jaloers

Waarschijnlijk herkennen veel meiden dit gevoel, maar hoe ga je ermee om?

Ik zie hier op het forum zoveel positieve zwangerschapstesten voorbij komen en voor iedereen vind ik dat echt ontzettend leuk, en om me heen zie ik ook veel dikke buiken en elke keer wordt ik meer jaloers...

Het kan echt absoluut nog niet maar dat gevoel... zou willen dat ik het niet had...

Iemand tips?

Ik ken het gevoel wel, maar anders.

Wat bedoel je met anders?

Kijk ik ben echt gezegend met een kindje er zijn zat meiden die daar van dromen, en vind het ook oneerlijk van mezelf omdat ik al een prachtventje heb, maar ik zou zo graag nog zo'n mooi kindje willen haha. En in het begin dacht ik het zal wel meevallen maar het wordt steeds meer

Ik snap je gevoel een klein beetje. Wij willen ook al heel lang graag een tweede kindje, alleen is het voor ons moeilijk om er eentje te krijgen op de natuurlijke manier. En dan is het soms weleens slikken als in je familie of vriendenkring hoor dat ze gelijk na één keer al zwanger zijn, ook al gun ik het iedereen maar echt jaloers ben ik niet maar ik heb wel een gevoel waarom lukt het bij hun gelijk en waarom bij ons niet en moeten wij een behandeling.

Maar waarom wil jullie nog wachten voor een tweede kindje als ik vragen mag?

Ik heb het een beetje, ik wil het héel erg graag, maar het is voor nu nog even niet het juiste moment. En dat weet ik wel, maar toch

Ik herken het ook! Ben blij voor iedereen, maar het verdriet is bij mij immens groot op het moment.

Makamba schreef:Ik herken het ook! Ben blij voor iedereen, maar het verdriet is bij mij immens groot op het moment.

ik herken het ook, al zou het voor ons een eerste kindje zijn.
Hoe ga je er mee om? tja, het is niet makkelijk idd... Ik probeer altijd heel luchtig over te komen, alsof het me
niet veel doet, of te ontwijken ( als dat kan ). Echt in te houden/groot houden tegenover anderen, maar als ik dan thuis ben dan voel ik me verdrietig/boos/jaloers etc etc. Misschien ook geen goede manier, maar andere oplossingen heb ik niet eigenlijk.

Makamba, heb je verhaal bijgehouden en snap je verdriet heel goed

Lindsya, ik mag nog niet zwanger worden vanwege mijn diabetes, bij ons eerste kindje was dit ook een lange weg voor het groene licht en toen spoot ik zelf, en nu ga ik vanaf januari op de pomp (hoef ik niet meer te spuiten) en dat moet eerst in alle opzichten goed zitten, want anders hebben we een grote kans op afwijkingen bij het kindje.

Puzzle schreef:ik herken het ook, al zou het voor ons een eerste kindje zijn.
Hoe ga je er mee om? tja, het is niet makkelijk idd... Ik probeer altijd heel luchtig over te komen, alsof het me
niet veel doet, of te ontwijken ( als dat kan ). Echt in te houden/groot houden tegenover anderen, maar als ik dan thuis ben dan voel ik me verdrietig/boos/jaloers etc etc. Misschien ook geen goede manier, maar andere oplossingen heb ik niet eigenlijk.

Ken je gevoel, bij ons eerste kindje duurde en duurde het ook maar, en iedereen werd zwanger, zelfs mijn schoonzus die steeds riep nog geen kindje te willen was opeens zwanger, ik was echt ongelofelijk verdrietig op dat moment maar deed naar haar heel blij...

Blue flower schreef:

Puzzle schreef:ik herken het ook, al zou het voor ons een eerste kindje zijn.
Hoe ga je er mee om? tja, het is niet makkelijk idd... Ik probeer altijd heel luchtig over te komen, alsof het me
niet veel doet, of te ontwijken ( als dat kan ). Echt in te houden/groot houden tegenover anderen, maar als ik dan thuis ben dan voel ik me verdrietig/boos/jaloers etc etc. Misschien ook geen goede manier, maar andere oplossingen heb ik niet eigenlijk.

Ken je gevoel, bij ons eerste kindje duurde en duurde het ook maar, en iedereen werd zwanger, zelfs mijn schoonzus die steeds riep nog geen kindje te willen was opeens zwanger, ik was echt ongelofelijk verdrietig op dat moment maar deed naar haar heel blij...

Ik heb nu precies dát!! mijn schoonzus is nu ook weer ( voor 2e x ) zwanger!
En wij hadden ( daarvoor ) echt het idee van, oke nu zijn wij de volgende, ook omdat hun hadden gezegd dat ze nog zouden wachten voordat er een 2e zou komen...
Maarja, idd ook blij voor ze, maar het steekt wel! en thuis moet ik er echt wel om janken.

Ik herken het eerlijk gezegd niet. Ben altijd oprecht blij voor een zwangere. Bij ons gaat het gewoon niet vanzelfsprekend helaas, dat verander ik niet door jaloerse gevoelens te hebben. Al snap ik wel dat dat gewoon een gevoel/emotie is. Die kun je niet beinvloeden.

Puzzle schreef:

Blue flower schreef:

Puzzle schreef:ik herken het ook, al zou het voor ons een eerste kindje zijn.
Hoe ga je er mee om? tja, het is niet makkelijk idd... Ik probeer altijd heel luchtig over te komen, alsof het me
niet veel doet, of te ontwijken ( als dat kan ). Echt in te houden/groot houden tegenover anderen, maar als ik dan thuis ben dan voel ik me verdrietig/boos/jaloers etc etc. Misschien ook geen goede manier, maar andere oplossingen heb ik niet eigenlijk.

Ken je gevoel, bij ons eerste kindje duurde en duurde het ook maar, en iedereen werd zwanger, zelfs mijn schoonzus die steeds riep nog geen kindje te willen was opeens zwanger, ik was echt ongelofelijk verdrietig op dat moment maar deed naar haar heel blij...

Ik heb nu precies dát!! mijn schoonzus is nu ook weer ( voor 2e x ) zwanger!
En wij hadden ( daarvoor ) echt het idee van, oke nu zijn wij de volgende, ook omdat hun hadden gezegd dat ze nog zouden wachten voordat er een 2e zou komen...
Maarja, idd ook blij voor ze, maar het steekt wel! en thuis moet ik er echt wel om janken.

En die tranen moet je ook lekker laten gaan, en niet opkroppen
Hoelang zijn jullie al 'bezig' voor een kindje?

2CKC2 schreef:Ik herken het eerlijk gezegd niet. Ben altijd oprecht blij voor een zwangere. Bij ons gaat het gewoon niet vanzelfsprekend helaas, dat verander ik niet door jaloerse gevoelens te hebben. Al snap ik wel dat dat gewoon een gevoel/emotie is. Die kun je niet beinvloeden.

dat ben ik ook zeker wel!
Alleen krijg ik dan gelijk zo'n naar gevoel van: waarom lukt het ons nou niet, misschien is jaloers ook niet het juiste woord

2CKC2 schreef:Ik herken het eerlijk gezegd niet. Ben altijd oprecht blij voor een zwangere. Bij ons gaat het gewoon niet vanzelfsprekend helaas, dat verander ik niet door jaloerse gevoelens te hebben. Al snap ik wel dat dat gewoon een gevoel/emotie is. Die kun je niet beinvloeden.

Ik ben ook wel oprecht blij voor degene die zwanger is, maar dan ben ik wel jaloers. Maar knap van je dat je daar zo instaat. Ik denk dat dat ook wel de makkelijkste manier is inderdaad, alleen ik zou ik die gevoelens liever ook niet hebben, maar zoals je ook zegt ik kan het niet beinvloeden.

BF: ben in januari gestopt met de pil. maar altijd erg onregelmatig geweest en nu dus uiteindelijk naar gyn. geweest,blijkt dat ik PCO heb.

Puzzle schreef:

2CKC2 schreef:Ik herken het eerlijk gezegd niet. Ben altijd oprecht blij voor een zwangere. Bij ons gaat het gewoon niet vanzelfsprekend helaas, dat verander ik niet door jaloerse gevoelens te hebben. Al snap ik wel dat dat gewoon een gevoel/emotie is. Die kun je niet beinvloeden.

dat ben ik ook zeker wel!
Alleen krijg ik dan gelijk zo'n naar gevoel van: waarom lukt het ons nou niet, misschien is jaloers ook niet het juiste woord

Ik bedoelde daarmee meer, ik hoef er niet om te huilen en ik voel ook geen 'steek'.
Misschien omdat ik gewoon weet dat het NOOIT op natuurlijke manier gaat lukken. Ik heb dat geaccepteerd.

2CKC2 schreef:

Puzzle schreef:

2CKC2 schreef:Ik herken het eerlijk gezegd niet. Ben altijd oprecht blij voor een zwangere. Bij ons gaat het gewoon niet vanzelfsprekend helaas, dat verander ik niet door jaloerse gevoelens te hebben. Al snap ik wel dat dat gewoon een gevoel/emotie is. Die kun je niet beinvloeden.

dat ben ik ook zeker wel!
Alleen krijg ik dan gelijk zo'n naar gevoel van: waarom lukt het ons nou niet, misschien is jaloers ook niet het juiste woord

Ik bedoelde daarmee meer, ik hoef er niet om te huilen en ik voel ook geen 'steek'.
Misschien omdat ik gewoon weet dat het NOOIT op natuurlijke manier gaat lukken. Ik heb dat geaccepteerd.

Dat vind ik echt heel knap van je! Zelf zou ik dat denk ik maar moeilijk kunnen, en idd wat je zegt een emotie kun je niet beinvloeden

2CKC2 schreef:

Puzzle schreef:

2CKC2 schreef:Ik herken het eerlijk gezegd niet. Ben altijd oprecht blij voor een zwangere. Bij ons gaat het gewoon niet vanzelfsprekend helaas, dat verander ik niet door jaloerse gevoelens te hebben. Al snap ik wel dat dat gewoon een gevoel/emotie is. Die kun je niet beinvloeden.

dat ben ik ook zeker wel!
Alleen krijg ik dan gelijk zo'n naar gevoel van: waarom lukt het ons nou niet, misschien is jaloers ook niet het juiste woord

Ik bedoelde daarmee meer, ik hoef er niet om te huilen en ik voel ook geen 'steek'.
Misschien omdat ik gewoon weet dat het NOOIT op natuurlijke manier gaat lukken. Ik heb dat geaccepteerd.

Knap! maar toch

Blue flower schreef:Makamba, heb je verhaal bijgehouden en snap je verdriet heel goed

Lindsya, ik mag nog niet zwanger worden vanwege mijn diabetes, bij ons eerste kindje was dit ook een lange weg voor het groene licht en toen spoot ik zelf, en nu ga ik vanaf januari op de pomp (hoef ik niet meer te spuiten) en dat moet eerst in alle opzichten goed zitten, want anders hebben we een grote kans op afwijkingen bij het kindje.

goh dat wist ik niet. En is je eerste kindje "gezond" of ook diabeet ?

Puzzle schreef:BF: ben in januari gestopt met de pil. maar altijd erg onregelmatig geweest en nu dus uiteindelijk naar gyn. geweest,blijkt dat ik PCO heb.

Dat is vervelend, hoe gaat dat dan nu in zijn werk? krijg je dan nu een medicijn?
Wij waren 1 jaar en 8 maanden bezig (samen met het groene licht dat wel) toen ik mijn eerste onderzoek kreeg, daar konden ze niets geks op vinden maar wilde ze wel een 2de onderzoek om te kijken hoe het eitje rijpt.. alleen dat onderzoek is er nooit meer gekomen, want bleek zwanger te zijn toen.

Puzzle schreef:

Blue flower schreef:Makamba, heb je verhaal bijgehouden en snap je verdriet heel goed

Lindsya, ik mag nog niet zwanger worden vanwege mijn diabetes, bij ons eerste kindje was dit ook een lange weg voor het groene licht en toen spoot ik zelf, en nu ga ik vanaf januari op de pomp (hoef ik niet meer te spuiten) en dat moet eerst in alle opzichten goed zitten, want anders hebben we een grote kans op afwijkingen bij het kindje.

goh dat wist ik niet. En is je eerste kindje "gezond" of ook diabeet ?

Mijn kindje is gezond, alleen is de hele zwangerschap wel spannend geweest, sowieso de eerste 12 weken omdat dan alles wordt aangelegd bij het kindje kunnen schommelingen in mijn suiker afwijkingen veroorzaken, en daarna groeit je kindje harder dan normaal, ons kindje liep ongeveer 5 weken voor op groei en ontwikkeling. Hij is met 36 weken geboren en was toen 8 pond. Je zag toen duidelijk dat zijn hele lijfje verder ontwikkeld was, alleen de longetjes niet en daar heeft hij dan ook heel erg last van gehad. En hij moest na de geboorte meteen aan een infuus om af te kicken van mijn suiker, want hij heeft 8 maanden veel meer suiker gekregen dan een normaal kindje en daar wennen ze aan waardoor ze na de geboorte opeens een dip kunnen krijgen... Dus die suiker is langzaamaan afgebouwd.

jeetje! lijkt me ook heel spannend voor jullie te zijn geweest!

Wij gaan het nu met medicijnen proberen.. maar moet eerst menstruatie afwachten, anders ook opwekken met medicijnen en daarna clomid proberen.

Puzzle schreef:jeetje! lijkt me ook heel spannend voor jullie te zijn geweest!

Wij gaan het nu met medicijnen proberen.. maar moet eerst menstruatie afwachten, anders ook opwekken met medicijnen en daarna clomid proberen.

Spannend! Je hebt het toch in verschillende gradaties? een lichte vorm of een zware vorm geloof ik?
Over Clomid hoor je wel vaak succesverhalen toch?

Blue flower schreef:

Puzzle schreef:jeetje! lijkt me ook heel spannend voor jullie te zijn geweest!

Wij gaan het nu met medicijnen proberen.. maar moet eerst menstruatie afwachten, anders ook opwekken met medicijnen en daarna clomid proberen.

Spannend! Je hebt het toch in verschillende gradaties? een lichte vorm of een zware vorm geloof ik?
Over Clomid hoor je wel vaak succesverhalen toch?

Ja idd, zal allemaal wel goed komen toch? wachten duurt altijd lang