Yesverhaal nummer 2

L!ND@ schreef:Dank je wel Lejow Ik merkte gewoon dat ik er moeite mee had in ieder geval, het vorige verhaal ging me beter af Ik vat het verder ook niet persoonlijk op, iedereen mag zeggen wat ie ervan vindt

Wat goed dat je het zo bekijkt. Ik las mijn reactie net even na en het komt wel een beetje bot over. Dit is helemaal niet zo bedoeld. Want ik vind dat ik niet eens zo'n hard oordeel mag hebben. Ik schrijf tenslotte niet eens mee. Hou t maar op een vergelijking met Susan en die is gewoon steengoed.

Niemand kan tippen aan Susan, ze is inderdaad geweldig goed

Wat een lieve complimenten.

Lejow schreef:Ben ik het niet mee eens
Ik vind dat je het leuk geschreven hebt Linda! Ben echt benieuwd naar het vervolg, en naar wat ik mag gaan schrijven

*edit* oeh ik mag na jou sweety!

Ik ook niet! Vond het ook erg leuk geschreven, denk dat het ook een lastig punt was om verder te gaan met het verhaal.. Eerst jongen 1 in beeld waarvan ze vlinders in haar buik krijgt, en in hetzelfde stukje ook nummer 2, toen ik het las dacht ik gelijk al : oeh, dat wordt lastig voor de volgende!

Dus vindt dat je het knap hebt opgelost! Enne het verhaal is net begonnen, het kan nog alle kanten op.. Kijk maar naar GTST, daar verzinnen ze ook telkens weer allerlei uitwegen en omwegen:P

Nou dank je wel, ik word er nog verlegen van

Leuk geschreven!! Ik kan niet wachten tot de volgende.. en nog maar een paar en dan mag ik zelf! Spannend!

Wat heb ik nu eigenlijk gedaan? Waarom sms ik hem? Ok, het was dan wel heel erg gezellig met hem en ik voel me erg op mijn gemak. Maar dit doe ik nu omdat ik boos ben op Michiel. Terwijl ik op bed lig denk ik terug aan de middag dat we samen koffie gingen drinken, dat we buiten kwamen en hij zijn arm om mij heen deed. 'bleep bleep' Ik open het smsje wat ik binnenkrijg. Ja gezellig! Waar zullen we wat gaan eten? Ja waar kunnen we wat gaan eten? Zullen we wat gaan eten bij de brasserie waar we vanmiddag koffie hebben gedronken? Over een half uurtje daar? Ik kijk even naar de deur en bedenk me wat ik tegen Michiel ga zeggen. Ook al heeft hij niet aan mij gedacht voor het eten ik vind het ook niet netjes van mijzelf om zomaar weg te gaan. 'bleep bleep' Is goed, dan zie je me zo! Ik moet natuurlijk wel even wat anders aantrekken want ik loop nu nog in mijn werk kleding. Terwijl ik mijn tanden poets sta ik voor de kledingkast en trek ik er een donkere spijkerbroek uit en een lichtblauw blouse. Michiel vindt altijd dat ik er zo leuk uit zie, casual maar toch netjes. Een klein beetje make-up op en ik kijk voor de laatste keer in de spiegel naar mezelf. Eef, het heeft niks te betekenen, gewoon vriendschappelijk verder niks. Ik loop naar beneden en Michiel kijkt van zijn laptop op. 'Wat zie je er leuk uit! Heb je een afspraak?' 'Ja ik heb afgesproken met Tessa van mijn werk. We zijn allebei nieuw en het leek ons wel leuk om samen te gaan eten.' 'Gezellig, nou heel veel plezier ik ben voorlopig nog wel aan het werk.' 'Dank je wel.' Michiel verstopt zich weer achter zijn laptop en ik draai me om en loop naar de deur. Als het niks te betekenen heeft, waarom verzin ik dan een smoes?

Als ik bij de brasserie aankom zie ik Phil al zitten bij het raam. Hij ziet me bij de deur staan en zwaait naar me. Toch nog iemand die blij is om me te zien. Ik loop langs de tafels en weet even niet of ik hem nu drie zoenen moet geven of alleen een hand. Aan hem te merken weet hij het ook niet echt, dus hij pakt mijn jas aan en legt hem over de leuning van mijn stoel heen. 'Leuk dat je me smste. Ik vond het vanmiddag ook erg gezellig.' Ik merk dat ik rode wangen krijg. 'Ja ik vond het ook gezellig. Ik kwam namelijk thuis en er was niks te eten, had geen zin om wat te gaan halen dus ik vond dit wel een goede oplossing.' Hij kijkt me met zijn bruine ogen aan en lacht lief naar me. Oh die kuiltjes, zucht, ik vind ze wel heel erg leuk. De gastvrouw komt aangelopen en neemt onze bestelling op voor het drinken, we bekijken de menukaart en bestellen gelijk. Even weten we niet wat te zeggen tegen elkaar maar dat verdwijnt snel. 'En hoe beviel de eerste werkdag je?' 'Ja wel goed eigenlijk. Ik moet er wel even inkomen, heb hiervoor namelijk bij een supermarkt gewerkt, maar ik vind het wel erg leuk. Een nieuwe uitdaging eigenlijk. En jij? Hoe bevalt het werk je?' 'Tot gisterochtend was het wel aardig. Niks bijzonders eigenlijk.' 'Wat is er dan veranderd sinds gisterochtend?' Hij kijkt me aan en geeft me een ondeugende glimlach. 'Toen leerde ik jou kennen.' Even weet ik niet waar ik kijken moet dus ik staar maar naar mijn wijnglas. Goh die gaat eigenlijk ook snel leeg. Ik neem nog een slokje en kijk hem aan. Nog steeds lacht hij ondeugend naar me. Dan komt de gastvrouw aangelopen en ik bestel nog een glas wijn bij haar. Phil doet gezellig met me mee en besteld er ook eentje. Hij merkt aan me dat ik verlegen wordt dus we beginnen met praten over de koetjes en de kalfjes.

Als we klaar zijn met eten gaat mijn telefoon af. Het is een smsje van Michiel: Vermaak je je een beetje? Ik ga nog even met de hond wandelen en dan ga ik zo naar bed. Misschien zie ik je nog en anders slaap lekker. Dat is dan wel weer lief van hem. Ondanks dat hij eigenlijk niet zo lief is voor me, de laatste tijd alleen aan zichzelf denkt met het eten, daarnaast ook nog eens veel met zijn werk bezig is, is dit wel lief. 'Leuk smsje?' Ik kijk omhoog en ik kijk in de ogen van Phil. 'Ja van een vriendin van me. Gewoon zomaar. Ik ga heel even naar het toilet, ben zo terug.' Ik sta op en neem mijn telefoon mee. Ik ga naar het toilet toe en bel Michiel even op. 'Hi, ja het is erg gezellig. Ik weet alleen niet hoe laat ik thuis ben. Nee joh, ga maar lekker slapen. Is goed, ok slaap lekker. Kus.' Ik loop weer naar ons tafeltje toe en ik zie dat Phil de rekening heeft gevraagd en aan het betalen is. 'Heb je nu de rekening al betaald?' vraag ik terwijl ik ga zitten. 'Ja klopt. En voor het geval dat je zegt dat je 50/50 wil gaan doen, nee dat hoeft niet. Ik vond het een erg gezellige avond en ik hoop dat we nog eens een avond als deze zullen meemaken samen.' Hij staat op en doet zijn jas aan. Ik volg zijn voorbeeld en we lopen samen naar buiten toe. Er vallen wat sneeuwvlokken naar beneden en ik doe mijn handschoenen aan. 'Welke kant moet je oplopen?' vraagt hij aan me terwijl hij zijn kraag wat hoger optrekt. 'Ik moet daarheen en jij?' 'Dat is toevallig, ik ook.' en hij geeft me een knipoog. We lopen naast elkaar de straat uit. Als ik naar links moet en hij naar rechts staan we weer ongemakkelijk tegenover elkaar. 'Dank je wel voor het betalen van de rekening. Had echt niet gehoeven. Volgende keer trakteer ik.' 'Dat zien we dan wel weer.' Ik doe een stap naar voren en geef hem drie zoenen op de wang. Bij de laatste zoen kijken we elkaar even aan. Wat doe je toch met me? Ik heb een vriend, maar het liefst zou ik je een zoen geven. 'He Eef! Jij ook hier op dit tijdstip?' Ik draai me om en kijk in de ogen van Thomas. De andere mooie man, met de leuke humor en niet te vergeten, lekkere billen.

Lejow schreef:Ben ik het niet mee eens
Ik vind dat je het leuk geschreven hebt Linda! Ben echt benieuwd naar het vervolg, en naar wat ik mag gaan schrijven

*edit* oeh ik mag na jou sweety!

Lejow! Je mag!

Oh pff je hebt t nie makkelijk gemaakt :p
Zal straks vanaf de computer reageren!

Haha.. Valt wel mee toch?
Ben benieuwd wat je ervan gaat maken.

Leuk!!

Possom schreef:Leuk!!

Mag ik meeschrijven?

Ok, dit is moeilijker dan ik dacht

Een leuk vervolg! Goed gedaan sweety!

2CKC2 schreef:

Possom schreef:Leuk!!

Mag ik meeschrijven?

Ja moet je doen! Je kan je hier opgeven: https://yescafe.actieforum.com/t14675-yes-verhaal-topic-2-opgeven-kan-hier

Leuk! Ik ben benieuwd hoe het verder gaat!

Succes, Lejow

Leuk!! Heb net alles in 1x gelezen! Ben benieuwd naar volgende

Meteen ben ik weer met beide benen terug op de grond. ‘Oh Eef’ denk ik bij mezelf ‘Waar ben je toch mee bezig?’. Ik zeg Phil dan daadwerkelijk gedag en loop het laatste stukje op met Thomas.
Ik herken mezelf niet terug. Als ik ook Thomas gedag heb gezegd en thuis aankom, is alles al donker. Michiel ligt inderdaad al te slapen. Waar gaat het toch heen met ons? Hij was dan niet altijd lief voor me, waar we lagen wel op 1 lijn. Ik zag mijn toekomst met hem samen, ik zag ons samen oud worden. En nu presteer ik het in om binnen een week mijn hoofd op hol te laten maken, door 2 verschillende mannen!

De volgende ochtend is het weer vroeg dag. En wederom is Michiel al vertrokken naar zijn werk. Ik heb hem niet eens horen gaan.
Als ik voor mijn kast sta, besluit ik voor me eens extra leuk aan te kleden vandaag. Als Michiel geen oog voor me heeft, kan ik de aandacht best ergens anders vandaan halen. Niks mis met honger krijgen buiten de deur.
Ik stap in mijn oude vertrouwde Fiat Pandaatje, gekregen van mijn ouders, toen ik mijn rijbewijs haalde. Ding heeft me nog nooit in de steek gelaten. Maar juist vandaag, als ik hem wil starten, komt er niets meer dan gepruttel uit de motorkap. ‘Ook dat nog’ denk ik ‘Dat wordt fietsen’.
Vijfentwintig minuten later kom ik bezweet aan op mijn werk, lekkere eerste indruk zo in de eerste week. Ik zie er niet uit!
Ik kom mijn kantoor binnen en zie Thomas al zitten. Hoe doet die man dat toch. Kan hij op 100 plaatsen tegelijk zijn, ofzo?
Zoals gewoonlijk begint Thomas uitgebreid tegen me te praten. Op de een of andere manier krijg ik mijn hoofd er niet bij. Niet gek, als je je bedenkt dat er 3 mannen in rondzwerven.
‘Eef, luister je wel?’ Thomas legt zijn hand op mijn schouder. Op dat moment wordt er op de deur van ons kantoor geklopt.
Het is Annemarie, met een doos vol met spullen. ‘Sorry Eef, dat je er even op hebt moeten wachten, maar hier zijn je werktelefoon en je laptop. Je kunt op de laptop met dezelfde gegevens inloggen als hier op je werkcomputer’.
Was ik net zo blij dat ik wist hoe mijn Nokia koelkast werkte, kan ik nu gaan wennen aan een of andere hippe smartphone.
Wat dat betreft gaan techniek en ik niet echt samen.
‘Denken jullie aan de vergadering, van 2 uur? Het betreft een vergadering voor onze afdeling, en die van de vierde verdieping. We zullen wat nieuwe plannen voor het komende jaar door gaan spreken’.
Meteen schiet Phil door mijn gedachten, hij werkt op de vierde. Oh hemel, hoe kom ik die vergadering door. Thomas zal naast me komen zitten, ik ben immers zijn begeleidster (oh wat klinkt dit fout en oud) en we zullen veel samen moeten doen. En dan Phil tegen over me, of nog erger, aan de andere kant naast me.

Ik besluit me te storten op mijn nieuwe mobiele telefoon. Thomas ziet me twijfelen en stoeien. Ik krijg hem niet eens aan! ‘Kan ik je helpen?’ Vraagt hij vriendelijk en weer gaat die hand op mijn schouder. Net op dat moment gaat mijn oude mobiele telefoon af. Michiel die me smst midden op de dag? Dat mag dan ook in de krant. ‘ Ik hoor net dat we vanmiddag samen een vergadering hebben, gezellig! Er voor samen lunchen?’. Het smsje komt van Phil. Ik had me voorgenomen braaf mijn twee boterhammetjes met pindakaas op te eten, maar tegen ergens lekker lunchen kan ik natuurlijk geen nee zeggen. ‘Zelfde brasserie, zelfde tafeltje, 12 uur?’ Is dan ook wat ik terug sms.
‘Kijk, zo simpel is het’. Als of het de normaalste zaak van de wereld is, heeft Thomas de telefoon compleet voor me geïnstalleerd en duwt hem in mijn handen. ‘Wil je bellen, schuif je met je vingers over je beeldscherm, druk je op dit knopje, en kijk, dan gaat het vanzelf!’
Ik besluit de telefoon te laten voor wat het is en in ieder geval nog een poging toen om wat van mijn werk te maken vandaag. Kan natuurlijk niet met compleet lege handen aankomen op de vergadering.
Om 12 uur stap ik naar buiten, was het vanmorgen nog fris en mistig, schijnt er nu een heerlijk winterzonnetje. Het weer schijnt precies te weten hoe ik me voel, verward!
Als ik de brasserie binnen stap, zit Phil al aan ‘ons’ tafeltje. Met zijn prachtige ogen kijkt hij me doordringend aan. ‘Wat zie je er leuk uit’ zegt hij.
Toegeven dat ik dit speciaal voor hem (ok, en ook voor Thomas), heb aangetrokken is natuurlijk geen optie. Dus na een wat raar gegiechel en geknik ga ik tegenover hem zitten.
We kletsen de oren van elkaars hoofd, het voelt alsof we elkaar al jaren kennen, als ineens mijn mobiele telefoon af gaat. ‘Oh help’ Roep ik ‘Mijn werktelefoon gaat af! Hoe moest ik dat ding ook alweer opnemen’. Als ik naar het schermpje kijk, zie ik een foto van Thomas die een gekke bek trekt. De grapjurk heeft zijn nummer er in gezet, en een foto toegevoegd.
Al lachend neem ik de telefoon op.

Leuk Lejow!

Erg leuk weer!

Leuk vervolg! Normaal ben ik eigenlijk helemaal niet van de chickflicks maar hier zit ik echt van te smullen! Zal eens kijken of ik ook nog een leuk stukje kan schrijven

Leuk leuk! Ben benieuwd hoe t verder gaat!!

leuk zeg! ben echt benieuwd hoe dit verder gaat Knap geschreven tot nu toe!

Oh heerlijk! Kan niet wachten op het vervolg!