Vriend heeft blijkbaar een dochter

Sinds september 2010 heb ik een relatie waar ik erg gelukkig in ben. Voor mijn gevoel heb ik eindelijk gevonden wat ik zoek in relatie. Het afgelopen jaar was een erg leuk jaar samen..
In de tussentijd leerde hij ook m'n vrienden en familie kennen, maar van zijn kant kwam er maar niks.
Afgelopen maand heb ik veel met hem gepraat daarover en dat ik een reden wou hebben waarom niet. Wat was nou eigenlijk het probleem?
Nu heeft hij afgelopen vrijdag aan mij opgebiecht dat hij dus blijkbaar een dochtertje van 16 maanden met zijn ex heeft... Iedereen, zijn vrienden en familie, wisten dit dus en de reden dat hij mij niet wou laten kennismaken met hun was dat hij bang was ik via hun erachter kwam. Zijn familie en vrienden denken dat ik dus wel weet..
Het doet me zo'n ontzettende pijn dat hij over zoiets heeft gelogen. Als hij van het begin eerlijk was geweest, was er helemaal geen probleem geweest.
De reden waarom hij niet eerlijk is geweest, was dat hij bang was om mij kwijt te raken.

Ik weet niet goed wat ik hier mee wil of wat er mee moet doen, maar wou het gewoon even kwijt.

pfff lastige situatie. Zou het idd niet erg vinden dat hij een kindje heeft maar wel dat hij er zo lang over gelogen heeft. Natuurlijk is het van zijn oogpunt niet als liegen bedoeld omdat hij bang was je kwijt te raken, maar toch is het wel iets essentieels in een relatie

Wow, dat lijkt me schrikken ja. Ik kan niet goed begrijpen waarom je vriend het je niet eerder heeft verteld. Mijn vriend heeft twee kinderen en hij heeft dat echt direct verteld. Het maakt toch ook zo'n wezenlijk deel uit van je leven, hoe kun je dat nou niet zeggen? Ik zou ook not amused zijn om er zo laat pas achter te komen, maar weet ook niet zo goed wat voor advies ik moet geven. Ik zou het in ieder geval goed met je vriend bespreken. Ziet hij zijn dochter dan niet zo vaak?

Jeetje zeg... dat lijkt me heftig om te horen na 'n relatie van 'n jaar.

Hoe voel jij je hieronder?

Ik kan me voorstellen dat het voor hem niet gemakkelijk was om te vertellen. Maar om het ruim 'n jaar te verzwijgen is wel het andere uiterste.
Zijn dochtertje was dus ook pas 'n maand of 4 oud toen jullie 'n relatie kregen, ziet hij haar nog wel regelmatig?

Ik zou het even laten bezinken als ik jou was en dan kijken of/hoe je verder wilt met hem.

Sterkte!

Wow wat heftig. Als hij daar eerlijk over was geweest van 't begin, had je het waarschijnlijk veel makkelijker gevonden. Dan was het alsnog wennen geweest, maar dan was hij tenminste eerlijk geweest. Wat dacht ie, dat ie dat voor altijd had kunnen verzwijgen? Best dom van 'm eigenlijk, hij heeft het alleen maar moeiijker voor zichzelf gemaakt zo. Kan me voorstellen dat je het echt rotnieuws vindt, niet vanwege z'n dochter, maar vanwege het feit dat ie het verzwegen heeft.
Denk je dat je aan het idee kan wennen? En dat je 't hem kan vergeven dat ie gelogen heeft?

Hij heeft me verteld dat de relatie met zijn ex al niet lekker liep en toen ze zwanger bleek te zijn is hij een afstand gaan creeeren. 3 maanden na de bevalling heeft hij een punt gezet achter hun relatie en hierdoor heeft ze zijn kindje een poos bij hem weg gehouden. Op een gegeven moment heeft hij toch weer contact met haar mogen krijgen en het blijkt dat hij haar sindsdien 1x in de week een uurtje of 2 bij z'n ouders ziet.
Mij lijkt het dat een kind inderdaad zoiets belangrijks is in je leven en dat je dat wil delen... Maar hij heeft dit zolang achter gehouden voor mij.

Dat is heftig! Ik zou schrikken, en eerlijk gezegd ook boos op hem zijn, of teleurgesteld. Omdat hij gelogen heeft over iets heel belangrijks, misschien wel het belangrijkste in zijn leven (maar ik weet niet hoe zijn relatie is met zijn dochtertje?) Ik vind het een beetje een slap excuus om te zeggen dat hij het niet verteld heeft omdat hij bang was om jou kwijt te raken, want die kans zit er nu toch ook in? Waarom het dan niet meteen doen? Ik vind het ook heel naar naar zijn dochtertje toe, haar verzwijgen, dat zou ik eigenlijk nog het ergste vinden van alles, het doen alsof ze niet bestaat in zijn leven.

Dat hij een dochter heeft vind ik niet erg... Daar kan ik zeker aan wennen en wil zelf op een gegeven moment ook kinderen. Maar of ik dit hem kan vergeven?
Ik heb besloten dat ik nu even rust wil, dat ik hem even een weekje niet wil zien om alles op een rijtje te zetten.
Om te kijken of ik hem wel kan vergeven door dit zlang te verzwijgen. Maar het is zo moeilijk en doet zoveel pijn..

Ik zou me vooral afvragen hoeveel hij van zijn dochtertje houdt. Wie verzwijgt er nou bewust dat ie een kind heeft en verbergt zijn familie voor je omdat zeker wil weten dat jij er niet achter komt? Waarom heeft hij die keuze aan het begin van jullie relatie gemaakt? Bovendien, als hij dit verzwijgt, wie weet wat hij nog meer te verbergen heeft.

Ik wens je succes met het maken van je keuzes.

litllejoy schreef:Dat hij een dochter heeft vind ik niet erg... Daar kan ik zeker aan wennen en wil zelf op een gegeven moment ook kinderen. Maar of ik dit hem kan vergeven?
Ik heb besloten dat ik nu even rust wil, dat ik hem even een weekje niet wil zien om alles op een rijtje te zetten.
Om te kijken of ik hem wel kan vergeven door dit zlang te verzwijgen. Maar het is zo moeilijk en doet zoveel pijn..

Ik kan me voorstellen dat dit heel veel pijn doet, het feit dat hij zo lang over zoiets belangrijks heeft gelogen... Waarom denken mensen die zo liegen dat, dat minder erg is dan de waarheid vertellen? Mijn ex had daar ook 'n handje van

Goed dat je hebt aangegeven dat je even afstand wilt en het e.e.a. op 'n rijtje wilt zetten. Ik hoop dat dat lukt en dat je een keus kunt maken waar jij je goed bij voelt en waar je volledig achter staat!

Jeetje!! Wat raar allemaal!! Ik vind het al raar dat je dus na zo een lange tijd nog steeds geen kennis hebt gemaakt met schoonfamilie en vrienden. Maar om zo'n reden ook!! Ik snap dat het spannend is om zoiets aan je nieuwe liefde te vertellen, maar dat lijkt me geen goede reden om dit maar te verzwijgen. Bij mij zou het echt afhangen van de gevoelens erbij en zijn houding. Goed dat je even afstand hebt genomen. Hoe reageerde hij er verder op?

Bizar dat je zo lang verborgen houdt dat je een kind hebt. Ik heb het ook eens meegemaakt maar hij vertelde het me na 3 maanden. Ik heb het toen uitgemaakt. 1 Omdat ik geen vriend wil die een kind heeft, 2 Omdat ik al helemaal geen vriend wil die voor mij achterhoudt dat hij een kind heeft en mij dus een keuze ontneemt en 3; wat voor vent verzwijgt nou zijn kind? Wil ik later met zo iemand, die dat kan, ooit kinderen? Nee, dank je.

Ik denk dat ik het uitgemaakt zou hebben dan. Niet om het feit dat hij een kind heeft maar omdat hij het zo lang heeft verzwegen, ik denk dat ik bij mezelf steeds zou denken: zullen er nog meer dingen zijn wat hij nog niet verteld heeft? Ik vind dat vertrouwen het belangrijkste is in een relatie en als dat weg is heeft het naar mijn idee geen zin meer om verder te gaan

Yasmin schreef:Ik denk dat ik het uitgemaakt zou hebben dan. Niet om het feit dat hij een kind heeft maar omdat hij het zo lang heeft verzwegen, ik denk dat ik bij mezelf steeds zou denken: zullen er nog meer dingen zijn wat hij nog niet verteld heeft? Ik vind dat vertrouwen het belangrijkste is in een relatie en als dat weg is heeft het naar mijn idee geen zin meer om verder te gaan

Hoe pijnlijk het ook is, ik sluit me wel aan bij Yasmin.
Vertrouwen is voor mij echt het belangrijkst in een relatie. Ik snap uberhaupt ook niet hoe hij het voor je verborgen kon houden..

Dit moet echt niet gemakkelijk voor je zijn zeg

Oeh nee dan was het voor mij toch ook over geweest. Wat Zusje zegt, ik zou zo'n man niet willen.

Oh nee dat zou ik ook echt niet trekken. Idd, wat al gezegd is; niet het feit dat hij een dochter heeft maar puur dat hij het zo lang heeft verzwegen zou voor mij een dealbreaker zijn. Ik vind zijn denkwijze ook verre van logisch.
Hebben jullie al verder met elkaar gepraat over hoe nu verder?
En vond zijn familie het ook niet raar dat ze jou nooit ontmoet hebben?

Ik snap niet hoe iemand kan bedenken dat dit achterhouden het beste is. Zo iemand zou ik ook niet meer kunnen vergeven. Wat vreselijk dat hij dit heeft gedaan. Sterkte met je beslissing.

Het komt op mij over dat of jij of zijn kindje niet belangrijk genoeg bent/is voor hem, anders is erl geen enkele reden om dit te verzwijgen. Beide zou voor mij een reden te zijn om het uit te maken.
Weten zijn ouders en vrienden eigenlijk wel van jouw bestaan af?

Het is niet aardig om te zeggen maar als hij dat al zo lang verborgen kan houden, wat dan nog meer?
Dit zou voor mij wel een reden zijn om de relatie te beeindigen.

Zeer met Mamsie eens, ik zou er niet eens over nadenken, voor mij was het meteen over.

Ik zou compleet in shock zijn en nu echt even heel diep nadenken over hoe/of ik verder met hem wil.

OMG dit houd je toch niet achter...... Ik zou het vertrouwen echt kwijt zijn in hem....

Hoe denk je er zelf nu over?

Ik ben het met Zusje eens, dat zou ik niet hebben gepikt.

Maar ik zou het na zeker 6 maanden al zeer verdacht vinden nog geen ouders te hebben gezien. Laat staan een jaar.

Zero schreef:
Ik ben het met Zusje eens, dat zou ik niet hebben gepikt.

Maar ik zou het na zeker 6 maanden al zeer verdacht vinden nog geen ouders te hebben gezien. Laat staan een jaar.

Hangt er wel vanaf of hij zelf vaak gaat natuurlijk maar inderdaad, mijn ex ontmoette mijn ouders al na een maand en na drie maanden had ik nog niets van hem ontmoet. Ik heb dat toen besproken en prompt zat ik bij zijn moeder op de bank. Zijn vader was een ander verhaal, die zag hij zelf ook maar een paar keer per jaar. Ik heb weleens op het punt gestaan de man te ontmoeten maar dan ging het niet door. Al met al heb ik nooit zijn vader ontmoet in de 2 jaar dag we samen waren haha .

Ik denk niet dat ik hem ooit nog zou kunnen vertrouwen. Helemaal omdat hij zijn dochter in de tussentijd ook nog regelmatig gezien heeft. Het is dus geen dochter waar hij geen contact meer mee heeft, geen rol in haar leven meer speelt.