Ik ben wel een beetje klaar met het single zijn

Melis_je schreef:

Antibes schreef:
Maar desondanks, vraag ik me af en toe tóch serieus af wat ik fout doe.

Ik vind het knap dat je je dat afvraagt. Heb je het weleens aan je omgeving gevraagd? Misschien is het wel iets heel simpels, grapjes die te bot overkomen bv. Of dat je te intimiderend bent als ze merken dat je heel intelligent bent. Maar er is best veel af te leren en er zijn zelfs cursussen voor en aan 'zoals je het bedoelt' overkomen bij anderen heb je heel je leven wat.

Naja, dat is dus een beetje het stomme. Mijn omgeving vindt me eigenlijk reuze leuk en snapt het ook niet. Vroeger miste ik wel veel aansluiting bij leeftijdsgenoten, idd door een combinatie van té ironische flapuit/intelligentie. Maar mijn hele persoonlijkheid is wel aardig bijgeschaafd nadat ik mezelf in die depressie zo tegen ben gekomen. En sociaal werkt het allemaal juist heel leuk nu, dus ik denk dat het overkomen zoals je het bedoelt écht alleen om de flirt-sfeer gaat en dan wordt het alweer een stuk lastiger om daar een cursus voor te vinden. Helemaal omdat je je ook juist in die context niet té anders voor wilt doen.

En ook ik heb wel eens het "ik heb een vriendin maar wat ben jij een leuke meid"-verhaal gehoord". Herkenbaar..

Ik herken me ook wel in wat Maura zegt over het samenwonen. Ik ben zó gewend aan alleen wonen en lekker mijn eigen dingen te doen, dat ik echt grote moeite zou hebben om weer een huis (en een leven) met iemand te moeten delen! Kan me er eerlijk gezegd niks bij voorstellen. Hopelijk verandert dat een keer, mocht ik ooit de juiste persoon tegenkomen.

Maura schreef:Degene die ik heb gevonden vindt dezelfde grapjes als mij leuk. Zo heb ik mijn badkamer opgepimpt en vroeg hem of hij foto's wilde zien van de verandering. (waarop hij in eerste instantie zei, neem ze even mee naar mij toe) Want de laatste keer dat hij mijn badkamer had gezien, was hij maar half af. Ik dacht dat hij de woorden verschrikkelijk zou vinden, maar daarentegen vroeg hij zich af waarom ik de woorden 'smile' en 'Relax' niet had omgedraaid. Toen ik hem uitlegde waarom niet, antwoorde hij:"Ok, we hebben hetzelfde effect voor ogen". Dat heb ik nodig. Iemand die mij kan zeggen dat ik wellicht iets verkeerd heb gezien, maar ook iemand die mijn visie kan waarderen. Samen praten, over alles en niets. Lachen om net alles en niets. Humor. Elkaar aanvullen, i.p.v. elkaar opvullen. Rust, niet meer bang zijn dat hij er met een ander vandoor gaat, maar mij goed genoeg vindt. En zo niet, dat hij er gewoon eerlijk over is.

Hij wilde bv nooit werken onder zijn maatstaven. Want hij is officieel afgestudeerd. Maar voor mij is hij aan het werk gegaan bij een baan die eigenlijk niet bij hem past. En nu ik hem zover heb, is hij ook gematigd enthousiast. Dat vind ik zo leuk aan hem. Proberen.

En andersom ook, hij wilde mij aan het lachen krijgen. Continu. En kreeg het voor elkaar. Hij vult me echt aan. Maar he, ik ben niet verliefd ofzo hoor.

Deze zin komt echt heel naar over. Dat is echt niet wat ik onder liefde versta.

Bliss schreef:Ik herken me ook wel in wat Maura zegt over het samenwonen. Ik ben zó gewend aan alleen wonen en lekker mijn eigen dingen te doen, dat ik echt grote moeite zou hebben om weer een huis (en een leven) met iemand te moeten delen! Kan me er eerlijk gezegd niks bij voorstellen. Hopelijk verandert dat een keer, mocht ik ooit de juiste persoon tegenkomen.

Je kunt prima samen zijn en samenwonen en alsnog je eigen leven ernaast hebben.

Bet Weter schreef:

Bliss schreef:Ik herken me ook wel in wat Maura zegt over het samenwonen. Ik ben zó gewend aan alleen wonen en lekker mijn eigen dingen te doen, dat ik echt grote moeite zou hebben om weer een huis (en een leven) met iemand te moeten delen! Kan me er eerlijk gezegd niks bij voorstellen. Hopelijk verandert dat een keer, mocht ik ooit de juiste persoon tegenkomen.

Je kunt prima samen zijn en samenwonen en alsnog je eigen leven ernaast hebben.

Vast wel, maar dat neemt niet weg dat je eerst alleen hebt gewoond en daaraan gewend bent en het daardoor flink wat aanpassing vraagt om samen te wonen. Heb ik me ook af en toe best aan geërgerd toen ik samenwoonde. Je hebt een eigen systeem en dat moet je dan wel aanpassen omdat je niet meer alleen bent.

Jolee schreef:

Bet Weter schreef:

Bliss schreef:Ik herken me ook wel in wat Maura zegt over het samenwonen. Ik ben zó gewend aan alleen wonen en lekker mijn eigen dingen te doen, dat ik echt grote moeite zou hebben om weer een huis (en een leven) met iemand te moeten delen! Kan me er eerlijk gezegd niks bij voorstellen. Hopelijk verandert dat een keer, mocht ik ooit de juiste persoon tegenkomen.

Je kunt prima samen zijn en samenwonen en alsnog je eigen leven ernaast hebben.

Vast wel, maar dat neemt niet weg dat je eerst alleen hebt gewoond en daaraan gewend bent en het daardoor flink wat aanpassing vraagt om samen te wonen. Heb ik me ook af en toe best aan geërgerd toen ik samenwoonde. Je hebt een eigen systeem en dat moet je dan wel aanpassen omdat je niet meer alleen bent.

Een relatie vergt inderdaad wel wat aanpassingsvermogen van beide kanten. Als je dat niet ziet zitten zou ik er gewoon niet aan beginnen.

Bet Weter schreef:

Jolee schreef:

Bet Weter schreef:

Bliss schreef:Ik herken me ook wel in wat Maura zegt over het samenwonen. Ik ben zó gewend aan alleen wonen en lekker mijn eigen dingen te doen, dat ik echt grote moeite zou hebben om weer een huis (en een leven) met iemand te moeten delen! Kan me er eerlijk gezegd niks bij voorstellen. Hopelijk verandert dat een keer, mocht ik ooit de juiste persoon tegenkomen.

Je kunt prima samen zijn en samenwonen en alsnog je eigen leven ernaast hebben.

Vast wel, maar dat neemt niet weg dat je eerst alleen hebt gewoond en daaraan gewend bent en het daardoor flink wat aanpassing vraagt om samen te wonen. Heb ik me ook af en toe best aan geërgerd toen ik samenwoonde. Je hebt een eigen systeem en dat moet je dan wel aanpassen omdat je niet meer alleen bent.

Een relatie vergt inderdaad wel wat aanpassingsvermogen van beide kanten. Als je dat niet ziet zitten zou ik er gewoon niet aan beginnen.

Maar het lijkt me niet meer dan logisch dat als je al jaren alleen woont, het meer aanpassingsvermogen kost dan als je al gewend bent met iemand rekening te houden. =)

Antibes schreef:

Bet Weter schreef:

Jolee schreef:

Bet Weter schreef:

Bliss schreef:Ik herken me ook wel in wat Maura zegt over het samenwonen. Ik ben zó gewend aan alleen wonen en lekker mijn eigen dingen te doen, dat ik echt grote moeite zou hebben om weer een huis (en een leven) met iemand te moeten delen! Kan me er eerlijk gezegd niks bij voorstellen. Hopelijk verandert dat een keer, mocht ik ooit de juiste persoon tegenkomen.

Je kunt prima samen zijn en samenwonen en alsnog je eigen leven ernaast hebben.

Vast wel, maar dat neemt niet weg dat je eerst alleen hebt gewoond en daaraan gewend bent en het daardoor flink wat aanpassing vraagt om samen te wonen. Heb ik me ook af en toe best aan geërgerd toen ik samenwoonde. Je hebt een eigen systeem en dat moet je dan wel aanpassen omdat je niet meer alleen bent.

Een relatie vergt inderdaad wel wat aanpassingsvermogen van beide kanten. Als je dat niet ziet zitten zou ik er gewoon niet aan beginnen.

Maar het lijkt me niet meer dan logisch dat als je al jaren alleen woont, het meer aanpassingsvermogen kost dan als je al gewend bent met iemand rekening te houden. =)

Maar iedereen is voor een relatie toch single geweest? Volgens mij is het altijd een kwestie van enige aanpassing aan elkaar, anders kun je het ook geen relatie noemen.

Bet Weter schreef:

Antibes schreef:
Maar het lijkt me niet meer dan logisch dat als je al jaren alleen woont, het meer aanpassingsvermogen kost dan als je al gewend bent met iemand rekening te houden. =)

Maar iedereen is voor een relatie toch single geweest? Volgens mij is het altijd een kwestie van enige aanpassing aan elkaar, anders kun je het ook geen relatie noemen.

Maar niet iedereen heeft langdurig alleen gewoond. Het lijkt me vooral qua samenwonen heel anders als je altijd bij je ouders of op kamers of weet ik wat gewoond hebt en dus gewoon gewend met om enigszins rekening te houden met anderen.

Antibes schreef:

Bet Weter schreef:

Antibes schreef:
Maar het lijkt me niet meer dan logisch dat als je al jaren alleen woont, het meer aanpassingsvermogen kost dan als je al gewend bent met iemand rekening te houden. =)

Maar iedereen is voor een relatie toch single geweest? Volgens mij is het altijd een kwestie van enige aanpassing aan elkaar, anders kun je het ook geen relatie noemen.

Maar niet iedereen heeft langdurig alleen gewoond. Het lijkt me vooral qua samenwonen heel anders als je altijd bij je ouders of op kamers of weet ik wat gewoond hebt en dus gewoon gewend met om enigszins rekening te houden met anderen.

Hou jij dan nooit rekening met een ander?

Ik moet bij m`n ouders meer rekening houden met anderen dan als ik bij m`n vriend ben.

Ik heb alleen gewoond, met huisgenoten en ook bij mijn ouders natuurlijk. Maar ik vind het niet zo'n groot verschil, alleen wonen of met mijn vriend. Ik hoef niet extra moeite te doen ofzo als ik met hem samen ben. Je groeit zo naar elkaar toe dat het totaal wat anders is dan bij je ouders wonen of met huisgenoten.

Bet Weter schreef:

Antibes schreef:

Bet Weter schreef:

Antibes schreef:
Maar het lijkt me niet meer dan logisch dat als je al jaren alleen woont, het meer aanpassingsvermogen kost dan als je al gewend bent met iemand rekening te houden. =)

Maar iedereen is voor een relatie toch single geweest? Volgens mij is het altijd een kwestie van enige aanpassing aan elkaar, anders kun je het ook geen relatie noemen.

Maar niet iedereen heeft langdurig alleen gewoond. Het lijkt me vooral qua samenwonen heel anders als je altijd bij je ouders of op kamers of weet ik wat gewoond hebt en dus gewoon gewend met om enigszins rekening te houden met anderen.

Hou jij dan nooit rekening met een ander?

Niet als ik thuis ben nee. Niet als ik naar bed ga, niet als ik op sta, niet als ik wel of niet thuis eet. Niet met wanneer het uitkomt dat ik opruim. Soms wil ik het NU netjes hebben en soms laat ik een week alles slingeren, niemand die er mee zit. Ik doe waar ik zelf zin in heb, 100%. En dat is wel heel anders als je samen woont.

Zoals ik al aangaf, ik maak me geen zorgen dat het moeilijk zal zijn. Want ik denk ook dat het met een partner makkelijker is dan met een huisgenoot. Maar ik kan me voorstellen dat je je er zorgen om maakt, omdat het wel méér aanpassingsvermogen zal kosten dan als je al met mensen samenleeft.

Antibes schreef:
Niet als ik thuis ben nee. Niet als ik naar bed ga, niet als ik op sta, niet als ik wel of niet thuis eet. Niet met wanneer het uitkomt dat ik opruim. Soms wil ik het NU netjes hebben en soms laat ik een week alles slingeren, niemand die er mee zit. Ik doe waar ik zelf zin in heb, 100%. En dat is wel heel anders als je samen woont.

Ohja? Ik vind dat echt 100% meevallen eigenlijk.

Rush schreef:

Antibes schreef:
Niet als ik thuis ben nee. Niet als ik naar bed ga, niet als ik op sta, niet als ik wel of niet thuis eet. Niet met wanneer het uitkomt dat ik opruim. Soms wil ik het NU netjes hebben en soms laat ik een week alles slingeren, niemand die er mee zit. Ik doe waar ik zelf zin in heb, 100%. En dat is wel heel anders als je samen woont.

Ohja? Ik vind dat echt 100% meevallen eigenlijk.

Makkelijk vriendje die het prima vindt als jij een week niet afwast? =D

Antibes schreef:

Rush schreef:

Antibes schreef:
Niet als ik thuis ben nee. Niet als ik naar bed ga, niet als ik op sta, niet als ik wel of niet thuis eet. Niet met wanneer het uitkomt dat ik opruim. Soms wil ik het NU netjes hebben en soms laat ik een week alles slingeren, niemand die er mee zit. Ik doe waar ik zelf zin in heb, 100%. En dat is wel heel anders als je samen woont.

Ohja? Ik vind dat echt 100% meevallen eigenlijk.

Makkelijk vriendje die het prima vindt als jij een week niet afwast? =D

Ik was geen week niet af, want dat vind ik ranzig.

Rush schreef:

Antibes schreef:
Niet als ik thuis ben nee. Niet als ik naar bed ga, niet als ik op sta, niet als ik wel of niet thuis eet. Niet met wanneer het uitkomt dat ik opruim. Soms wil ik het NU netjes hebben en soms laat ik een week alles slingeren, niemand die er mee zit. Ik doe waar ik zelf zin in heb, 100%. En dat is wel heel anders als je samen woont.

Ohja? Ik vind dat echt 100% meevallen eigenlijk.

O? Dan is jouw beeld van een relatie echt totaal anders dan die van mij. Als je zo'n beeld hebt van een relatie snap ik wel dat je er angstig voor bent idd, maar het is lang niet in iedere relatie hetzelfde. Een relatie maak je samen, die hangt niet samen van regeltjes die al bestaan.

Antibes schreef:

Rush schreef:

Antibes schreef:
Niet als ik thuis ben nee. Niet als ik naar bed ga, niet als ik op sta, niet als ik wel of niet thuis eet. Niet met wanneer het uitkomt dat ik opruim. Soms wil ik het NU netjes hebben en soms laat ik een week alles slingeren, niemand die er mee zit. Ik doe waar ik zelf zin in heb, 100%. En dat is wel heel anders als je samen woont.

Ohja? Ik vind dat echt 100% meevallen eigenlijk.

Makkelijk vriendje die het prima vindt als jij een week niet afwast? =D

O, dat is prima hoor, als er teveel staat dan zet hij het zelf wel even in de vaatwasser. Echt wij maken nergens zo'n issue van eigenlijk. Ik sta op wanneer ik wil, ga slapen als ik wil, ga eten wanneer ik wil. En ik kan zo ook een week alles laten slingeren.

Bet Weter schreef:

Rush schreef:

Antibes schreef:
Niet als ik thuis ben nee. Niet als ik naar bed ga, niet als ik op sta, niet als ik wel of niet thuis eet. Niet met wanneer het uitkomt dat ik opruim. Soms wil ik het NU netjes hebben en soms laat ik een week alles slingeren, niemand die er mee zit. Ik doe waar ik zelf zin in heb, 100%. En dat is wel heel anders als je samen woont.

Ohja? Ik vind dat echt 100% meevallen eigenlijk.

O? Dan is jouw beeld van een relatie echt totaal anders dan die van mij. Als je zo'n beeld hebt van een relatie snap ik wel dat je er angstig voor bent idd, maar het is lang niet in iedere relatie hetzelfde. Een relatie maak je samen, die hangt niet samen van regeltjes die al bestaan.

Ben het met je eens hoor, maar als je in jaren alleen wonen zo "verzelfstandigt" bent en een beetje individualistisch bent geworden wat dat betreft. Dat je je wel afvraagt van hoe ga ik dit in hemelsnaam doen als ik straks een vriend krijg. Dat denk ik ook wel eens als ik de hele dag in mijn pyjama heb gelopen, niet gekookt, de afwas van eergisteren er nog staat en ik TOCH om half 1 's nachts nog de wasmachine wil starten, omdat ik die ene jeans morgen aan wil.

Maar ik vermoed dat zich dat vanzelf wel oplost.

Haha Antibes, dat gebeurd als je samen bent ook wel. Al ligt het er natuurlijk wel aan hoe je (en je vriend) zelf bent.

Wij zijn beide heel makkelijk, maar ook strikt voor ons zelf. Het gebeurd dus niet dat de 1 op de ander zeurt omdat er nog afwas staat of de was al dagen droog op het wasrek hangt. Ik kan me voorstellen dat als 1 veel waarde hecht aan een opgeruimd huis en je zelf een beetje chaotisch bent dat het je benauwd. Omdat je het dan maar moet doen, om rekening met elkaar te houden.

Wat jij beschrijft gebeurt mij echt super vaak en mijn vriend ook. Geen enkel probleem, wij zijn net als Rush allebei nogal chaotisch wat dat betreft. Dus ik zou je maar niet te druk maken. Ik voel me ook niet minder zelfstandig dan toen ik nog alleen woonde.

Ik mag zelf waarschijnlijk niet meepraten, ik ben sinds een half jaar niet meer single... ik ben ook nooit jaren single geweest, maar voor mijn huidge relatie, heb ik vier lange relaties gehad die allemaal op niks uitliepen (varierend van 1 jaar tot 3 jaar). Waar mijn vriendinnen al jaren vastzaten aan dezelfde kerel, ging bij mij de ene na de andere relatie stuk. Ik ben ook heel erg bij mezelf te rade gegaan wat ik 'fout' deed, maar ik heb er eigenlijk nooit een antwoord op gevonden. Ik ben wel een heel erg onafhankelijk persoon, doe graag mijn eigen dingen en ik heb altijd heel erg vastgehouden aan mijn eigen leventje, omdat ik vriendinnen zag die ook alleen nog maar als 'wij' door het leven gingen en ik daar behoorlijk van baalde. Misschien dat ik me teveel heb afgezet tegen een gevoel van 'burgerlijkheid' en zo een image van mezelf gecreerd heb dat mannen een beetje afschrok ofzo mijn vriendinnen hebben huizen gekocht, gaan trouwen en de eerste twee zijn zelfs zwanger, dus ik heb hierwel aan moéten wennen en ik denk dat dat wel goed is geweest voor me. Ook heb ik door hen een nuchterdere kijk op de liefde gekregen. Ik was veel te kritisch en voor minder dan Prince Charming deed ik het niet. Nja, die bestaat natuurlijk niet al komt mijn huidige 'prins' wel aardig in de buurt, haha!

Van mijn vriendinnengroep is er nu nog eentje single en haar herken ik ook wel in jullie verhalen. En ook in hoe ik hier zelf in stond. Ze ziet er goed uit, heel sociaal, altijd vrolijk, heel ondernemend... maar ze zet zich ook enorm af tegen 'burgerlijkheid' en ze scharrelt altijd met kerels waar toch geen toekomst in zit (lees: mannen die haar vader hadden kunnen zijn en meestal een behoorlijk verleden met zich meedragen). Ze zegt zelf ook dat bij haar 'de knop nog om moet' maar ze is er nu nog niet aan toe. Al vind ze het geloof ik ook wel erg moeilijk om daarover na te denken. Misschien komt dat als onze vriendinnen straks echt kindjes hebben

Een vriendin van mij heeft dat ook. Ze wil heel graag een vriend, maar ondertussen is haar leven een grote chaos, reist ze van het ene naar het andere continent, veranderen haar plannen wekelijks en gaat ze steeds korte avances aan met net zulke chaotische types. Dus tja.

Niekske schreef: Van mijn vriendinnengroep is er nu nog eentje single en haar herken ik ook wel in jullie verhalen. En ook in hoe ik hier zelf in stond. Ze ziet er goed uit, heel sociaal, altijd vrolijk, heel ondernemend... maar ze zet zich ook enorm af tegen 'burgerlijkheid' en ze scharrelt altijd met kerels waar toch geen toekomst in zit (lees: mannen die haar vader hadden kunnen zijn en meestal een behoorlijk verleden met zich meedragen). Ze zegt zelf ook dat bij haar 'de knop nog om moet' maar ze is er nu nog niet aan toe. Al vind ze het geloof ik ook wel erg moeilijk om daarover na te denken. Misschien komt dat als onze vriendinnen straks echt kindjes hebben

Ik ben in mijn kennisen kring , op een vriendin na, de enige single.
Als een vriendin zo over mij zou praaten zou ik niet erg blij zijn, sorry.
Je zal vast gelijk hebben maar de ondertoon bevalt me niet.
Het komt neerkijkend over.

Miss-Rose schreef:

Niekske schreef: Van mijn vriendinnengroep is er nu nog eentje single en haar herken ik ook wel in jullie verhalen. En ook in hoe ik hier zelf in stond. Ze ziet er goed uit, heel sociaal, altijd vrolijk, heel ondernemend... maar ze zet zich ook enorm af tegen 'burgerlijkheid' en ze scharrelt altijd met kerels waar toch geen toekomst in zit (lees: mannen die haar vader hadden kunnen zijn en meestal een behoorlijk verleden met zich meedragen). Ze zegt zelf ook dat bij haar 'de knop nog om moet' maar ze is er nu nog niet aan toe. Al vind ze het geloof ik ook wel erg moeilijk om daarover na te denken. Misschien komt dat als onze vriendinnen straks echt kindjes hebben

Ik ben in mijn kennisen kring , op een vriendin na, de enige single.
Als een vriendin zo over mij zou praaten zou ik niet erg blij zijn, sorry.
Je zal vast gelijk hebben maar de ondertoon bevalt me niet.
Het komt neerkijkend over.

Als het zo is, dan is het toch zo?