Geslacht van je kindje: wil je dat weten of niet?

Nee beide keren wisten/weten we het niet. Wij vinden de verassing leuker dan het weten.

Wij wisten het bij onze oudste dochter en nu dus weer!

Ik ben te nieuwsschierig! Vond de verrassing met de echo net zo groot!! Ook de buitenwereld mag het weten!

Wij wilden het weten en we hebben het ook aan iedereen verteld.

Wij weten nu al dat wij het allebei niet willen weten.

wij wilden het beiden niet weten en een volgende keer zou ik het net zo doen.
natuurlijk is het qua shoppen makkelijk, maar ik vind het bijzonder om er pas na de bevalling achter te komen!
toen t. op mijn buik kwam te liggen was het geslacht ook het eerste wat ik wilde weten (want ik ben wel erg nieuwsgierig van aard ) maar toen lag de navelstreng ervoor..

Ik wilde het niet weten, mijn vriend wel. Maar ik heb gewonnen
Ik vond het heel speciaal om er pas bij de geboorte achter te komen, vond het ook niet nodig om het al te weten om te kunnen shoppen. Dat heeft me behoorlijk wat geld bespaard

Ik weet niet of er ooit een tweede komt (ik hoop het wel), dan denk ik dat ik mijn vriend zijn zin geef, mocht hij het dan wel willen weten.

Bij l wisten we het, maar spijt van achteraf. Volgende kindje willen we niet weten.

Flower_L schreef:Bij l wisten we het, maar spijt van achteraf. Volgende kindje willen we niet weten.

hoezo heb je er spijt van?

Smaragdje schreef:Ja, wij wilden het weten. Ik ben ontzettend nieuwsgierig, dat is de belangrijkste reden :-) Daarnaast vonden wij het ook leuker, om echt voor een jongen of een meisje te kunnen shoppen. Bij een volgend kindje willen wij het weer weten.

+1

Wij wilden het met 20 weken weten, maar weten het nu al ivm de hemofilie.
We maken er geen geheim van.

koNijntje schreef:

Flower_L schreef:Bij l wisten we het, maar spijt van achteraf. Volgende kindje willen we niet weten.

hoezo heb je er spijt van?

Vooral mijn nieuwsgierigheid heeft gewonnen toen, en bevalling lijkt me specialer wanneer we niet weten wat het wordt. Toen hebben we te impulsief gezegd, 'we willen weten'. Misschien komt ook wel doordat ik zwangerschap niet echt bewust heb beleefd. Laatste maanden met de verhuizing, volgende keer wil ik echt alles bewust meemaken.
Het maakt mij nu ook weinig uit wat het zou worden eigenlijk. Meisje is leuk, maar vind nu we l hebben een jongen echt heel leuk.

Ik zou het wel graag willen weten.

Alhoewel, onze oude buren wilden het ook graag weten, het zou een meisje worden. Kamertje roze gemaakt, alles meisje-meisje. En toen werd er een jongetje geboren.

Ik wilde het niet weten, ondanks grote nieuwsgierigheid! Mijn vriend is hierin meegegaan.
Bij een volgend kindje denk ik dat ik het weer niet wil weten.

als ik ooit weer zwanger ben en blijf. Willen wij het heel graag weten en dan voor de anderen geheim houden.

Twellie schreef:@ MamaRosa: Haha, gewoon de namen vergeten . Ik heb mijn vriend een briefje meegegeven met de spelling van de naam van onze tweede dochter, ik zag het ook al gebeuren dat ze na terugkomst van mijn vriend van het gemeentehuis net even iets anders zou heten dan gepland .

Ik heb ook een briefje in ons trouwboekje gedaan met de geboortenamen en de roepnaam.
Je weet maar nooit. maar nu vroeg mijn man er zelf ook om voor de zekerheid.

Sarah1985 schreef:als ik ooit weer zwanger ben en blijf. Willen wij het heel graag weten en dan voor de anderen geheim houden.

En het leukste van dit is, vind ik dan, dat iedereen zo aan het gissen is Mijn moeder bv: zegt ze tegen de hond, en dan is er straks een klein meisje om mee te spelen. Mijn broer er achter aan, nee hoor word een jongen.
Ik vind dat zo leuk om te zien/horen en ik maar denken, je ziet het vanzelf!

Bij S. wisten we het en bij een ect volgend kindje willen we het ook weer weten. Bij S. wisten alleen wij dat het een jongen zou worden (maar in de laatste weken voor de bevalling nog een enkele mensen meer omdat ik m'n mond niet kon dichthouden haha) Ik vond het belangrijkste dat het voor mijn schoonmoeder en ouders een verrassing bleef

Zelf wilde ik het graag weten zodat ik me kon voorbereiden op de komst van een zoon of dochter. Niet alleen qua kleding enzo maar ook mentaal. Ik kan niet zo goed tegen verrassingen en plotselinge dingen dat het gewoon ook goed voor me was om het te weten

Ik wilde het niet weten en mijn vriend wel. We hebben ervoor gekozen om het niet te weten en de verrassing vond ik erg leuk. Iedereen en wij ook dachten dat het een jongetje zou zijn, maar het was een meisje en daar kwamen we pas na een half uur na de bevalling achter. Bij een tweede zou ik het denk ik weer niet willen weten, maar mijn vriend wel, dus dan krijgt hij zijn zin. Denk wel dat we het geheim houden, als mij dat lukt.

Ik wilde het wel graag weten, mijn vriend niet. Ik wilde hem niet dwingen om het wel te weten, dus besloten we het als een verrassing te laten. Tijdens de 20-weken-echo hebben we van te voren aangegeven dat we het niet wilden weten. Mijn vriend vroeg echter na 10 minuten: "Kunt u het duidelijk zien?" Zij zei: "Ja, ik heb het al voorbij zien komen." Toen keek mijn vriend glimlachend naar mij: "Ik ben nu toch wel erg benieuwd!" Toen hebben we er toch naar gevraagd en vertelde de echoscopiste dat we een meisje zouden krijgen.

Achteraf gezien vond mijn vriend het toch erg leuk, het werd volgens hem nog allemaal wat echter. Zelf was ik natuurlijk helemaal blij, omdat ik het wel graag wilde weten. Bij een volgend kindje zou ik het weer willen weten. Wat mijn vriend wil weet ik niet, maar ik denk toch dat hij ook neigt naar het wel willen weten.

Ik vond het, naast dat het voor mijn gevoel allemaal nog wat echter werd, ook erg leuk omdat je gericht een kamertje kan maken en kleding kan kopen. We hebben dingen als de kinderwagen en Maxi Cosi neutraal (zwart) gehouden en zijn niet losgegaan met alles in het roze, maar voor sommige dingen vond ik het toch wel erg leuk! Ook hoefden we niet verder meer te zoeken naar een jongensnaam, daar kwamen we steeds maar niet uit

Wij wilde het ook graag weten, afgezien van de praktische kant was ik erg nieuwsgierig, en mijn stiefzoon (bah het blijft een rotwoord) wilde heeeeel graag een broertje hij heeft al 2 zusjes bij zijn moeder en was zo zenuwachtig dat ik het zielig vond voor hem om het zo lang geheim te houden, en mocht het een zusje zijn dat hij aan het idee kon wennen dat er weer een zusje kwam. Gelukkig had mijn gevoel en de echo gelijk Ook kregen we allemaal echt leuke jongensdingen toen ik nog zwanger was.

Wij wilden het beide keren graag weten. Ik vind het leuk dat ik dan echt gericht kleertjes kan kopen en de kamer jongens/meisjesachtig kan maken. En ik ben ook gewoon heel erg nieuwsgierig.
De eerste keer wisten alleen onze ouders het (kon ook niet anders want mijn ouders gingen behangen en met dat blauw was het toch vrij duidelijk ). Nu hebben we het gewoon tegen iedereen verteld.

Wij hebben nog geen kinderen en voorlopig ook nog niet in de planning. maar mocht het over een tijdje zover zijn dan wil ik het denk ik niet weten, dat heb ik namelijk altijd gezegd. Mijn man maakt het niet zoveel uit, hij hoeft het niet te weten, maar mochten we er per ongeluk toch achter komen dan is dat ook niet erg. We hoeven het niet te weten omdat het ons niet uitmaakt wat het wordt en de verrassing lijkt me wel leuk. Maar wie weet denk ik er wel heel anders over als ik ooit echt zwanger ben.

Aanstaande maandag heb ik de 20 weken echo en ik kan echt niet wachten om te weten wat het geslacht is. Gewoon omdat ik zooo nieuwsgierig ben! Mijn man wil het gelukkig ook graag weten.

Ik wilde het graag weten. Met 20 weken dan ook gelukt, het geslacht was te zien. Mij leek de voorpret extra leuk als ik het geslacht zou weten. Dan kan je toch gericht shoppen en met het kamertje aan de slag. Dat vond ik wel erg leuk, kon lekker helemaal losgaan met het roze

Ook vond ik het leuk omdat je dan al voor de geboorte weet welke naam het gaat worden en met de mensen die het mogen weten noem je het kindje dan echt al bij naam, ipv het over de baby / het kindje te hebben. Dat vond ik ook wel bijzonder, maakte het ook al een soort tastbaarder (weet niet hoe ik het anders moet omschrijven).

Ook wist de omgeving snel dat het een meisje zou worden, ik kon mijn mond niet houden omdat ik zo enthousiast was. En dat vond ik ook helemaal niet erg, iedereen mocht het wat mij betreft weten! Wel heb ik de naam voor de meeste mensen geheim gehouden, dat vond ik dan wel weer leuker om een verrassing te laten.

Nee wij wilde het beide keren niet weten. Wilde echt bij de bevalling helemaal verrast worden door ons kind.
Bij de 2e dachten we dat we weer een meisje kregen omdat de echoscopiste zich vesprak maar het was een jongen maar we waren superblij met hem. Nog steeds.