?

Vindt hij het niet fijn als het licht op de hal altijd aan is? Misschien scheelt dat al heel veel.

Lieskuh schreef:

Jetje schreef:Zodra ik zijn kamer nader of de lamp op de overloop aan doe, is het stil.

Wij hebben altijd de lamp op de overloop aan. Tygo was ook altijd erg bang in het donker, vandaar. Misschien een idee om die 's nachts aan te laten zodat er wat licht op het kamertje komt? Of anders een nachtlampje op de kamer?

dat dus

T slaapt snachts nog in de wieg langs ons bed (al zal hij daar niet lang meer inpassen), het komt eigenlijk nooit voor dat hij snachts (ontroostbaar/ huilend) wakker wordt *teddy klopt even af*. Overdag gebeurt het wel eens, ik ga er altijd meteen heen, stop de speen in zijn mond, helpt dat niet dan buig ik me over hem heen en maak ik een soort van sussend geluid in zijn oor en/of pak ik zijn handje(s) vast, en als ook zn knuffel hem niet rustiger maakt dan pak ik hem er even uit en als hij rustig is leg ik hem weer terug. Gaat hij dan weer zo hard huilen dan heeft hij meestal een beetje honger/ dorst en laat ik hem ff bij me drinken, daarna is het meestal weer goed.

In het geval van TO zou ik ook eerst proberen om hem op zn kamertje te laten maar als hij maar niet kalmeert of steeds weer begint te huilen zou ik hem lekker bij je in bed nemen. Als je dit ook niks vindt kun je misschien een campingbedje bij je op de kamer zetten? Misschien is hij ook rustiger als jullie in dezelfde ruimte zijn?

Jetje schreef:

Hoe jij het omschrijft Moepie, zo doen wij het ook. Alleen als ik zijn luier controleer of wat te drinken geef, haal ik hem eruit. Verder troost ik hem in zijn bedje. Elke zoveel minuten gaan we terug, maar het is wel heel vermoeiend, want hij houdt het makkelijk 2 uur (of langer) vol... Alleen hij is stil tot ik zijn kamer uit loop, dan begint hij weer te huilen...

Ja moeilijk is dat dan he? Hier was dat ook vaak het geval. Meestal als we vol hielden ging het toch goed en als het weer zo'n "erge week" was en we waren consequent in het heen en weer lopen dan kon ik merken dat het naar een paar keer al korter duurde.

Maar wat gezegd wordt; misschien de lamp aan op de overloop of een nachtlampje?

Teddyaapje: bij ons op de kamer is echt geen optie. Hij is dan gewoon wakker en geeft helemaal niet meer toe aan zijn slaap. Dus dan zijn we nog verder van huis.

Overigens kalmeert hij wel, maar hij begint gewoon steeds weer opnieuw te huilen

Een lichtje aan heb ik ook wel eens bedacht, alleen hij slaapt bijvoorbeeld bij mijn schoonouders perfect en daar is het juist aardedonker.... Ook ben ik bang dat hij dan juist door het licht weer niet slaapt omdat hij te veel ziet.

Pfff best lastig zoiets haha