Zwanger worden na miskraam.

Oooh lieve Jasmine wat verschrikkelijk allemaal!! Misschien een gevoelige (en misplaatste) vraag, maar heeft jullie eerste kindje je ook zo veel moeite gekost?

Jetje schreef:Oooh lieve Jasmine wat verschrikkelijk allemaal!! Misschien een gevoelige (en misplaatste) vraag, maar heeft jullie eerste kindje je ook zo veel moeite gekost?

Dat is helemaal geen misplaatste vraag hoor.

Dat is juist het grote vraagstuk van het hele geheel. Ik was meteen in de eerste echte ronde zwanger van J. Heb de zwangerschap wel wat complicaties gehad (vitamineD-tekort, aan het eind wat hoge bloeddruk en tijdens de bevalling een loslatende placenta), maar verder niks te klagen. Maar dat is wel één van de raadsels waar de gynaecoloog ook voor staat. Ik heb een gezonde dochter, dus ik kan wel een zwangerschap voldragen.

Verder weet ik ook dat ik cystes bij mijn linker eierstok heb zitten, maar dat was voor mijn miskraam ook. Volgens mijn gynaecoloog kan dit een probleem zijn bij zwanger worden, maar dat lukt hier dus prima. Ben in 16 maanden 3 keer zwanger geraakt, waarvan ik er de langste poging 4 rondes over gedaan heb.

Ik weet dus niet wat me te wachten staat, de gynaecoloog wil in elk geval overleggen met de andere gynaecologen en eventueel wat research doen. Verder wil ze waarschijnlijk toch verder onderzoek naar die cysten.

Wat raar hé Jasmine, dat als je zo gaat tellen je eigenlijk al bijna de termijn van een voldragen zwangerschap hebt bereikt, maar er gewoon nog geen tweede kindje is. Ik snap het ook echt niet, ik hoop dan ook van harte dat er toch een medisch verklaarbare reden kan zijn zodat je dit niet nog een keer moet meemaken.

Heel heel heel veel sterkte lieve Jasmine. Wat een vreselijke pech en wat ontzettend k*t is dit zeg. En dan zegt zo'n stomme gynaecoloog ook nog dat ze het niet snapt. Terwijl je nu juist antwoorden zou willen hebben. Wel fijn dat ze onderzoekjes wil gaan doen, maar daar heb je nu even helemaal niks aan. Je wilt een baby. Geen onderzoekjes.

2013 wordt gewoon ons jaar. Van jou, van mij, van Weegschaal en van alle andere meiden die dit soort oneerlijke dingen moet overkomen.

Heel veel sterkte.

Ik vind het trouwens wel typisch jou dat je je zelfs nu nog bekommert om de andere meiden hier. Je mag ook best eens egocentrisch in de put gaan zitten hoor! Dat vergeven we je meteen!

Filoria: natuurlijk wil ik graag een baby, natuurlijk liever zo snel mogelijk. Maar ik ben alleen maar blij dat mijn gyn zegt dat ze het ook niet weet. Liever dit dan een gyn die loopt te blaten dat ze alles zo goed weet, maar er ondertussen totaal naast zit.

Maar ondertussen gaat het leven gewoon door. Vieren volgende week gewoon J. d'r verjaardag. Ik kan wel in de put gaan zitten, maar dan moet ik er ook weer uit klimmen (en daar ben ik niet zo goed in)

Wat ontzettend bizar en onbegrijpelijk. Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, behalve heel veel sterkte met alles en een hele dikke knuffel

Jasmine schreef:Filoria: natuurlijk wil ik graag een baby, natuurlijk liever zo snel mogelijk. Maar ik ben alleen maar blij dat mijn gyn zegt dat ze het ook niet weet. Liever dit dan een gyn die loopt te blaten dat ze alles zo goed weet, maar er ondertussen totaal naast zit.

Maar ondertussen gaat het leven gewoon door. Vieren volgende week gewoon J. d'r verjaardag. Ik kan wel in de put gaan zitten, maar dan moet ik er ook weer uit klimmen (en daar ben ik niet zo goed in)

@ jasmine, hier ook nog een hele dikke

@ weegschaal, jij ook een hele dikke

@ all, hier was ik vanmiddag om 17.00 uur weer thuis en voel me goed, niet misselijk en weinig pijn. Was bij het wakker worden wel even heel verdrietig, want mijn buik is nu toch echt leeg. Weet dat ik er fijn met jullie over kan praten en hoef pas volgende week weer te werken. Ga nu zo lekker slapen en spreek jullie morgen weer.

Welterusten en tot morgen dan Nillis. Fijn dat het meeviel.

nillis schreef:@ jasmine, hier ook nog een hele dikke

@ weegschaal, jij ook een hele dikke

@ all, hier was ik vanmiddag om 17.00 uur weer thuis en voel me goed, niet misselijk en weinig pijn. Was bij het wakker worden wel even heel verdrietig, want mijn buik is nu toch echt leeg. Weet dat ik er fijn met jullie over kan praten en hoef pas volgende week weer te werken. Ga nu zo lekker slapen en spreek jullie morgen weer.

Ik had dat juist bij het wakker worden van na de narcose, dat het besef kwam dat ik leeg was en in een enorme huilbui uitbarste. En daarbij, het ziekenhuis was aan het verbouwen en een paar bedden verderop (in de uitslaapkamer) was iemand net bevallen via een keizersnee en dat huilen van de baby kwam nog eens extra hard aan.

@ Jasmine; Ook hier een dikke

@ Nillis; Fijn dat het meegevallen is

Ben ook blij met dit topic meiden, we weten helaas precies wat een ander doormaakt...

Weegschaal schreef:
Ben ook blij met dit topic meiden, we weten helaas precies wat een ander doormaakt...

Absoluut +1

Oh dames, wat vind ik het allemaal naar voor jullie;

En dan lig ik klaarwakker in bed, begin ik te malen en blijven de tranen maar stromen... Moet het even van me afschrijven.
Overdag ben ik er van overtuigd dat het geen mola zwangerschap is. Heb ook nog geen bloed laten prikken door logistieke oorzaken en denk dan, wat maakt het ook voor verschil of ik het voor of na het weekend pas weet. Maar ik ben er zo bang voor. Natuurlijk ook voor de impact, maar vooral omdat ik dan voorlopig niet zwanger mag worden. Dat idee geeft me zo de kriebels, dat ik gewoon moet wachten terwijl ik dat totaal niet kan.
Ik hoop zo dat er niets aan de hand is. Dat ik gewoon binnen 6 weken weer kan herstellen en weer verder kan. Weer zwanger worden en medicatie proberen. Met een doel kan ik verder, met wachten kan ik niets.

En dan hebben we vandaag ook gehoord dat het eerste stel in de vriendengroep zwanger is. Hartstikke leuk, maar zo confronterend.
En dan mijn zusje. Dit drukt toch ook een soort stempel op haar zwangerschap, waar ik me toch wel schuldig over voel.

Ik voel me overwegend echt heel goed, kan echt positief zijn en het goed relativeren. Maar soms vliegt het me toch allemaal naar de keel.

Ga in de ochtend dan bloed laten prikken. En ga zo blij zijn als het een 'gewone' miskraam is. Dan valt er al een flinke last van me af!

Ow meis toch. Vind het echt zo erg voor je. Eerst de hele tijd leven met het idee dat het voor je gevoel niet goed zit en dan nu de mogelijke mola-zwangerschap. Ik snap heel goed dat je niet wilt wachten, dat je verder wilt, ook al heb ik dit zelf totaal niet. Integendeel. Ik moet er voorlopig echt niet aan denken, misschien wel helemaal nooit meer. De komende weken/maanden zullen het leren. Maar ik héb al een dochter, ik kan ook gelukkig zijn met één kindje.

En dan hoor je ook nog eens dat iemand uit de vriendengroep wél zwanger is. Dat lijkt me pas echt confronterend.

Je hoeft me ook niet te vertellen dat je alles goed kunt relativeren en normaal hartstikke positief bent. Dat lees ik in alles hier. Ik ga in elk geval heel hard voor je duimen dat het een gewone miskraam is. (waar je al niet voor kunt duimen zeg).

Tot slot, wil je nog even een hele dikke knuffel geven. Hou je taai hè, maar schaam je ook niet om af en toe gewoon aan je verdriet toe te geven.

Lieve weegschaal, wat naar om dit te lezen. Ik hoop natuurlijk ook van harte voor je dat het geen mola-zwangerschap is, jij wilt (heel begrijpelijk) niet blijven stilstaan en afwachten. Hopelijk is het een 'gewone' miskraam (alsof dat nog niet erg genoeg is) en kunnen jullie over een paar weken weer verder en werkt de medicatie die ze jou dan willen geven, zodat je toch eindelijk een keer een zwangerschap mag voldragen. Ik kan me ook echt heel goed voorstellen dat het zo ontzettend hard moet zijn dat iemand uit jullie vriendengroep nu zwanger is, zo dichtbij en zo confronterend. Hoe positief jij ook bent, het is gewoon moeilijk als mensen in jouw omgeving één voor één zwanger beginnen worden, terwijl jullie normaal gezien al lang een kindje zouden hebben.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik het zelf ook moeilijk vind, wat ik tegen je moet zeggen of om 'vrolijk' door te gaan met ons contact. Jij moet zoveel meemaken en dan vind ik het moeilijk om, als zwanger persoon, hier met jou over te praten. Ik weet niet wat het is om een miskraam te krijgen, laat staan 4 miskramen. Ik kan mij hooguit voorstellen wat voor een impact het moet hebben op jou en jouw leven. Daarom ook heb ik jou verder nog niet gecontacteerd na dat kl*te nieuws eergisteren, omdat ik het mij zo kan voorstellen dat het voor jou pijnlijk is om dan weer geconfronteerd te worden met het feit dat ik wel zwanger ben.

Ik wou dat ik wat voor je kon doen lieverd, je bent een schat van een meid, maar helaas kan ik niet meer doen dan er voor je zijn. Je weet me te vinden als je me nodig hebt, je hart wilt luchten of gewoon eens flink je frustraties wilt uiten.

-------

https://yescafe.actieforum.com/viewtopic.forum?t=34484