Yesverhaal nummer 2

Whahaha! Boontje komt om zijn loontje...Leuk geschreven!

Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan! Hoe heb ik dit kunnen vergeten, het staat zelfs groot in mijn agenda geschreven. Maar nu ik door mijn werk er een agenda bij heb, gebruik ik de eerste niet meer. Oh my, hoe ga ik me hier nou eens uit redden?

Ik besluit achter Michiel aan te gaan naar boven, maar hij wil me er niet inlaten. Ik keer terug naar beneden en ga op de bank zitten. Er flitsen allerlei gedachten door mijn hoofd: hoe Michiel en ik het vroeger hadden, hoe fijn die tijd was. Af en toe waren er wel twijfels, maar toch waren er die momenten dat de vlinders in mijn buik rondgierden. Hoe kan het dan, dat ik nu in deze situatie ben beland? Of eigenlijk, dat wij in zo'n situatie beland zijn? Ik kijk eens rond in de kamer en zie dat Michiel er wel heel veel werk van gemaakt heeft en dan overvalt het verdriet me ineens.

Hoe kan ik? De gedachten blijven door mijn hoofd spoken, waardoor ik niet eens merk dat Michiel terug komt de kamer in en naast me gaat zitten. "Sorry schat, deze reactie van mij kan echt niet. Ik ben dagen druk met mijn werk, heb geen aandacht voor je en wordt dan boos als jij een avondje weg bent. Sorry." Net als ik hem uit wil gaan leggen dat het van mijn kant ook echt niet klopt wat ik de laatste tijd aan het doen ben, drukt hij een vinger op mijn lippen. "Ssssssst, niet praten.." Hij drukt een kus op mijn lippen en neemt me mee naar boven, naar de slaapkamer. Op dat moment ben ik op slag al mijn zorgen vergeten.

Als we de volgende ochtend wakker worden en ik op mijn telefoon kijken, zie ik dat ik 6 oproepen gemist heb: twee van Annemarie, twee van Thomas en twee van Phil. Er blijken ook 2 voicemail-berichten te zijn: eentje van Thomas om me te waarschuwen voor Annemarie, als ik straks terugkom op kantoor. Als ik dat hoor kijk ik op de wekker en schrik me kapot: het is 11 uur, terwijl ik om 9 uur op kantoor hoor te zijn! Snel bel ik Annemarie terug, om te zeggen dat ik me verslapen heb en dat ik er zo snel mogelijk aankom. Ik loop alvast naar beneden om mijn ontbijt te maken, terwijl ik het andere bericht afluister. Dat blijkt van Phil te zijn, dat hij me mist en dat hij hoopt dat we elkaar snel weer zien.

Als ik dat hoor, slaat de schrik van schaamte en verdriet nogmaals op mijn hart en begin ik onbedaarlijk te huilen. Omdat ik nog niet beneden ben, ga ik even op de trap zitten. Op dat moment komt Michiel met vragende ogen naar beneden, komt naast me zitten en slaat een arm om me heen. "Lieverd, wat is er aan de hand?" Ik kan niet meteen uit mijn woorden komen, waarop Michiel besluit naar de keuken te gaan om een ontbijtje voor ons te maken. Dat raakt me nog veel harder: hij is zo lief, maar werkt soms een beetje te hard. Maar, hij is wel thuis en ik zie echt dat hij aan het werk is en niet andere dingen doet. En wat is mijn reactie? Ik laat mijn hoofd op hol brengen door twéé mannen, waarvan ik er dan met eentje ook nog eens verschillende keren afspreek. Wat bezielt me? Dit moet stoppen, en wel nu! Ik pak mijn telefoon uit de zak van mijn joggingsbroek en open het sms-menu. Ik wil een nieuw smsje maken, maar zie dan dat er een smsje van Phil gelezen is, wat ik zelf niet geopend heb.....

Het wordt steeds leuker Goed geschreven!
(pssst Annelies heet Annemarie )

Highway schreef:Het wordt steeds leuker Goed geschreven!
(pssst Annelies heet Annemarie )

Ik wist het niet meer! Maar thanks, ga het aanpassen

Oehhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh Leuk!!

leuk!!
echt iedere keer lijkt het weer goed te gaan en dan hup de in het laatste stuk wordt het weer spannend gemaakt, zo leuk!

Oeh spannend!! Leuk vervolg weer!

Meer meer meer

Jaaaa, leuk! Next!

Ooo ik schrijf ook verhalen Wat leuk

Wat een heerlijk verhaal!

Yaelynn schreef:Ooo ik schrijf ook verhalen Wat leuk

Je kunt je aanmelden! Dan kun je binnenkort ook een deel schrijven!

Weer zo leuk! En spannend!

Wie is de volgende? Erg leuk om te lezen! Er zitten echt een hoop creatieve meiden hier!

1.......... Susan
2.......... Lavendel
3.......... L!ND@
4.......... Sweety
5.......... Lejow
6.......... Possom
7.......... Highway
8.......... Middleme
9.......... Merai
10.........Poisongirl
11........ Tullow
12........ June
13........ Maura
14........ Evy
15........ Minneke
16........ FireButterfly
17........ Stuiterbal
18.........2CKC2

Meer!!!

Oehh spannend!! Leuk

Burn schreef:1.......... Susan
2.......... Lavendel
3.......... L!ND@
4.......... Sweety
5.......... Lejow
6.......... Possom
7.......... Highway
8.......... Middleme
9.......... Merai
10.........Poisongirl
11........ Tullow
12........ June
13........ Maura
14........ Evy
15........ Minneke
16........ FireButterfly
17........ Stuiterbal
18.........2CKC2

Ik zie dat ik aan de beurt ben, ik ga er zo snel mogelijk mee aan de slag! Hoop morgenavond een vervolg te kunnen plaatsen!

Ik ben benieuwd, Merai! Succes!

Leuk leuk leuk!
Succes Merai!

Ik ben ook benieuwd naar de rest van het verhaal! En heel erg leuk geschreven.

Ah had gehoopt dat hij er al op zou staan

Highway schreef:Ah had gehoopt dat hij er al op zou staan

Ik ging ook kijken of er al een vervolg was. Ben benieuwd hoelang het verhaal uiteindelijk word! Het word straks steeds moeilijker.

Even stokt mijn adem in mijn keel, hoe heb ik ook kunnen denken dat ik er zo gemakkelijk vanaf zou komen? Met trillende handen open ik het bericht: “Hey schoonheid, hoe gaat het? Ik vond het erg fijn met je gisteren en wil je graag snel weer te zien! Vanmiddag samen lunchen? X van je stille aanbidder ”.
Terwijl ik mijn telefoon met een rood hoofd in mijn broekzak laat glijden komt Michiel de gang in ‘Kom je eten lieverd?’. Ik knik en loop naar beneden waar hij zijn best heeft gedaan op een gezellige ontbijttafel. Ik begrijp het niet, waarom is hij niet boos op me?
Maar voor ik daar echt over na kan denken begint hij ‘Lieve schat, ik weet dat we elkaar de laatste tijd weinig hebben gezien en ik mis je. Ik hoop dat ik je niet het gevoel heb gegeven dat het aan jou lag. Ik heb een heleboel gewerkt de laatste tijd maar dat had een goede reden. Ik wilde namelijk graag wat extra geld om mijn droom waar te maken’. Ik weet niet waar ik moet kijken en snik nog steeds zachtjes. Wat moet ik hier van denken? Vragend kijk ik Michiel aan.

Hij rommelt wat in zijn zak en duikt onder de tafel. Waar is hij mee bezig? Dan gaat hij op een knie zitten en zie ik wat hij uit zijn zak haalde, een ringendoosje. Niet nu, is het eerste wat door mijn hoofd schiet, maar ik zie zijn mooie ogen glinsteren terwijl hij zegt ‘eigenlijk had ik het je gisteren willen vragen maar daar is geloof ik wat tussen gekomen’. Een knipoog, wat weet hij? ‘Lieve Eva, na zeven mooie jaren wil ik heel graag de volgende stap zetten, wil je met me trouwen?’. God, wat hou ik toch van die jongen, maar waarom doet hij dit nu?
Nooit eerder heb ik aan ons getwijfeld en net nu ik niet meer zo zeker ben van onze toekomst samen vraagt hij me ten huwelijk. Deze vraag was alles wat ik wilde voor een hele lange tijd, en nu? Ik begin te huilen en te stamelen dat ik er zo van schrik. Michiel deinst terug, hij had kennelijk een andere reactie verwacht. Met mijn handen voor mijn gezicht huil ik en dus zie ik niet dat Michiel is opgestaan en naar de prullenbak loopt. Opeens zegt hij boos ‘Is het die stille aanbidder van je? Wie is het en waarom ben je bij hem als wij samen horen te zijn?’. Ik kijk op en zie dat hij met het ringendoosje boven de prullenbak staat. Op dat moment slaat mijn hart even over. ‘Michiel, nee, er is niks gebeurd, echt niet’, zeg ik door mijn tranen heen. Gelooft hij me? Onderzoekend kijk ik hem aan terwijl ik mezelf hoor zeggen ‘Ik hou van je, meer dan van wat ook ter wereld, en ik wil heel erg graag met je trouwen’. Zie ik daar een glimlach? ‘En die stille aanbidder dan?’ vraagt hij en ik begin te vertellen. Over dat ik hem zo gemist heb de laatste tijd en dat ik Phil op mijn werk ben tegengekomen en dat ik dacht dat hij me misschien kon geven wat ik nodig had maar dat ik me vanochtend realiseerde dat ik dat helemaal niet wil en dat ik alleen maar hem wil. Michiel stopt het doosje terug in zijn zak en komt naar me toe.

Even later zit ik verdwaasd op de fiets naar mijn werk. Ik kan nog niet bevatten wat er allemaal gebeurd is maar ik ben geloof ik verloofd. Een lach verschijnt op mijn gezicht en ik neem me heilig voor om Phil en Thomas te laten voor wat ze zijn. Op het werk aangekomen kom ik meteen Annemarie tegen. ‘Waarom ben je zo laat?’ vraagt ze streng, ‘het is je eerste week, ik hoop dat het duidelijk voor je is dat dit hier niet getolereerd wordt’. Met een rood hoofd vertel ik dat ik me heb verslapen maar dat het echt niet weer zal gebeuren. Gelukkig damt ze wat in en ik loop verder naar mijn kamer, fantaserend over hoe mijn jurk er uit zal gaan zien. Dagdromend loop ik binnen en ik zie niet dat Thomas er ook is. ‘Hey schone slaapster’, zegt hij lachend en ik word voor de zoveelste keer vandaag knalrood. ‘Goedemorgen, lukt het allemaal hier?’, probeer ik professioneel te blijven terwijl ik word afgeleid door zijn blonde krullen. ‘Jazeker, maar nu heb ik wel even je hulp nodig. Ik was net bezig met het invoeren van een nieuwe klant maar ik kom er niet helemaal uit.’ Ik loop naar hem toe en kijk mee op zijn scherm. Voor ik besef wat er gebeurt trekt hij me op schoot en geeft me een zoen. ‘Zo, daar had ik al een tijdje zin in’, zegt hij terwijl hij me met zijn pretogen aankijkt.

Poeh, ik vond het lastig!