Hoelang laten jullie jullie kindjes huilen?

Annie24 schreef:

Stofzuiger schreef:

RYW schreef:Mijn neefje was een huilbaby, en mijn broer en schoonzus hebben op de huilpoli nota bene het advies gekregen hem 10 minuten te laten huilen en niet naar hem toe te gaan. Het werkt voor hen uitstekend en nu gaat het erg goed. Het mannetje slaapt veel meer, is minder moe en zit lekkerder in zijn vel..

Hier precies hetzelfde, die 10 min hebben ze gewoon nodig. Anders slapen ze ook echt niet.

Als ik dit topic dan lees voel ik me schuldig tegenover mijn kinderen . Maar in de tijd dat ik wel ieder moment naast het bedje stond was het een drama en dit werkt, dus ik moet wel zo door... Als ze beneden in de box huilen kan ik er maar 1 tegelijk troosten, dat voelt eigenlijk nog veel rotter.

Niet schuldig voelen!

Als mama met een huilbaby, in jouw geval huilbaby's, kijk je er anders tegenaan dan mama's waarvan het kindje niet hele dagen huilt.

Jij/ik had(den) alles kunnen doen wat we wilden, maar stil worden deden ze toch niet, althans Y. was alleen stil met z'n fles , weet niet meer precies hoe dat bij jouw jongens was/is.

Heel herkenbaar, ik ben nu ook heel blij dat ze tussendoor diksap/ fruithap mogen als ze wakker zijn en huilen (vooral in het huiluurtje wat ze toch nog hebben eind van de middag), gegarandeerd succes

RYW schreef:

Zelda schreef:Ja ik vind inderdaad dat kinderen niet voor niets huilen, en of je er dan gelijk bij staat of ze nog even laat huilen dat is dan geheel aan de ouders zelf. Dat maakt je geen betere of slechte moeder. Ik sta er wel gelijk bij, al vanaf de geboorte, en heb gemerkt dat dat voor ons het beste werkt. Daar hoeven andere ouders zich echt niet schuldig om te voelen.

Nee, ok, maar als jij zegt 'kinderen huilen niet voor niets', dan zeg je daar gelijk mee dat dat voor elk kind geldt, dus ook die van mij, die van de buurvrouw, van Stofzuiger en blondje. En door zo'n algemene uitspraak kan je mensen dus wel onbedoeld een schuldgevoel geven, snap je? Ook al zeg je dat het niet hoeft, het gebeurt toch.

Maar ik mag dat toch gewoon vinden, dat kinderen huilen omdat ze iets nodig hebben (troost, aandacht) en dat ze dus niet voor niets huilen? Dat hoeft toch geen probleem te zijn voor andere ouders. Ik begrijp wel dat andere moeders er misschien een schuldgevoel van krijgen maar je moet gewoon doen wat voor jou (de andere moeders dus) het beste werkt. Ik veroordeel verder niemand.

Maar het is toch logisch dat Zelda een reden geeft waarom ze het doet zoals ze het doet?

In dit soort discussies zijn er altijd mensen die vinden dat ze een schuldgevoel aangepraat krijgen of die zich gaan verdedigen, omdat mensen nou eenmaal gaan beargumenteren waarom ze het op hun manier aanpakken, wat op mensen met een andere aanpak weer overkomt alsof hun aanpak 'dus' niet goed is. Alleen als je antwoorden geeft in de trant van 'ik laat mijn kind 10 minuten huilen' of 'ik laat mijn kind 0 minuten huilen' zonder verdere achtergrondinformatie voelt niemand zich aangevallen.

Het zal bij mij vooral te maken hebben met mijn eigen onzekerheid en het gevoel 'doe ik het wel goed'.

Stofzuiger schreef:Het zal bij mij vooral te maken hebben met mijn eigen onzekerheid en het gevoel 'doe ik het wel goed'.

Ja precies, en dat zal voor de meeste moeders wel gelden die zich 'aangevallen' of aangesproken voelen door mijn uitspraak. En dat is logisch natuurlijk, je bent kersverse moeder en dat is gewoon best zwaar. Maar luister in ieder geval vooral naar je eigen gevoel.

Als je kind even moet huilen omdat je met je andere kindje bezig bent vind ik dat trouwens sowieso iets anders, ik denk dat de vraag ook meer is: hoe lang laat je je kindje BEWUST huilen. Yrsa heeft ook wel eens even gehuild omdat ik met Ezra bezig was en andersom, dat was dan even niet anders.

Susan schreef:Maar het is toch logisch dat Zelda een reden geeft waarom ze het doet zoals ze het doet?

In dit soort discussies zijn er altijd mensen die vinden dat ze een schuldgevoel aangepraat krijgen of die zich gaan verdedigen, omdat mensen nou eenmaal gaan beargumenteren waarom ze het op hun manier aanpakken, wat op mensen met een andere aanpak weer overkomt alsof hun aanpak 'dus' niet goed is. Alleen als je antwoorden geeft in de trant van 'ik laat mijn kind 10 minuten huilen' of 'ik laat mijn kind 0 minuten huilen' zonder verdere achtergrondinformatie voelt niemand zich aangevallen.

Ik vind dat je het nu veel te zwart-wit schetst en mijjn punt een beetje in het belachelijke trekt. Je kan ook zeggen wat de reden voor jouw keuze is in jouw situatie, zonder dat je die meteen veralgemeniseert met 'kinderen huilen niet voor niets' en die andere voorbeelden. Er zijn legio situaties die afwijkend zijn, en ik snap heel goed dat het schuldgevoelens opwekt als die op een grote hoop geveegd worden met de meer standaardsituaties.

Prima als je je keuze onderbouwt natuurlijk, ik neem aan dat ik dat niet eens uit hoef te leggen.

RYW schreef:

Ik vind dat je het nu veel te zwart-wit schetst en mijjn punt een beetje in het belachelijke trekt. Je kan ook zeggen wat de reden voor jouw keuze is in jouw situatie, zonder dat je die meteen veralgemeniseert met 'kinderen huilen niet voor niets' en die andere voorbeelden. Er zijn legio situaties die afwijkend zijn, en ik snap heel goed dat het schuldgevoelens opwekt als die op een grote hoop geveegd worden met de meer standaardsituaties.

Prima als je je keuze onderbouwt natuurlijk, ik neem aan dat ik dat niet eens uit hoef te leggen.

Ik vind niet dat ik het in het belachelijke trek.


Er is gewoon een verschil tussen iets doen omdat dat specifiek in jouw situatie beter is en iets doen omdat je in het algemeen een bepaalde opvatting hebt. Soms maak je bepaalde keuzes nou eenmaal omdat je een bepaalde algemene overtuiging hebt als het om kinderen gaat en ik vind dat je dat in een discussie als deze dan ook gewoon op die manier moet kunnen zeggen. Ik snap wel dat er mensen zijn die zich vervolgens schuldig voelen of bij wie het niet fijn aankomt, en dat mag je dan ook best zeggen als dat je gevoel is, maar ik vind ook weer niet dat Zelda iets verkeerds heeft gezegd of dat ze het anders had moeten brengen en dat proef ik wel uit jouw reactie. Dat zij volgens jou haar woorden anders had moeten formuleren.

En het valt mij wel degelijk vaak op dat in dit soort discussies veel mensen zich aangevallen voelen.

Ik veralgemeniseer niemand, maar ik mag toch wel gewoon een mening hebben zonder dat andere moeders zich meteen aangevallen of aangesproken voelen? Ik denk inderdaad dat het meer met onzekerheid van kersverse moeders te maken heeft dat ze schuldgevoelens krijgen, dan door mijn uitspraak. No offence daarmee.

Overigens weet ik als geen ander dat er situaties zijn die afwijkend zijn, maar dan kun je toch gewoon uitleggen dat die algemene opvatting bij jou niet geldt omdat het bij jou net even anders is?

Ik gaf voorbeelden, meer voorbeelden dan alleen die van Zelda. Maar omdat zij daarop reageerde, haakte ik even in op wat ze zei. En aangezien ik meer voorbeelden gaf neem ik wel aan dat Zelda dat ook ziet en het zich dus niet persoonlijk aantrekt. Zij was ook verreweg niet de enige die die uitspraak deed. Bovendien heb ik bewust het woord 'onbedoeld' gebruikt. Ik weet niet hoe ik die mening die ik nou eenmaal heb nog verder diplomatiek kan aankleden.

Dat in het belachelijke trekken zat hem in dat je zei dat de enige mogelijkheid een kort zinnetje zonder onderbouwing is. Dat is natuurlijk niet zo, en dat heb ik daarom zo ervaren.

Ik ben me er ook van bewust dat jij meer dan de meeste mensen weet hebt van afwijkende situaties, maar wou er niet over beginnen omdat het inhoudelijk losstaat van laten huilen en omdat ik niet wilde dat je het zou opvatten als een aanval. Maar zelf plaatste je pas ook dat je het er wel eens moeilijk mee hebt als mensen staren of denken dat je geen controle hebt. Die onzekerheid en onmacht moeten enorm naar zijn. Maar dat gevoel kan ook worden opgewekt door dit soort discussies en daar mogen we ons best van bewust zijn.

Nee, maar het is niet alleen op basis van wat jij zei, dat ik stel dat dit soort discussies eigenlijk alleen maar goed gaan als je niet onderbouwt waarom je het zo doet, dat is iets wat mij wel vaker opvalt. Zodra mensen het gaan beargumenteren, voelen anderen zich aangevallen, tenzij je het inderdaad heel erg specifiek houdt, maar soms is dat haast niet te doen.

Dat staren is inderdaad niet leuk, maar ik kan me wel voorstellen dat er mensen zijn die in het algemeen een mening hebben die op ons persoonlijk niet van toepassing is. Ik kan me bijvoorbeeld indenken dat er mensen zijn die het heel erg raar vinden om een kind van vier voor zijn verjaardag een iPod Touch te geven. Ezra heeft een iPod Touch voor zijn verjaardag gekregen en hoewel ik me de standpunten van anderen kan indenken, kan ik het in onze situatie perfect verantwoorden: hij kan minder goed met 'gewoon' speelgoed uit de voeten, maar kan met de iPod geweldig overweg en laat daarop ook vaardigheden zien waarvan we daarvoor niet wisten dat hij ze had. Dat is dan ons verhaal en als ik dat uitleg begrijpen de meeste mensen dat ook perfect. Als Stofzuiger (of iemand anders) uitlegt waarom zij haar kindjes wel eens laat huilen begrijpen mensen dat ook vaak heel goed. Niet dat je natuurlijk maar de hele dag uitleg moet geven over je keuzes, maar om aan te geven dat iemand met een algemeen standpunt best in een specifieke situatie mee kan buigen en je heel goed kan snappen.

studiebol schreef:Ik voel me niet aangevallen als ik lees dat mensen aangeven dat zij vinden dat kinderen huilen met een reden.. en dat terwijl ik dus af en toe mijn kinderen laat huilen...

Maar toen ik gisteravond al 3 pagina's had gelezen waar in bij iedereen staat dat zij haar kindje niet laat huilen, of dat niet nodig vind en als het kindje huilt er altijd heen gaat... tja toen had ik wel zoiets ik ga er niet neer zetten dat ik mijn kinderen dus af en toe wel laat huilen.. niet omdat ik onzeker ben.. maar meer omdat er hier soms best wel eens behoorlijke discussies kunnen ontstaan en ik daar eerlijk gezegd geen zin in heb, dus ik was bang dat er mensen "er over zouden vallen" en dat was voor mij de reden om het in eerste instantie niet te plaatsen.

Ik heb het idee dat dat in héél veel van dit soort dicsussies wel gebeurt. Vaak is het zo dat als de eerste vijf reacties dezelfde insteek hebben, het wel lijkt of het hele forum op één lijn zit.

Weet je wat het ook is, iedereen wil het beste voor zijn of haar kind, en dan ben ik ook nog eens redelijk onzeker aangelegd dat ik ook vlug aan mezelf ga twijfelen. Zeker als het dan ook een paar dagen niet zo lekker loopt.
En volgens mij is er niks waar een moeder zich zo op aangevallen kan voelen dan opmerkingen over de kinderen of over de opvoeding!

Het ging mij om een stukje bewustwording van wat goedbedoelde, onschuldige opmerkingen kunnen losmaken. Daar lijkt me niets mis mee. Ik zit zelf ook niet met schuldgevoelens, mijn jongens huilden nooit zoveel bij het slapen dus ik heb het dilemma niet zo ervaren. Mijn broer echter wel, en daarbij is een 'afwijkend' advies gegeven door de mensen die er in gespecialiseerd waren. Zij dachten ook eerst dat ze 'gewoon' gelijk naar hun zoon toe moesten, en mijn broer en schoonzus gingen bijna kapot aan schuldgevoel. Iedereen zei daar ook alsmaar dat ze hem toch niet gingen laten huilen? Ze konden bijna niet anders dan er telkens heen gaan, en mijn grote stoere broer heeft in tranen opgebiecht dat hij spijt had dat hij eraan begonnen was en zich zo schuldig voelde om die gedachte. Iedereen zei ook alsmaar dat ze moesten genieten, en zo. Hij deed dat niet en voelde zich schuldig.

Maar toen de huilpoli bevestigde dat hun situatie afweek van de norm en in feite toestemming gaf voor die 10 minuten laten huilen, toen was er opluchting, en, zoals hij het verwoordde, een argument tegen al die mensen die erop aandrongen dat ze direct naar hun zoon toegingen omdat dat bewezen beter was en hij niet zonder reden huilde.

Al die mensen bedoelden het goed, maar het sloopte ze echt. En dat wil niet zeggen dat de fluwelen handschoenen uit de kast moeten, maar wel dat het niet verkeerd is je bewust te zijn wat deze goedbedoelde dingen voor ongemerkt bijeffect kunnen hebben.

Dat snap ik wel, maar het gaat in jouw geval om dingen die direct tegen jouw broer zijn gezegd, die dus echt op zijn situatie betrekking hadden, toch?

Twellie schreef:

studiebol schreef:Ik voel me niet aangevallen als ik lees dat mensen aangeven dat zij vinden dat kinderen huilen met een reden.. en dat terwijl ik dus af en toe mijn kinderen laat huilen...

Maar toen ik gisteravond al 3 pagina's had gelezen waar in bij iedereen staat dat zij haar kindje niet laat huilen, of dat niet nodig vind en als het kindje huilt er altijd heen gaat... tja toen had ik wel zoiets ik ga er niet neer zetten dat ik mijn kinderen dus af en toe wel laat huilen.. niet omdat ik onzeker ben.. maar meer omdat er hier soms best wel eens behoorlijke discussies kunnen ontstaan en ik daar eerlijk gezegd geen zin in heb, dus ik was bang dat er mensen "er over zouden vallen" en dat was voor mij de reden om het in eerste instantie niet te plaatsen.

Ik heb het idee dat dat in héél veel van dit soort dicsussies wel gebeurt. Vaak is het zo dat als de eerste vijf reacties dezelfde insteek hebben, het wel lijkt of het hele forum op één lijn zit.

Eens. Dat gebeurt ook als je een topic opent over bijvoeding onder de zes maanden. Of diksap, daar moet iedereen toch wel bij vermelden dat het echt meeer water is dan diksap hoor.

Darius schreef:

Eens. Dat gebeurt ook als je een topic opent over bijvoeding onder de zes maanden. Of diksap, daar moet iedereen toch wel bij vermelden dat het echt meeer water is dan diksap hoor.

Ja, maar dat is ook weer omdat je weer vaak leest van mensen die hun kinderen alleen maar water te drinken geven en alleen maar boter op hun boterham, dan gaan moeders die wel diksap geven zich van de weeromstuit ook weer verdedigen zodat er vooral niemand is die denkt dat hun kind wel wordt volgestopt met suiker.

Susan schreef:Dat snap ik wel, maar het gaat in jouw geval om dingen die direct tegen jouw broer zijn gezegd, die dus echt op zijn situatie betrekking hadden, toch?

Niet per se. Er werden op zijn werk bij vijf stellen in een maand kinderen geboren, dus er werd over gepraat, en iedereen deed het op dezelfde manier want 'iedereen weet toch dat dat het beste is'. Of mensen die op bezoek kwamen en ook de neiging hadden mijn neefje uit bed te halen en hogelijk verbaasd waren als hij het niet deed. Als hij er met mensen over sprak was het altijd 'ah joh, hij wil gewoon lekker bij jullie zijn', of collega's die vertelden dat hun buurvrouw haar kind zomaar liet huilen en er niet eens heen ging. Zo stom, want iedereen weet toch dat een kind dan gewoon behoefte heeft aan papa en mama? Nou, mijn neefje vocht en spartelde alleen maar als ze hem oppakten, dus de conclusie dat ze het fout deden was zo getrokken.

Het was dus een mix van algemene en rechtstreekse dingen. Maar allemachtig, wat leverde het een verdriet op, zeg.

Ik snap RYWs standpunt wel en vind het goed dat ze erover begon. In de meeste gevallen is het idd zo dat je kindjes beter niet kunt laten huilen maar als kindjes juist níet in slaap kunnen komen doordat er steeds iemand binnenkomt/-blijft en ze daardoor (nog meer) oververmoeid raken en dus nog langer blijven huilen is het beter om ze eventjes te laten huilen waardoor ze binnen 10min (bijv.) in slaap vallen, anders kom je in een vicieuze cirkel terecht en dat is voor de kindjes ook niet echt prettig.

Ik denk dat elke moeder het beste wilt voor haar kind. Ouders die een baby laten huilen omdat ze daar hard van worden of 'het moeten leren' kan ik daar in tegen wel ***. Al vind ik dat bij oudere kindjes misschien ook wel weer een ander verhaal maar dat is ook weer per kind en situatie verschillend.

RYW schreef:

Susan schreef:Dat snap ik wel, maar het gaat in jouw geval om dingen die direct tegen jouw broer zijn gezegd, die dus echt op zijn situatie betrekking hadden, toch?

Niet per se. Er werden op zijn werk bij vijf stellen in een maand kinderen geboren, dus er werd over gepraat, en iedereen deed het op dezelfde manier want 'iedereen weet toch dat dat het beste is'. Of mensen die op bezoek kwamen en ook de neiging hadden mijn neefje uit bed te halen en hogelijk verbaasd waren als hij het niet deed. Als hij er met mensen over sprak was het altijd 'ah joh, hij wil gewoon lekker bij jullie zijn', of collega's die vertelden dat hun buurvrouw haar kind zomaar liet huilen en er niet eens heen ging. Zo stom, want iedereen weet toch dat een kind dan gewoon behoefte heeft aan papa en mama? Nou, mijn neefje vocht en spartelde alleen maar als ze hem oppakten, dus de conclusie dat ze het fout deden was zo getrokken.

Het was dus een mix van algemene en rechtstreekse dingen. Maar allemachtig, wat leverde het een verdriet op, zeg.

@ RYW, ik hoop dat je dit niet verkeerd opvat, ik bedoel het in elk geval niet verkeerd, maar heeft je neefje nu nog 'afwijkend' gedrag nu hij ouder is (hoe oud issie nu)? Of was het alleen de aanpak bij het huilen?

Darius schreef:

Twellie schreef:

studiebol schreef:Ik voel me niet aangevallen als ik lees dat mensen aangeven dat zij vinden dat kinderen huilen met een reden.. en dat terwijl ik dus af en toe mijn kinderen laat huilen...

Maar toen ik gisteravond al 3 pagina's had gelezen waar in bij iedereen staat dat zij haar kindje niet laat huilen, of dat niet nodig vind en als het kindje huilt er altijd heen gaat... tja toen had ik wel zoiets ik ga er niet neer zetten dat ik mijn kinderen dus af en toe wel laat huilen.. niet omdat ik onzeker ben.. maar meer omdat er hier soms best wel eens behoorlijke discussies kunnen ontstaan en ik daar eerlijk gezegd geen zin in heb, dus ik was bang dat er mensen "er over zouden vallen" en dat was voor mij de reden om het in eerste instantie niet te plaatsen.

Ik heb het idee dat dat in héél veel van dit soort dicsussies wel gebeurt. Vaak is het zo dat als de eerste vijf reacties dezelfde insteek hebben, het wel lijkt of het hele forum op één lijn zit.

Eens. Dat gebeurt ook als je een topic opent over bijvoeding onder de zes maanden. Of diksap, daar moet iedereen toch wel bij vermelden dat het echt meeer water is dan diksap hoor.

Ik ben wel een voorstander van een niet anoniem biechttopic waarin iedereen opbiecht wat ze he-le-maal tegen de adviezen in toch doet. Volgens mij heeft elke moeder wel zoiets, maar hier op het forum lijkt het af en toe allemaal zo volgens de regels en verantwoord.

Teddyaapje schreef:

RYW schreef:

Susan schreef:Dat snap ik wel, maar het gaat in jouw geval om dingen die direct tegen jouw broer zijn gezegd, die dus echt op zijn situatie betrekking hadden, toch?

Niet per se. Er werden op zijn werk bij vijf stellen in een maand kinderen geboren, dus er werd over gepraat, en iedereen deed het op dezelfde manier want 'iedereen weet toch dat dat het beste is'. Of mensen die op bezoek kwamen en ook de neiging hadden mijn neefje uit bed te halen en hogelijk verbaasd waren als hij het niet deed. Als hij er met mensen over sprak was het altijd 'ah joh, hij wil gewoon lekker bij jullie zijn', of collega's die vertelden dat hun buurvrouw haar kind zomaar liet huilen en er niet eens heen ging. Zo stom, want iedereen weet toch dat een kind dan gewoon behoefte heeft aan papa en mama? Nou, mijn neefje vocht en spartelde alleen maar als ze hem oppakten, dus de conclusie dat ze het fout deden was zo getrokken.

Het was dus een mix van algemene en rechtstreekse dingen. Maar allemachtig, wat leverde het een verdriet op, zeg.

@ RYW, ik hoop dat je dit niet verkeerd opvat, ik bedoel het in elk geval niet verkeerd, maar heeft je neefje nu nog 'afwijkend' gedrag nu hij ouder is (hoe oud issie nu)? Of was het alleen de aanpak bij het huilen?

Nee, het gaat nu uitstekend met mijn neefje. Het was echt het huilen. Zolang ze een strak schema volgen (waar ze inmiddels aan gewend zijn) is het een blij, gelukkig, tevreden mannetje die gewoon 10 minuutjes huilt voordat hij in slaap valt (hij is nu 6 maanden). Mijn broer en schoonzus zijn ook hersteld van die periode, en mijn broer zei een tijdje terug over zijn zoon: 'D. is gewoon heel cool', en ik vond dat zo fijn om te horen na al die twijfels, schuldgevoelens en verdriet. Ze hebben als gezinnetje echt hun draai gevonden.

Twellie schreef:


Ik ben wel een voorstander van een niet anoniem biechttopic waarin iedereen opbiecht wat ze he-le-maal tegen de adviezen in toch doet. Volgens mij heeft elke moeder wel zoiets, maar hier op het forum lijkt het af en toe allemaal zo volgens de regels en verantwoord.

Dat vind ik niet zo eigenlijk, ik vind juist dat hier veel moeders zitten die toegeven soms best dingen te doen die niet zo pedagogisch verantwoord zijn. Ik herken mezelf bijvoorbeeld juist niet in wat je schrijft.