Yesverhaal nummer 2

Haha Sweety liet me weten over de verhalen. Ze zijn idd heel leuk en leuk geschreven. Zou ik echt niet kunnen!

‘Hee mafketel!’ neem ik uitbundig de telefoon op. Mijn enthousiasme is echter in een klap weg als ik de stem van Annemarie, mijn leidinggevende hoor.
‘Ehh,’ begint ze, net zo geschrokken als ik, ‘Ik gebruik even de telefoon van Thomas omdat hij het nummer erin had staan.’ Slik.
‘De vergadering is vervroegd omdat een van de managers van de vierde verdieping eerder weg moet vandaag voor een bezichtiging van een nieuw pand voor onze uitbreiding. We willen dus eigenlijk nu beginnen, maar een aantal mensen zijn buiten de deur aan het lunchen, waaronder jij waarschijnlijk. Nu zijn we iedereen aan het bellen om terug te komen zodat we toch nog eerder van start kunnen gaan, dus kun jij ook weer binnen tien minuten hier zijn? Tot zometeen.’
Een beetje geschrokken hang ik de telefoon op. Wat moet Annemarie wel niet denken? En waarom ben ik zo’n stom schaap dat niet eens normaal haar telefoon op kan nemen? Shit, shit, shit. Lekker indruk achtergelaten bij je leidinggevende Eef, denk ik.

Ondertussen gaat ook de telefoon van Phil en gelukkig kunnen we vertrekken nog voor we iets besteld hebben.
‘Zo, dat was een snelle lunch,’ zegt Phil, zelf ook een beetje teleurgesteld.
‘Ik had er zo naar uitgekeken weer eens gezellig met jou te eten. Misschien kunnen we het vanavond inhalen?’
Hmm, dat klinkt inderdaad aantrekkelijk, maar kan ik dat maken tegenover Michiel? Ik besluit dat ik het gewoon ga doen, Michiel bespreekt toch ook niet met mij of hij wel of niet gaat overwerken? Belachelijk dat ik er überhaupt over nadenk.
‘Ja, lijkt me leuk! Maar alleen als ik betaal.’
‘Dat zullen we nog wel zien. Wat voor man laat zo’n mooie dame nou voor zijn eten betalen?’ zegt hij met de liefste glimlach die ik ooit heb gezien en ik bedenk me ineens dat hij helemaal niet van Michiel af weet. Het zou geen slecht idee zijn om hem erover te vertellen, voor hij verkeerde ideeën krijgt. Ik bedoel, ik vind het heel gezellig en ik ben blij dat er iemand is die wel met mij wil eten en gewoon vraagt wat ik wil in plaats van alles zelf op te eten. Maar ik weet niet hoe Phil dit ziet...
Voordat ik eruit ben wat ik precies tegen hem ga vertellen en hoe ik dit ter sprake ga brengen krijg ik een loempiaatje in mijn handen geduwd door Phil.
'Zo, heb je toch nog iets binnen.'
Ik neem me voor het te vertellen als de loempia op is, maar dan zijn we echter al aangekomen. Ach, ik vertel het hem vanavond wel, besluit ik.

Eenmaal terug op kantoor staat alles al klaar voor de meeting en we willen snel plaatsnemen op de weinige lege plaatsen die er nog zijn, als Thomas ineens gebaart dat er nog een plekje vrij is naast hem. Dat is ook wel logisch, want hij is officieel mijn stagiaire. Als ik ga zitten, fluistert hij zachtjes ‘Probeer je me nu jaloers te maken door met andere mannen uit lunchen te gaan?’
Ik verslik me bijna in mijn thee, maar voor ik iets kan zeggen, gaat Phil naast me zitten.
'Zo, nu iedereen er is gaan we beginnen.' zegt Annemarie.
Als dat maar goed gaat...

Leuk, Possom!

Weer een leuk vervolg!

Het gaat weer hard! Ik ga zo alles lezen en eens aan mijn stuk beginnen. Ik hoop het morgen te plaatsen!

Ja het gaat snel he deze keer!

Wat leuk zeg! Ik dacht zal dit topic eens bekijken, wist niet dat het zo leuk was. Ga de eerste ook maar eens even opzoeken.

Opschieten Highway! Ik kan iet wachten!

haha sorry; ik ben er helaas nog niet aan toe gekomen om hem af te maken. Ga proberen hem vanavond te plaatsen

Highway schreef:haha sorry; ik ben er helaas nog niet aan toe gekomen om hem af te maken. Ga proberen hem vanavond te plaatsen

vol verwachting klopt ons hart..

ik krijg de opmaak niet goed vanuit word.. dus het loopt niet allemaal even lekker.. excuus!

‘… wat vind jij hiervan Eva?’ verschrikt kijk ik op, hoor ik nu mijn naam? Shit ik ben er echt niet bij met mijn hoofd. Ik kijk om me heen en zie 20 vragende ogen me aankijken..inclusief de blauwe kijkers van Thomas en de bruine trouwe hondenogen van Phil! Ik voel mijn wangen gloeien en stamel zachtjes ‘ik ehh denk .. dat het moeilijk is om ehh…’ Uit het niets hoor ik naast me een luide en vastberaden stem.. ‘We denken dat het moeilijk is om dergelijke opdracht in zo’n kort tijdsbestek te realiseren’ neemt Thomas van me over. Ik kijk Thomas vragend aan maar het is duidelijk dat hij wel heeft opgelet. Moeiteloos gaat hij verder en geeft hij Annemarie een antwoord waar ze, blijkbaar, tevreden mee is want ze vervolgt haar verhaal. ‘Bedankt’ fluister ik Thomas zachtjes toe, Hij schenkt me daarop een grote glimlach gecombineerd met een vette knipoog.

‘Waar zit jij met je hoofd?’ vraagt Thomas, als we eenmaal terug op kantoor zijn. Ik kijk hem aan en weet niet wat ik moet zeggen. Ik draai er wat omheen en zeg dat ik last heb van mijn hoofd, stress door de nieuwe baan en alle nieuwe indrukken. ‘je zult eens moeten ontspannen, als je me de kans geeft wil ik je vanavond wel een ontspannende massage geven?’ Ik kijk Thomas verschrikt aan en hij begint hard te lachen. Voorzichtig begin ik ook te lachen, ik begin het spelletje van Thomas een beetje door te krijgen. De rest van de middag vliegt voorbij en Thomas en ik hebben goed werk afgeleverd ‘Dag Eva, fijne avond’ roept Thomas als hij op zijn fiets springt en naar huis fietst.

Ik ga op het muurtje naast de fietsenstalling zitten en net als ik Michiel een sms wil sturen dat ik moet overwerken gaat mijn telefoon. ‘Hee Eva, met Roos! Ik wilde even weten hoe je eerste dagen zijn gegaan’ hoor ik Roos’ vrolijke stem door de telefoon roepen. In korte tijd vertel ik snel hoemijn eerste dagen zijn bevallen en uiteraard vertel ik uitgebreid over Thomas en Phil. Roos barst in lachen uit als ik vertel dat de sexy politieagent mijn stagiair is en grapt dat ze binnenkort eens langskomt op mijn werk om het met haar eigen ogen te zien. ‘Eva!’ hoor ik een mannenstem roepen, ik draai me om en zie Phil zwaaien. ‘Roos, ik moet ophangen, Phil is er!’ ‘Eva? Kijk je uit met wat je doet?’ hoor ik Roos nog net zeggen als ik de telefoon uitdruk.

De avond is erg gezellig geweest en het is al veel te laat als ik eenmaal op mijn fiets naar huis stap, de nodige wijntjes zijn erin gegaan en ik voel me vreselijk rozig. Met veel moeite friemel ik de huissleutel in het slot van de deur en zachtjes doe ik de deur open. Tot mijn verbazing staat het licht nog aan in de woonkamer en zie ik Michiel op de bank zitten. Hij kijkt me boos aan, de tranen lijken in zijn ogen te staan en hij stormt de kamer uit. Dan pas dringt tot me door dat het licht niet aanstaat maar dat er honderden kaarsjes aanstaan in de woonkamer, de eettafel is gedekt en er staan twee borden met glazen champagne… ‘shit’ roep ik hardop en ineens ben ik weer nuchter..ons 7 jarig jubileum..

Oeeeeehhhhh goed geschreven! Ben weer benieuwd hoe het nu verder gaat!

Toch best sneu voor Michiel. Ben zeer benieuwd naar het vervolg.

Leuk geschreven!!!!

Leuk! Ik ben weer benieuwd naar het vervolg.

Ah, ik heb enorm medelijden met haar vriend nu

Ik geloof dat ik nu aan de beurt ben. Heb de afgelopen dagen geen tijd gehad m bij te lezen. Hoop dat het me morgenavond lukt, anders wordt het sowieso woensdagochtend!

Pippa schreef:Ah, ik heb enorm medelijden met haar vriend nu

Vervelend he.. chicklits gaan nooit zoals je wilt dat ze gaan. (Tot aan het eind )

Leuk Highway!!

Pippa schreef:Ah, ik heb enorm medelijden met haar vriend nu

+1 wel goed geschreven!

Leuk!
Ik vind het leuk dat die michiel toch niet zo onaardig is als eerst!
Wel spannend nu!

Jaa leuk! Ben benieuwd hoe het verder gaat.

Snoepy87 schreef:

Pippa schreef:Ah, ik heb enorm medelijden met haar vriend nu

+1 wel goed geschreven!

Ik ook .

Jullie maken het weer spannend allemaal!

Pippa schreef:Ah, ik heb enorm medelijden met haar vriend nu

nee, joh! mijn eerste reactie was "eigen schuld, dikke bult" !
wel goed geschreven, allemaal!

kwak schreef:

Pippa schreef:Ah, ik heb enorm medelijden met haar vriend nu

nee, joh! mijn eerste reactie was "eigen schuld, dikke bult" !
wel goed geschreven, allemaal!

Dat had ik ook