Hoelang laten jullie jullie kindjes huilen?

Mama1985 schreef:Bij ons is het ook niet echt huilen huilen maar was het wel even jengelen. Nu valt ze zonder in slaap maar eerst lukte dat ook gewoon niet. Als ik haar dan uit bed haalde om te troosten, werd ze nog vermoeider waardoor ze weer meer ging jengelen. Dus als ik haar zo in bed legde en dat ze daar even aan het jengelen was, was ze uiteindelijk weer sneller rustig dan wanneer ik haar ging troosten.

Mama's die niet laten huilen, gaan ze bij jullie dan altijd gewoon stil slapen?

nee, als ze gaat huilen, dan blijf ik erbij.

Mama1985 schreef:Bij ons is het ook niet echt huilen huilen maar was het wel even jengelen. Nu valt ze zonder in slaap maar eerst lukte dat ook gewoon niet. Als ik haar dan uit bed haalde om te troosten, werd ze nog vermoeider waardoor ze weer meer ging jengelen. Dus als ik haar zo in bed legde en dat ze daar even aan het jengelen was, was ze uiteindelijk weer sneller rustig dan wanneer ik haar ging troosten.

Mama's die niet laten huilen, gaan ze bij jullie dan altijd gewoon stil slapen?

Als baby: nee. Ik voed de jongste op bed en dan blijf samen met hem op bed liggen, totdat hij slaapt.
Als ik hem op bed leg en weg ga huilt hij inderdaad, dat wil ik niet, dus lig ik lekker bij hem. Heerlijke momentjes vind ik dat ook.
Als peuter: Ja, eigenlijk altijd. Heel af en toe wil ze niet slapen. Dan praat ik even met haar. Leg uit waarom ze moet slapen en dan krijgt ze nog een boekje van me die ze mag 'lezen' en dan gaat ze altijd gewoon slapen.

Ik laat mijn zoontje ook niet huilen. Als ie op bed ligt ga ik naar hem toe en geef z'n speentje en aai over z'n wangetje en hoofdje, dan is het vaak gauw weer over.
Jaren geleden toen ik zelf nog geen kindje had was ik eens bij m'n nagelstyliste. Ze had net een baby gekregen en toen ik er kwam huilde het meisje al. ( ze was toen 2 weken ) Ze bleef rustig nog 30 minuten zitten terwijl haar kindje lag te huilen. Ik durfde er toen niet over te beginnen, maar het ging me vreselijk aan het hart. Ik zat ook helemaal niet lekker. Op een gegeven moment zei ik dat ik alle tijd had en dat als ze wilde best bij mij weg kon gaan om bij haar kindje te kijken. Ah nee, zei ze, daar wordt ze hard van.

RiLiJu schreef:Wij laten de kinderen nooit huilen en zou ook geen enkele reden kunnen bedenken, waarom ik dat wel zou doen.
Baby's kunnen alleen maar door middel van huilen communiceren. Op het moment dat mijn kind huilt, communiceert het dus met mij dat hij/zij 'iets' nodig heeft van mij. Of dat nou eten, een schone luier of alleen het lichaamscontact is. Waarom zou ik dat dan niet geven?
Ik vraag me ook af waarom mensen een kind 20 minuten zouden laten huilen. Wat zit daar voor idee achter?
Ik bedoel dat niet aanvallend, maar ben gewoon benieuwd waarom mensen daar wel voor kiezen.

Wat is huilen...en wat is jammeren.
Wanneer L. echt huilt, dan gaan we meteen maar wanneer hij dus jammert, laten we hem weleens jammeren.

Vanavond ook. Dan leg je hem in bed, speen in, weltrusten zeggen, aai over de bol, dinodraaimuziekje op. Is het muziekje afgelopen, hoor je hem jammeren. Na paar minuten ga ik dan bij hem kijken> Wanneer hij staat of zit ga ik altijd zijn kamer binnen, ligt hij, dan niet. Daarstraks lag hij op zijn buik, hoofd richting muur en hoogstwaarschijnlijk ogen dicht. Hij slaapt half en is dan vreselijk moe. Maar om 1 of andere reden kan hij niet in slaap komen. Ene keer slaapt hij binnen 3min in, andere keer binnen 15-20 min. Hij jammert dan steeds minder frequent. Soms is het dan 40 sec. stil....jammert weer minuut...weer even stil. En dat gaat zo door...soms dus 20 minuten.
Stel ik ga naar hem toe, dan gaat hij staan en gaan de armpjes omhoog. Dan wil hij mee. En zie hem dan maar stil te krijgen. Ja, door naar beneden te nemen en voor de tv te zetten of te laten spelen. Lijkt me ook geen strak plan.

Gisteravond was het precies hetzelfde. Toen heeft mijn vriend hem wel naar beneden genomen. Op de trap gaat hij lachen, in de deurpost van de woonkamer gaat hij zwaaien en schreeuwt hij van blijdschap owwwwwwwwwwwwwwwwww. En huppa, is hij hyperactief. En dan is de tv uit, lampen op heel zacht standje.



EDIT: ik denk dat dit jammeren ook echt iets is wat pas na flink aantal maanden kan beginnen. Eerste maanden is het zover ik mijn kan herinneren, altijd huilen geweest, en dan gingen we direct.

N was het eerste jaar een dramatische slaper, dus daar ben ik heel wat uren zoet mee geweest! Uit wanhoop heb ik hem wel eens laten huilen maar ik vond het vreselijk en het werkte ook niet.
J voed ik in slaap. Als ze om welke reden niet kon slapen toen ze nog heel klein was, nam ik haar weer mee en sliep ze bij mij op schoot of in de draagdoek.

Rejoy, ik last laatst idd over vluchters, dragers en verstoppers. Echt interessante info en ook weer zo logisch!

Aah didi wat vreselijk sneu voor die baby. Hoe kunnen moeders zo hard zijn

Mijn dochter mag best huilen, maar nooit alleen. Als ze huilt dan is of mijn man of ik bij haar. Ik vind het belangrijk om er ten alle tijden voor haar te zijn.
En daarnaast geloof ik ook dat alleen laten huilen niet goed is voor (hersen)ontwikkeling van een kind. Ik krijg altijd de griebels van die 5-minuten-regel, vind ik echt nergens voor nodig! Ik blijf altijd bij mijn dochter totdat ze slaapt, ze heeft vertrouwen en veiligheid nodig om in slaap te vallen en dat geven we haar op die manier. Daar voelen we ons ook het prettigst bij.

Rejoy. schreef:

Mama1985 schreef:Bij ons is het ook niet echt huilen huilen maar was het wel even jengelen. Nu valt ze zonder in slaap maar eerst lukte dat ook gewoon niet. Als ik haar dan uit bed haalde om te troosten, werd ze nog vermoeider waardoor ze weer meer ging jengelen. Dus als ik haar zo in bed legde en dat ze daar even aan het jengelen was, was ze uiteindelijk weer sneller rustig dan wanneer ik haar ging troosten.

Mama's die niet laten huilen, gaan ze bij jullie dan altijd gewoon stil slapen?

nee, als ze gaat huilen, dan blijf ik erbij.

Ja dat werkt hier niet. De laatste week begint ze welleens echt te huilen en dan ga ik haar er even uit halen. Haar terug leggen en bijblijven word ze niet rustig van. Dan mag ze even mee naar beneden, op schoot even knuffelen en als ze weer rustig is weer terug. Toen ze jonger was jengelde ze wel om in slaap te komen, maar was niet echt huilen.

Het zal wel heel krom klinken, maar als ze bij mij ligt heeft ze ook geen rust om te slapen, ze wil álles meemaken. Op de opvang slaapt ze ook bijna niet, hooguit een halfuurtje-3kwartier, en ze gaat pas slapen als ze haar ogen echt niet meer open kan houden. Als ik haar in bed leg als ze moe is en de speen geef slaapt ze zo, als ik haar op schoot houd en de speen geef blijft ze zo nog een halfuur-uur wakker, terwijl ze wel moe is.

Flower L: Bij een ouder kindje kan ik me er iets bij voorstellen. Dan is het ook niet mijn manier om het zo te doen, maar dan snap ik het iets beter. Maar bij een baby van zes weken of van drie maanden of van zeven maanden? Liet je hem toen ook huilen? en waarom dan? of waarom toen niet?

Mijn zoontje huilde wel eens een paar minuten, maar dat was geen overstuurhuiltje. Hij had dat echt even nodig en hoewel ik er in het begin wel naartoe ging, merkte ik al snel dat hij juist daarom enorm overprikkeld raakte. Als hij echt huilde (dat verschil was duidelijk te horen) ging ik er sowieso meteen naartoe. Het voelde voor mij ook niet als laten huilen.
Onze dochter had niet zo'n huiltje, zij ging of rustig slapen, of niet en dan ging ik er naartoe. Haar hebben we nooit laten huilen. Nu doen we dat wel eens, maar dan heb ik er grote moeite mee nog. Zij zit in een fase van uittesten en dan zetten we de wekker en gaan elke 4 minuten terug.

Op mijn gym zat een vrouw en die zei toen de baby er was "Ja ze huilt wel veel als ze in bed ligt. Maar goed daarom hebben we een muteknop op de babyfoon!" Dat breekt echt mijn hart.

RiLiJu schreef:Flower L: Bij een ouder kindje kan ik me er iets bij voorstellen. Dan is het ook niet mijn manier om het zo te doen, maar dan snap ik het iets beter. Maar bij een baby van zes weken of van drie maanden of van zeven maanden? Liet je hem toen ook huilen? en waarom dan? of waarom toen niet?

Ow dan kan ik niet antwoorden dit is echt van na zn eerste jaar, denk 14mnd ofzo. moet wel zeggen...eerste dagen stond ik in 3sec aan zn bed, na paar weken na 30 sec, na paar maanden na kleine minuut. eerst liet ik alles uit handen vallen, na tijdje gooide ik eerst bijv nog even afval naar buiten (bij wijze van).


As we speak...heeft net circa 40 sec gejammerd en slaapt nu weer...

Hier werkt het juist totaal niet om erbij te gaan zitten, meneer vindt dit alleen maar erg gezellig. Ik herken zijn huiltje en als er niets aan de hand is en hij gewoon wat jammert ga ik er niet heen.

Ayla schreef:Het zal wel heel krom klinken, maar als ze bij mij ligt heeft ze ook geen rust om te slapen, ze wil álles meemaken. Op de opvang slaapt ze ook bijna niet, hooguit een halfuurtje-3kwartier, en ze gaat pas slapen als ze haar ogen echt niet meer open kan houden. Als ik haar in bed leg als ze moe is en de speen geef slaapt ze zo, als ik haar op schoot houd en de speen geef blijft ze zo nog een halfuur-uur wakker, terwijl ze wel moe is.

Heel herkenbaar!! Soms was ik een avondje alleen met l. en vond het dan heerlijk om na zijn fles nog even samen op de bank te blijven zitten. Maar ik martelde hem daar alleen maar mee. En nog steeds hoor... Hij kan van 0 naar 100 in 1 sec, maar zeker net zo goed anderom (maar hij wilt dan wel in bed liggen).

Als baby lieten wij hem nooit huilen, maar nu niet langer dan 5 min. Dit is dan wel een bijzondere situatie hoor. Hij test ons (lees: mij) regelmatig uit.

Wat verstaan jullie dan onder laten huilen? Een beetje miepen, echt huilen, krijsen? Want een beetje jengelen en zeuren vind ik geen huilen.. Echt huilen, doorhuilen, dan vind ik pas huilen. Wat veel huilen in 1 zin

Ayla schreef:Wat verstaan jullie dan onder laten huilen? Een beetje miepen, echt huilen, krijsen? Want een beetje jengelen en zeuren vind ik geen huilen.. Echt huilen, doorhuilen, dan vind ik pas huilen. Wat veel huilen in 1 zin

Ik heb mijn 1e post hier daarom aangepast. Hier is het met even laten huilen dus even jammere/jengelen. Echt huilen dan komt ze er even uit ( moet dan even uit de situatie, erbij blijven word het juist erger)

Als hij heel overstuur huilt ga ik meteen naar hem toe, is het 'gewoon' huilen dan na 3-10 minuten, is het jammeren (H is nu bijna 7 weken maar kan wel jammeren) dan laat ik het even, dat duurt nooit lang, vaak enkele minuten en dan valt hij in slaap. Sommige kinderen hebben het ook nodig om een beetje jammerend in slaap te vallen heb ik gehoord van de lactatiedeskundige (die ook kraamverzorgster is geweest)

Overgens hebben we tot nu toe altijd nog de deuren open als H. 's avonds al in zn bedje ligt, en ik ga vlak daarna ook naar bed dus hij hoort ons altijd want hij slaapt bij ons op de kamer.

Als ik ga douchen en ik kom eronder vandaan huilt H soms ook heel overstuur, ik vind dat vreselijk omdat ik hem onder de douche ook niet hoor (ik douche wel heel snel maar toch). En hij hoort mij ook niet goed als ik douche, daarom is hij misschien ook zo overstuur dan.

maiadebij schreef:Aah didi wat vreselijk sneu voor die baby. Hoe kunnen moeders zo hard zijn

Ja erg he, ik had zo de neiging om het kindje uit haar bedje te halen om te troosten, maar ja dat kon natuurlijk niet.

Bij huilen ga ik er gewoon direct heen, zowel bij de jongste als de oudste. Ik vind geborgenheid en veiligheid één van de eerste levensbehoeftes van een baby / jong kindje en wil er daarom altijd voor ze zijn.

Het kindje van een vriendin van mij huilde heel erg veel een toen gaf het consultatiebureau het advies om hem huilend in slaap te laten vallen, ondanks dat dit soms uren hysterisch gehuil veroorzaakte . Vriendin volgde (wanhopig) het advies dus ook gewoon op. Dat vond ik echt héél erg dat een instantie waarin je als moeder vertrouwen zou moeten kunnen stellen zulke slechte / schadelijke adviezen geeft. Later bleek het kindje trouwens ook nog eens een verborgen reflux te hebben en dat was de reden van al het gehuil waarschijnlijk.

Ik zeg ook altijd eerlijk tegen het consultatiebureau dat ik daar niet achter sta en dus niks ga doen met die adviezen. Gelukkig weten ze dat en begrijpen ze het ook. Die gebroken nachten heb ik dan altijd maar voor lief genomen.

Susan schreef:Ik zeg ook altijd eerlijk tegen het consultatiebureau dat ik daar niet achter sta en dus niks ga doen met die adviezen. Gelukkig weten ze dat en begrijpen ze het ook. Die gebroken nachten heb ik dan altijd maar voor lief genomen.

Ik zeg dat soort dingen ook eerlijk. Alleen sinds Rejoy een topic had over wat er allemaal in dossiers wordt opgeslagen daar ben ik steeds bang dat er allerlei rare aantekeningen over mij gemaakt zijn over dat ik mijn eigen plan trek of zo.

Niet, als hij huilt heeft hij mij nodig. Soms is hij moe en dan wieg ik hem in slaap met speen. Maar ik laat hem niet alleen huilen.

Het is natuurlijk je goed recht om je eigen plan te trekken, dus al zouden zij dat in hun dossier zetten, dan nog denk ik dat ze daar weinig vervelende dingen mee kunnen doen.

Ik zeg altijd ja en amen op het cb en trek vervolgens gewoon mijn eigen plan.

Hier hangt dat van het huiltje af. Ik hoor inmiddels heel goed het verschil tussen een huiltje waarbij er wat is, of wanneer het krokodillentranen zijn.

In het eerste geval ben ik vrij snel bij haar, in het tweede geval laat ik haar rustig 20 minuten gaan.