Hoelang laten jullie jullie kindjes huilen?

Wat er al wordt gezegt vind ik ook, het ligt gewoon aan je kindje. Ik kan wel vinden dat iemand haar kindje niet mag laten huilen, maar wat weet ik echt van de situatie? Ik zit daar niet elke dag, ken het ritme niet en ken het kindje niet zoals de moeder. Ik kan me niet voorstellen dat iemand zijn kind laat huilen tegen beter weten in. Bij sommige kindjes werkt het gewoon zo en ik snap het hele probleem niet zo. Klinkt misschien raar, maar ik wéét gewoon wat goed is voor mijn kind. Kan iemand hoog en laag gaan springen maar die moet wel met verdomd goede argumenten komen waarom ik iets wel of iets niet moet doen.

Ik snap echter wel, dat er in een topic als dit moeders zich aangevallen voelen op dat zij hun kindje wel laten huilen. Pagina's met moeders die het niet doen en elkaar bijvallen. En vooral als je dan een zwaar pad hebt bewandeld met een huilbaby kan dit wel pijnlijk zijn. Alleen denk ik echt dat je als moeder instinctief weet wat er goed is voor je kind. Tuurlijk probeer je dingen uit, maar het voelt niet voor niets wel goed of niet goed. Ik vind niet dat ik verantwoording of uitleg hoef te geven over de stappen die ik neem. Al zal ik dat wel geven als dat wordt gevraagd, maar dus niet uit mezelf.

T heeft de eerste 3 maand echt heel veel gehuild en toen had ik haar veel bij me. Op een gegeven moment zijn we huiltjes gaan herkennen en ik kan haar nu gerust 10-15 minuten laten huilen in bed. Als ze echt overstuur is dan ga ik naar haar toe, maar ze kan ook huilen terwijl ze nog ligt met de ogen dicht (we hebben een camera op de kamer) en dan laat ik haar liggen en dan valt ze vaak nog weer in slaap. Bij het in slaap vallen heeft T het na een drukke dag soms ook nodig om even te huilen. Ze huilt eigenlijk nooit langer als 10 minuten en valt dan in slaap. T is verder een hele goede slapen en e hoeven eigenlijk nooit voor haar uit bed, dus als er 's nachts wel wat is dan ga ik gelijk naar haar toe.

Zelda schreef:

Twellie schreef:


Ik ben wel een voorstander van een niet anoniem biechttopic waarin iedereen opbiecht wat ze he-le-maal tegen de adviezen in toch doet. Volgens mij heeft elke moeder wel zoiets, maar hier op het forum lijkt het af en toe allemaal zo volgens de regels en verantwoord.

Dat vind ik niet zo eigenlijk, ik vind juist dat hier veel moeders zitten die toegeven soms best dingen te doen die niet zo pedagogisch verantwoord zijn. Ik herken mezelf bijvoorbeeld juist niet in wat je schrijft.

Er zijn inderdaad altijd uitzonderingen, maar de algemene tendens vind ik hier toch wel dat alles wel heel perfect overkomt. En dan veel perfecter dan in mijn omgeving, want IRL ken ik wel mensen die nog tot vier jaar de fles geven, niet aan borstvoeding beginnen gewoon omdat ze daar geen zin in hebben zonder verdere verdediging, kindjes laten huilen enzovoorts enzovoorts. Hier komt het soms als een onrealistische afspiegeling van de werkelijkheid over.

Twellie schreef:

Zelda schreef:

Twellie schreef:


Ik ben wel een voorstander van een niet anoniem biechttopic waarin iedereen opbiecht wat ze he-le-maal tegen de adviezen in toch doet. Volgens mij heeft elke moeder wel zoiets, maar hier op het forum lijkt het af en toe allemaal zo volgens de regels en verantwoord.

Dat vind ik niet zo eigenlijk, ik vind juist dat hier veel moeders zitten die toegeven soms best dingen te doen die niet zo pedagogisch verantwoord zijn. Ik herken mezelf bijvoorbeeld juist niet in wat je schrijft.

Er zijn inderdaad altijd uitzonderingen, maar de algemene tendens vind ik hier toch wel dat alles wel heel perfect overkomt. En dan veel perfecter dan in mijn omgeving, want IRL ken ik wel mensen die nog tot vier jaar de fles geven, niet aan borstvoeding beginnen gewoon omdat ze daar geen zin in hebben zonder verdere verdediging, kindjes laten huilen enzovoorts enzovoorts. Hier komt het soms als een onrealistische afspiegeling van de werkelijkheid over.

Hier ben ik het wel mee eens. En als er al iemand zegt dat haar kind heus wel eens een Danoontje krijgt is er altijd wel iemand die meldt dat haar kind magere kwark krijgt en dat net zo lekker vindt, hij/zij taalt er niet eens naar, zo'n Danoontje, en weet je wel wat daar allemaal inzit.

Het zal best waar zijn, dat er slechte dingen in een Danoontje zitten, dat merkkleding niet nodig is, dat op dezelfde kamer slapen goed is, dat Rapley hip is, borstvoeding beter, werkende moeders ook en dat reteconsequent zijn het beste resultaat geeft, maar ik ken in het echie geen ENKELE moeder die het allemaal zo perfect doet.

Dat ben ik het niet met jullie eens.

Hier wordt ook gereageerd als je jezelf erin herkend, herken je jezelf niet, reageer je niet (of minder snel) daardoor komt het denk ik ook dat hier alleen maar "perfecte" moeders lijken te zitten. Net als dat Studie een beetje terughoudend is met reageren, omdat er al zoveel gereageerd hebben die hun kindje niet laten huilen. Ze herkent het niet dus reageert er minder snel op, snappie?

Eens met Zelda.



Ik denk trouwens dat juist door het forum ik meer nadenk over hoe je iets kunt doen. Ik had er voordat ik hier kwam nog nooit over nagedacht dat je ook langer dan 6mnd bv kunt geven (wel dat het kon natuurlijk maar niet hoe goed dat is), rapleymethode? Daar had ik nog nooit van gehoord en ook over het laten huilen en nog veel meer dingen ben ik pas gaan nadenken. Ik denk zelfs, dat als ik niet op het forum had gezeten ik misschien veel eerder had 'moeten' stoppen met bv omdat ik hier eigenlijk geleerd heb hoe ik de productie weer kan opkrikken als het terug loopt enz.

Ik denk dat we hier misschien ook wel 'perfecter' zijn (vind het niet het juiste woord maar gebruik het even omdat ik het al vaker voorbij het zien komen) dan bijv. de buren, omdat zij zich misschien minder verdiepen en niet zoveel ervaringen lezen van anderen. Ook kan het nog zijn dat ze iets wel weten, maar sneller opgeven dan ons omdat wij dan weer nét die extra tip van een andere forumster krijgen.

heel mooi wat je zegt teddyaapje, ik ben het met je eens. Ik voel mij nu wel een betere moeder doordat ik goed nadenk over de beslissingen die ik maak en niet zomaar doe, 'omdat het zo hoort'. In dit soort topics zijn voor- en tegenstanders, maar ik vind het belangrijker dat je iets doet, omdat je er goed over na hebt gedacht, dan dat je iets doet dat in mijn straatje past. Ik ben overtuigd van mijn visie, maar ik realiseer me ook dat mensen met een andere visie ook overtuigd kunnen zijn van hun visie en daar goed over nadenken.

Ik ben het eens met teddyaapje en rejoy.

En verder vraag ik me af wat er met 'perfect' bedoeld wordt.

Ik ben het hierin wel eens met Twellie en RYW, dat valt mij ook vaak op.

Zelda schreef:Dat ben ik het niet met jullie eens.

Ik herken dit eigenlijk ook niet zo op het forum. Laatst was er ook een 'hoe consequent ben jij?' topic, waarin zowat iedere moeder zei niet altijd even consequent te zijn. Iedereen houdt zich zoveel mogelijk vast aan de dingen waarvan zij denkt dat het goed is, maar volgens mij probeert niemand hier 'perfect' over te komen.

zoals al eerder gezegd heb je denk ik eerder de neiging om te reageren als je iets op dat gebied goed doet, dat is de natuur. Zo heb ik (nog) niet gereageerd in het topic tot wanneer je kind de fles krijgt, omdat onze dochter met 1.5 nog steeds een fles krijgt, waarvan ik weet dat het niet goed is voor o.a. de mondmotoriek. Eigenlijk zie ik het zelf liever anders, dus dan ga ik het ook niet van de daken schreeuwen dat ik het op die manier doe. Ik denk dat niemand zich hier perfect wil laten voorkomen, sommige punten vindt de ene ouder alleen belangrijker dan de andere ouder en zal daarin feller zijn, waardoor dat misschien wel zo over komt. Ik vind het niet laten huilen, niet straffen/belonen belangrijker dan hoe doen de ranja is en zal daarin ook een meer uitgesproken mening hebben.

Ja, maar als je werk reageert als je weet dat je het goed en doordacht doet en bewust niet als je weet dat je datgene minder goed doet dan creëer je toch een beetje een ideaal beeld van jezelf als moeder, of dat nou natuurlijk is of niet?

het is niet dat ik heel bewust wel of niet reageer. Ik reageer op de topics die me het meest aanspreken. Dit is dus zo'n topic dat me aan spreekt, omdat ik me verdiept heb in dit onderwerp om tot een goede keuze te komen.

Ik ga dan ook maar eens reageren. Ik ben er altijd van overtuigd geweest dat een baby huilt omdat er iets is. Dit kan variëren van honger, pijn, angst, verdriet of gewoon het even bij je willen zijn. Ik heb altijd gehoor gegeven aan N.'s gehuil, heb haar nooit laten huilen. Wilde zo goed als het kon voorzien aan haar behoeften, ook al is het maar even bij je zijn. Tot een aantal maanden geleden..

N. is altijd een vreselijk moeilijke slaper geweest. Tot ze 14 maanden was hebben we gebroken nachten gehad. Gemiddeld kreeg ik zo'n 4 tot 5 uur slaap per nacht, wat ook nog eens verdeeld was in tweeën. Langer dan 3 uur achter elkaar had ik al maanden niet geslapen. Ik was gebroken, kapot! Ik voelde me totaal niet mezelf, voelde me een slechte moeder, voelde me een slechte partner, etc. Mijn studie liep/loopt nog meer vertraging op, ik verslonsde het huishouden.. kortom: ik voelde me vreselijk! Ik was overdag gelukkig als ik met N. aan het spelen was, want dan was er niks aan de hand. Buiten dat kon ik het niet opbrengen om andere dingen te doen. Het werd alleen maar erger: het liefst was ik de hele dag thuis met N., samen in pyjama, geen zin om te koken/wassen/strijken/boodschappen doen, etc. Dit kon zo niet meer!

Toen ik dat 'dieptepunt' bereikt had ging ik met mijn vriend overleggen. Samen hebben we besloten N. te laten huilen, omdat dit echt het enige was wat we nog konden proberen. Ik stond er alleen voor, want mijn vriend ging toen net aan zijn nieuwe baan beginnen en werkte van 18.00 tot 05.00 ongeveer (horeca). Omdat ik zo tegen mijn gevoel in 'moest' gaan heb ik voor mezelf een aantal 'limieten' gesteld, zoals om de 5 minuten naar haar toe gaan om te laten zien dat ik er nog steeds ben. Drie lange en vreselijke nachten gingen voorbij en ik merkte verschil! Zou dit dat toch de manier zijn voor N.? De kinderarts gaf me nog 2 nachten. Als het dan nog niet zou werken zouden er andere 'maatregelen' genomen worden. Het heeft totaal 5 nachten geduurd, maar N. is sindsdien door gaan slapen. Om 19.00 uur gaat ze naar bed, om 23.00 uur krijgt ze nog (slapend) en fles en slaapt door tot de volgende ochtend, uitzonderingen daar gelaten.

Nog steeds voel ik me rot dat ik dit heb gedaan, want zo wilde ik het helemaal niet! Het deed me zo ontzettend veel pijn, maar ik moest dit proberen. Dit was echt het laatste redmiddel, met succes blijkt nu. Toch blijf ik er spijt van hebben en voel ik me er rot over

Ayla schreef:Hier wordt ook gereageerd als je jezelf erin herkend, herken je jezelf niet, reageer je niet (of minder snel) daardoor komt het denk ik ook dat hier alleen maar "perfecte" moeders lijken te zitten. Net als dat Studie een beetje terughoudend is met reageren, omdat er al zoveel gereageerd hebben die hun kindje niet laten huilen. Ze herkent het niet dus reageert er minder snel op, snappie?

Ik reageer idd juist niet in het topic, althans ga er niet teveel op in, omdat ik geen zin heb in een discussie omdat wij Y. wel lieten huilen. Ieder doet het op zijn eigen manier en ik vind niet dat ik me moet verantwoorden omdat wij hem wel lieten huilen. Als iemand dan een reactie plaatst op mijn post ga ik daar automatisch ook weer op in en daar heb ik geen zin in met dit onderwerp. Heb Parel gewoon een PB gestuurd

Susan schreef:Ja, maar als je werk reageert als je weet dat je het goed en doordacht doet en bewust niet als je weet dat je datgene minder goed doet dan creëer je toch een beetje een ideaal beeld van jezelf als moeder, of dat nou natuurlijk is of niet?

Mee eens.

Sunprincess schreef:

Chocolate schreef:

+1

Ook te laat voor voor je werk?

Verder ook eens met maia.

Ja en ik heb ook mijn zoontje een andere naam gegeven

Ik reageer op een topic zoals deze , omdat ik ook met zulke vragen heb gezeten..niet omdat ik me ubermama voel omdat ik mijn kinderen niet laat huilen

En ik geef ook gerust toe dat kindlief al s een tik op zn hand gekregen heeft omdat hij zn zusje aan het wurgen was ( zusje ookal eens een tets gekregen maar dat was omdat ze bijna een wesp opat ) ook geef ik makkelijk toe dat we gerust gaan mac'en en ik geen verantwoord maaltje meeneem maar zelfs mini me een happy meal wegsmekt.

geef ook gerust toe dat ze af en toe tot het plafond stuiteren van de suikers , ik af en toe vreselijk ongeduldig ben en dek nu ga ik een kwartier me wegsteken op de wc..



Maar de vraag was of je je kind laat huilen , en dan is mij antwoord nee.

Teddyaapje schreef:
Ik denk trouwens dat juist door het forum ik meer nadenk over hoe je iets kunt doen. Ik denk zelfs, dat als ik niet op het forum had gezeten ik misschien veel eerder had 'moeten' stoppen met bv omdat ik hier eigenlijk geleerd heb hoe ik de productie weer kan opkrikken als het terug loopt enz.

Hier ben ik het wel mee eens. Ik weet niet of ik 'zelf bedacht' zou hebben dat ik ook fulltime kon gaan kolven en hoe goed dat in de praktijk werkt. Ik denk dat ik dan eerder gedacht had dat het intensief zou zijn ipv haalbaar met 2 kinderen.