En wanneer is iemand dan te jong voor kinderen?

Smikkell schreef:

Aimee schreef:

Ayla schreef:

Jezzie89 schreef:Ik vind zelf onder de 20 jong.
Ik ben 22 en als het kindje geboren wordt 23. Is ook best jong.
Maar wij hebben er wel goed over nagedacht.

Wij ook, en toch kan je je er geen voorstelling van maken.

Maar ik denk ook niet dat je dat kan als je bijvoorbeeld 30 bent...

Ik denk dus dat je dat wel beter kunt als je ouder bent. Daarbij denk ik wel dat de meeste jonge mensen flexibeler zijn.

Ik denk dat het toch altijd anders gaat dan je had verwacht, of je nou 20 bent of 30. Ik werk in de kinderopvang...dus zie genoeg voorbeelden van jonge moeders en oudere moeders. Iedereen doet het uiteindelijk toch om haar eigen manier.

Mijn beeld over hoe het zou zijn, komt trouwens best wel overeen met hoe het is. Vind het alleen allemaal nog mooier! Exact zoals je beeld is zal het inderdaad nooit zijn of je nu 20 of 40 bent.

Smaragdje schreef:
Mag ik dan gelijk vragen waarom je dat dan beter kunt?

Zie edit.

Smikkell schreef:

Smaragdje schreef:
Mag ik dan gelijk vragen waarom je dat dan beter kunt?

Zie edit.

Edit gelezen Maar dat verschilt toch ook van persoon tot persoon denk ik. Tuurlijk ga je wel wat anders denken, dat blijf je doen.

Smaragdje schreef:

Smikkell schreef:

Smaragdje schreef:
Mag ik dan gelijk vragen waarom je dat dan beter kunt?

Zie edit.

Edit gelezen Maar dat verschilt toch ook van persoon tot persoon denk ik. Tuurlijk ga je wel wat anders denken, dat blijf je doen.

Tuurlijk zijn er verschillen. Dat heb je bij jonge moeders en bij de discussie over oude moeders, maar als je over het algemeen spreekt, dan gaat het, denk ik, wel op.

Het is vrij aannemelijk dat je gedurende je leven levenservaring opdoet en dat ook gebruikt bij de keuzes die je maakt. Ik zeg niet dat jonge moeders geen kinderen kunnen opvoeden of totaal niet weten waar ze aan beginnen hoor, maar als iemand op haar 18e aan kinderen begint, dan vraag ik me wel af 'waarom nu al?'. Op je 18e denk je alles al te weten, maar in de meeste gevallen valt dat nog vies tegen. Ik denk en vind dat je dan nog niet in de fase van kinderen, opvoeden en gezin hoort te zitten, ook al zullen die gevoelens er dan vast al zijn bij sommigen.

Op mijn 16e wilde ik al een kind en dacht dat ik dat best zou kunnen. Nu weet ik wel beter. Mijn zus werd jong moeder en ik wilde dat ook. Maar uiteindelijk vond ik mezelf toch wel jong toen ik de leeftijd had waarop mijn zus aan haar gezin begon en helemaal nu ik achteraf terug kijk.

Dat bedoel ik met meer levenservaring was misschien beter geweest. Of zekerder zijn van mijn eigen kunnen. Alhoewel ik mezelf nu ook wel verbaas, als het om E.lena gaat sta ik echt op mijn strepen, zo doe ik het en zo moet het gedaan worden. Mijn zusje plukte haar laatst uit bed toen ze net 5 minuten sliep, ik was laaiend. Ze blijft gewoon in bed tot ik zeg dat ze eruit mag. Ik zou in andere gevallen niet zo fel zijn.

Prima dat jij er op die manier over denkt, voor mij werkt het anders... Natuurlijk zou ik over 10 jaar meer levenservaring hebben, en waarschijnlijk op sommige punten anders denken over opvoeding. Maar ik denk dat dat net zo is als je op je 30e aan kinderen begint en dan op je 40e terug kijkt. Levenservaring staat voor mij niet gelijk aan wijsheid, en al helemaal niet als het over kinderen krijgen gaat. Ik denk niet alles te weten, maar ik denk wel dat ik op dit moment prima in staat ben om een kind op te voeden. Ik zal niet op alles antwoorden hebben en ik zal heus wel eens onzeker zijn. Maar het is mijn eerste kindje en ik denk dat iedereen dat heeft bij zijn/haar eerste kindje, welke leeftijd je ook hebt.

Aimee schreef:Prima dat jij er op die manier over denkt, voor mij werkt het anders... Natuurlijk zou ik over 10 jaar meer levenservaring hebben, en waarschijnlijk op sommige punten anders denken over opvoeding. Maar ik denk dat dat net zo is als je op je 30e aan kinderen begint en dan op je 40e terug kijkt. Levenservaring staat voor mij niet gelijk aan wijsheid, en al helemaal niet als het over kinderen krijgen gaat. Ik denk niet alles te weten, maar ik denk wel dat ik op dit moment prima in staat ben om een kind op te voeden. Ik zal niet op alles antwoorden hebben en ik zal heus wel eens onzeker zijn. Maar het is mijn eerste kindje en ik denk dat iedereen dat heeft bij zijn/haar eerste kindje, welke leeftijd je ook hebt.

Het zou wat worden als je het niet prima vond dat ik er anders over denk. Dit is inderdaad mijn mening en hoe ik het zie.

Het is een feit dat je om je 40e meer weet dan op je 30e, en op je 30e meer dan op je 20e. Ergens ligt de grens tussen wel en niet zelfstandig in staat zijn een kind groot te brengen en daar gaat dit topic en deze discussie over.

Overal zijn cursussen voor behalve voor het moederschap. Maar je leert op het moment dat je een kindje krijgt, en je "weet" veel dingen wel. Gewoon uit jezelf, intstinctief zeg maar. En als je daarop vertrouwd kun je prima een kind opvoeden. Ik denk wel ook dat jonge ouders flexibeler zijn, en zich beter kunnen verplaatsen in hun kind.

Hoe je een luier verschoont en een flesje klaarmaakt moet een 40+ook leren. Belangrijkste vind ik dat je mentaal sterk genoeg bent, doorzettingskracht en verantwoordelijkheidsgevoel hebt, en voldoende middelen hebt om een kindje groot te kunnen brengen.

Dat verschilt per persoon, maar ik vind als ik lijn moet trekken 20 ondergrens.

echt een leeftijd kan ik niet noemen dat is voor iedereen anders .
ik vind alleen dat je je kind iets moet kunnen bieden als je bewust voor een kind kiest .

**_pearl_** schreef:echt een leeftijd kan ik niet noemen dat is voor iedereen anders .
ik vind alleen dat je je kind iets moet kunnen bieden als je bewust voor een kind kiest .

Maar wat is dat iets?

Voor mij persoonlijk is beneden de 32 te jong. Ik zie er jong uit, heb gestudeerd en wil eerst een hele tijd werken en een stabiele relatie hebben. Het liefst ook eerst een ander huis kopen, zodat ik een kind echt een goede (financiële) basis kan bieden. Nu heb ik een jaar een vriend en ben 31, dus ik vind 32 voor mijn persoonlijke situatie nu ook te vroeg.

In het algemeen vind ik dat je niet echt kunt zeggen wanneer iemand te jong is. Te oud kun je bepalen adhv je gezondheid, maar je bent al heel jong in staat een kind te krijgen. Het opvoeden is een ander verhaal. Dat vind ik afhankelijk van je karakter en opvoeding, en hoe je in het leven staat. Ik ben heel beschermd opgevoed en hoefde niet veel zelf te doen. No way dat ik op mijn 18de in staat was een kind op te voeden, ik was zelf nog een kind.
Maar ik vind alles onder de 25 wel jong, dat vind ik jonge moeders (geen te jonge moeders overigens).

Onder de 22 vind ik mensen jong, onder de 18 te jong. Dat zegt niks over hoe ouders van die leeftijd zijn voor hun kinderen, maar ik vind het eerlijk gezegd nog jong om aan kinderen te beginnen. Zelf heb ik altijd 25 genoemd als leeftijd waarop ik moeder wilde worden, maar dat wordt ik in augustus, en ik denk dat we dat niet gaan redden

Afhankelijk van de situatie, als mensen van 22 al een stabiele relatie hebben, een eigen huisje en een stabiele financiele situatie, vind ik het wel kunnen. Maar voor mijn gevoel hebben maar weinig mensen van die leeftijd dat.

Zelf zou ik dus zeggen <20 is te jong
20-25 is jong

Aan kinderen beginnen vind ik niet leeftijd gebonden als je er klaar voor ben ben je er klaar voor. Het gevoel van jou en je partner moet goed zijn of je nu 16 bent of 21.

Vroeger was het doodnormaal dat men vroeg ging trouwen en kinderen kreeg. Daar zeurde niemand over. Nu lijkt het wel alsof er steeds meer kritiek komt op jonge moeders. Tijden veranderen. Maar vroeger lukte het toch ook, waarom zou dat nu ook dan niet lukken?

Cimic schreef:

Vroeger was het doodnormaal dat men vroeg ging trouwen en kinderen kreeg. Daar zeurde niemand over. Nu lijkt het wel alsof er steeds meer kritiek komt op jonge moeders. Tijden veranderen. Maar vroeger lukte het toch ook, waarom zou dat nu ook dan niet lukken?

Niemand zegt toch dat het niet lukt en zeuren, dat lees ik al helemaal niet? Tegenwoordig is het gewoon zo dat mensen gaan studeren, carrière maken en daardoor later aan kinderen beginnen, dus het klopt dat je zegt, tijden veranderen, maar eerder dat mensen nu tegenwoordig er later aan beginnen. Maar dat neemt toch niet weg dat mensen het jong vinden als iemand met bv. 20 jaar een kind krijgt, of dat nou nu is, of 40 jaar geleden. Ik vind het zelf vrij jong.

Vroeger waren er ook genoeg die het zwaar vonden.. zo jong trouwen, kinderen krijgen en het huishouden draaien.

En ik weet even niet meer wie het schreef.. maar gezondheid speelt niet alleen bij 'te oud' mee, maar ook bij te jong. Oo je 13e bevallen kan ook problemen geven.

Over het zeuren bedoel ik niet met dit forum maar bedoel het meer in algemene zin. Vroeger zeurde (bijna)niemand van meid wat ben je jong, het was niet meer dan normaal. Ok tijden veranderen en gedachten ook. Wat ik eigenlijk wil zeggen waarom was er toen geen commentaar en nu opeens wel? Kan me niet voorstellen dat het alleen maar om studie, carriere etc gaat. Krijg vaak een beetje het idee (niet hier) dat het slecht is om jong aan kinderen te beginnenen meer in de zin van je gooit je hele leven weg, je kan de verantwoordelijk niet aan, je hebt geen kans op een baan en ga maar door. Veel mensen zien het gelijk zo negatief terwijl er gewoon bewijs is dat het ook allemaal goed kan gaan.

Daarmee bedoel ik ook van als het mensen vroeger lukte waarom zou het nu dan niet ook lukken ook al zijn de tijden veranderd.

Cimic schreef:Over het zeuren bedoel ik niet met dit forum maar bedoel het meer in algemene zin. Vroeger zeurde (bijna)niemand van meid wat ben je jong, het was niet meer dan normaal. Ok tijden veranderen en gedachten ook. Wat ik eigenlijk wil zeggen waarom was er toen geen commentaar en nu opeens wel? Kan me niet voorstellen dat het alleen maar om studie, carriere etc gaat. Krijg vaak een beetje het idee (niet hier) dat het slecht is om jong aan kinderen te beginnenen meer in de zin van je gooit je hele leven weg, je kan de verantwoordelijk niet aan, je hebt geen kans op een baan en ga maar door. Veel mensen zien het gelijk zo negatief terwijl er gewoon bewijs is dat het ook allemaal goed kan gaan.

Daarmee bedoel ik ook van als het mensen vroeger lukte waarom zou het nu dan niet ook lukken ook al zijn de tijden veranderd.

Men begon vroeger vroeg aan kinderen omdat ze geen kans hadden op studie en een baan. Huisvrouw en moeder worden was hun taak en het was de norm. Die vrouwen hadden verder ook geen leven, behalve wassen (zonder machine), koken en kinderen opvoeden. Als je nu oudere dames spreekt zeggen zij ook dat ze zich zo jong voelde en echt niet altijd wisten hoe het moest en het zo geweldig vonden. De verantwoordelijkheid van een gezin, huishouden en huwelijk ervaarde veel ook als zwaar. Dus de vraag is: lukte het ook echt?

Tijden zijn nu anders. Vrouwen kunnen nu studeren en werken. Vrouwen van toen zouden daar jaloers op zijn. Je kan nu veel meer dan alleen vrouw en moeder zijn, dus ik snap wel wat ze bedoelen met 'je bent nog jong en je vergooit je leven'. Niet dat je geen leven hebt als je moeder bent, maar meer omdat men nu veel meer kansen heeft dat alleen moeder worden om jonge leeftijd.

Ik vind ook niet dat je verplicht bent om je kansen te pakken wat studie en werk betreft, en tegenwoordig was je niet meer op de hand, gaan kinderen naar een dagverblijf en kun je gezin en studie veel beter combineren, maar de vergelijking met vroeger is wat scheef.

Het zwembad hier houdt 21+ aan. Jonger ben je niet welkom tijdens familiezwemmen.

In het algemeen vind ik dat je niet echt kunt zeggen wanneer iemand te jong is. Te oud kun je bepalen adhv je gezondheid, maar je bent al heel jong in staat een kind te krijgen. Het opvoeden is een ander verhaal. Dat vind ik afhankelijk van je karakter en opvoeding, en hoe je in het leven staat, of je het aan kunt om kinderen op te voeden en de finacien er voor hebt. hier ben ik het mee eens.
Ik ken een moeder die heel jong moeder is geworden maar het heel goed aan kan maar ken ook een moeder van 30+ die eigenlijk geen moeder had moeten zijn omdat ze gewoon niet weet hoe ze kinderen moet opvoeden en haar kinderen zijn hier de dupe van.

Smikkell schreef:Men begon vroeger vroeg aan kinderen omdat ze geen kans hadden op studie en een baan. Huisvrouw en moeder worden was hun taak en het was de norm. Die vrouwen hadden verder ook geen leven, behalve wassen (zonder machine), koken en kinderen opvoeden. Als je nu oudere dames spreekt zeggen zij ook dat ze zich zo jong voelde en echt niet altijd wisten hoe het moest en het zo geweldig vonden. De verantwoordelijkheid van een gezin, huishouden en huwelijk ervaarde veel ook als zwaar. Dus de vraag is: lukte het ook echt?

Tijden zijn nu anders. Vrouwen kunnen nu studeren en werken. Vrouwen van toen zouden daar jaloers op zijn. Je kan nu veel meer dan alleen vrouw en moeder zijn, dus ik snap wel wat ze bedoelen met 'je bent nog jong en je vergooit je leven'. Niet dat je geen leven hebt als je moeder bent, maar meer omdat men nu veel meer kansen heeft dat alleen moeder worden om jonge leeftijd.

Ik vind ook niet dat je verplicht bent om je kansen te pakken wat studie en werk betreft, en tegenwoordig was je niet meer op de hand, gaan kinderen naar een dagverblijf en kun je gezin en studie veel beter combineren, maar de vergelijking met vroeger is wat scheef.

Ja, maar dat gaat dus puur om jezelf en het feit dat je bepaalde keuzemogelijkheden uitsluit of moeilijker maakt. Het gaat niet om kunnen. Als vrouwen toen op een bepaalde leeftijd moeder konden zijn, kunnen ze dat nu ook, alleen kiezen ze er nu vaak bewust voor en toen was het gewoon een kwestie van doen wat er van je verwacht werd.

loesje schreef:In het algemeen vind ik dat je niet echt kunt zeggen wanneer iemand te jong is. Te oud kun je bepalen adhv je gezondheid, maar je bent al heel jong in staat een kind te krijgen. Het opvoeden is een ander verhaal. Dat vind ik afhankelijk van je karakter en opvoeding, en hoe je in het leven staat, of je het aan kunt om kinderen op te voeden en de finacien er voor hebt. hier ben ik het mee eens.
Ik ken een moeder die heel jong moeder is geworden maar het heel goed aan kan maar ken ook een moeder van 30+ die eigenlijk geen moeder had moeten zijn omdat ze gewoon niet weet hoe ze kinderen moet opvoeden en haar kinderen zijn hier de dupe van.

Nou, aan je gezondheid zit toch ook wel een ondergrens. En als jij stelt dat je lichaam al jong in staat is om een kind te krijgen, geldtdat dus ook voor de vrouwen van 40+ die een kind verwachten. Hun lichaam is blijkbaar ook nog in staat om een kind te krijgen. Ik weet niet of je je lichaam en vruchtbaarheid als grens moet zien. Ondergens en bovengrens.

loesje schreef:In het algemeen vind ik dat je niet echt kunt zeggen wanneer iemand te jong is. Te oud kun je bepalen adhv je gezondheid, maar je bent al heel jong in staat een kind te krijgen.

Op heel jonge leeftijd een kind krijgen is ook een risicofactor, zowel voor jou als voor het kind, omdat je dan nog heel erg in de groei bent en jouw lichaam en dat van de baby dan 'strijden' om de bouwstoffen die je binnenkrijgt. Dat veel meisjes met dertien in staat zijn om zwanger te raken en een kind te krijgen wil niet zeggen dat het geen kwaad kan.