Zwanger worden na miskraam.

Linnie1985 schreef:Helemaal niemand?

euhmm...misschien niet of er zijn meiden die de hele dag werken of andere dingen gedaan hebben overdag en daardoor niet kunnen reageren?

Annie24 schreef:

Linnie1985 schreef:Helemaal niemand?

euhmm...misschien niet of er zijn meiden die de hele dag werken of andere dingen gedaan hebben overdag en daardoor niet kunnen reageren?

Haha kan ook, maar ben een beetje ongeduldig;-)

linnie: mijn man had dat ook na de miskraam. Uiteindelijk had hij het er wel over met zijn beste vriend en toen begon hij er ook tegen mij over. Hij zei wel eens van, voel me nog zo rot maar echt praten nee. Nu is hij al niet een prater dat speelde ook wel mee. En de angst kwam bij een nieuwe zwangerschap weer naar boven. Hij wou eerst niet mee naar de eerste echo's want hij wou niet wéér een stil hartje zien. Maja ik voelde me net zo dus hij moest wel mee.
Misschien praat jou vriend er ook wel over met zijn vrienden (of 1 vriend) en komt hij vanzelf bij jou. Lastig is het wel, maar wij vrouwen praten sowieso wel sneller ergers over dan de mannen.

Linnie Zoals ik uit je verhaal kan halen is je man denk ik niet z'on prater. Mijn man praatte er op den duur ook niet veel meer over. Maar ondanks dat was er bij hem net zoals bij mij de angst en onzekerheid aanwezig. Het was en is nog steeds zo dat ik er wel vrij over kan praten met een ieder in zijn aanwezigheid. En moet eerlijk zeggen dat ik het ook niet leuk zou vinden als hij mij zou 'commanderen' om er niet meer over te praten.

Sofie: wat goed van je eisprong. Ben je de moeilijke dag nog door gekomen? Wat zou het mooi zijn als je vlak na die datum weer een nieuwe positieve test vast hebt he? Ik duim voor je! En onbegrip in je omgeving? Wat begrijpen mensen niet dan?

Linnie: als ik je goed begrijp eist je vriend dat je niet over de miskraam praat waar hij bij is? Heeft hij het er wel met je over als jullie met z'n tweetjes zijn? Het is voor mij wel herkenbaar dat manlief er minder makkelijk over praat dan ik, maar hij stopt het niet weg ofzo.

mystery mom schreef:Filoria, hoe lang is t nu geleden dat je de miskraam had? En ben je al ongesteld geweest?

Dat was 17 juli. En nee, nog niet ongesteld geweest. Ik heb anderhalve week geleden vruchtbaar slijm gehad en een paar dagen daarna voelde ik steekjes in mijn onderbuik. Dus ik denk dat ik wel een eisprong heb gehad. Over twee weekjes doe ik een test. Niet al over een paar dagen zoals mijn ticker zegt. Das nog te vroeg denk ik.


Ik heb trouwens helemaal niet zoveel moeite met de miskraam meer. Als ik zwangere vrouwen of jonge baby's zie steekt het niet, en ik was oprecht blij toen een collega vertelde dat ze een paar weken zwanger is. Ik denk er verder bijna nooit aan en heb me de afgelopen weken niet verdrietig gevoeld. Is dat raar?

Misschien hard linnie, maar ik vind dat jouw vriend dan maar de kamer uit moet gaan. Ook uit eerdere posts over jouw vriend tov jou, vind ik het geen normale reactie. Dat hij er niet over kan cq wil praten...ok....maar jij moet wel jouw verhaal kunnen doen als je daar behoefte aan hebt!

Ik probeer er maar zo min over te hebben met mn vriend. Ik heb gelukkig vriendinnen en een collega waar ik het wel mee over kan hebben. Ik vind dat hij er zelf maar mee moet komen als hij het erover wil hebben.

En ik zou niet weten of hij het met vrienden erover heeft.

Iig thnx voor de reacties.

Ik bedoel dit totaal niet rot hoor Linnie, maar als je samen een kindje wilt krijgen is het wel belangrijk dat je goed met elkaar kunt praten. Of praat hij over andere (moeilijke) dingen wel?

Flower_L schreef:Misschien hard linnie, maar ik vind dat jouw vriend dan maar de kamer uit moet gaan. Ook uit eerdere posts over jouw vriend tov jou, vind ik het geen normale reactie. Dat hij er niet over kan cq wil praten...ok....maar jij moet wel jouw verhaal kunnen doen als je daar behoefte aan hebt!

Misschien heeft hij het er toch wel moeilijk mee als ik het erover heb. Ik stond toevallig met die vriendin in de keuken (bezig met bbq eten voorbereiden en zij hielp me), en de rest van de visite was buiten (verjaardag vriend). En mijn vriend was even drinken pakken voor visite.

Filoria schreef:Ik bedoel dit totaal niet rot hoor Linnie, maar als je samen een kindje wilt krijgen is het wel belangrijk dat je goed met elkaar kunt praten. Of praat hij over andere (moeilijke) dingen wel?

Ik moet wel toegeven dat hij een moeilijke prater is. Hij praat er niet makkelijk over, maar als we alleen zijn, gaat het wel. En zo niet, heb ik wel een paar meiden met wie ik wel kan praten.

De een zal hetvwel anders verwerken dan de ander, en mijn vriend is er zo een.

Wel knap dat je hem zo met rust kan laten.

Maar ik spreek uit ervaring: als je een kind hebt moet je heeel veel praten samen. Er gebeurt zoveel. Vooral de eerste jaren. Het lijkt me echt moeilijk als je steeds tegen een muur aanloopt. Bijvoorbeeld als je over de bevalling wilt praten of over je relatie die verandert als je een kind krijgt etc...

Dit is de eerste keer dat ik in dit topic kom.

Allereerst lijkt het me echt heel erg om een miskraam te krijgen. Het verdriet, de (wan)hoop, de teleurstelling, de angst, maar toch ook weer de hoop op een 'nieuw' wondertje, het geluk als dat dan gebeurt, je leest al die emoties in jullie posts(ik heb ze niet allemaal gelezen hoor;)) Ik heb in ieder geval respect voor de manier waarop ieder voor zich dit verwerkt en hiermee omgaat.

Ik heb een vraagje voor de meiden die weer zwanger zijn na de miskraam. Ik hoop dat jullie het niet erg vinden, dat ik hiervoor jullie topic gebruik.

Mijn beste vriendin heeft een aantal maanden geleden een miskraam gehad. Ze is nu weer zwanger. Vinden/vonden jullie het fijn als 'iemand' je op het moment dat je weer zwanger was, vroegen naar je gevoelens over de miskraam?

Ik vind het moeilijk om te bepalen hoe ik me hierin moet opstellen. Ik ben natuurlijk heel blij voor haar en zij is zelf natuurlijk ook heel blij. Ik weet dus niet of het 'fijn' is om op dit punt in een nieuwe zwangerschap te praten over de miskraam die hieraan vooraf is gegaan. Hoe waren jullie gevoelens hierbij? (Ze heeft al twee goede echo's gehad, waardoor ze ervan uit gaat dat het deze keer goed gaat, de angst is dus wel aardig weg)

Hoe stonden jullie in de verwerking van de miskraam, tijdens jullie nieuwe zwangerschap?

Ik sprak liever niet over mijn miskramen tijdens mijn laatste zwangerschap, ik dacht er zelfs liever niet aan. Ik ben de hele zwangerschap erg bang geweest dat het weer mis zou gaan en dus was het echt een onderwerp dat ik wilde vermijden.

Het ligt denk ik helemaal aan de persoon die je vriendin is, ik denk dat de meeste vrouwen nuchterder met een miskraam kunnen omgaan dan ik heb gedaan. Je zou aan je vriendin kunnen vragen of het een onderwerp is waarover ze juist wel of juist niet wil praten.

Tuinstoel schreef:Ik sprak liever niet over mijn miskramen tijdens mijn laatste zwangerschap, ik dacht er zelfs liever niet aan. Ik ben de hele zwangerschap erg bang geweest dat het weer mis zou gaan en dus was het echt een onderwerp dat ik wilde vermijden.

Het ligt denk ik helemaal aan de persoon die je vriendin is, ik denk dat de meeste vrouwen nuchterder met een miskraam kunnen omgaan dan ik heb gedaan. Je zou aan je vriendin kunnen vragen of het een onderwerp is waarover ze juist wel of juist niet wil praten.

Wat rot om te lezen dat je je hele laatste zwangerschap bang bent geweest om weer je kindje te verliezen.

Ik kan het haar inderdaad ook gewoon vragen, maar ik wil het juist ook weer niet allemaal naar boven halen, als zij daar geen behoefte aan heeft. Ik weet ook gewoon totaal niet wat hierin een 'normale' verwerking is, aangezien ik hier zelf helemaal geen ervaring mee heb. (Ik snap dat het bij iedereen anders werkt, maar toch is het 'fijn' om ervaringen te lezen van mensen die het mee hebben gemaakt.)

Spannend Filoria & Sofie! Ik houd m'n vingers gekruisd voor jullie!

@ Filoria; Echt super dat de ovulatietest postief was, spannend hoor!! En helemaal niet raar dat je je zo voelt, je bent gewoon positief en optimistisch

@ Sofie; Wat een goed nieuws!! nog voor die vervelende dag

@ Mystery mom; Heeft je menstruatie doorgezet?

@ Linnie; Ik mag er wel altijd over praten, maar mijn man is meer van het doorgaan en vooruit kijken. Dus het hoeft niet perse wegstoppen te zijn. Maar vervelend dat hij er helemaal niets over wil horen, moet voor jou ook niet makkelijk zijn.

@ mzcharlotte; Hoe is het met jou?

@ Vlinderjoy; Heb je al een tijdje niet meer gezien hier, hoe is het met je?

Met mij gaat het goed. Heb al last van wat kwaaltjes, wat me voor nu gerust stelt. Maar ga er pas in geloven als de echo goed is 12 sept, op mijn goede gevoel durf ik na de vorige keer niet meer te vertrouwen.

Weegschaal schreef:Met mij gaat het goed. Heb al last van wat kwaaltjes, wat me voor nu gerust stelt.

Goed zeg! Maar ik snap je terughoudendheid ook

Weegschaal schreef:
Met mij gaat het goed. Heb al last van wat kwaaltjes, wat me voor nu gerust stelt. Maar ga er pas in geloven als de echo goed is 12 sept, op mijn goede gevoel durf ik na de vorige keer niet meer te vertrouwen.

Ik heb het juist andersom. Ik durf juist niet meer op een goede echo te vertrouwen. Heb het nu twee jeer meegemaakt dat een hartje 'gewoon' stopte met kloppen terwijl ik een naar onderbuikgevoel had. , maar wel een goede echo, dat ik nu eerst naar mijn gevoel kijk en de echo meer als bevestiging zie.

Wat is dan voor jou het moment dat je echt kan gaan genieten denk je Jasmine? Lijkt me zo moeilijk als je die 12-weken-echo-grens niet meer vertrouwt inderdaad Hoop dat je deze weken zo zorgeloos mogelijk doorkomt

Echt genieten zal voor mij pas gaan als ik leven voel. Dat wil niet zeggen dat ik nu niet geniet van het zwanger zijn, vind het heerlijk om alweer over babies te fantaseren. Maar, ondanks dat ik erg onzeker ben en dat ik me niet voor kan stellen over 8 maanden een baby te hebben, voelt het wel goed.

Ben nogal een control-freak en dit is niet iets waar ik zelf invloed op heb. Dat werkt ook niet in mijn voordeel. Zal heel blij zijn als ik leven voel, dan kan ik tenminste zelf beoordelen of er leven is. (Arm kind, wat zal die straks vaak wakker worden, doordat mama in d'r buik loopt te porren)

Jasmine schreef:(Arm kind, wat zal die straks vaak wakker worden, doordat mama in d'r buik loopt te porren)

Je hebt een goed excuus hoor!

Jasmine schreef:

Weegschaal schreef:
Met mij gaat het goed. Heb al last van wat kwaaltjes, wat me voor nu gerust stelt. Maar ga er pas in geloven als de echo goed is 12 sept, op mijn goede gevoel durf ik na de vorige keer niet meer te vertrouwen.

Ik heb het juist andersom. Ik durf juist niet meer op een goede echo te vertrouwen. Heb het nu twee jeer meegemaakt dat een hartje 'gewoon' stopte met kloppen terwijl ik een naar onderbuikgevoel had. , maar wel een goede echo, dat ik nu eerst naar mijn gevoel kijk en de echo meer als bevestiging zie.

En dan begrijp ik zeker van je. Jouw situatie is wat dat betreft zo anders als de mijne, ondanks goede echo's en de beruchte 12 weken grens ging het nog mis. Bij mij ging het iedere keer mis rond de 6 weken, als het hartje moest gaan kloppen. Vandaar dat het zien van een kloppend hartje al een hele mijlpaal is. Al moet ik wel zeggen ook daarna nog terughoudend te zijn.
Maar wat betreft het gevoel, ik had de vorige keer zo'n goed gevoel, zelfs toen de echo niet goed was had ik nog hoop dat ze het misschien wel verkeerd gezien hadden. Vandaar dat ik ook op mijn gevoel niet meer durf te vertrouwen. Dus ik wil straks gewoon overtuigend bewijs zien!

Hoi meiden, hoe is het met jullie? Ik zie dat het voor sommige van jullie een spannende tijd is, ik duim met jullie mee!!

@ Linnie, mijn vriend is ook niet zo'n prater. In de eerste periode na de miskraam konden we er goed voor elkaar zijn, maar ik merk dat ik nu ook veel meer behoefte heb om het erover te hebben dan hij. Hij wil weer naar de toekomst kijken (ik ook wel hoor) en het er liever niet meer over hebben. Hij heeft bijvoorbeeld ook moeite met programma's waarin baby's of vaderschap in voorkomen. Dan zapt hij verder.

@ weegschaal, spannend zeg deze periode. Dan duurt het ineens erg lang tot 12 sept. Ik hoop met je mee op een goede echo!!

Hier een beetje rare dagen achter de rug. Ik wil niet al te veel klagen, maar ik baal zo van het bloedverlies....pfff. Curettage is nu 4,5 week geleden, ik wil er vanaf. Het remt me zo om vooruit te kunnen.
Het bloedverlies werd steeds minder, maar toen in een keer weer veel. Ik dacht dat het misschien mijn menstruatie was. Het duurde wel veel korter dan normaal (4 dagen ipv 7). Toen 2 dagen geen bloedverlies. Weer voor het eerst gesekst, want ik dacht dat dat dan weer kon en sinds gisteren ineens weer bloedverlies. Ik snap het niet meer en wordt er een beetje moedeloos van. Gyn zegt dat bloedverlies tot 6 wk erna kan blijven duren, maar ik maak me toch een beetje zorgen. Zou het kwaad kunnen dat we seks gehad hebben?

@ Tummy; Kan me voorstellen dat je het bloedverlies helemaal zat bent, je kan zo ook niet verder. Ik hield na de curettage ook bloedverlies tot aan de eerste menstruatie toe. De eerste 2/3 weken was het iets meer en daarna nog hele kleine beetjes. En dit was dan bijv ook na de seks, maar geloof niet dat dit een oorzaak is. Wat er nog zit aan bloed moet er toch uit. Heb je ook een controle afspraak staan 6weken na de curettage? Dan kunnen ze evt een inwendige echo maken om te kijken hoe het eruit ziet.

@ Sofie; Hoe is het met je, kan je al bijna testen?

Weegschaal schreef:@ Sofie; Hoe is het met je, kan je al bijna testen?

Schrok even toen ik je naam zag staan, maar gelukkig geen slecht bericht van jou.
Lief dat je het vraagt! Vandaag is mijn NOD en ik denk ongesteld te gaan worden. Het hele gebeuren gaat weer van voor af aan beginnen. Vraag mij echt af of het ooit nog eens gaat gebeuren. Ik ben alle keren heel snel zwanger geraakt, maar nu duurt het zo lang. En deze keer nog wel met hulp en dan lukt het niet.